Στο χωριό μου λένε «ήταν που ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε και ο γάιδαρος και απόγινε». Η φράση αυτή μπορεί να δώσει μια εικόνα για το τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στην πατρίδα μας. Βέβαια αυτή η εικόνα μεταφράζεται από διάφορους χώρους κατά το δοκούν. Στο μνημονιακό τοπίο των έξι και βάλε χρόνων ήρθε να προστεθεί και η έξαρση του προσφυγικού-μεταναστευτικού που δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις για την έξαρση ρατσιστικών-εθνικιστικών φαινομένων.
Η κατάσταση της κοινωνίας από τα απανωτά πλήγματα των μνημονίων σίγουρα την πλειοψηφία της, την έσπρωχνε προς την αντίδραση ενάντια στο πολιτικό μέχρι τώρα σύστημα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως εκλαμβάνει η κοινωνία την αντίδραση. Το πολιτικό σύστημα είχε προετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα και ανέβασε από τον βυθό του βόθρου την Χ.Α. στον αφρό ώστε στην αντίδραση της κοινωνίας προς τα μνημονιακά μέτρα να υπάρχει η βαλβίδα αποσυμπίεσης προς τα ακροδεξιά. Υπήρξε ένα μικρό χρονικό διάστημα όπου η συγκεκριμένη οργάνωση είχε σιωπήσει για λόγους καθαρά επικοινωνιακούς. Η δημοσιότητα της δίκης που εκκρεμεί εις βάρος της δεν της επέτρεπε πολλούς παληκαρισμούς. Σήμερα όμως με την εξέλιξη που έχει πάρει το προσφυγικό-μεταναστευτικό θέμα βγήκαν να εκμεταλλευτούν τις αντιδράσεις των κοινωνιών και να πάρουν ξανά «τα πάνω τους».
Μέσα σε όλο αυτό το σεληνιακό τοπίο θα πρέπει να δούμε ποια είναι η θέση της Αριστεράς. Το πλήγμα που δέχτηκε η Αριστερά από την κυβέρνηση Μαξίμου το καλοκαίρι είναι νωπό ακόμα. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πλέον είναι ότι κάθε παράλειψη ή λάθος από πλευράς Αριστερών Ριζοσπαστικών σχημάτων είναι ακόμη ένα χτύπημα στο σώμα της Αριστεράς που προσπαθεί να σηκωθεί από το έδαφος.
Η Λαϊκή Ενότητα ως εκφραστής της Ριζοσπαστική Αριστεράς δεν έχει την πολυτέλεια στο συγκεκριμένο timing να κάνει λάθη. Η Διακήρυξη που έχει κάποια υγιή στοιχεία παρέκαμψε την βάση και φυτεύτηκε στην βάση αλλά και την δημοσιότητα ως κείμενο φυσιογνωμίας της Λαϊκής Ενότητας. Αν και το κείμενο μιλά για επανίδρυση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και για αποφυγή πρακτικών και αντιλήψεων που μας έφτασαν στο τρίτο μνημόνιο και την λαβωμένη Αριστερά από την κατ’ επίφαση «αριστερή κυβέρνηση» φαίνεται να βαδίζει σε μονοπάτια που μας έφτασαν εδώ που είμαστε αυτή την στιγμή. Το κείμενο της διακήρυξης για την φυσιογνωμία της Λαϊκής Ενότητας παρακάμπτει την άποψη της βάσης πριν δημοσιευτεί και ως προς το περιεχόμενό του διαθέτει plan b, ολίγον από το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και δημοψήφισμα.
Η άποψή μου ως μέλος της Λαϊκής Ενότητας είναι ότι καταρχάς οι εκλογές του Σεπτέμβρη μας βρήκαν συγκυριακά ηττημένους για τον λόγο ότι ο προεκλογικός λόγος μας ήταν άτολμος και ελλιπής λόγω του «αιφνιδιασμού» της κυβέρνησης του Μαξίμου. Ο λόγος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς για να καταφέρει να ριζοσπαστικοποιήσει τον λαό και να τον ενεργοποιήσει προς την ανατροπή του μνημονιακού κατεστημένου θα πρέπει να έχει μόνο ένα plan A το οποίο θα το δουλέψει όχι για την επικοινωνιακή κατανάλωση αλλά για την δική μας την πορεία προς την ανατροπή. Η πρόσφατη εμπειρία μας από τον ΣΥΡΙΖΑ που πατούσε σε δυο βάρκες, και ολίγον από ρήξη και ολίγον από Ευρώπη χωρίς πραγματικά προηγουμένως (γιατί δεν το πίστευε άλλωστε η προεδρική κλίκα) να έχουν δουλέψει ένα και μόνο πρόγραμμα (πόσο μάλλον και δεύτερο) ώστε τα βήματα να είναι αποφασιστικά προς την ρήξη με τους εκβιαστές των Βρυξελλών έφεραν και την μετάλλαξή του.
Αν ο στόχος μας δεν είναι ένας και αδιαπραγμάτευτος με ένα σχέδιο που θα μπορεί να απαντήσει και να δώσει λύση σε οποιαδήποτε κατάσταση δεν θα έχει πείσει εμάς για να το υπηρετήσουμε καταρχάς, πόσο μάλλον αυτούς που θέλουμε να φέρουμε κοντά μας στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Το timing που διανύουμε μας δίνει ένα μεγάλο προβάδισμα σε σχέση με το μνημονιακό κατεστημένο που έχει εκτεθεί αμετάκλητα προς τον λαό. Η Ευρώπη ως πολιτική και νομισματική ένωση βρίσκεται στην εντατική διασωληνωμένη (λόγω της οικονομικής αλλά και πολιτικής της αστάθειας) και έχει πετάξει όλες τις φιλεύσπλαχνες μάσκες της με αποτέλεσμα οι πολίτες της χώρα μας να βλέπουν όλο και πιο ακίνδυνη την έξοδό μας. Ο σκληρός πυρήνας της Ε.Ε. μας δίνει απλόχερα όλο και πιο πολλά επιχειρήματα ώστε να μην υπάρχει λόγος ύπαρξης μέσα στην Ε.Ε αλλά και το γεγονός ότι αμφισβητείται η ίδια η ύπαρξη της Ε.Ε.
Για τους παραπάνω λόγους ο χρόνος είναι εναντίον μας και τα λάθη μπορεί να είναι μοιραία. Με τις Βρυξέλλες να κλυδωνίζονται και τους φασίστες ντόπιους και ξένους να παραληρούν η ευθύνη μας είναι τεράστια για την κατεύθυνση που θα πάρει το 62% των πολιτών που επέλεξε στο δημοψήφισμα την ρήξη.
Θέσεις, καταστατικό και οργάνωση έπρεπε να έχουν αρχίσει να συζητιούνται και τα επιστημονικά στελέχη να έχουν δώσει όλες τις παραμέτρους για το plan A. Αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να δοθεί τεράστια προσοχή προς τα κινήματα και τον αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό λόγο ώστε να καταστρέψουμε το ρατσιστικό-ξενοφοβικό δηλητήριο που διανέμεται «δωρεάν» αυτές τις μέρες από κοινοβουλευτικούς και μη. Είναι χρέος μας να προστατέψουμε τους ανθρώπους που διέφυγαν από την φρίκη του πολέμου και να δείξουμε τον πραγματικό αίτιο που δεν είναι άλλος από τον ιμπεριαλισμό των ευρωατλαντικών συμμαχιών στον οποίο ως χώρα είμαστε σύμμαχοι και συνέταιροι.
Τέλος εύχομαι η συμφωνία μεταξύ συντρόφων που έχει γίνει εδώ και καιρό για την Λαϊκή Ενότητα των μελών και τις αποφάσεις που θα πηγαίνουν από τα κάτω προς τα πάνω να είναι στην πράξη κάτι σαν οδηγός προς μια ολοκληρωμένη, μαχόμενη Ριζοσπαστική Αριστερά. Ο κάθε σύντροφος για να με αποκαλεί σύντροφο θα πρέπει να διεκδικεί και να επιβάλλει την συμμετοχή μου στην σύνθεση των αποφάσεων ειδάλλως η λέξη σύντροφος θα είναι ένα άδειο πουκάμισο.
*Μέλος της Λαϊκής Ενότητας Π.Ε. Χαλκίδας και της Πανευβοϊκής Επιτροπής Λαϊκής Ενότητας
