Γιατί νίκησε η Ακροδεξιά στην Ολλανδία;

Με σχετικά φρέσκο το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ολλανδία (23,5% και 37 έδρες για τον Χέερτ Βίλντερς), η συστημική και καθεστωτική μιντιακή κάλυψη της νίκης του Κόμματος για την Ελευθερία μάς προκαλεί την ανάγκη να δώσουμε ορισμένες οφειλόμενες απαντήσεις στον τρόπο και τη μέθοδο που αντιμετωπίζεται πλέον η Ακροδεξιά είτε από το πολιτικό σύστημα είτε από τα μέσα τάχαμου ενημέρωσης. 

Θα ξεκινήσουμε από το πλέον προφανές. Κάποια στιγμή, και μάλιστα πάρα πολύ σύντομα, θα πρέπει να συσταθεί μία εθνοκρατική ή πανευρωπαϊκή επιτροπή που θα ελέγξει τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Είναι πραγματικά φαιδρό και καταγέλαστο να πέφτουν τόσο έξω οι εταιρείες δημοσκοπήσεων σε όλες τις προβλέψεις τους – από τα εκλογικά ποσοστά έως το τελικό πλασάρισμα και τη σειρά εκλογικής επιτυχίας των κομμάτων. Ειλικρινά, τα άθλια επιχειρήματα που ακούμε από τους επιχειρηματίες των εν λόγω εταιρειών έχουν πλέον ξεφτίσει και προκαλούν οίκτο, περιφρόνηση και γέλιο. 

Ο Χέερτ Βίλντερς ήταν νικητής των εκλογών από τον περασμένο Σεπτέμβριο – όλη η ολλανδική πιάτσα το ήξερε. Όλη. Το πώς προσπάθησαν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων να κρατήσουν στον αφρό μιας τάχαμου ‘’στήθος με στήθος αναμέτρησης’’ είτε την κοκκινοπράσινη καιροσκοπική συμμαχία σοσιαλδημοκρατών Εργατικών και Πράσινων Αριστερών (15,5%, 25 έδρες) είτε το λαχανιασμένο να ριζοσπαστικοποιηθεί προς τα ακροδεξιά Λαϊκό Κόμμα (15,1%, 24 έδρες) θα έπρεπε να είναι αντικείμενο έρευνας και μάλιστα ποινικής. 

Περνάμε στα μέσα ενημέρωσης. Δε χρειάζεται να αναφέρουμε ποια συμφέροντα εξυπηρετούν τα εκάστοτε μέσα ενημέρωσης, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, εφημερίδες, ιστοσελίδες και μάλιστα τα ιδιωτικά. Αλλά πια, η κατάσταση έχει και σε αυτό το σημείο ξεφύγει. Από την πανδημία κόβιντ-19 και εδώ, πλείστα όσα ζητήματα και γεγονότα που έδωσαν αέρα στα πανιά της Ακροδεξιάς είτε θάφτηκαν, είτε εξωραϊστηκαν είτε και λογοκρίθηκαν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης της Ολλανδίας – από τον ξεσηκωμό των αγροτών του Μπεβέγκινγκ που… σόκαραν τη χώρα όταν πήραν τα ηνία στα περιφερειακά κοινοβούλια και τη γερουσία τον περασμένο Μάρτιο, κερδίζοντας τις σχετικές εκλογές, έως τα Κονβόι Ελευθερίας με 10-15.000 νταλικέρηδες που υποκίνησε η Ρωσία τον χειμώνα του 2022 τάχαμου με αφορμή τα περιοριστικά μέτρα για την κόβιντ-19 – αποκλείοντας για τρεις μέρες τους αυτοκινητοδρόμους Ν15 και Ν12 στο Ρότερνταμ και τη Χάγη αντίστοιχα. 

Για να μη μιλήσουμε για τη Μεραρχία Εφόδου των νεοναζιστών οπαδών της Φέγενορντ (κάπου 8-9.000 άτομα σε πλήρη ανάπτυξη, ίσως λέμε και λίγους...) που σε κάθε έξοδο της ποδοσφαιρικής ομάδας από το Ρότερνταμ τα κάνουν λαμπόγυαλο ‘’έξω από το γήπεδο’’ είτε στο Άμστερνταμ είτε στο Άλκμααρ μαχαιρώνοντας και ξυλοκοπώντας άλλοτε 14, άλλοτε 26 και άλλοτε καμιά πενηνταριά αντιπάλους κατά προτίμηση Εβραίους ή Σουριναμέζους που είναι και κάπως σκούροι στο χρώμα του δέρματος... Παρεμπιπτόντως, η… εφηβική βία στα σχολεία της Ολλανδίας έχει χτυπήσει φαιό καθώς κάποιοι ντρέπονται να την πουν με το όνομά της – βία συνδεδεμένη με το οργανωμένο έγκλημα, τη διακίνηση ναρκωτικών και τα σόσιαλ μίντια της νεοναζιστικής Ακροδεξιάς. Επίσης παρεμπιπτόντως, πλείστοι όσοι νεοναζί στην Ολλανδία είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα… Σουνίτες μουσουλμάνοι, άρα ο ναζισμός δεν αφορά μόνο τους τάχα παραδοσιακά εθνικιστές καλβινιστές προτεστάντες. 

Η ευθύνη των μέσων ενημέρωσης δε σταματά στα προαναφερόμενα. Το 2023 ήταν το έτος-χαρά του κάθε ακροδεξιού, του κάθε φασίστα, του κάθε νεοναζί χωρίς μάλιστα να χρειαστεί να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους. Μάθαμε για… τσουνάμι (!) ικετών και αιτούντων άσυλο – μόλις 24.000 πρόσφυγες στα σύνορα με το Βέλγιο και τη Γερμανία, όταν το 2016, η Ολλανδία υποδέχτηκε 415.000 και το 2022, μόνο από την Ουκρανία, 97.000. 

Αντίθετα, δε μάθαμε και πολλά για τις μεταναστευτικές πλωτές φυλακές, σε παροπλισμένα πλοία και φορτηγίδες,  συνολικής χωρητικότητας 16.000 ανθρώπων που κατασκευάστηκαν στα λιμάνια του Άμστερνταμ και του Ρότερνταμ και μάλιστα από τοπικές κρατιδιακές κυβερνήσεις της τρισάθλιας Κεντροαριστεράς! - το Άμστερνταμ διοικούν οι Πράσινοι Αριστεροί, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (οι ξεφτίλες!) και οι Δημοκράτες66, το Ρότερνταμ οι ‘’Ανεξάρτητοι’’ Εργατικοί και το ακροδεξιό πλέον σουνιτικό κόμμα DENKT, το κόμμα των μουσουλμάνων Ολλανδών αραβικής και τουρκικής καταγωγής – βέβαια, στο Ρότερνταμ δε γίνεται σχεδόν τίποτα πλέον χωρίς την άδεια των Κινέζων της Κόσκο που ελέγχουν τα 5/6 του λιμανιού και της πόλης. 

Μάθαμε ότι ο τουρισμός και η βραχυχρόνια μίσθωση είναι ευλογία για τα οικονομικά της Ολλανδίας που βιώνει τη μεγαλύτερη μεταπολεμική ύφεση, 2,7% το τελευταίο τρίμηνο, ανεπίσημη πτώση ΑΕΠ έως και 6% το έτος! Πάνω από 135.000 ακίνητα μόνο στο Άμστερνταμ έχουν εξαγοραστεί από Άραβες, Ρώσους, Βρετανούς, Αμερικανούς ακόμη και Αυστραλούς ‘’επενδυτές’’  και έχουν περάσει στον βραχυχρόνιο τουρισμό την ώρα που για ένα διαμέρισμα 36 τμ το ελάχιστο ενοίκιο είναι 2.200 ευρώ τον μήνα, σε πόλη όπου η μισθωτή εργασία αμείβεται κατώτατα με 1.625 ευρώ. Ο μέσος μισθός στην Ολλανδία είναι 3.145 ευρώ και το μέσο ενοίκιο στο Άμστερνταμ στα 3.850 ευρώ (ναι, καλά διαβάσατε, δεν είναι τυπογραφικό λάθος). Το 33% των Ολλανδών ζει στο ενοίκιο, το 44% ζει από τη μισθωτή εργασία/σκλαβιά συνήθως σε δύο ή και τρεις δουλειές. Πλέον, στο Άμστερνταμ και την Ουτρέχτη ενοικιάζονται κρεβάτια και ‘’γιαπωνέζικοι κοιτώνες’’ των 10 τμ προς 600 ευρώ το μήνα! 

Από τα μέσα τάχαμου ενημέρωσης, δε μάθαμε για τον τριπλασιασμό των συσσιτίων και των τραπεζών τροφίμων στις μεγάλες πόλεις της Ολλανδίας, συσσίτια που λόγω της ιδιωτικοποίησης του κοινωνικού κράτους οργανώνονται από τις εκκλησίες – προτεσταντικές, καθολικές, μουσουλμανικές (οι ίδιες εκκλησίες ήταν και εκλογικά τμήματα στις κάλπες με ό,τι αυτό φαντάζεστε ότι συνεπάγεται…). 

Δεν μάθαμε και πολλά για την προσπάθεια της κεντροαριστερής τοπικής κυβέρνησης του Άμστερνταμ τον περασμένο Οκτώβριο να διαλύσει το Ντε Βάλεν με πρόσχημα τη στεγαστική κρίση και πραγματικό διακύβευμα την επαναφορά του οργανωμένου εγκλήματος στην πλέον ριζοσπαστική γειτονιά της πόλης. Το Ντε Βάλεν είναι η γειτονιά των Κόκκινων Φαναριών, πάλαι ποτέ κοιτίδα της λοατκι κοινότητας που πλέον, έχοντας κατοχυρώσει τον γάμο και την τεκνοθεσία μάλλον έχει συντηρητικοποιηθεί αρκετά ώστε οι πλέον προβεβλημένοι βουλευτές της να απαιτούν τη βίαιη εκδίωξη και ποινικοποίηση της σεξεργασίας και της καλλιτεχνικής ζωής γύρω από τους τρανς και τους ομοφυλόφιλους. 

Ελάχιστα πλέον λέγονται για το σκάνδαλο κοινωνικής πρόνοιας που έχει ξεσπιτώσει 37.000 οικογένειες από τις πρώτες κατοικίες τους – που ήταν και οι μοναδικές, έχοντας στείλει στον τάφο και 49 μισθωτούς που αυτοκτόνησαν αδυνατώντας να πληρώσουν τα πρόστιμα που κανονικά θα έπρεπε να καταβάλουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις τάχαμου κοινωνικής προστασίας με διοικητικά στελέχη προβεβλημένους παράγοντες κυρίως των κεντροαριστερών Εργατικών και των κεντροδεξιών Λαϊκών -η κατά τα άλλα διαβόητα αντιμεταναστευτική ‘’βουλγαρική απάτη’’ του 2009 όταν και έκανε πρώτο όνομα τον Χέερτ Βίλντερς. 

Πολύ λίγα λέγονται και γράφονται για το ‘’αμερικανικό’’ επικοινωνιακό επιτελείο του Βίλντερς – τους άφθονους τραμπικούς που έφθασαν στην Ολλανδία για να ανακατασκευάσουν τον ακροδεξιό ηγετίσκο σε πρωθυπουργήσιμο ‘’κεντρώο’’ της… μεσαίας τάξης. Ο Στιβ Μπάνον, συνταξιούχος τραπεζίτης της Γκόλντμαν Σακς και ο Πολ Μάναφορντ, συνταξιούχος φιλορώσος σύμβουλος του πάλαι ποτέ ουκρανού προέδρου, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ήταν ανάμεσα σε αυτούς τα προηγούμενα χρόνια. Δε χρειάζεται να πούμε ότι ο Βίλντερς είναι αρκούντως φιλορώσος – όπως βέβαια και ο βασιλεύς της Ολλανδίας, Βίλεμ-Αλεξάντερ που κατάγεται από χιτλερικό πρίγκιπα παππού και ο οποίος το 2014 είχε αποκαλέσει τον Βλαντίμιρ Πούτιν ‘’τον καλύτερο φίλο της Ολλανδίας στην Ανατολή’’ αφού ήπιαν μπροστά στις κάμερες μπίρες Χάινεκεν… (ο Ουκρανικός Πόλεμος ελάχιστα έχει αλλάξει αυτή τη στάση όπως και η τραγωδία με τις μαλαισιανές αερογραμμές, αυτά όλα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της παπαρογραφίας για όσους τρώνε παπαρογραφικό κουτόχορτο από τα μέσα τάχαμου ενημέρωσης…). 

Πάρα πολλά θα μπορούσαμε να γράψουμε για την κατάντια του Σοσιαλιστικού Κόμματος και της ευρύτερης ολλανδικής Αριστεράς – των… δικαιωμάτων και των… ταυτοτήτων - και εξίσου πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τη φράξια της οικογένειας των Μαράινισεν που ουσιαστικά έχουν διαλύσει το κόμμα που το 2010 είχε 62.000 μέλη και ανάλογα την κάλπη το 15-17% των ψήφων και σήμερα καταποντίστηκε στο ιστορικό χαμηλό του 3,1% χάνοντας εκ νέου το 50% της εκλογικής του επιρροής σε σχέση με το 2021 – και το 85% σε σχέση με το 2017. Εξίσου πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για διάφορους ‘’οικολόγους’’ που σαν έτοιμοι από καιρό μας πληροφόρησαν παραμονές των εκλογών ότι η ζωική παραγωγή και η κτηνοτροφία στην Ολλανδία πρέπει να εκλείψουν πλήρως και όχι απλώς να μειωθούν κατά 50%– και κάπως έτσι οι μικρομεσαίοι ακροδεξιοί αγρότες που κάποτε ψήφιζαν μονοκούκι Σοσιαλιστές και Εργατικούς και σήμερα οργανώνονται πίσω από το Μπεβέκινγκ τριπλασίασαν και ποσοστά και έδρες στις βουλευτικές κάλπες σε σχέση με το 2021. 

Η Ακροδεξιά στην Ολλανδία, χωρίς να υπολογίζεται το ριζοσπαστικοποιημένο Λαϊκό Κόμμα της Ντιλάν Γιεσελγκιόζ που ολοφάνερα γέρνει πάρα πολύ ακροδεξιά πια, απέσπασε στο σύνολό της, το 33,8% των ψήφων και 51 έδρες με άλλα λόγια δεν έχουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά είναι η πρώτη πολυκομματική δύναμη της χώρας και μάλιστα διαθεματικού γενικού ακροατηρίου. Κομματάκι δύσκολο να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να κάνουν κυβέρνηση έστω με αποχές ή ανοχή από την Κεντροδεξιά, αλλά ο Βίλντερς υπήρξε κάποτε το χαϊδεμένο πολιτικό παιδί των Λαϊκών προτού αυτοί προτιμήσουν τον Μαρκ Ρούτε επομένως κάθε πιθανότητα συνεννόησης ανάμεσα στα δύο κόμματα είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. 

Αυτά τα κάπως ολίγα για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ολλανδία. Μπορείτε να συνεχίσετε να εμπιστεύεστε την ενημέρωση σας στα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Μπορείτε επίσης να ψηφίζετε Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά όταν αυτές ανοίγουν τις πόρτες στην Ακροδεξιά. 

ΥΓ. Ο Βίλντερς δεν θα κάνει δημοψήφισμα για έξοδο της Ολλανδίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Με τις ευρωεκλογές να φέρνουν επικράτηση και της Λεπέν στη Γαλλία, το plan B της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας για μία ενιαία Ευρώπη ‘’από τη Λισαβόνα έως το Βλαδιβοστόκ’’. Δε χρειάζεται να τονίσω σε ποιον Ρώσο και σε ποιον Αμερικανό ανήκει η καραμέλα αυτής της φράσης.