Για άλλη μια χρονιά η επέτειος της 25ης Μαρτίου αποτελεί την αφορμή για την εκτύλιξη της εθνικής περηφάνιας του ελληνικού λαού, ο οποίος γιορτάζει την απελευθέρωση του με σημαίες και παρελάσεις. Είναι όμως αυτό ό,τι πραγματικά αρμόζει;

Η ελ­λη­νι­κή επα­νά­στα­ση του 1821 απο­τέ­λε­σε μία από τις λα­μπρό­τε­ρες σε­λί­δες στην ιστο­ρία των λαών. Μια σε­λί­δα η οποία είναι άμεσα συν­δε­δε­μέ­νη με τον δια­φω­τι­σμό, τον ορθό λόγο και την νίκη της ελευ­θε­ρί­ας απέ­να­ντι στον σκο­τα­δι­σμό. Και φυ­σι­κά ποιος είναι ο κα­λύ­τε­ρος τρό­πος να ανα­δεί­ξου­με και να γιορ­τά­σου­με αυτή τη μέρα; Μα φυ­σι­κά, βά­ζο­ντας τους μα­θη­τές να πα­ρε­λά­σουν στρα­τιω­τι­κά και τον στρα­τό να επι­δεί­ξει την ετοι­μό­τη­τά του να πο­λε­μή­σει τους αλ­λο­ε­θνείς/αλ­λό­θρη­σκους που φα­ντα­σιώ­νε­ται ότι τον απει­λούν.

Για να μην μέ­νου­με μόνο σε εύ­κο­λη κρι­τι­κή (θα ήταν άδικο άλ­λω­στε να κά­νου­με κρι­τι­κή μόνο στο επί­πε­δο των συμ­βο­λι­σμών) ας δούμε λίγο και το ζή­τη­μα της οι­κο­νο­μί­ας. Σε μία χώρα η οποία βρί­σκε­ται σε αν­θρω­πι­στι­κή κρίση (την οποία μά­λι­στα η κυ­βέρ­νη­ση ανα­γνω­ρί­ζει κά­νο­ντας και τις πρώ­τες κι­νή­σεις κα­τα­πο­λέ­μη­σής της) είναι σκό­πι­μο να δί­νο­νται εκα­τομ­μύ­ρια κάθε χρόνο για την επί­δει­ξη και­νούρ­γιων αε­ρο­πλά­νων, πλοί­ων ακόμα και υπο­βρύ­χιων; (πόσο μάλ­λον δε που τα τε­λευ­ταία γέρ­νουν κιό­λας και χα­λά­ει η εθνι­κή αφή­γη­ση για τη… συ­νέ­χεια του γέ­νους!). Μήπως η δέ­σμευ­ση για ισο­σκε­λι­σμέ­νους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς και μειώ­σεις στις δα­πά­νες μπο­ρεί να υπο­στεί ...πο­σο­τι­κή χα­λά­ρω­ση όταν πρό­κει­ται να αγο­ρά­σου­με φρε­γά­τες από τους ευ­ρω­παί­ους συμ­μά­χους μας;

Η μι­ζέ­ρια και η γκρί­νια πα­ρό­λα αυτά δεν είναι αυτό που ται­ριά­ζει στη γενιά μας. Αντί για μι­λι­τα­ρι­σμό, πα­ρε­λά­σεις και κιτς χο­ρευ­τι­κά δια­φω­τι­σμό, ιστο­ρία και γιορ­τή. Να κά­νου­με μια μέρα στα σχο­λεία που η εκτός των άλλων βα­ρε­τή γιορ­τή θα αντι­κα­τα­στα­θεί από ένα μά­θη­μα ιστο­ρί­ας για την ση­μα­σία της επα­νά­στα­σης για όλους του λαούς της Ευ­ρώ­πης και του κό­σμου. Να αντι­κα­τα­στή­σου­με τις μι­λι­τα­ρι­στι­κές πα­ρε­λά­σεις με εκ­δη­λώ­σεις για την ει­ρή­νη και την ελευ­θε­ρία, τις πραγ­μα­τι­κές αξίες της επα­νά­στα­σης. Να χα­ρού­με που εί­μα­στε πιο ελεύ­θε­ροι από τότε, να συλ­λο­γι­στού­με πως μπο­ρού­με να γί­νου­με πε­ρισ­σό­τε­ρο. Να γιορ­τά­σου­με με την δική μας, πο­λυ­συλ­λε­κτι­κή αι­σθη­τι­κή, όχι με βάση κά­ποιο στενό φα­ντα­σια­κό «εθνι­κό πρό­τυ­πο». Να γιορ­τά­σου­με την 25η Μαρ­τί­ου όπως ποτέ άλ­λο­τε.

Ετικέτες