Για να μπορέσει η Αριστερά, στις σημερινές συνθήκες, να προωθήσει τους μεγάλους στόχους της εποχής, την ακύρωση των μνημονίων, την ανατροπή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, για να ανοίξει μαζί με το λαό νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς ορίζοντες, πρέπει να διαθέτει εναλλακτικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση και πολιτικό σχέδιο, αλλά και ένα μαχητικό και αποτελεσματικό κόμμα, πρωτοπόρο στην πολιτική παρέμβαση και δράση, ικανό να σηκώσει το βάρος της πιο σκληρής σύγκρουσης της εποχής μας και να τη φέρει νικηφόρα εις πέρας. Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πορεία μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό φορέα.
Η μέχρι σήμερα συζήτηση για τον ενιαίο πολιτικό φορέα και η όποια προσπάθεια σχετικά με την οργάνωσή του περιστρέφονται, σχεδόν αποκλειστικά, γύρω από το ζήτημα της μαζικότητάς του. Αναμφίβολα η οργανωτική ανάπτυξη αποτελεί όρο, όχι όμως επαρκή για να καταστήσει ένα κόμμα αποτελεσματικό στη δράση και δημοκρατικό στη λειτουργία.
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ θα μας δώσει την ευκαιρία, μαζί με τη Διακήρυξη, να συζητήσουμε αναλυτικά και να αναζητήσουμε τις καταλληλότερες, στις σημερινές πρωτόγνωρες κοινωνικά και πολιτικά συνθήκες, μορφές οργάνωσης του πολιτικού φορέα.
Σε κάθε περίπτωση όμως, η αναζήτηση αυτή πρέπει να κινείται στην κατεύθυνση ενδυνάμωσης και όχι υποβάθμισης βασικών αρχών οργάνωσης, οι οποίες αποτελούν συστατικό στοιχείο της φυσιογνωμίας ενός αριστερού κόμματος, ενισχύουν την πολιτική του αποτελεσματικότητα και ταυτόχρονα αναδεικνύουν το συγκριτικό μας πλεονέκτημα και στο επίπεδο της κομματικής λειτουργίας. Γιατί η Αριστερά μπορεί να αντιπαραθέσει στο συγκεντρωτισμό, στον αρχηγοκεντρισμό, στον παραγοντισμό των κομμάτων διαχείρισης, ένα κόμμα των μελών που λειτουργεί με δημοκρατία, συλλογικότητα και πλουραλισμό. Μπορεί να αντιτάξει στην πολιτική ιδιοτέλεια και την πελατειακή αντίληψη, την ανιδιοτελή προσφορά, την αγωνιστική αλληλεγγύη, την αυτενέργεια και την πολιτική ευθύνη των μελών, που πηγάζουν από τις μεγάλες αξίες και τα απελευθερωτικά προτάγματα της Αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιτικά και οργανωτικά ενιαίος φορέας, οφείλει να έχει συγκεκριμένη οργανωτική δομή, με οργανώσεις βάσης που θα λειτουργούν και θα είναι δραστήριες, με παρουσία και ουσιαστική κινηματική παρέμβαση σε κάθε χώρο δουλειάς και κατοικίας. Για έναν πολιτικό φορέα που φιλοδοξεί να εκφράσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων υποτελών τάξεων, επιβάλλεται να διατηρεί άμεση και ζωντανή σχέση με τον κόσμο αυτό, να συμμετέχει σταθερά με τα μέλη και τα στελέχη του στους αγώνες του. Να συμβάλει στην οργάνωση της λαϊκής αντίστασης, στην ανάπτυξη ταξικών και κοινωνικών αγώνων και στη συγκρότηση ενός πλατιού πολιτικοποιημένου λαϊκού-ταξικού κινήματος ανατροπής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκλέγει δημοκρατικά σε όλα τα επίπεδα (Π.Κ. – Νομαρχιακό – Κεντρικό Πολιτικό) όργανα τα οποία θα έχουν την ευθύνη των πολιτικών αποφάσεων και θα ελέγχονται από τα μέλη. Εκτελεστικά όργανα, ο Πρόεδρος, Επιτροπές «ειδικών» συμβούλων και επιτελεία, δεν επιτρέπεται σε ένα κόμμα της Αριστεράς να υποκαθιστούν το ρόλο των βουλευόμενων συλλογικών οργάνων στη λήψη των αποφάσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κατακτήσει μια αποτελεσματική σχέση δημοκρατίας, πλουραλισμού και ενιαίας δημόσιας έκφρασης. Να λειτουργεί με τον κανόνα της πλειοψηφίας, διασφαλίζοντας, όμως, τα δικαιώματα της μειοψηφίας.
Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ από πολιτική συμμαχία κομμάτων και συλλογικοτήτων σε ενιαίο πολιτικό φορέα της Αριστεράς δεν σημαίνει ότι τα διαφορετικά υπαρκτά ιδεολογικά ρεύματα εξοβελίζονται ή ομογενοποιούνται. Αντιθέτως, η ύπαρξη τάσεων και ιδεολογικών ρευμάτων δεν πρέπει απλώς να είναι καταστατικά κατοχυρωμένη, αλλά και να ενθαρρύνονται η κατάθεση επεξεργασιών, ιδεών και προτάσεων ως συμβολή στην κοινή θεωρητική και προγραμματική προσπάθεια, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και η ανοιχτή ιδεολογική αντιπαράθεση σε ολόκληρο το κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να καταβάλει επίμονη και συστηματική θεωρητική προσπάθεια και να διαθέτει δομές αριστερής θεωρητικής σκέψης και ανάλυσης των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων και διεργασιών.
Η παρούσα πολύπλευρη καπιταλιστική οικονομική κρίση καθιστά κατεπείγουσα αυτή την ανάγκη, για την κατανόηση των αιτιών της και για τη συγκρότηση εκ μέρους της Αριστεράς μιας συνεκτικής εναλλακτικής πρότασης εξόδου, με προοπτική το σοσιαλισμό.
Σε αυτή την προσπάθεια το έργο του Μαρξ και των μετέπειτα διανοητών του επαναστατικού και αριστερού κινήματος μας προσφέρει τις θεωρητικές και ιδεολογικές βάσεις και τα θεωρητικά-μεθοδολογικά εργαλεία, χρήσιμα όχι μόνο για την κατανόηση, αλλά και για την αλλαγή του κόσμου.
*μέλος ΠΓ ΣΥΝ, ΠΣΕ ΣΥΡΙΖΑ
