Ο αξιοσέβαστος επιστήμων, δημοκρατοαριστερός (του "τάχα" οπωσδήποτε, πάντως όχι του "τίποτα") υπουργός, φροντίζει να παράγει άφθονο, αν μη τι άλλο, κυβερνητικό έργο. Πρόσφατα, η προκλητική και μαζί άχρηστη εισβολή των ΜΑΤ στην Πρυτανεία, "ατσάλωσε" την πυγμή της κυβέρνησης απέναντι σε μια θνησιγενή κι ετοιμοθάνατη κατάληψη αναρχικών. Πιο πριν, είχε συνταχτεί με το "δεν χωράμε άλλους μετανάστες", αν και τελευταία φοριούνται πολύ τα κροκοδείλια δάκρυα για τα πνιγμένα προσφυγόπουλα.
Εσχάτως, συνεισέφερε την ψευτοεπιστημονική προσέγγισή του, που προδίκαζε την άτυπη θανατική ποινή για τους παιδοκτόνους -και βλέπουμε για ποιους άλλους. Δεν μας είπε βέβαια τι θα κάνει για να την αποτρέψει. Ούτε τι θα κάνει για τις επιθέσεις της ΕΛΑΣ, που έγιναν ας πούμε και χωρίς την άδειά του, από τη Χαλκιδική και τα Εξάρχεια ως την Αμυγδαλέζα. Ούτε τι θα κάνει για τις φασιστικές φάλαγγες εντός της ΕΛΑΣ του, αν δεν.. "αυτοδιαλυθούν". Αυτές τις αξίες και αυτά τα έργα κομίζει. Αποδεικνύει συνεχώς την ευαισθησία του στις αντιδραστικές εκστρατείες των ΜΜΕ, όσο και στα πιο σκοτεινά ιδεολογήματα της ακροδεξιάς.
Πράγματι, λοιπόν, η συμμαχία με τον Πανούση μοιάζει να ενισχύει την εθνική συναίνεση μέχρι και με τη Δεξιά, συμμαχία που ενσάρκωσε άλλωστε κι ο Παυλόπουλος. Άσχετα αν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα ανώτερα στελέχη του καμία σχέση όφειλαν να μην έχουν με όλα αυτά, ο δημαρίτης Πανούσης με τέτοιες "ανίερες" συνεργασίες ξεκίνησε την βουλευτική του σταδιοδρομία -άρα έχει πείρα. Πιθανότατα απέκτησε τόσο τεχνογνωσία όσο και κατάλληλες γνωριμίες κατά τη διάρκεια της συμπολίτευσης στη ΝΔ. Σίγουρα θα συνεχίσει να μας το αποδεικνύει.
Το λογοπαίγνιο με τον Πινοσέτ και οι συνειρμοί με τη... Χιλή του '73, πολλή ποιητική άδεια εμπεριέχουν φυσικά. Ωστόσο, η παρομοίωση δε βαστά μόνο στα συντηρητικά απωθημένα του Πανούση, που είναι φυσικά απλή καρικατούρα μπροστά στον αιμοσταγή Πινοσέτ -μακράν συνεπέστερο οπαδό της θανατικής ποινής. Βαστά περισσότερο στα πολύ συγκρίσιμα σχέδια "εθνικής συμφιλίωσης" που βγάζει απ'το καπέλο αυτή η Αριστερά που δεν διανοείται να βγει εκτός αστικού πλαισίου, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να φτάσει στην κυβερνητική εξουσία.
Πέρα από τ'αστεία, Πανούσηδες υπάρχουν πολλοί μέσα στην κυβέρνηση αυτή. Ενώ μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ ηγεμονεύει -ακόμα- πολιτικά στην κοινωνία. Το χειρότερο, ότι όλοι αυτοί εντάσσονται σε ένα συνειδητό σχέδιο "έντιμου συμβιβασμού" με το τέρας, σχέδιο άσχετο με το γραμμένο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως. Από τη στιγμή που όλα τα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναγκάζονται πια να αναγνωρίσουν, σε διάφορους τόνους, ότι ο "έντιμος συμβιβασμός" και η "δημιουργική ασάφεια" έχουν αποτύχει παταγωδώς και "ασφυκτικώς" -μήπως είναι ώρα να αλλάξουν ρότα σε όλες τις συναφείς επιλογές που έχουν κάνει; Σε πρόσωπα και πολιτικές, σε υπουργούς και διοικητές τραπεζών, σε ρυθμούς και περιεχόμενα. Και μαζί τους -ή καλύτερα από πριν- ίσως και τα μη κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
Αλλιώς, είναι το πλεόν σίγουρο ότι οι... Πανουσέτ (οι εντός κυβέρνησης ή γενικά κρατικών/τραπεζικών μηχανισμών "εκπρόσωποι" αλλότριων συμφερόντων, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νομίζει ότι αξιοποιεί) θα κάνουν τη δική τους κίνηση, οσονούπω. Εκτός κι αν αυτές που έχουν κάνει ως τώρα έχουν ήδη αρκέσει για να επιβάλλουν το "συμβιβασμό".
