Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας οφείλει να διακόψει την ενεργειακή συνεργασία με το Ισραήλ

Δί­νο­ντας την εξου­σία στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, οι ψη­φο­φό­ροι στην Ελ­λά­δα ύψω­σαν το ανά­στη­μά τους στους διε­θνείς «ντα­ή­δες». Η κα­τα­φα­νής πα­ρέμ­βα­ση της Κο­μι­σιόν –που ισχυ­ρι­ζό­ταν πως μια νίκη της Αρι­στε­ράς θα ήταν το «λάθος εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα»- απέ­τυ­χε να υπο­σκά­ψει τη δη­μο­κρα­τία.

Δε­δο­μέ­νης της αν­θρω­πι­στι­κής κρί­σης που επέ­βαλ­λαν στην Ελ­λά­δα οι ευ­ρω­παϊ­κοί θε­σμοί και το ΔΝΤ, ήταν κα­τα­νοη­τό ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έδωσε την εκλο­γι­κή μάχη με επί­κε­ντρο τα θέ­μα­τα του «ψω­μιού και βου­τύ­ρου». Πα­ρό­λα αυτά, χά­ρη­κα όταν άκου­σα ότι οι σιω­νι­στές ανη­σύ­χη­σαν από την νίκη του κόμ­μα­τος. Η Jerusalem Post δια­κή­ρυ­ξε πως το απο­τέ­λε­σμα ήταν «άσχη­μα νέα για το Ισ­ρα­ήλ», πα­ρα­θέ­το­ντας την ισχυ­ρή κρι­τι­κή που είχε κάνει ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, ο νέος πρω­θυ­πουρ­γός στην Αθήνα, στην επί­θε­ση του 2014 στη Γάζα. 

Σε ένα μα­νι­φέ­στο του 2012, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δε­σμευό­ταν να δια­κό­ψει τη στρα­τιω­τι­κή συ­νερ­γα­σία με­τα­ξύ Ισ­ρα­ήλ και Ελ­λά­δας. Αν κρα­τη­θεί αυτή η υπό­σχε­ση, τότε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα έχει αντι­στρέ­ψει τις ντρο­πια­στι­κές απο­φά­σεις που πήραν τα δύο κόμ­μα­τα που κυ­βερ­νού­σαν μέχρι σή­με­ρα.

Και το σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό ΠΑΣΟΚ και η δεξιά Νέα Δη­μο­κρα­τία ενέ­κρι­ναν την ελ­λη­νι­κή συμ­με­το­χή σε κοι­νές ασκή­σεις με τον ισ­ραη­λι­νό στρα­τό τα τε­λευ­ταία χρό­νια. Αυτή η συ­νερ­γα­σία έχει γίνει τόσο στενή που το 2013 γρά­φτη­κε ότι η ισ­ραη­λι­νή αε­ρο­πο­ρία είχε αρ­χί­σει να κάνει κα­θη­με­ρι­νές πτή­σεις στην Ελ­λά­δα για εκ­παι­δευ­τι­κούς λό­γους. 

Συμ­μα­χώ­ντας με το Απαρτ­χάιντ

Αυτός δεν είναι ο μο­να­δι­κός τρό­πος που η Ελ­λά­δα είχε συμ­μα­χή­σει με το Ισ­ραη­λι­νό Απαρτ­χάιντ.

Επί­σης το 2013, η Ελ­λά­δα, η Κύ­προς και το Ισ­ρα­ήλ υπέ­γρα­ψαν μια συμ­φω­νία για την εκ­με­τάλ­λευ­ση των ενερ­γεια­κών πόρων στην πε­ριο­χή τους. Αυτή πε­ρι­λάμ­βα­νε ένα σχέ­διο να συν­δε­θεί με ένα «κα­λώ­διο» το Ισ­ρα­ήλ με την Ελ­λά­δα. 

Αυτός ο αγω­γός χα­ρα­κτη­ρί­στη­κε «σχέ­διο αμοι­βαί­ου συμ­φέ­ρο­ντος» από την Κο­μι­σιόν, εν­νο­ώ­ντας ότι προ­κρί­νε­ται για ευ­ρω­παϊ­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση.

Ένα άλλο σχέ­διο εγ­γυό­ταν πως αυτή η συμ­φω­νία θα επέ­τρε­πε τη «νο­μι­σμα­το­ποί­η­ση» των με­γά­λων «ανα­κα­λύ­ψε­ων» φυ­σι­κού αε­ρί­ου στην ανα­το­λι­κή Με­σό­γειο, σύμ­φω­να με ένα κεί­με­νο της ΕΕ. Γνω­στό ως Νό­τιος Διά­δρο­μος Αε­ρί­ου (Southern Gas Corridor), το σχέ­διο θα συ­νέ­δεε τα ελεγ­χό­με­να από το Ισ­ρα­ήλ ενερ­γεια­κά πεδία με την Ελ­λά­δα και πι­θα­νώς –με δια­συν­δε­ό­με­να δί­κτυα- την Ιτα­λία και τη Βουλ­γα­ρία.

Αγνο­ώ­ντας το ηθικό ζή­τη­μα

Οι στρα­τη­γι­κές επι­πτώ­σεις αυτών των «ανα­κα­λύ­ψε­ων» (κυ­ρί­ως από τον αμε­ρι­κα­νι­κό γί­γα­ντα Noble Energy) δεν είναι δύ­σκο­λο να εντο­πι­στούν. Σή­με­ρα, η ισ­ραη­λι­νή οι­κο­νο­μία στη­ρί­ζε­ται σε ση­μα­ντι­κό βαθμό στην Ευ­ρώ­πη, τον κο­ρυ­φαίο προ­ο­ρι­σμό των εξα­γω­γών της.

Αυτή η κα­τά­στα­ση μπο­ρεί να αλ­λά­ξει αν το Ισ­ρα­ήλ γίνει ση­μα­ντι­κός πά­ρο­χος ενέρ­γειας. Οι Ισ­ραη­λι­νοί πο­λι­τι­κοί θα μπο­ρούν να πουν στην ΕΕ ότι «μας χρειά­ζε­στε».

Το ηθικό ζή­τη­μα του να αγο­ρά­ζεις αέριο από ένα κρά­τος απαρτ­χάιντ φαί­νε­ται πως δεν απα­σχό­λη­σε τους ενερ­γεια­κούς ανα­λυ­τές της γρα­φειο­κρα­τί­ας των Βρυ­ξελ­λών.

Ούτε δεί­χνουν να ανη­συ­χούν ιδιαί­τε­ρα από τις εντά­σεις που θα προ­κλη­θούν από την εκ­με­τάλ­λευ­ση αυτών των απο­θε­μά­των αε­ρί­ου. Το ότι το μέ­γε­θος των «ευ­ρη­μά­των» έχει συ­γκρι­θεί με τα ενερ­γεια­κά απο­θέ­μα­τα του Ιράκ είναι αρ­κε­τά ανη­συ­χη­τι­κό, αν σκε­φτεί κα­νείς την φρίκη που χτύ­πη­σε αυτήν την χώρα με ευ­θύ­νη των δυ­τι­κών δυ­νά­με­ων που είναι εθι­σμέ­νες στα ορυ­κτά καύ­σι­μα.

Ακόμα πιο ανη­συ­χη­τι­κό είναι ότι κά­ποια από αυτά τα «οι­κό­πε­δα» βρί­σκο­νται σε κατ’ ευ­φη­μι­σμόν γνω­στά ως «αμ­φι­σβη­τού­με­να» ύδατα. Αφού ο Λί­βα­νος δια­κή­ρυ­ξε το 2010 ότι κομ­μά­τι του κοι­τά­σμα­τος «Λε­βιά­θαν» βρί­σκε­ται σε δικά του ύδατα, ένας Ισ­ραη­λι­νός υπουρ­γός απά­ντη­σε απει­λώ­ντας ότι θα δια­τη­ρή­σει τον Ισ­ραη­λι­νό έλεγ­χο αυτού του ση­μα­ντι­κού «ευ­ρή­μα­τος» με τη βία. 

Η θέση της Ελ­λά­δας ως «πόρτα ει­σό­δου για τον Southern Gas Corridor» μπο­ρεί να την κάνει ένα «πε­ρι­φε­ρεια­κό ενερ­γεια­κό κέ­ντρο» έχει δη­λώ­σει η Κο­μι­σιόν.

Δια­σφα­λί­ζο­ντας εναλ­λα­κτι­κές

Δεν έχουν υπάρ­ξει πολ­λοί λόγοι για να χαί­ρε­ται η ευ­ρω­παϊ­κή Αρι­στε­ρά τε­λευ­ταία. Η εκλο­γι­κή νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι η πιο αξιο­ση­μεί­ω­τη εξαί­ρε­ση. Αλλά αυτός ο θρί­αμ­βος θα απο­δει­χθεί σύ­ντο­μα πι­κρός αν απο­δει­χθεί ότι η νέα κυ­βέρ­νη­ση της Ελ­λά­δας διευ­κο­λύ­νει την εί­σο­δο του Ισ­ραη­λι­νού αε­ρί­ου στην Ευ­ρώ­πη.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εκ­προ­σω­πεύ­ει μια εναλ­λα­κτι­κή στις βάρ­βα­ρες οι­κο­νο­μι­κές πο­λι­τι­κές των διε­θνών «ντα­ή­δων». Οι ίδιοι αυτοί «ντα­ή­δες» είναι προσ­δε­μέ­νοι σε ένα σύ­στη­μα χτι­σμέ­νο στην διαρ­κή καύση αε­ρί­ου, άν­θρα­κα και πε­τρε­λαί­ου. Αν και αυτό το σύ­στη­μα έχει προ­κα­λέ­σει την κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή –αναμ­φί­βο­λα ο με­γα­λύ­τε­ρος κίν­δυ­νος για το αν­θρώ­πι­νο εί­δος- οι «ντα­ή­δες» πα­ρα­μέ­νουν απο­φα­σι­σμέ­νοι να συ­νε­χί­σουν να καίνε αυτά τα θα­να­τη­φό­ρα καύ­σι­μα.

Η δια­σφά­λι­ση μια αυ­θε­ντι­κής εναλ­λα­κτι­κής προ­ϋ­πο­θέ­τει την αντι­κα­τά­στα­ση της λι­τό­τη­τας με μα­ζι­κές δη­μό­σιες επεν­δύ­σεις, ιδιαί­τε­ρα στην αιο­λι­κή και ηλια­κή ενέρ­γεια. Η πιο προ­φα­νής αντα­μοι­βή για τις χώρες, πό­λεις ή επαρ­χί­ες που θα προ­χω­ρή­σουν σε τέ­τοιες επεν­δύ­σεις είναι πως θα μπο­ρούν να απο­λαύ­σουν ένα βαθμό αυ­τάρ­κειας. Δεν θα εξαρ­τώ­νται πια από ει­σα­γό­με­νη ενέρ­γεια.

Η δη­μο­κρα­τία δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται στις εκλο­γές. Και οι προ­σπά­θειες να κα­τα­στρα­φεί η δη­μο­κρα­τία δεν πε­ριο­ρί­ζο­νται στην Ελ­λά­δα. Οι διε­θνείς «ντα­ή­δες» επι­χει­ρούν να επι­βά­λουν την αθλιό­τε­ρη μορφή κα­πι­τα­λι­σμού όπου μυ­ρί­σουν την πα­ρα­μι­κρή ευ­και­ρία να το κά­νουν.

Για να μπο­ρέ­σει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και άλλα αρι­στε­ρά κόμ­μα­τα να τη­ρή­σουν τις υπο­σχέ­σεις τους, τότε θα χρεια­στούν και την αλ­λη­λεγ­γύη και την πίεση ενός πλα­τιού κι­νή­μα­τος. Η δια­κο­πή των σχέ­σε­ων με το ισ­ραη­λι­νό απαρτ­χάιντ πρέ­πει να είναι ένα από τα κε­ντρι­κά αι­τή­μα­τα αυτού του κι­νή­μα­τος.