Εκλογικά αποτελέσµατα σε 43 από τις 87 ΕΛΜΕ: Πτώση ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ, ενίσχυση της Αριστεράς

Τα εκλο­γι­κά απο­τε­λέ­σµα­τα

Με βάση τη µε­λέ­τη που έκανε ο καλός συ­νά­δελ­φος Πάνος Ντού­λας, και αφορά τις 43 από τις 87 ΕΛΜΕ που υπάρ­χουν πα­νελ­λα­δι­κά η συ­µµε­το­χή πέ­φτει από τις 16655 σε 16344 ψή­φους (-311ψ.). Η ΕΛΜΕ με τη με­γα­λύ­τε­ρη αύ­ξη­ση συμ­με­το­χής είναι η ΕΛΜΕ Τρι­κά­λων (+102ψ.) και η ΕΛΜΕ με τη με­γα­λύ­τε­ρη μεί­ω­ση η ΕΛΜΕ Ηρα­κλεί­ου (-124ψ.) η οποία έχει και τη με­γα­λύ­τε­ρη αύ­ξη­ση στον αριθ­μό άκυ­ρων και λευ­κών (+26ψ.). Σε ότι αφορά τις ΕΛΜΕ που κα­τέ­βα­σαν ψη­φο­δέλ­τιο οι πα­ρα­τά­ξεις, η Δη­μο­κρα­τι­κή Ανε­ξάρ­τη­τη Κί­νη­ση Ερ­γα­ζο­μέ­νων (ΔΑΚΕ) κα­τέ­βη­κε σε 30 από τις 43 ΕΛΜΕ, η Αγω­νι­στι­κή Συ­σπεί­ρω­ση Εκ­παι­δευ­τι­κών (ΑΣΕ - ΠΑΜΕ) στις 41 από τις 43, οι ΣΥ­Νερ­γα­ζό­με­νες Εκ­παι­δευ­τι­κές Κι­νή­σεις(ΣΥΝΕΚ) στις 32 από τις 43, οι Πα­ρεμ­βά­σεις και τα σχή­μα­τα που στη­ρί­ζουν και συμ­με­τέ­χουν, σε 30 από τις 43, η Προ­ο­δευ­τι­κή Ενό­τη­τα Κα­θη­γη­τών (ΠΕΚ - ΠΑΣΚΕ) σε 14 από τις 43, διά­φο­ρα άλλα Αρι­στε­ρά Σχή­μα­τα σε 16 από τις 43 ΕΛΜΕ και τέλος υπήρ­ξαν και 5 ΕΛΜΕ στις οποί­ες κα­τέ­βη­καν διά­φο­ρα άλλα σχή­μα­τα.

Σε ό,τι αφορά τη δύ­να­µη των πα­ρα­τά­ξε­ων έχου­µε από τη µια µεριά, τάση ενί­σχυ­σης της Αγω­νι­στι­κής Συ­σπεί­ρω­σης Εκ­παι­δευ­τι­κών (ΠΑΜΕ) και των σχη­µά­των που υπο­στη­ρί­ζουν οι Πα­ρε­µβά­σεις. Από την άλλη έχου­µε πτώση των ΔΑΚΕ,  ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ. Η ει­κό­να βέ­βαια θα ολο­κλη­ρω­θεί όταν γί­νουν οι εκλο­γές και στις υπό­λοι­πες ΕΛΜΕ, αλλά ο αρι­θµός των 43 ΕΛΜΕ είναι αρ­κε­τά µε­γά­λος ώστε µπο­ρούν να βγουν κά­ποια συ­µπε­ρά­σµα­τα.

Η εκλο­γι­κή δύ­να­µη των πα­ρα­τά­ξε­ων

Ένα πρώτο κα­θα­ρό συ­µπέ­ρα­σµα είναι η σαφής ενί­σχυ­ση της ΑΣΕ τόσο σε πο­σο­στά όσο και σε έδρες. Με 378 επι­πλέ­ον ψή­φους (από 3969 το 2023 σε 4347) είναι ενι­σχυ­µέ­νη τόσο σε πο­σο­στά (+2,8%) όσο και σε έδρες (+18). Μι­κρό­τε­ρη άνοδο έχουν οι Πα­ρε­µβά­σεις που µε 31 επι­πλέ­ον ψή­φους (από 3949 το 2023 σε 3980) κερ­δί­ζουν ένα επι­πλέ­ον πο­σο­στό +0,7% και 2 έδρες. Η ΔΑΚΕ από τη µεριά της µε 3388ψ. από 3470ψ. το 2023, πα­ρου­σιά­ζει µικρή πτώση, τόσο σε ψή­φους (-82ψ.) όσο και σε πο­σο­στά (-0,1%). Χάνει επί­σης και 1 έδρα. Οι ΣΥΝΕΚ, µε 2430ψ. από 2823ψ. το 2023 (-393ψ.) έχουν τη µε­γα­λύ­τε­ρη πτώση τόσο σε ψή­φους όσο και σε πο­σο­στά από όλες τις πα­ρα­τά­ξεις (-2,1%) και χά­νουν 11 έδρες. Η ΠΕΚ έχει και αυτή πτώση, καθώς  οι ψήφοι της από 1148 το 2023 µειώ­θη­καν σε 986 (-162ψ.) ενώ σε πο­σο­στό έχει µεί­ω­ση 0,9% και χάνει 6 έδρες. Τέλος µικρή πτώση (-41ψ.) πα­ρου­σιά­ζουν τα άλλα αρι­στε­ρά σχή­µα­τα που έχουν κα­τέ­βει στις εκλο­γές (από 790 σε 749 ψή­φους)  κάτι που απο­τυ­πώ­νε­ται στα πο­σο­στά (-0,2%) και στις έδρες (-2 έδρες).

sygkritika_eklogika_apotelesmata_2023-24_1.jpg

Κά­ποια πρώτα συ­µπε­ρά­σµα­τα

Ως ένα πρώτο συ­µπέ­ρα­σµα πρέ­πει να πούµε ότι, από τα µέχρι στι­γµής απο­τε­λέ­σµα­τα, ο βα­σι­κός κερ­δι­σµέ­νος των εκλο­γών είναι η ΑΣΕ ενώ οι Πα­ρε­µβά­σεις έχουν και αυτές µια ορια­κή ενί­σχυ­ση. Η ενί­σχυ­ση της ΑΣΕ οφεί­λε­ται τόσο στη γε­νι­κό­τε­ρη ακτι­νο­βο­λία του ΚΚΕ στην κοι­νω­νία όσο και στην αντι­πο­λι­τευ­τι­κή σε γε­νι­κές γρα­µµές στάση του παρά τα επι­µέ­ρους προ­βλή­µα­τα. Επί­σης στο ότι κα­τε­βαί­νει σε όλες σχε­δόν τις ΕΛΜΕ. Οι Πα­ρε­µβά­σεις, που απο­τε­λούν µια συ­νε­πή, ρι­ζο­σπα­στι­κή και µα­χη­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στην κυ­βέρ­νη­ση, κερ­δί­ζουν σε ένα βαθµό αλλά εµπο­δί­ζο­νται από το γε­γο­νός ότι δε βρί­σκο­νται σε όλες τις ΕΛΜΕ, αλλά κυ­ρί­ως από το ότι η γρα­µµή τους δεν έχει κα­τορ­θώ­σει να βάλει τον κλάδο σε κί­νη­ση. Η ΔΑΚΕ πα­ρου­σιά­ζει ελά­χι­στη πτώση που δεν είναι αντί­στοι­χη µε το ρόλο που έχει παί­ξει στην πα­ρά­λυ­ση της ΟΛΜΕ και όσων ΕΛΜΕ έχει δύ­να­µη. Το γε­γο­νός ότι ως κυ­βερ­νη­τι­κή πα­ρά­τα­ξη ασκεί ου­σια­στι­κά διοί­κη­ση, της εξα­σφα­λί­ζει εκλο­γι­κή στα­θε­ρό­τη­τα. Οι ΣΥΝΕΚ από την άλλη, είναι οι µε­γα­λύ­τε­ροι χα­µέ­νοι των εκλο­γών, κάτι που οφεί­λε­ται τόσο στη συ­µπλη­ρω­µα­τι­κή λει­τουρ­γία τους µε τη ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ, όσο και στην πο­λυ­διά­σπα­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο σο­βα­ρό­τε­ρος βέ­βαια λόγος είναι ότι στην κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση στις ΕΛΜΕ, κά­νουν αντι­πο­λί­τευ­ση στα δευ­τε­ρεύ­ο­ντα, ενώ στις βα­σι­κές επι­λο­γές της κυ­βέρ­νη­σης συ­ντάσ­σο­νται µε τη ΔΑΚΕ δια­σπεί­ρο­ντας επι­πλέ­ον, σε ότι αφορά την αξιο­λό­γη­ση και την απερ­γία-απο­χή, ένα κλίµα ητ­το­πά­θειας και φόβου στον κλάδο. Τέλος η ΠΕΚ, ως συ­µπλη­ρω­µα­τι­κή και αυτή δύ­να­µη στη ΔΑΚΕ, χωρίς κα­µµιά αντι­πο­λι­τευ­τι­κή διά­θε­ση απέ­να­ντι στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή στην παι­δεία, ει­σπράτ­τει και αυτή το µε­ρί­διο της στις απώ­λειες, αν και επει­δή οι ψήφοι της είναι πια πολύ λίγοι, έχει κρα­τή­σει έναν σκλη­ρό πυ­ρή­να ψη­φο­φό­ρων που απο­δε­σµεύ­ο­νται πιο αργά.  Και αυτή η πα­ρά­τα­ξη καλ­λιερ­γεί την ητ­το­πά­θεια και το φόβο στον κλάδο, στα βα­σι­κά δια­κυ­βεύ­µα­τα της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής στην παι­δεία. Και βέ­βαια η ανα­βά­θµι­ση του ΠΑΣΟΚ σε αξιω­µα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση είναι βοη­θη­τι­κή στη συ­γκρά­τη­ση της πτώ­σης της. Μπο­ρεί να πει κα­νείς ότι ένας λόγος που η ΔΑΚΕ δεν χάνει παρά ελά­χι­στους ψή­φους ενώ ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ έχουν πολύ σο­βα­ρό­τε­ρες απώ­λειες, είναι η πολ­λές φορές επα­λη­θευ­μέ­νη ρήση, ότι ανά­με­σα στο αντί­γρα­φο και το πρω­τό­τυ­πο, οι ψη­φο­φό­ροι επι­λέ­γουν το πρω­τό­τυ­πο!

Η δυ­σκο­λία να δοθεί απά­ντη­ση

Τα απο­τε­λέ­σµα­τα απο­τυ­πώ­νουν τις δυ­σκο­λί­ες που έχει η ανά­πτυ­ξη µα­ζι­κού κι­νή­µα­τος στο χώρο της δευ­τε­ρο­βά­θµιας εκ­παί­δευ­σης. Η κυ­βέρ­νη­ση κλι­µα­κώ­νει την επί­θε­ση της εφα­ρµό­ζο­ντας την αξιο­λό­γη­ση, επι­βάλ­λο­ντας απα­ρά­δε­κτα χα­µη­λούς µι­σθούς και όλο και χει­ρό­τε­ρες συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας, χρη­σι­µο­ποιώ­ντας τον αυ­ταρ­χι­σµό και τις απει­λές, για να κάνει τους εκ­παι­δευ­τι­κούς να σκύ­ψουν το κε­φά­λι και να µην αντι­δρούν στην συ­στη­µα­τι­κή υπο­νό­µευ­ση της δη­µό­σιας δω­ρε­άν παι­δεί­ας και των ερ­γα­σια­κών τους δι­καιω­µά­των. Βγά­ζει διαρ­κώς τις απερ­γί­ες πα­ρά­νο­µες για να εµπο­δί­σει την κί­νη­ση του κλά­δου. Μέχρι και την 24ωρη απερ­γία της ΔΟΕ στις 23/10 έβγα­λε πα­ρά­νο­µη. Το τε­λευ­ταίο διά­στη­µα σέρ­νει σε πει­θαρ­χι­κά όσους και όσες εκ­παι­δευ­τι­κούς της δευ­τε­ρο­βά­θµιας και πρω­το­βά­θµιας εκ­παί­δευ­σης δη­λώ­νουν συ­µµε­το­χή στην νό­µι­µη απερ­γία-απο­χή πα­ρό­τι είναι συ­ντα­γµα­τι­κό τους δι­καί­ω­µα. Αλλά και ενορ­χη­στρώ­νει πει­θαρ­χι­κές διώ­ξεις απέ­να­ντι σε εκ­παι­δευ­τι­κούς που συ­γκρού­ο­νται τόσο με πλευ­ρές της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής όσο και στα πλαί­σια του έργου τους, κι­νού­νται σε αντί­θε­τη κα­τεύ­θυν­ση από την ιδε­ο­λο­γία της ΝΔ. Θα μπο­ρού­σα­με να συ­νε­χί­σου­με για πολύ ώρα πε­ρι­γρά­φο­ντας τις συ­νέ­πειες της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής στο χώρο της εκ­παί­δευ­σης αλλά και τα σχέ­διά της για το προ­σε­χές μέλ­λον αλλά δεν είναι αυτό το αντι­κεί­με­νο του άρ­θρου.

Επι­µο­νή στους αγώ­νες και ενό­τη­τα της Αρι­στε­ράς, ο δρό­µος για να αλ­λά­ξει η κα­τά­στα­ση

Παρά όµως την επι­θε­τι­κό­τη­τα της ΝΔ και του υπουρ­γεί­ου παι­δεί­ας καθώς και των κατά τό­πους διευ­θυ­ντών/ντριών εκ­παί­δευ­σης, δεν έχει γίνει εφι­κτό να ορ­γα­νω­θεί µια σο­βα­ρή κι­νη­το­ποί­η­ση του κλά­δου που να αµφι­σβη­τή­σει σο­βα­ρά τις βα­σι­κές πτυ­χές της πο­λι­τι­κής που εφα­ρµό­ζε­ται. Οι αντι­δρά­σεις είναι απο­σπα­σµα­τι­κές και στη­ρί­ζο­νται στην µα­χη­τι­κή στάση ενός µειο­ψη­φι­κού κο­µµα­τιού η οποία έχει φέρει και µια σειρά πρώ­τες νίκες, κυ­ρί­ως µε τη µορφή δι­κα­στι­κών νικών σε ότι αφορά µο­νι­µο­ποί­η­ση νε­ο­διό­ρι­στων χωρίς αξιο­λό­γη­ση και κα­τάρ­γη­ση πει­θαρ­χι­κών ποι­νών. Αυτή η πρα­γµα­τι­κό­τη­τα απο­τυ­πώ­νε­ται και στα απο­τε­λέ­σµα­τα των εκλο­γών. Οι εκ­παι­δευ­τι­κοί είναι ένας κλά­δος που σε ένα βαθµό δίνει σκλη­ρές αµυ­ντι­κές µάχες, µε µε­ρι­κές επι­τυ­χί­ες, απέ­να­ντι σε έναν αντί­πα­λο που είναι απο­φα­σι­σµέ­νος. Οι ευ­θύ­νες της συν­δι­κα­λι­στι­κής ηγε­σί­ας της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ) που αρ­νεί­ται να δώσει  στα σο­βα­ρά τη µάχη της ανα­τρο­πής της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής στο χώρο της εκ­παί­δευ­σης είναι πρό­δη­λη. Όµως και η αδυ­να­µία των αρι­στε­ρών πα­ρα­τά­ξε­ων να βρουν ένα τρόπο πιο συ­στη­µα­τι­κής συ­µπό­ρευ­σης και κοι­νής δρά­σης είναι ένα βα­σι­κό πρό­βλη­µα. Αν το κλει­δί της νίκης απέ­να­ντι στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή είναι η συ­γκρό­τη­ση με­τώ­πων, είτε πρό­κει­ται για πα­νεκ­παι­δευ­τι­κό μέ­τω­πο, είτε πρό­κει­ται για συ­ντο­νι­σμό κλα­δι­κών αγώ­νων, είτε ακόμη για πα­νερ­γα­τι­κό ξε­ση­κω­μό, η δυ­να­τό­τη­τα να υπάρ­ξου­ντα πα­ρα­πά­νω προ­ϋ­πο­θέ­τει την κοινή δράση των δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς, κάτι που πα­ρό­τι προ­κύ­πτει ως ανά­γκη από τη συ­γκυ­ρία, δεν έχει εφαρ­μο­στεί παρά μόνο συ­γκυ­ρια­κά. Η εφα­ρµο­γή µιας τέ­τοιας πο­λι­τι­κής από τη µεριά της συν­δι­κα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς θα έδινε το απα­ραί­τη­το σήµα ότι πάµε για µια σο­βα­ρή σύ­γκρου­ση στο χώρο της παι­δεί­ας. Είναι ο δρό­µος για να ανα­τρα­πούν δρα­στι­κά οι συ­σχε­τι­σµοί, είναι ο τρό­πος ώστε το 2025 να πά­ρουν τα όνει­ρά µας εκ­δί­κη­ση, και ο φόβος να αλ­λά­ξει στρα­τό­πε­δο!