Επίσκεψη της ΚΑΡ στο κέντρο προσφύγων στη Μυρσίνη

Ένα κλει­στό ξε­νο­δο­χείο με δυ­να­μι­κή οι­κι­σμού 38 bungalows φι­λο­ξε­νεί αυτή την στιγ­μή 303 πρό­σφυ­γες εκ των οποί­ων 220 είναι παι­διά.

Φτά­νο­ντας στο ξε­νο­δο­χείο λίγο έξω από το χωριό αντι­κρί­σα­με τις εγκα­τα­στά­σεις, μικρά σπι­τά­κια που πα­ρέ­χουν ρεύμα και νερό, μια με­γά­λη απο­θή­κη, δια­μορ­φω­μέ­νος χώρος προ­σευ­χής. Πολύ καλά σκε­φτή­κα­με, μιας και ψι­λο­έ­βρε­χε εκεί­νη την ημέρα, δεν θα κοι­μού­νται έξω σε βρεγ­μέ­νο χώμα. Μας υπο­δέ­χτη­κε ο κ. Γιώρ­γος υπεύ­θυ­νος από τον δήμο για το κέ­ντρο μαζί με πάρα πολλά παι­δά­κια! Ξε­φορ­τώ­σα­με τις κού­τες στην απο­θή­κη που δια­χει­ρί­ζο­νται οι ίδιοι οι πρό­σφυ­γες και μετά πιά­σα­με την συ­ζή­τη­ση.

Στον χώρο ζουν κατά κα­νό­να Σύ­ριοι που πε­ρι­μέ­νουν, πε­ρι­μέ­νουν, πε­ρι­μέ­νουν να τους χο­ρη­γη­θεί άσυλο και να πε­ρά­σουν στην υπό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη. Μια εται­ρεία catering έχει ανα­λά­βει την σί­τι­ση αλλά με πολύ κακή ποιό­τη­τα φα­γη­τού. Η προ­σφο­ρά των αλ­λη­λέγ­γυων είναι πολύ με­γά­λη, από­δει­ξη η απο­θή­κη που συ­ντη­ρούν, και έρ­χε­ται από τον Πύργο μέχρι την Πάτρα ακόμα και ΕΡΤ Κε­φα­λο­νιάς έστει­λε βο­ή­θεια. Ο κα­ταυ­λι­σμός συ­ντη­ρεί­ται κυ­ρί­ως από τους αλ­λη­λέγ­γυους ενώ απου­σιά­ζει η κρα­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση. Ο ερυ­θρός σταυ­ρός βο­ή­θη­σε στο στή­σι­μο και στην τε­χνο­γνω­σία ενώ μια φορά την βδο­μά­δα πη­γαί­νουν για­τροί από το κο­ντι­νό στρα­τό­πε­δο και την Αμα­λιά­δα. Η αντί­δρα­ση των συγ­χω­ρια­νών μικρή και μέχρι τώρα δεν έχει δη­μιουρ­γη­θεί κα­νέ­να πρό­βλη­μα πέρα από μια προ­σπά­θεια προ­βο­κά­τσιας από έναν χρυ­σαυ­γί­τη. Υπάρ­χουν προ­σπά­θειες εκ­μά­θη­σης ανά­γνω­σης και γρα­φής από αλ­λη­λέγ­γυους.  Μας ζη­τή­σα­νε να συμ­βά­λου­με στην εγκα­τά­στα­ση Ίντερ­νετ καθώς  δεν έχουν ασχο­λί­ες και δεν μπο­ρούν να επι­κοι­νω­νή­σουν με τους δι­κούς τους αν­θρώ­πους.

Τρεις είναι οι πι­θα­νές επι­λο­γές των αν­θρώ­πων εκεί, να πε­ρι­μέ­νουν χωρίς να ξέ­ρουν πόσο θα χρεια­στεί για να τους ανα­γνω­ρι­στεί η διέ­λευ­ση στην υπό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη. Να προ­σπα­θή­σουν να πε­ρά­σουν τα σύ­νο­ρα και τρίτη να πα­ρα­μεί­νουν μό­νι­μα στην Ελ­λά­δα. Ως τώρα επι­λέ­γουν την πρώτη επι­λο­γή.

Η κα­τά­στα­ση ως τώρα είναι πολύ καλή σε σχέση με αυτά που ισχύ­ουν σε άλ­λους κα­ταυ­λι­σμούς (πχ στο Σχι­στό, στην Ρι­τσώ­να). Αλλά νο­μί­ζου­με πως πρέ­πει να εκτι­μή­σου­με την κα­τά­στα­ση με βάση τις επι­θυ­μί­ες των προ­σφύ­γων και όχι τα δε­δο­μέ­να που βάζει η συμ­φω­νία ΕΕ-Τουρ­κιάς (κλει­στά σύ­νο­ρα, επα­να­προ­ω­θή­σεις). Μέχρι πότε θα βρί­σκο­νται 300 και όχι 800 άτομα να δια­νυ­κτε­ρεύ­ουν. Θα πρέ­πει να βρε­θούν αντί­στοι­χοι χώροι μέσα στις πό­λεις για να μπο­ρούν να ζουν αν­θρώ­πι­να οι πρό­σφυ­γες. Δεν τους αντι­με­τω­πί­ζου­με ως "αντι­κεί­με­να" που δέ­χο­νται απλά την αλ­λη­λεγ­γύη μας αλλά σαν "υπο­κεί­με­να" που δρουν, και θέ­λου­με να αγω­νι­στού­με από κοι­νού για να ανοί­ξουν τα σύ­νο­ρα, για να έχουν όλοι τους χαρ­τιά, να έχου­με όλοι μας δου­λειά ενά­ντια στο σύ­στη­μα που ζει από την εκ­με­τάλ­λευ­ση αν­θρώ­πων.

horis_titlo1.jpg

Το κα­λύ­τε­ρο δώρο το πή­ρα­με επι­στρέ­φο­ντας στα αυ­το­κί­νη­τά μας για να φύ­γου­με.