"Στόχος του νέου νομοσχεδίου δεν είναι άλλος από τη νομιμοποίηση των απολύσεων"
*Γραμματέας του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Γλυφάδας -Βούλας - Βάρης - Βουλιαγμένης
Παρακολουθούμε τη "συγκρατημένη αισιοδοξία" των ιθυνόντων για την πορεία της οικονομίας και συγχρόνως την απαξίωση της ζωής μας και του Δημόσιου Σχολείου. Με τη ψήφιση του νομοσχέδιου σχετικά με τη διασφάλιση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση (αξιολόγηση) έπεσαν και οι μάσκες. Φαίνεται ξεκάθαρα πως ο σκοπός τους δεν είναι η βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης, αλλά η νομιμοποίηση των απολύσεων σύμφωνα με τις επιταγές της Τρόικας.
Η αξιολόγηση δεν είναι ούτε ουδέτερη, ούτε αθώα, ούτε ικανή να κρίνει τους κακούς απ' τους καλούς. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, οι εκπαιδευτικοί θα περνούν από διοικητική και εκπαιδευτική αξιολόγηση. Η διοικητική θα γίνεται κάθε χρόνο από το διευθυντή και η εκπαιδευτική κάθε τρία χρόνια από το σχολικό σύμβουλο. Το αποτέλεσμα της αξιολόγησης θα είναι η κατάταξη του εκπαιδευτικού σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες: Ελλιπής (ο εκπαιδευτικός που θα συγκεντρώνει 0-30 βαθμος), επαρκής (όποιος συγκεντρώνει 31-60 βαθμούς), πολύ καλός (όποιος συγκεντρώνει 61-80 βαθμούς) και εξαιρετικός (όποιος συγκεντρώνει 81-100 βαθμούς).
Ο χαρακτηρισμός ελλιπής σημαίνει πως ο εκπαιδευτικός δε θα έχει το δικαίωμα προαγωγής για δύο χρόνια (Ν. 4024/11). Αν αυτό συμβεί δύο φορές, τότε ο υπάλληλος παραπέμπεται προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά ένα βαθμό. Να λοιπόν πως δρομολογούνται οι "νόμιμες" απολύσεις στην εκπαίδευση.
Ποιά είναι όμως τα "αντικειμενικά κριτήρια" που θα μας κρίνουν; Είναι πέντε: Τρία εκπαιδευτικού χαρακτήρα και δύο διοικητικού. Αναλυτικά:
1ο Εκπαιδευτικό περιβάλλον: Διαπροσωπικές σχέσεις, παιδαγωγικό κλίμα και οργάνωση της τάξης.
2ο Σχεδιασμός, προγραμματισμός και προετοιμασία διδασκαλίας, δηλαδή αν μπορούμε να αντιληφθούμε τις δυνατότητες και τις ανάγκες των μαθητών μας και να θέτουμε ανάλογους στόχους. Το περιεχόμενο της διδασκαλίας μας, τα μέσα και τις ενέργειές μας.
3ο Διεξαγωγή διδασκαλίας και αξιολόγηση μαθητών: Εδώ αξιολογούνται: Η προετοιμασία των μαθητών για διδασκαλία, οι διδακτικές ενέργειες, ο βαθμός τελικά εμπέδωσης της νέας γνώσης και ο τρόπος αξιολόγησης.
4ο Υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια, δηλαδή τήρηση τυπικών υπαλληλικών υποχρεώσεων, συμμετοχή στη λειτουργία της σχολικής μονάδας, στην αυτοαξιολόγησή της, επικοινωνία, συνεργασία με γονείς και φορείς που δεν προσδιορίζονται.
5ο Τυπικά προσόντα και επαγγελματική ανάπτυξη (συμμετοχή σε σεμινάρια...).
Όλ’ αυτά θα αξιολογούνται από δύο επισκέψεις του σχολικού συμβούλου στην τάξη του αξιολογούμενου και από μία συζήτηση - αναστοχασμό!!! Όχι δεν παίζουν... Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Θέλουν να μας χρεώσουν όλη την κατάντια του Δημόσιου Σχολείου, τη φρίκη των αναλυτικών προγραμμάτων και των βιβλίων που αυτοί έφτιαξαν.
Πόσοι από 'μας δεν έχουμε βρεθεί σε τάξη με αλλοδαπούς μαθητές και, ζητώντας τη λειτουργία Τμημάτων Υποδοχής, δε βρήκαμε ανταπόκριση; Τι κάνουμε με τα παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς ή μαθησιακές δυσκολίες όταν τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ. (Κέντρα Διάγνωσης-Διαφοροδιάγνωσης-Υποστήριξης) έχουν αναμονή ετών; Τι κάνουμε με τα απαράδεκτα βιβλία που μόνο εργαλεία γνώσης δεν είναι; Με τα αναλυτικά προγράμματα- παγίδες, που σκοπό έχουν να φτιάξουν πολίτες - πελάτες ανιστόρητους, με ευνουχισμένη κρίση, κοινωνική αναπηρία και πολιτική αφασία; Με τα πολυπληθή τμήματα; Με την έλλειψη εποπτικών μέσων; Με τους μισθούς που κάποτε, με πολύ φαντασία, τους λέγαμε αξιοπρεπείς; Γιατί, τώρα, δεν το συζητάμε αυτό... αν σκεφτούμε, εκτός από τη δραματική τους μείωση, την οικονομική επιβάρυνση εξαιτίας των άδικων και αντισυνταγματικών φοροεπιδρομών και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους.
Οι δαπάνες για την Παιδεία μειώθηκαν κατά 33% για την τριετία 2009-2013. Σχολεία συγχωνεύονται, εργασιακά δικαιώματα χρόνων καταπατούνται. Το δικαίωμα της οργανικής θέσης απειλείται. Οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι παραδίδουν την αξιοπρεπή καθημερινή τους επιβίωση ως εκπαιδευτικοί και ως εργαζόμενοι πολίτες στη διάθεση του προϊσταμένου τους και γίνονται λάστιχο περιφερόμενοι από σχολείο σε σχολείο, αναλώσιμοι υπάλληλοι με ανάλγητους όρους δουλειάς - δουλείας. Ένα ακόμα τρομερό αυτής της υπόθεσης είναι ότι μας ωθεί σε έναν απίστευτο ανταγωνισμό για το ποιός θα αναδειχθεί "καλύτερος", καθώς προβλέπεται ότι οι προακτέοι εκπαιδευτικοί δε θα ξεπερνούν ένα ορισμένο ποσοστό, το οποίο θα μειώνεται μάλιστα μετά από Υπουργική Απόφαση κάθε δύο χρόνια, ανάλογα με τις δημοσιονομικές δυνατότητες. Είναι δηλαδή σα να μπαίνουμε στην τάξη και να λέμε στους μαθητές μας: "Όσο καλοί και να 'στε, μόνο το 50% θα προαχθεί στην άλλη τάξη". Όμως το Υπουργείο δε σταματά εδώ. Σχεδιάζει και την κατηγοριοποίηση των σχολείων, με σκοπό την υποβάθμιση ή και το κλείσιμο κάποιων σχολικών μονάδων, αν δεν πιάσουν τους στόχους στη λεγόμενη "αυτοαξιολόγηση σχολικών μονάδων".
Όλ’ αυτά τα σχέδια συνδέονται άμεσα με το ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ της ΑΓΟΡΑΣ του ανταγωνισμού, της φτηνής κατάρτισης, της επιφανειακής και αποσπασματικής γνώσης που επιδιώκουν να παρέχει. Δυστυχώς η εκπαίδευση ακόμα τους στοιχίζει πολλά και το κέρδος που φέρνει δε γεμίζει τα άδεια τους ταμεία. Εμείς πρέπει να πληρώσουμε. Γι' αυτό η αντιπαράθεση σ' αυτά τα μέτρα είναι ευθύνη όχι μόνο των εκπαιδευτικών, αλλά πρέπει να γίνει μέτωπο αγώνα όλης της κοινωνίας.
Πολλοί εκπαιδευτικοί, εγκλωβισμένοι στην άποψη πως "οι καλοί εκπαιδευτικοί" δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από οποιασδήποτε μορφής αξιολόγηση, θα πρέπει να σκεφτούν πόσο υποκριτική είναι αυτή η διαδικασία, αφού ξεκινά πρώτα απ' όλα με δεδομένο το ποσοστό "επιτυχίας" και έπειτα να αναλογιστούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτή η διαδικασία θα πραγματοποιηθεί. Συζητάμε δηλαδή για τον πολυέλαιο (αξιολόγηση) που θα ταίριαζε στο γιαπί (που κατάντησαν τη Δημόσια Παιδεία). Όσο για τους καχύποπτους - απέναντί μας - γονείς, εκτός από τα παραπάνω επιχειρήματα που θα τους πείσουν για το αναποτελεσματικό σχέδιο του Υπουργείου, θα πρέπει να τους τονίζουμε πως μετά την "αξιολόγηση" των εκπαιδευτικών, θα έρθει κι' η σειρά της σχολικής μονάδας που φοιτούν τα παιδιά τους να αξιολογηθεί και τότε θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, γιατί μαζί με την απομάκρυνση των "κακών εκπαιδευτικών", θα "απομακρυνθεί" και η χρηματοδότηση που απαιτείται για να λειτουργήσει το σχολείο. Επίσης, θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε πως αυτό το "αντικειμενικό" σχέδιο αξιολόγησης θα εφαρμοστεί σε όλους όσους δουλεύουν - ακόμα -στο δημόσιο τομέα.
Σε πολλές γενικές συνελεύσεις τοπικών συλλόγων Π.Ε. και Δ.Ε. η μαχόμενη εκπαίδευση έχει αποφασίσει να αντισταθεί σ' αυτό το νομοσχέδιο. Συζητιούνται έντονα προτάσεις όπως να μην συμμετάσχουμε σε σεμινάρια αντίστοιχου περιεχομένου, ακόμα και να απειλήσουμε με μαζικές παραιτήσεις διευθυντών, ώστε να μην υπάρξουν διαθέσιμοι αξιολογητές να υποστηρίξουν τα σχέδιά τους. Το επόμενο διάστημα θα παλέψουμε να αποτυπωθεί η θέληση της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών ως αίτημα όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι πολύπλευρη στήριξη επιστημονική, εργασιακή και οικονομική. Τέτοια στήριξη δεν μπορεί να προσφέρει η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, αλλά μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
