Η ταινία, «Οροσειρά των Ονείρων», είναι ένα ποιητικό ντοκιμαντέρ, του Πατρίσιο Γκουσμάν (γνωστός από την ταινία «Η Μάχη της Χιλής»), ο οποίος μέσω αυτού προσεγγίζει τόσο την πατρίδα του, την Χιλή, όσο και την ιστορική μνήμη. Όπως λέει, τον ιντριγκάρει η οροσειρά, επειδή προσφέρει δύναμη και τρυφεράδα, ποιητικότητα και μυστήριο, χωρίζει και προστατεύει.
Η οροσειρά περιέχει τα πάντα: χιόνι, πέτρα, νερό, φαράγγια, άλλα και τα ίχνη των προγόνων. Είναι σαν θεατρικό σκηνικό. Συνδέει μέσα από την απεραντοσύνη και τη μεγαλοπρέπειά της, την ανθρώπινη φρίκη που έζησαν οι Χιλιανοί από τη δικτατορία του Πινοσέτ (1973-1990). Περιγράφει το πραξικόπημα σαν ένα δυνατό σεισμό, που προκάλεσε βαθύ φόβο, ακραία βία, φρικαλεότητες και ανασφάλεια.
Η δικτατορία βασάνισε, απήγαγε, ακρωτηρίασε, φυλάκισε, εξόρισε και σκότωσε ανθρώπους σε μαζική έκταση, και αποανθρωποποίησε ένα άλλο μέρος του πληθυσμού. Ο Αριστερός έγινε ο δαίμονας που έπρεπε να εξολοθρευτεί, ενώ ο λαός ήταν το κακό που έπρεπε να τιθασευτεί. Εκεί, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το οικονομικό μοντέλο, της λεγόμενης Σχολής του Σικάγο, το οποίο επικράτησε μετά σε όλο τον κόσμο: ο νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος διέλυσε τα πάντα.
Σήμερα, ο λαός της Χιλής δοκιμάζεται ξανά. Από τις 18 Οκτωβρίου βρίσκεται σε εξέγερση και παρά την κήρυξη της χώρας, από τον Πρόεδρο Σεμπάστιαν Πινιέρα, σε κατάσταση έκτατης ανάγκης και την εμφάνιση του στρατού στους δρόμους, αυτή η κίνηση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις με το λαό να συνεχίσει να αντιστέκεται με απεργίες και οδοφράγματα. Όλα ξεκίνησαν από την αύξηση τη τιμής του εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Ήταν απλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής οργής απέναντι στα φαινόμενα των τεράστιων ανισοτήτων. Τα αιτήματα άρχισαν να παίρνουν όλο και πιο πολιτική χροιά ενάντια στο μοντέλο των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν προκαλέσει ασφυξία στην καθημερινή ζωή των πολιτών, οι οποίοι στερούνται τα βασικά δημόσια κοινωνικά αγαθά.
Και η Οροσειρά των Άνδεων εξακολουθεί να είναι εκεί, παραμένοντας ακλόνητη στη θέση της ως αδιάψευστος μάρτυρας τόσο της δικτατορίας του Πινοσέτ όσο και της σημερινής εξέγερσης των από κάτω.
