Το Γενικό Συµβούλιο του ΜΕΤΑ στο νέο τοπίο: η Αριστερά, η απεργία, τα µεγάλα προβλήµατα

Το ΓΣ του ΜΕΤΑ πρα­γµα­το­ποι­ή­θη­κε λίγες µέρες µετά την ψή­φι­ση του νέου αντερ­γα­τι­κού και αντι­λαϊ­κού πα­κέ­του µέ­τρων, για να κλεί­σει η 3η αξιο­λό­γη­ση, µε κο­ρυ­φαία ζη­τή­µα­τα, την αλ­λα­γή του απερ­για­κού δι­καιώ­µα­τος των συν­δι­κά­των (50% συν 1, για την προ­κή­ρυ­ξη απερ­γί­ας) και τους ηλε­κτρο­νι­κούς πλει­στη­ρια­σµούς, ενώ συ­µπε­ριέ­λα­βε και τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ.

Απέ­να­ντι σε αυτά τα ζω­τι­κής ση­µα­σί­ας, για την ερ­γα­τι­κή τάξη, ζη­τή­µα­τα, που πλήτ­τουν τους όρους ύπαρ­ξης των συν­δι­κά­των και τα στοι­χειώ­δη αγαθά που ακόµη δια­θέ­τουν οι ερ­γα­ζό­µε­νοι, η συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία, µαζί µε τις κυ­βερ­νη­τι­κές πα­ρα­τά­ξεις αντέ­δρα­σαν όχι απλώς χλια­ρά, αλλά µπλο­κά­ρο­ντας στην ουσία τις απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις αντί­στα­σης.

Το ΜΕΤΑ, στα­θε­ρό στην άποψη για έγκαι­ρη και καλά ορ­γα­νω­µέ­νη προ­ε­τοι­µα­σία των απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, προ­κει­µέ­νου να υπάρ­χουν όροι επι­τυ­χί­ας, είχε προ­τεί­νει την προ­κή­ρυ­ξη απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων σε συ­γκε­κρι­µέ­νη ηµε­ρο­µη­νία που να µην αφή­νει την πρω­το­βου­λία των κι­νή­σε­ων στην κυ­βέρ­νη­ση. Αυτή η πρό­τα­ση έγινε στις υπό­λοι­πες δυ­νά­µεις της Αρι­στε­ράς, ώστε από κοι­νού να γίνει προ­σπά­θεια σε ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ, ΕΚΠ, ΓΣΕΕ κ.λπ. για να γίνει εφι­κτή η προ­κή­ρυ­ξη ενός συ­νό­λου κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων που πε­ρι­λά­µβα­ναν συ­µµε­το­χή στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις στα ει­ρη­νο­δι­κεία, 24ωρη απερ­γία για την 3η αξιο­λό­γη­ση και συλ­λα­λη­τή­ρια, γνω­ρί­ζο­ντας τη συ­µφω­νία των πα­λιών και νέων µνη­µο­νια­κών συν­δι­κα­λι­στι­κών δυ­νά­µε­ων (ΔΑ­ΚΕ-π. ΠΑΣΚ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΑ­ΤΡΟ­ΠΗ) για προ­ε­δρείο στην ΑΔΕΔΥ, η οποία θα είχε (όπως και είχε) αρ­νη­τι­κή επί­πτω­ση και στην προ­κή­ρυ­ξη απερ­γιών.

Το ΠΑΜΕ αντα­πο­κρί­θη­κε στην κοινή πρω­το­βου­λία του ΜΕΤΑ, για έκτα­κτη σύ­γκλι­ση ΕΕ ΑΔΕΔΥ στις 3/1, αλλά µέ­χρις εκεί. Πα­ρό­λο που ΜΕΤΑ και ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ κα­τέ­θε­σαν την ίδια πρό­τα­ση, για συλ­λα­λη­τή­ρια στα ει­ρη­νο­δι­κεία στις 10/1 και 24ωρη απερ­γία στις 11/1, το ΠΑΜΕ δεν συ­ναί­νε­σε σε αυτή την πρό­τα­ση, θέ­το­ντας µία αό­ρι­στη πρό­τα­ση για 24ωρη απερ­γία τη µέρα ψή­φι­σης, αφή­νο­ντας την πρω­το­βου­λία των κι­νή­σε­ων στην κυ­βέρ­νη­ση.

Η απερ­γία στις 12/1 –η οποία προ­τά­θη­κε από το ΠΑΜΕ εκ των υστέ­ρων και οι την οποία άλλες δυ­νά­µεις της Αρι­στε­ράς είχαν την ευαι­σθη­σία και την ευ­ε­λι­ξία να απο­δε­χτούν και να προ­σπα­θή­σουν την επι­βά­λουν, κό­ντρα στην αδρά­νεια της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας των µε­γά­λων συ­νο­µο­σπον­διών και Ερ­γα­τι­κών Κέ­ντρων– έτσι όπως προ­κη­ρύ­χτη­κε και µε τον πε­ριο­ρι­σµέ­νο χρόνο προ­ε­τοι­µα­σί­ας που της απέ­µε­νε, δεν είχε την επι­τυ­χία που θα µπο­ρού­σε και που της άξιζε. Μαζί µε τις στά­σεις ερ­γα­σί­ας που είχαν ανα­κοι­νω­θεί από την ΑΔΕΔΥ και το συλ­λα­λη­τή­ριο τη Δευ­τέ­ρα 15/1, δη­µιούρ­γη­σαν αλα­λούµ στους χώ­ρους δου­λειάς, ακόµα και στα πιο ορ­γα­νω­µέ­να κο­µµά­τια, κα­τα­κε­ρµα­τί­στη­κε η συ­µµε­το­χή στις απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις και χά­θη­κε η ευ­και­ρία έµπνευ­σης των πιο απο­γοη­τευ­µέ­νων.

Το σκη­νι­κό των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων 12 και 15 Γε­νά­ρη µαζί µε τη συ­κο­φα­ντι­κή επί­θε­ση που εξα­πο­λύ­ει συ­νει­δη­τά το ΠΑΜΕ κατά του META, τη νέα κα­τά­στα­ση που δια­µορ­φώ­νε­ται στις ανώ­τε­ρες συν­δι­κα­λι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις, το πλαί­σιο διεκ­δι­κή­σε­ων (µι­σθοί, ωρά­ρια, συλ­λο­γι­κές συ­µβά­σεις, υπε­ρά­σπι­ση της δη­µό­σιας Υγεί­ας και Παι­δεί­ας, υπε­ρά­σπι­ση λαϊ­κής κα­τοι­κί­ας, αντι­ρα­τσι­στι­κή δράση, αι­τή­µα­τα ενά­ντια στον ιµπε­ρια­λι­σµό και την απει­λή πο­λέ­µου στην πε­ριο­χή µας) και τους τρό­πους διεκ­δί­κη­σης στις νέες συν­θή­κες, πα­ρου­σί­α­σε ο γρα­µµα­τέ­ας του ΜΕΤΑ, Γιώρ­γος Χα­ρί­σης, κατά την αρ­χι­κή ει­σή­γη­ση.

Η κα­τά­στα­ση και οι σε­χτα­ρι­στι­κές από­ψεις του µε­γα­λύ­τε­ρου τµή­µα­τος της Αρι­στε­ράς, µαζί µε τη µα­κρο­χρό­νια λι­τό­τη­τα, τα όλο και αυ­ξα­νό­µε­να πο­σο­στά ελα­στι­κής ερ­γα­σί­ας, ακόµα και στο Δη­µό­σιο, οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, η βίαιη αρ­πα­γή της λαϊ­κής πε­ριου­σί­ας, ο θε­σµι­κός ρα­τσι­σµό που σκό­πι­µα καλ­λιερ­γεί­ται και τα απο­δυ­να­µω­µέ­να, απα­ξιω­µέ­να και τα όλο και πιο γρα­φειο­κρα­τι­κά συν­δι­κά­τα (µα­κριά από την πρα­γµα­τι­κή ζωή στους χώ­ρους δου­λειάς) απα­σχό­λη­σαν το σώµα του Γεν. Συ­µβου­λί­ου του ΜΕΤΑ και των προ­σκε­κλη­µέ­νων που αντα­πο­κρί­θη­καν (αντι­προ­σω­πεία της Πα­νελ­λα­δι­κής Ανε­ξάρ­τη­της Τα­ξι­κής Ερ­γα­τι­κής Κί­νη­σης & Αντώ­νης Ντα­λα­κο­γε­ώρ­γος).

Έντο­νη δυ­σα­ρέ­σκεια εκ­φρά­στη­κε από συ­ντρό­φους και συ­ντρό­φισ­σες για την «εν­διά­µε­ση» στάση που τηρεί η ΛΑΕ, σχε­τι­κά µε τις ενέρ­γειες συν­δι­κα­λι­στών του ιδιω­τι­κού τοµέα, εκλε­γµέ­νων σε ΕΚΑ και ΓΣΕΕ, που ανα­φέ­ρο­νται σε αυτήν, αλλά κατ’ επα­νά­λη­ψη δεν τη­ρούν όσα συ­µφω­νού­νται στο κε­ντρι­κό ΜΕΤΑ (ούτε στην ίδια τη ΛΑΕ), µε απο­κο­ρύ­φω­µα την κα­τα­ψή­φι­ση της απερ­γί­ας για τις 12/1 στο ΕΚΑ. Τη φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κή κι απερ­γο­σπα­στι­κή αυτή στάση την χρε­ώ­νο­νται άδικα, τόσο το ΜΕΤΑ, όσο και η ΛΑΕ και δίνει το δι­καί­ω­µα σε άλλες αρι­στε­ρές δυ­νά­µεις να κα­λύ­πτουν την ούτως ή άλλως σε­χτα­ρι­στι­κή στάση τους, πίσω από τέ­τοιες κι­νή­σεις που µας εκ­θέ­τουν όλους.

Κα­µπά­νια του ΜΕΤΑ για τους συ­µβα­σιού­χους

Όχι στην ελα­στι­κή ερ­γα­σία

Κεί­με­νο στη­ριγ­μέ­νο στην το­πο­θέ­τη­ση στο ΓΣ του ΜΕΤΑ από την Κα­τε­ρί­να Γιαν­νού­λια, µέλος του ΓΣ ΑΔΕΔΥ και της ΕΕ του ΜΕΤΑ

Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των 12 και 15 Γε­νά­ρη ανέ­δει­ξαν τι θα µπο­ρού­σε και δεν έκανε η Αρι­στε­ρά.

Η στάση του ΠΑΜΕ δεν επέ­τρε­ψε µία στοι­χειώ­δη συ­νεν­νό­η­ση των δυ­νά­µε­ων της Αρι­στε­ράς που θα έδινε τη δυ­να­τό­τη­τα ορ­γά­νω­σης κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, για πρώτη φορά χωρίς την κά­λυ­ψη της «υψη­λής» συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας, πιέ­ζο­ντάς την κι ανοί­γο­ντας νέες προ­ο­πτι­κές.

Οι ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ στις συ­γκε­κρι­µέ­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις συ­νερ­γά­στη­καν πε­ρισ­σό­τε­ρο, ωστό­σο, η µό­νι­µη απόρ­ρι­ψη κοι­νών πρω­το­βου­λιών δεν βοηθά κα­θό­λου, αφή­νο­ντας και το ΠΑΜΕ ανε­νό­χλη­το να συ­νε­χί­ζει την ίδια τα­κτι­κή σε µε­γα­λύ­τε­ρη κλί­µα­κα.

Τόσο οι ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ, όσο και το ΠΑΜΕ, αντί για την κοινή δράση και τη συ­µµε­το­χή της βάσης των σω­µα­τεί­ων στους πρα­γµα­τι­κούς αγώ­νες, επι­λέ­γουν συ­µβο­λι­κές και φα­ντε­ζί ενέρ­γειες (έξω από τη ΓΣΣΕ, οι µεν -11/1-, στη συ­νε­δρί­α­ση της ΕΕ ΑΔΕΔΥ -16/10-, οι δε), που εκτο­νώ­νουν ένα πολύ µικρό τµήµα στε­λε­χών τους ενά­ντια στις µνη­µο­νια­κές ηγε­σί­ες, αλλά στην πράξη δεν ενο­χλούν κα­θό­λου ούτε τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες, ούτε την ίδια την κυ­βέρ­νη­ση και το κε­φά­λαιο, αφού δεν ορ­γα­νώ­νουν τη µε­γά­λη αντί­στα­ση, που αφορά την εµπλο­κή του ερ­γα­τι­κού κι­νή­µα­τος.

Παρ’ όλα αυτά, το ΜΕΤΑ δεν µπο­ρεί παρά να συ­νε­χί­σει να προ­βάλ­λει το ανοι­χτό κά­λε­σµα για συ­νερ­γα­σία των αρι­στε­ρών και ρι­ζο­σπα­στι­κών δυ­νά­µε­ων, µε όποιες από τις αρι­στε­ρές δυ­νά­µεις κα­τα­λα­βαί­νουν την ανά­γκη και προ­τί­θε­νται να συ­µπρά­ξουν ακόµα και σε επι­µέ­ρους ζη­τή­µα­τα.

Συ­µβα­σιού­χοι

Κε­ντρι­κό θέµα για τη συν­δι­κα­λι­στι­κή και όχι µόνο, Αρι­στε­ρά, στους ερ­γα­τι­κούς χώ­ρους, αλλά και σε ολό­κλη­ρη την κοι­νω­νία, απο­τε­λούν οι ελα­στι­κές σχέ­σεις ερ­γα­σί­ας, οι οποί­ες επε­κτεί­νο­νται ρα­γδαία και στο Δη­µό­σιο, αυ­ξά­νο­νται σε ποι­κι­λο­µορ­φία, χρη­µα­το­δο­τού­νται από αστα­θείς πό­ρους και όχι από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σµό, αφή­νουν ακόµα και τις βα­σι­κές δη­µό­σιες λει­τουρ­γί­ας (παι­δεία, υγεία, πρό­νοια) αστή­ρι­κτες και µε προ­βλη­µα­τι­κή από­δο­ση, ενώ, µε την προ­κλη­τι­κή στάση της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας µέ­νουν οι ίδιοι οι συ­µβα­σιού­χοι και τα αι­τή­µα­τά τους εκτός του ορ­γα­νω­µέ­νου ερ­γα­τι­κού κι­νή­µα­τος, µε ό,τι προ­βλή­µα­τα επι­φέ­ρει αυτό.

Γι’ αυτό προ­τεί­νε­ται το ζή­τη­µα της ελα­στι­κής ερ­γα­σί­ας και η εγ­γρα­φή όλων των συ­µβα­σιού­χων στα σω­µα­τεία, τις µε­γά­λες οµο­σπον­δί­ες και συ­νο­µο­σπον­δί­ες, να πάρει τη µορφή µε­γά­λης κα­µπά­νιας. Με συλ­λο­γή υπο­γρα­φών, συ­ζη­τή­σεις, συ­νε­λεύ­σεις στους µε­γά­λους χώ­ρους δου­λειάς (νο­σο­κο­µεία, δήµοι, σχο­λεία), να συ­σπει­ρω­θεί το τε­ρά­στιο τµήµα των συ­µβα­σιού­χων που πε­ρι­φρο­νεί­ται συ­νει­δη­τά και συ­στη­µα­τι­κά από τις συν­δι­κα­λι­στι­κές πα­ρα­τά­ξεις των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (µε τα πα­ρα­κλά­δια τους) και να διεκ­δι­κή­σει, µαζί µε τους µό­νι­µους ερ­γα­ζό­µε­νους (που και αυτοί φορ­τώ­νο­νται µε πε­ρισ­σό­τε­ρη δου­λειά χά­νο­ντας δι­καιώ­µα­τα), αλλά και µε την κοι­νω­νία που έχει ανά­γκη από τις υπη­ρε­σί­ες όπου δου­λεύ­ουν υπερ­φορ­τω­µέ­νοι µό­νι­µοι και ακά­λυ­πτοι συ­µβα­σιού­χοι, µό­νι­µη και στα­θε­ρή δου­λειά για όλους.

Πλει­στη­ρια­σµοί

Το πρό­βλη­µα των πλει­στη­ρια­σµών και οσο­νού­πω των εξώ­σε­ων χρειά­ζε­ται να µε­τα­βεί από τα ει­ρη­νο­δι­κεία, στα σω­µα­τεία και τις γει­το­νιές.

Τα σω­µα­τεία πρέ­πει άµεσα να εµπλα­κούν ενερ­γά στην κα­τα­γρα­φή και την προ­στα­σία όχι µόνο των µελών τους, αλλά και της πε­ριο­χής όπου βρί­σκο­νται. Το­πι­κοί σύλ­λο­γοι δα­σκά­λων, ΕΛΜΕ, σω­µα­τεία ερ­γα­ζο­µέ­νων σε νο­σο­κο­µεία και δή­µους, έχουν την ευ­κο­λία και τη δυ­να­τό­τη­τα να παί­ξουν το ρόλο συ­ντο­νι­στι­κών αγώνα ενά­ντια στους πλει­στη­ρια­σµούς και τις εξώ­σεις σε κάθε γει­το­νιά, γιατί µπο­ρούν να συ­γκε­ντρώ­σουν δυ­νά­µεις, αφού εξ αντι­κει­µέ­νου φέρ­νουν κοντά εκ­παι­δευ­τι­κούς, γο­νείς, µα­θη­τές, για­τρούς, νο­σο­κό­µους, ασθε­νείς, δη­µο­τι­κούς υπαλ­λή­λους και δη­µό­τες.

Αντι­ρα­τσι­σµός

Ση­µα­ντι­κή πα­ρα­µέ­νει η προ­σπά­θεια ει­σα­γω­γής των αντι­ρα­τσι­στι­κών θε­µά­των στους χώ­ρους δου­λειάς και τα σω­µα­τεία. Ο ρα­τσι­σµός ως επι­λο­γή των µε­γά­λων θε­σµών και κρα­τών (ΕΕ, ΗΠΑ, κυ­βερ­νή­σεις) χρειά­ζε­ται συ­νο­λι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση κι αντι­µε­τώ­πι­ση. Η φε­τι­νή 17η Μάρτη θα είναι ο πρώ­τος στα­θµός, που µπο­ρεί να αξιο­ποι­η­θεί µε ψη­φί­σµα­τα και εκ­δη­λώ­σεις-συ­ζη­τή­σεις σε ερ­γα­τι­κούς χώ­ρους.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά