Η Αριστερά έχει την ευθύνη να πάρει το μήνυμα από τις τελευταίες εκλογές και να προχωρήσει σε πρωτοβουλίες αντίστασης μέσα στις σχολές.

Οι φοι­τη­τι­κές εκλο­γές στις 17 Απρί­λη διε­ξή­χθη­καν έπει­τα από τρία χρό­νια μνη­μο­νί­ων και σκλη­ρής λι­τό­τη­τας. Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, στο χώρο της εκ­παί­δευ­σης εκ­φρά­στη­καν με μια σειρά επι­θέ­σεις για την ισο­πέ­δω­ση της υπάρ­χου­σας δη­μό­σιας παι­δεί­ας (από το νόμο Δια­μα­ντο­πού­λου μέχρι το Σχέ­διο Αθηνά).
Οι δεί­κτες ανερ­γί­ας για τη νε­ο­λαία έχουν πια ακου­μπή­σει το 50%, και οι φοι­τη­τές βλέ­πουν ξε­κά­θα­ρα το αβέ­βαιο ερ­γα­σια­κό τους μέλ­λον και δεν γνω­ρί­ζουν τι θα τους ξη­με­ρώ­σει μετά την απο­φοί­τη­ση. Επί­σης πολ­λοί εγκα­τα­λεί­πουν τα ενοι­κια­σμέ­να δια­με­ρί­σμα­τά τους, λόγω οι­κο­νο­μι­κών προ­βλη­μά­των.
Σε αυτό το γε­νι­κό κλίμα το Σχέ­διο Αθηνά συρ­ρι­κνώ­νει τον πα­νε­πι­στη­μια­κό χάρτη, είτε κλεί­νο­ντας σχο­λές, είτε με­τα­κι­νώ­ντας φοι­τη­τές από πόλη σε πόλη, αλ­λά­ζο­ντας και το επι­στη­μο­νι­κό  αντι­κεί­με­νο. Δεί­χνουν έτσι ξε­κά­θα­ρα ότι αντι­με­τω­πί­ζουν την παι­δεία απλά σαν «αριθ­μούς» σε λο­γι­στι­κά τε­τρά­δια. Απέ­να­ντι σε αυτό το σχέ­διο ξέ­σπα­σαν σε πολ­λές πό­λεις φοι­τη­τι­κές δια­δη­λώ­σεις (κυ­ρί­ως εκεί όπου πλήτ­το­νταν οι σχο­λές), δη­μιουρ­γώ­ντας ένα γε­νι­κό κλίμα αντί­δρα­σης στην κυ­βέρ­νη­ση.

Απο­τε­λέ­σμα­τα
Με βάση τα απο­τε­λέ­σμα­τα των εκλο­γών, οι ψη­φί­σα­ντες φέτος μειώ­θη­καν κατά πε­ρί­που 2.900. Οι μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ κα­τέ­γρα­ψαν 58,47% , με πτώση από πέ­ρυ­σι όπου είχαν λάβει μαζί το 63,28 %. Αξί­ζει να ση­μειώ­σου­με τη με­γά­λη πτώση της ΠΑΣΠ (έχει χάσει το 40% των δυ­νά­με­ών της στα τε­λευ­ταία τρία χρό­νια ).
Στον αντί­πο­δα η Αρι­στε­ρά (που εκ­φρά­ζε­ται από την ΠΚΣ, τα ΕΑΑΚ και την ΑΡΕΝ) κα­τά­φε­ρε να αυ­ξή­σει τα πο­σο­στά της από 28,74% σε 32,25%.  Με μια πρώτη ματιά λοι­πόν βλέ­που­με την ήττα των μνη­μο­νι­κών πα­ρα­τά­ξε­ων και την αύ­ξη­ση της Αρι­στε­ράς. Η ΔΑΠ κα­τά­φε­ρε να δια­κρι­θεί ως πρώτη δύ­να­μη με 46,7% (από 45,4%) στα ΤΕΙ και 37,8% (από 39,1%) στα ΑΕΙ της χώρας.
Αξί­ζει όμως να δούμε τα απο­τε­λέ­σμα­τα συ­γκε­κρι­μέ­να στις σχο­λές που  κι­νη­το­ποι­ή­θη­καν ενά­ντια στο Σχέ­διο Αθηνά και ιδιαί­τε­ρα στα ΤΕΙ. Σε πολλά τμή­μα­τα (π.χ. ΤΕΙ Κα­βά­λας, ΤΕΙ Πύρ­γου) δεν έγι­ναν εκλο­γές, γιατί οι σπου­δα­στές συ­νέ­χι­σαν τις κα­τα­λή­ψεις. Στα υπό­λοι­πα, η Αρι­στε­ρά, παρ’ όλους τους τρα­μπου­κι­σμούς και τα γρα­φειο­κρα­τι­κά κόλπα των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, για να μην κα­τε­βά­σει ψη­φο­δέλ­τια (βλ ΤΕΙ Κο­ζά­νης), κα­τά­φε­ρε να αυ­ξή­σει τα πο­σο­στά της.
Για  πα­ρά­δειγ­μα τα ΤΕΙ Πά­τρας, η ΠΑΣΠ, μετά τη δο­λο­φο­νι­κή επί­θε­ση ενα­ντί­ον φοι­τη­τών, δεν κα­τέ­βα­σε ψη­φο­δέλ­τια και η Αρι­στε­ρά και στις τρεις σχο­λές πήρε την πρω­τιά. Σε άλλα ΤΕΙ (Αίγιο, Αθήνα, Δυτ. Μα­κε­δο­νία, Κρήτη, Λαμία, Με­σο­λόγ­γι, Πει­ραιά) οι δυ­νά­μεις των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ κα­τα­βα­ρα­θρώ­θη­καν με πτώση των ψήφων.
Μετά το γε­γο­νός αυτό ο πρω­θυ­πουρ­γός Α. Σα­μα­ράς, σε συ­νέ­ντευ­ξή του συ­γκε­κρι­μέ­να για τις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές, ανέ­φε­ρε ότι η ΔΑΠ νί­κη­σε στην ιδε­ο­λο­γι­κή μάχη και ότι οι φοι­τη­τές στη­ρί­ζουν τις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις της τρι­κομ­μα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης. Και τα δύο είναι ψευδή, καθώς ξέ­ρου­με όλοι πως η πο­λι­τι­κή πρό­τα­ση της ΔΑΠ δεν βα­σί­ζε­ται σε ιδε­ο­λο­γι­κό επί­πε­δο και επί­σης όλοι θυ­μό­μα­στε τις αντι­δρά­σεις και τις ξε­κά­θα­ρες θέ­σεις των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων ενα­ντί­ον του Σχε­δί­ου Αθηνά. Όμως τέ­τοιες δη­λώ­σεις επι­βε­βαιώ­νουν με έναν τρόπο τη ση­μα­σία που έχουν οι φοι­τη­τι­κές εκλο­γές στο κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό.

Αρι­στε­ρά
Η Αρι­στε­ρά, αν και αύ­ξη­σε την επιρ­ροή της, οφεί­λει να μην είναι ευ­χα­ρι­στη­μέ­νη. Στην εποχή που υπήρ­χε ανα­βρα­σμός στις σχο­λές και στην κοι­νω­νία, έπρε­πε η Αρι­στε­ρά να ανα­δει­χθεί σε επι­κίν­δυ­νη δύ­να­μη, όπως έγινε στις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές με την άνοδο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.
Η ΠΚΣ ακο­λού­θη­σε στο προη­γού­με­νο διά­στη­μα την πο­λι­τι­κή ξε­χω­ρι­στών αγώ­νων, χωρίς να απο­τε­λεί τον «κα­τα­λύ­τη» για κλι­μά­κω­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων των φοι­τη­τών. Παρ’ όλα προ­σπα­θού­σε να πα­ρεμ­βαί­νει συ­στη­μα­τι­κά σε σχο­λές, να έχει ορ­γα­νω­μέ­νη πα­ρου­σία στις συ­γκε­ντρώ­σεις και να παίρ­νει πρω­το­βου­λί­ες (σαφώς μόνη της) συ­ντο­νι­σμού πα­νελ­λα­δι­κά. Αν αυτή η προ­σπά­θεια δεν εφάρ­μο­ζε την κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή του ΚΚΕ –μα­κριά από όλους– και έπαιρ­νε ενω­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες με την υπό­λοι­πη Αρι­στε­ρά και τον κόσμο, τότε θα είχε απο­τε­λέ­σμα­τα ανα­τρο­πής.
Η ΕΑΑΚ, αν και ση­μεί­ω­σε γε­νι­κώς αύ­ξη­ση, έχασε (π.χ. στην Πάτρα) την πρω­τιά σε κά­ποιες σχο­λές. Η ΕΑΑΚ, μετά το άρθρο 16, παρ’ όλη τη συ­νε­πή και συ­στη­μα­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση με σχή­μα­τα, δεν έχει κα­τα­φέ­ρει να δώσει κα­τεύ­θυν­ση στο φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα και τε­λι­κά οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις να έχουν συ­νέ­χεια, διεύ­ρυν­ση των κι­νη­μα­τι­κών δυ­νά­με­ων και συ­ντο­νι­σμό με τα άλλα κομ­μά­τια της κοι­νω­νί­ας που αγω­νί­ζο­νται.
Στην πο­λι­τι­κή των σχη­μά­των ΕΑΑΚ λεί­πουν οι προ­τά­σεις για δρά­σεις που να μα­ζι­κο­ποιούν το κί­νη­μα, να ανα­βαθ­μί­ζουν τα αι­τή­μα­τα και να εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται προ­χω­ρή­μα­τα από τις προη­γού­με­νες χρο­νιές, όπως οι Επι­τρο­πές Υλο­ποί­η­σης Πλαι­σί­ων, ο Συ­ντο­νι­σμός σχο­λών με σω­μα­τεία ερ­γα­ζο­μέ­νων κτλ.
Για πα­ρά­δειγ­μα, ενώ για καιρό τα ΤΕΙ Πά­τρας ήταν στο δρόμο κάθε μέρα, με κα­τα­λή­ψεις κτι­ρί­ων, οι φοι­τη­τές του πα­νε­πι­στη­μί­ου στην ίδια πόλη δεν συμ­με­τεί­χαν ή στην κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση δεν συ­ντο­νί­στη­καν. Το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα στην Πάτρα ήταν το ανά­λο­γο: ενώ τα ΕΑΑΚ ΤΕΙ αύ­ξη­σαν την επιρ­ροή τους και σε μία πε­ρί­πτω­ση πήραν πρω­τιά, στο πα­νε­πι­στή­μιο δεν ση­μειώ­θη­κε κάτι αντί­στοι­χο, και χά­θη­καν σχο­λές με αρι­στε­ρή πα­ρά­δο­ση.

ΑΡΕΝ
Η ΑΡΕΝ, η δύ­να­μη όπου ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συμ­με­τεί­χε, η ενω­τι­κή δύ­να­μη της Αρι­στε­ράς δεν εκ­με­ταλ­λεύ­θη­κε τους κε­ντρι­κούς αγώ­νες της κοι­νω­νί­ας (Σκου­ριές, αντι­φα­σι­στι­κό, απερ­γί­ες ΜΕΤΡΟ, αγώ­νες για την υπε­ρά­σπι­ση Υγεί­ας, Παι­δεί­ας) και δεν τους ένωσε με τις φοι­τη­τι­κές κα­τα­λή­ψεις, πράγ­μα που την οδή­γη­σε σε μικρή πτώση.
Οι πα­ρα­τά­ξεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε όλους του συν­δι­κα­λι­στι­κούς χώ­ρους (Δήμοι, εφο­ρια­κοί, υγειο­νο­μι­κοί) είχαν αύ­ξη­ση, ενώ στα ΑΕΙ και ΤΕΙ έγινε το αντί­θε­το. Οι ορ­γα­νώ­σεις των νέων ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν λει­τούρ­γη­σαν ου­σια­στι­κά με εκ­δη­λώ­σεις, ούτε με συ­νε­λεύ­σεις κα­θη­γη­τών-φοι­τη­τών-ερ­γα­ζο­μέ­νων όπου να βά­ζουν την πο­λι­τι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και να στη­ρί­ζουν άμεσα το κί­νη­μα.
Πα­ράλ­λη­λα η ΑΡΕΝ συ­νει­δη­τά δεν επέ­λε­ξε να συ­μπλη­ρώ­σει το κενό των υπό­λοι­πων πα­ρα­τά­ξε­ων ΠΚΣ-ΕΑ­ΑΚ, ρί­χνο­ντας βάρος μόνο σε πρω­το­βου­λί­ες όπως τα δί­κτυα αλ­λη­λεγ­γύ­ης, τα κοι­νω­νι­κά φρο­ντι­στή­ρια και κα­φε­νεία, οι οποί­ες απο­δεί­χθη­κε ότι δεν μπο­ρούν να δώ­σουν την προ­ο­πτι­κή νίκης και ανα­τρο­πής στους φοι­τη­τές.
Οι δυ­νά­μεις της ΑΡΕΝ μπή­καν από νωρίς στη μάχη με τα κοινά πλαί­σια κα­τα­λή­ψε­ων και πο­ρειών, αλλά δεν θέ­λη­σαν να προ­τεί­νουν ένα ξε­κά­θα­ρο ρε­α­λι­στι­κό σχέ­διο δρά­σε­ων για την Ανα­τρο­πή: Πρω­το­βου­λί­ες Αγώνα για συ­ντο­νι­σμό με τα υπό­λοι­πα κομ­μά­τια της κοι­νω­νί­ας (σω­μα­τεία, μα­θη­τές, ερ­γα­ζό­με­νοι στα πα­νε­πι­στή­μια, κα­θη­γη­τές) για ένα μέ­τω­πο διαρ­κεί­ας ενά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση.

Σύ­γκρου­ση
Η πο­λι­τι­κή της ΑΡΕΝ, παρ’ όλο που είναι χρή­σι­μη, επέ­λε­ξε να μην μπει π.χ. στο συ­ντο­νι­σμό που έγινε στα ΤΕΙ Πά­τρας, στον αγώνα των ερ­γο­λα­βι­κών ερ­γα­ζό­με­νων στην Θεσ­σα­λο­νί­κη. Επί­σης επέ­λε­ξε να μην πα­ρου­σιά­ζε­ται με πανό και προ­κη­ρύ­ξεις στις φοι­τη­τι­κές πο­ρεί­ες. Η πο­λι­τι­κή επι­λο­γή της ΑΡΕΝ να μην βάζει ξε­κά­θα­ρα το στίγ­μα της στην Κοινή Δράση της Αρι­στε­ράς την πε­ριό­ρι­σε σε μία μη ορατή δύ­να­μη.
Η μάχη ωστό­σο δεν έκλει­σε με τις εκλο­γές στις σχο­λές. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα δεί­χνουν ότι οι κομ­μα­τι­κοί μη­χα­νι­σμοί των «πάρτι», των ση­μειώ­σε­ων, των πε­λα­τεια­κών σχέ­σε­ων, της απα­ξί­ω­σης του συν­δι­κα­λι­σμού των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ έχουν αρ­χί­σει να απο­δυ­να­μώ­νο­νται. Η Αρι­στε­ρά έχει την ευ­θύ­νη να πάρει το μή­νυ­μα από τις τε­λευ­ταί­ες εκλο­γές και να προ­χω­ρή­σει σε πρω­το­βου­λί­ες αντί­στα­σης μέσα στις σχο­λές.
Η πε­ρί­ο­δος από το Μάιο και μετά δεν θα είναι μόνο πε­ρί­ο­δος εξε­τα­στι­κή (και σε πολ­λές σχο­λές, που είχαν κα­τα­λή­ψεις, δεν είναι σί­γου­ρη). Θα είναι πε­ρί­ο­δος συ­γκρού­σε­ων. Η κυ­βέρ­νη­ση περ­νά­ει νέα μέτρα, ενώ με τα νέα μη­χα­νο­γρα­φι­κά οι φοι­τη­τές θα έρ­θουν αντι­μέ­τω­ποι με τις τε­λι­κές αλ­λα­γές. Η Αρι­στε­ρά και ιδιαί­τε­ρα οι δυ­νά­μεις της ΑΡΕΝ οφεί­λουν να ανοί­ξουν τη συ­ζή­τη­ση για το συ­ντο­νι­σμό με την αγω­νι­ζό­με­νη κοι­νω­νία.