Για το κίνηµα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό

Η έναρξη των πολεµικών επιχειρήσεων του Ισραήλ απέναντι στον λαό της Παλαιστίνης, µε την επικοινωνιακή και στρατιωτική στήριξη της Δύσης τον Οκτώβριο του 2023, έφεραν στο προσκήνιο ξανά την ανάγκη δηµιουργίας ενός φιλοπαλαιστινιακού αντιπολεµικού κινήµατος αλληλεγγύης. Για καιρό οι κινητοποιήσεις, δεν είχαν την απαιτούµενη µαζικότητα και συµµετοχή µην εµπλέκοντας ένα ευρύτερο δυναµικό, πέραν αυτού των δυνάµεων της µαχόµενης Αριστεράς και του οργανωµένου κινήµατος. 

Ωστόσο, η συνέπεια και η συστηµατικότητα των κινητοποιήσεων αυτών, έπαιξαν σηµαντικό αν όχι καθοριστικό ρόλο, στο να φτάσουµε στους τελευταίους µήνες, όπου τα γεγονότα στην Παλαιστίνη, έχουν συγκινήσει και κινητοποιήσει µαζικά ακροατήρια. Δυστυχώς προς την αλλαγή αυτή συντελεί και η εντεινόµενη γενοκτονία που πραγµατοποιείται σε βάρος του παλαιστινιακού λαού µε εικόνες παιδιών να πεθαίνουν από τον επιβαλλόµενο λιµό και τους βοµβαρδισµούς του Ισραήλ, να φτάνουν καθηµερινά στα µάτια όλων µας. 

Σηµείο αναφοράς αποτελούν οι διεθνείς πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, όπως ο στόλος ελευθερίας, το march to Gaza και το αραβικό καραβάνι ΣΟΥΜΟΥΝΤ, που τον Ιούνιο προσπάθησαν να προσεγγίσουν τη Γάζα σπάζοντας τον αποκλεισµό της ανθρωπιστικής βοήθειας που επέβαλαν οι ισραηλινές Αρχές. Τα εγχειρήµατα αυτά και ειδικά το march to Gaza, στο οποίο υπήρξε µαζική συµµετοχή της ελληνικής αποστολής αριθµώντας 205 µέλη, έδωσαν νέα ορατότητα στο παλαιστινιακό ζήτηµα, εµπλέκοντας δυναµικά ανθρώπων, πέραν του «παραδοσιακού κινήµατος» και θύµισαν ξανά ότι ο λαϊκός παράγοντας µπορεί να επιδρά στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις ακόµα και καθορίζοντάς αυτές, όπως συνέβαινε µε τα αντιπολεµικά κινήµατα προηγούµενων δεκαετιών, στα πλαίσια πάντα και αναλογικά µε τον υπάρχοντα αντιδραστικό συσχετισµό δυνάµεων. 

Παράλληλα πολύ σηµαντική παρακαταθήκη των πρωτοβουλιών αυτών, ήταν ο εξοπλισµός του κινήµατος µε πρωτότυπες δράσεις ακιτβίστικου χαρακτήρα, πολιτικής ουσίας και αποτελεσµατικότητας. Ανάµεσα στις δράσεις αυτές ξεχωρίζουν οι σε συνεργασία µε το BDS Greece συµβολικές κινητοποιήσεις µποϊκοτάζ προϊόντων ισραηλινών συµφερόντων, οι κινητοποιήσεις µέσα στο καλοκαίρι ενάντια στο ισραηλινό κρουαζιερόπλοιο Crown Iris και την άφιξή του σε ελληνικά λιµάνια και αυτές απέναντι στην προσπάθεια πλοίου να ξεφορτώσει πολεµικό εξοπλισµό στο λιµάνι του Πειραιά προκειµένου να χρησιµοποιηθεί κατά του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα. 

Χαρακτηριστικότερη όλων όµως, ήταν η οργάνωση της πανελλαδικής µέρας δράσεων στις 10 Αυγούστου, όπου σε δεκάδες πόλεις, νησιά και χωριά µε τη µαζικότατη συµµετοχή ντόπιων και παραθεριστών, εστάλη µήνυµα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και καταδίκης του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ. Η ηµέρα αυτή, από την άποψη της πανελλαδικής της εµβέλειας, συγκρίνεται µόνο µε τις κινητοποιήσεις στις 28 Φλεβάρη για το ζήτηµα των Τεµπών, ενώ η αξία της γίνεται ακόµα µεγαλύτερη, εφόσον στην καρδιά του καλοκαιριού το εν Ελλάδι κίνηµα δεν είναι συνηθισµένο σε τέτοιας έκτασης κινητοποιήσεις. Ήταν πραγµατικά συγκλονιστική η κινητοποίηση κόσµου σε περιοχές, όπου είχαν χρόνια να υπάρξουν δράσεις και συγκεντρώσεις. 

Όλα αυτά δεν δυνάµωσαν µόνο την εικόνα του κινήµατος αλληλεγγύης, αλλά συνέβαλαν στην αντιστροφή της δηµόσιας εικόνας και ενηµέρωσης για το τι συντελείται στη Γάζα. Δεν είναι τυχαίο ότι συστηµικά ΜΜΕ (ενδεχοµένως και για άλλους λόγους) µιλούν για γενοκτονία, ενώ η φερόµενη αυτοάµυνα του Ισραήλ, δεν αποτελεί επιχείρηµα – ικανό να πείσει την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Ακόµα και οι ανεπαρκείς αναφορές περί αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους από Γαλλία και Βρετανία, είναι αποτέλεσµα της πίεσης που άσκησε το κίνηµα διεθνώς. 

Την ίδια στιγµή η σηµασία των δράσεων αυτών φαίνεται και από τον τρόπο µε τον οποίο αντιµετωπίζονται, µε την ουσιαστική ποινικοποίηση της αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και της χρήσης της λέξης γενοκτονία και την καταστολή των κινηµατικών διεργασιών. Χαρακτηριστικό και για την ελληνική περίπτωση, µε την Κυβέρνηση να πλειοδοτεί στο πόσο πιστός σύµµαχος και φίλος της χώρας είναι το Ισραήλ, αξιοποιώντας ακόµα και θεωρίες αντισηµιτισµού για να καταγγείλει, να στοχοποιήσει και να καταστείλει το φιλοπαλαιστινιακό κίνηµα. 

Για αυτό και στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα κρίσιµο, το κίνηµα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, να δυναµώσει και να οργανωθεί περισσότερο µε κορµό και πυρήνα το March to Gaza και το BDS Greece. Είναι σηµαντικό και αναγκαίο, να πυκνώσει τις δράσεις του και να συσπειρωθεί γύρω του ακόµα πλατύτερο δυναµικό. Την ώρα που γράφονται αυτές οι λέξεις το Global Sumud Flotilla έχει ήδη ξεκινήσει τον ηρωικό απόπλου του προς τη Γάζα και τα βλέµµατα και η στήριξη όλων µας είναι µαζί του. 

Η ελληνική κοινωνία τάσσεται µε τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, ενάντια στην εγκληµατική και επικίνδυνη ( εξωτερική ) πολιτική της Κυβέρνησης. Το κίνηµα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, έδειξε ότι µπορεί να ενώσει δυνάµεις και να αποτελέσει πεδίο κοινής δράσης, παρότι δεν έλειψαν και περιπτώσεις διαφορετικών καλεσµάτων ακόµα και στις κινητοποιήσεις αυτές. Για τις δυνάµεις της µαχόµενης ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και κοµµουνιστικής Αριστεράς η συγκρότηση ενός σύγχρονου ανεξάρτητου αντιπολεµικού και αντιιµπεριαλιστικού κινήµατος, µε καρδιά ένα πλατύ κίνηµα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, συνιστά θεµελιώδες ζήτηµα σήµερα. Σε αυτό πρέπει να υπάρξει η µέγιστη δυνατή συγκέντρωση δυνάµεων για να µπορέσουµε να συµβάλουµε από τη δική µας σκοπιά στην αντοχή και τη νίκη της παλαιστινιακής αντίστασης.  

*Μέλος της Μετάβασης, Οργάνωσης για την Κομμουνιστική Προοπτική και του March to Gaza

**Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά