Ενορχήστρωση δικών σε βάρος του κόσμου του κινήματος

Η ομό­φω­νη αθώ­ω­ση των μελών του Ρου­βί­κω­να, Γ.Κα­λαϊ­τζί­δη και Ν.Μα­τα­ρά­γκα, από το Μικτό Ορ­κω­τό Δι­κα­στή­ριο Αθη­νών στις 25 Νο­έμ­βρη ση­μα­το­δό­τη­σε την κα­τάρ­ρευ­ση μίας κα­τά­φω­ρα φρο­νη­μα­τι­κής δί­ω­ξης στη­ριγ­μέ­νης σε μία αστυ­νο­μι­κή σκευω­ρία. Την πε­ρα­σμέ­νη, επί­σης, εβδο­μά­δα κα­τέ­πε­σαν συ­νο­λι­κά οι ισχυ­ρι­σμοί της δη­μο­τι­κής αρχής Αλί­μου που είχε ενα­γά­γει τους συν­δι­κα­λι­στές Ανα­στα­σία Πα­πα­χρί­στου (μέλος του ΔΣ του συλ­λό­γου ερ­γα­ζο­μέ­νων δήμου Αλί­μου) και Γιώρ­γο Χα­ρί­ση (μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ) για συ­κο­φα­ντι­κή δυ­σφή­μη­ση. Οι τε­λευ­ταί­οι είχαν ασκή­σει δη­μό­σια κρι­τι­κή στα πε­πραγ­μέ­να της δη­μο­τι­κής αρχής Αλί­μου. Συν­δι­κα­λι­στές-στριες (Κα­τε­ρί­να Γιαν­νού­λια, Βα­σί­λης Γκι­τά­κος, Μά­ριος Κα­τσου­ρός και Γιάν­νης Κα­πρά­λος) που είχαν «τολ­μή­σει» να εκ­φρά­σουν την αλ­λη­λεγ­γύη και τη στή­ρι­ξή τους σε αγω­νί­στρια-υπάλ­λη­λο του Δήμου Αλί­μου που διω­κό­ταν με απει­λή την από­λυ­σή της και αυτή από τους δη­μο­τι­κούς άτ­χο­ντες του Αλί­μου σύρ­θη­καν επί­σης σε δίκη από το δή­μαρ­χο Αλί­μου, η οποία θα γίνει εξ ανα­βο­λής στις 17 Δε­κέμ­βρη.

Η δι­κα­στι­κή επι­και­ρό­τη­τα της τε­λευ­ταί­ας εβδο­μά­δας μαρ­τυ­ρά ότι σαθρά κα­τη­γο­ρη­τή­ρια και πο­λι­τι­κά κα­τευ­θυ­νό­με­νες διώ­ξεις μπο­ρούν να κα­ταρ­ρέ­ουν. Η συ­ντο­νι­σμέ­νη και πλα­τιά έκ­φρα­ση της αλ­λη­λεγ­γύ­ης και στή­ρι­ξης από φο­ρείς, άτομα, συλ­λο­γι­κό­τη­τες απο­τε­λεί το βα­σι­κό μας «όπλο» απέ­να­ντι στις επι­θέ­σεις του κρά­τους και των δια­φό­ρων συ­στη­μι­κών πα­ρα­γό­ντων. 

Στη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας επι­τα­χύν­θη­κε, υπό το πρό­σχη­μα της προ­στα­σί­ας της δη­μό­σιας υγεί­ας, η προ­σπά­θεια του κρά­τους να πε­ρι­στεί­λει θε­με­λιώ­δεις δη­μο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες. Το άρθρο 285 του Ποι­νι­κού Κώ­δι­κα («πα­ρα­βί­α­ση μέ­τρων για την πρό­λη­ψη ασθε­νειών») αξιο­ποι­ή­θη­κε επα­νει­λημ­μέ­να ως το νο­μι­κό άλ­λο­θι για την ποι­νι­κο­ποί­η­ση της πο­λι­τι­κής δια­μαρ­τυ­ρί­ας και την ενορ­χή­στρω­ση διώ­ξε­ων εις βάρος διορ­γα­νω­τών και συμ­με­τε­χό­ντων σε ει­ρη­νι­κές και υγειο­νο­μι­κά ασφα­λείς συ­γκε­ντρώ­σεις.  

Την πε­ρυ­σι­νή 25η Νο­έμ­βρη, η συμ­βο­λι­κή δια­μαρ­τυ­ρία 11 φε­μι­νι­στριών (με­τα­ξύ των οποί­ων και 8 μελών της Συ­νέ­λευ­σης 8 Μάρτη) με πανό και πλα­κάτ  στην Πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος δέ­χθη­κε την πα­ρά­λο­γη κα­τα­σταλ­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση της αστυ­νο­μί­ας, που έφτα­σε μέχρι την προ­σα­γω­γή και τη σύλ­λη­ψη. Ένα χρόνο αρ­γό­τε­ρα και παρά την υπο­κρι­τι­κή δη­μό­σια συγ­γνώ­μη του Μ.Χρυ­σο­χοϊ­δη, οι κα­τη­γο­ρί­ες δεν έχουν απο­συρ­θεί. Ομοί­ως, κατά το άρθρο 285 του Ποι­νι­κού Κώ­δι­κα διώ­κο­νται οι 62 δια­δη­λω­τές  -μέλη ορ­γα­νώ­σε­ων της εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κής αρι­στε­ράς, συν­δι­κα­λι­στές, φοι­τη­τές, κ.ά.- που συ­νε­λή­φθη­σαν την πε­ρυ­σι­νή 6η Δε­κέμ­βρη, κατ΄ εφαρ­μο­γή της από­φα­σης του αρ­χη­γού της ΕΛΑΣ που απα­γό­ρευε για 24 ώρες τις συ­να­θροί­σεις άνω των 4 ατό­μων.

Η ενορ­χή­στρω­ση δικών σε βάρος του κό­σμου του κι­νή­μα­τος στο­χεύ­ει στην τρο­μο­κρά­τη­ση της ίδιας της κοι­νω­νί­ας, που εδώ και μήνες εκ­φρά­ζει με διά­φο­ρους τρό­πους την αγα­νά­κτη­σή της για την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή. Η Κυ­βέρ­νη­ση, αδυ­να­τώ­ντας να συ­σκο­τί­σει τις εγκλη­μα­τι­κές ευ­θύ­νες της για τις κα­θη­με­ρι­νές εκα­τόμ­βες νε­κρών από την παν­δη­μία, τη διά­λυ­ση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους, το τσά­κι­σμα των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των, την κα­τα­στρο­φή του φυ­σι­κού πε­ρι­βάλ­λο­ντος, επι­λέ­γει τη στο­χο­ποί­η­ση της πο­λι­τι­κής δρά­σης και του λόγου του κι­νή­μα­τος μέσω αλ­λε­πάλ­λη­λων  – ποι­νι­κών και πο­λι­τι­κών – δικών. Η νε­ο­πα­γής τρο­πο­ποί­η­ση του Ποι­νι­κού Κώ­δι­κα επα­λη­θεύ­ει ακρι­βώς αυτή τη στό­χευ­ση, αυ­στη­ρο­ποιώ­ντας σειρά δια­τά­ξε­ων που φω­το­γρα­φί­ζουν τα λε­γό­με­να «κι­νη­μα­τι­κά αδι­κή­μα­τα» (δια­σπο­ρά ψευ­δών ει­δή­σε­ων, δια­τά­ρα­ξη λει­τουρ­γί­ας δη­μό­σιας υπη­ρε­σί­ας, κ.ά.).  Ας επι­ση­μαν­θεί ότι ο νόμος Χα­τζη­δά­κη κα­θιε­ρώ­νει αστι­κή ευ­θύ­νη συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων και συν­δι­κα­λι­στών που προ­βαί­νουν σε «πα­ρά­νο­μες πρά­ξεις» όπως η κα­τά­λη­ψη, κατά τη διάρ­κεια απερ­γί­ας. Είναι σαφές ότι αυτού του εί­δους οι τι­μω­ρη­τι­κές, πο­λι­τι­κά χρω­μα­τι­σμέ­νες διώ­ξεις απο­σκο­πούν όχι μόνο στην πει­θάρ­χη­ση του αγω­νι­ζό­με­νου κομ­μα­τιού της κοι­νω­νί­ας, αλλά και στην οι­κο­νο­μι­κή εξου­θέ­νω­ση ορ­γα­νώ­σε­ων και αγω­νι­στών, που σέρ­νο­νται σε πα­ρα­τε­τα­μέ­νες και κο­στο­βό­ρες δι­κα­στι­κές δια­δι­κα­σί­ες, υπό την πρό­σθε­τη απει­λή της απώ­λειας ανα­γκαί­ων για τη δράση τους οι­κο­νο­μι­κών πόρων.

Η απά­ντη­ση στην στο­χο­ποί­η­ση  της συν­δι­κα­λι­στι­κής και πο­λι­τι­κής δρά­σης περνά μέσα από τη μα­ζι­κή στή­ρι­ξη και αλ­λη­λεγ­γύη του κό­σμου του κι­νή­μα­τος, εντός και εκτός δι­κα­στι­κών αι­θου­σών. Την ίδια στιγ­μή, όμως, δεν μπο­ρεί να εξα­ντλεί­ται σε μία λο­γι­κή «άμε­σων απα­ντή­σε­ων» και στη συ­γκυ­ρια­κή ανά­δει­ξη των επι­μέ­ρους κρα­τι­κών προ­κλή­σε­ων όταν αυτές συμ­βαί­νουν. Απαι­τού­νται με­τω­πι­κές πρω­το­βου­λί­ες μα­κρό­τε­ρης πνοής που θα δια­τη­ρούν ένα συ­νε­χές στην ορα­τό­τη­τα των φαι­νο­μέ­νων κα­τα­στο­λής και ποι­νι­κο­ποί­η­σης  της πο­λι­τι­κής δρά­σης και θα επι­διώ­κουν τη σύν­δε­ση με τα υπό­λοι­πα μέ­τω­πα της πε­ριό­δου (ερ­γα­σια­κά, δη­μό­σια υγεία και παι­δεία, πε­ρι­βάλ­λον, κ.ό.κ.). Σε αυτή τη δια­δι­κα­σία χρειά­ζε­ται να εμπλα­κούν με ενω­τι­κούς όρους οι πο­λι­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις της αρι­στε­ράς, αλλά και μα­ζι­κοί φο­ρείς, σω­μα­τεία, επαγ­γελ­μα­τι­κοί και φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι, δη­μο­τι­κές κι­νή­σεις και σχή­μα­τα γει­το­νιάς, κοι­νω­νι­κές ορ­γα­νώ­σεις, κ.ό.κ. Η πε­ρί­ο­δος που ανοί­γε­ται μπρο­στά μας απαι­τεί τη μέ­γι­στη δυ­να­τή συ­σπεί­ρω­ση δυ­νά­με­ων προ­κει­μέ­νου να ορ­θω­θούν απο­τε­λε­σμα­τι­κές αντι­στά­σεις στην πο­λι­τι­κή που στο­χο­ποιεί το δι­καί­ω­μά μας να δια­δη­λώ­νου­με, να συν­δι­κα­λι­ζό­μα­στε, να δρού­με και να εκ­φρα­ζό­μα­στε πο­λι­τι­κά.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά