Τι άλλο να γράψει κανείς; Τι άλλο να πει; Τα ίδια επιχειρήματα λέμε κάθε καλοκαίρι για την ίδια ιστορία.

Οι πυρκαγιές αποτελούν μια χρόνια μάστιγα τους μήνες του καλοκαιριού μαζί με όλα τα συμπαρομαρτούντα παρατράγουδα. Αυτά των δημοσιογραφικών καλύψεων, των πολιτικών εξαγγελιών και των κρατικών ελλείψεων. Το μόνο πραγματικό σε όλο αυτό είναι το ανθρώπινο δράμα και η ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή.

Οι φωτιές στην Κινέτα και στην Πεντέλη είναι πραγματικά τεράστιες. Ολόκληρη η Αττική κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, δεκάδες σπίτια κάηκαν, άνθρωποι εγκλωβίστηκαν, ολόκληρες περιοχές απειλήθηκαν με καταστροφή, παιδικές κατασκηνώσεις  εκκενώθηκαν, ενώ το ρεύμα έχει κοπεί σε μεγάλο κομμάτι της Αττικής. Στάχτη και καπνός έχουν κάνει ανυπόφορη την ατμόσφαιρα στο λεκανοπέδιο και οι άνεμοι συνεχίζουν να λυσσομανούν ξεπερνώντας τα 7 μποφόρ. Όλα αυτά τη Δευτέρα 23/7, μια ημέρα όπου σύμφωνα με τις προβλέψεις των μετεωρολόγων θα ήταν μία από τις πιο καυτές του καλοκαιριού. Σύμφωνα με τις προβλέψεις κάθε υποψιασμένου θα ήταν και υποψήφια ημέρα για πυρκαγιά.

Είναι πραγματικά προκλητικό το όλο μοτίβο και το σενάριο γνωστό. Η κυβέρνηση αφήνει υπόνοιες για εμπρησμούς ρίχνοντας την ευθύνη σε υπόγειους αντικυβερνητικούς κύκλους. Η αξιωματική αντιπολίτευση κραυγάζει σε φιλικά διακείμενα μέσα για το ανέτοιμο του κρατικού μηχανισμού. Τα δημοσιογραφικά επιτελεία ανάλογα με το αφεντικό τους είτε εξαίρουν την ηρωική προσπάθεια του κρατικού μηχανισμού, είτε μεγαλοποιούν την καταστροφή και προκαλούν πανικό. Ένα ολόκληρο σύστημα απομύζησης πολιτικής υπεραξίας στήνεται κάθε χρόνο πάνω σε καμένα σπίτια, δέντρα, ζώα, ακόμη και ανθρώπους. Πρόκειται για ένα κακοστημένο θέατρο με τους ίδιους άχαρους πρωταγωνιστές είτε είναι πράσινοι, είτε μπλε, είτε ροζ.

Όμως η απορία είναι η εξής: Όλοι αυτοί μαζί δεν ψήφισαν τα μνημόνια; Όλοι αυτοί μαζί δεν είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι των εργολάβων που κερδοφορούν πάνω στα καμένα; Όλοι αυτοί μαζί δεν έχουν αφήσει το πυροσβεστικό σώμα ελλιπές και αβοήθητο την ώρα που δίνονται υπέρογκα ποσά σε όπλα; Με βάση την τελευταία έκθεση του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα είναι η χώρα που ξοδεύει το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ (2,36%) μετά τις ΗΠΑ σε οπλικά συστήματα. Είναι δηλαδή η δεύτερη χώρα σε δαπάνες για όπλα μέσα στο ΝΑΤΟ ξοδεύοντας 4,2 δις ευρώ(!) ενώ για την αναβάθμιση των κινητήρων των 12 πυροσβεστικών καναντέρ έδωσε μόλις 11 εκατομμύρια δολάρια. Αυτός είναι και ο λόγος που για μια ακόμη φορά έκανε έκκληση πυροσβεστικής βοήθειας από τους «εταίρους». Την ώρα που τα νοσοκομεία υπολειτουργούν και δεν έχουν ούτε γάζες, την ώρα που τα σχολεία παγώνουν από την έλλειψη θέρμανσης το χειμώνα, την ώρα που ολόκληρες περιοχές όπως η Μάνδρα πνίγονται από πλημμύρες, την ώρα που οι φωτιές κάθε καλοκαίρι καίνε τεράστιες δασικές εκτάσεις, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκει λεφτά για την αναβάθμιση των F16 ή την αγορά φρεγατών, αλλά δε βρίσκει για άλλους κοινωνικούς τομείς ζωτικής σημασίας.

Μάλλον η εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο είναι σημαντικότερη από τις κοινωνικές παροχές και την πρόληψη, ακόμη κι αν η έλλειψη των τελευταίων μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για την κοινωνική πλειοψηφία. Αυτό το ξεδιάντροπο κοροϊδιλίκι πρέπει να σταματήσει να τρώγεται αμάσητο. Την επόμενη φορά που θα βάλουν τον κόσμο να τρέχει για την «ελληνικότητα της Μακεδονίας», ή «για την Τουρκική προκλητικότητα», ή «για την εγκληματική μετανάστευση», αυτός θα πρέπει να σκεφτεί πόσο εγκληματική είναι η απάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος απέναντι στη φωτιά που απειλεί να τον κάψει. Είτε κυριολεκτικά κάθε καλοκαίρι, είτε μεταφορικά όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Δεν πρόκειται πια για λαϊκισμό. Πρόκειται για μια ωμή πραγματικότητα. Όσοι δε διστάζουν να κάνουν μικροπολιτική πάνω στον πόνο και τις καταστροφές που με ευθύνη τους προκλήθηκαν, τότε δεν είναι αποτυχημένοι πολιτικά, είναι πολιτικοί εγκληματίες.

Όμως μέσα στην απόλυτη καταστροφή οφείλουμε να δούμε ποιοι παλεύουν πραγματικά με τις φλόγες και όχι μέσα από γραφεία τύπου και τηλεοπτικά πάνελ. Κάθε φορά που στήνεται το ίδιο αντιαισθητικό και υποκριτικό επικοινωνιακό τσίρκο πάνω σε αποκαΐδια και καταστροφές, οφείλει να αναρωτηθεί ο καθένας για το πόσο απαραίτητος είναι ο δημόσιος τομέας και οι άνθρωποί του. Το πυροσβεστικό σώμα κάθε καλοκαίρι δεν τα βάζει μόνο με τη φωτιά αλλά με τις ανεπάρκειες και την υποβάθμιση με τις οποίες το έχει φορτώσει ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα. Όσοι, λοιπόν, αποθεώνουν την ιδιωτική πρωτοβουλία και συκοφαντούν συστηματικά το δημόσιο τομέα, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να σωπάσουν. Γιατί οι φωτιές στην Κινέτα, στην Πεντέλη και αλλού είναι πραγματικά τρομαχτικές. Τόσο τρομακτικές που μια μάνικα ίσως να μην αρκεί…

Ετικέτες