Δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο «σκηνικό» από αυτό της προσφυγομάνας, πολυπολιτισμικής και πρωτεύουσας της ανεργίας και της ύφεσης Θεσσαλονίκης, για την ανακοίνωση του ριζοσπαστικού προγράμματος αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ. Μιας κρίσης αδυσώπητης και αδιαμφισβήτητης, που οδήγησε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στη φτώχια και στην αναβίωση ενός άνευ προηγουμένου μεταναστευτικού κύματος από τους νέους ανθρώπους της λεγόμενης «χαμένης γενιάς» των μνημονίων.
Υπό αυτή την έννοια, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν είναι απλά ένα σύνολο προεκλογικών δεσμεύσεων που μπορεί «κατά το δοκούν» να εφαρμόσει ή να αθετήσει η κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι καν ένα «συμβόλαιο» με το λαό, η υπαναχώρηση εκ του οποίου θα οδηγούσε σε μερική άρση της εμπιστοσύνης των πολιτών και άρα συρρίκνωση των δημοσκοπικών ποσοστών της.
Είναι απόλυτα και άρρηκτα συνυφασμένο με την ιστορική ευκαιρία της αριστεράς και του τόπου. Είναι το μέσο που μπορεί και πρέπει να σηματοδοτήσει την αλλαγή πολιτικής πλεύσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Σε αυτήν, που ενώ τα εκατομμύρια των φτωχών αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, μια θράκα χρυσοκάνθαρων βλέπουν τα δισεκατομμύρια των περιουσιών τους να αυγατίζουν αυξανόμενα κατά 100% στα χρόνια της κρίσης (;). Είναι η βούληση ότι οι ανάγκες των πολλών μπορούν και πρέπει να είναι πάνω από τα κέρδη επιχειρήσεων και των τραπεζών. Μα πάνω από όλα, είναι η πολιτική επιβεβαίωση ότι η ανθρώπινη ζωή είναι αδιαπραγμάτευτη και δε μπαίνει σε κανένα ζύγι.
Στη Θεσσαλονίκη φυσά συχνά-πυκνά ένας ψυχρός βορειοδυτικός άνεμος, ο Βαρδάρης, που ξεκινά από την κοιλάδα του Αξιού και παρασέρνει στο διάβα του τα πάντα. Τούτες τις μέρες, ο Βαρδάρης μοιάζει να ξεκινά από τις παγωμένες αίθουσες των Βρυξελλών και του Βερολίνου και επιχειρεί να συμπαρασύρει κομμάτια του προγράμματος της Θεσσαλονίκης μετατρέποντάς το σε «ρούχο αδειανό». Κι όσο παθητικά περιμένουμε την έλευση της «άνοιξης» για να αναχαιτίσει τη δράση του «ανέμου», τόσο θα γινόμαστε μάρτυρες του κουρελιάσματος των μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και του στροβιλισμού στη δίνη της σοσιαλδημοκρατίας.
Άλλωστε όπως είπε και ο ποιητής «την άνοιξη αν δε τη βρεις, την φτιάχνεις»
*Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου Παπαγεωργίου, Μέλος ΣΥΡΙΖΑ
