Η Συμφωνία με το Ισραήλ και η ιμπεριαλιστική κατρακύλα της κυβέρνησης Τσίπρα

«Είναι απαράδεκτο να βλέπει, κανείς, το κράτος του Ισραήλ να σκοτώνει παιδιά στην Παλαιστίνη. Πρέπει να ενώσουμε τις φωνές και τις δυνάμεις μας για να ζητήσουμε ειρήνη, εκφράζοντας όλη μας την αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό»

(7/2014)

«Τα θέματα εξωτερικής πολιτικής να μένουν έξω από το πλαίσιο της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης»

(12/2014)

«Η συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ συνεχίζεται»

(2/2015)

δηλώσεις Αλ. Τσίπρα στο χρόνο

Μόλις προχτές (22/7) ένας 21χρονος Παλαιστίνιος έπεσε νεκρός από πραγματικά πυρά των ισραληνινών δυνάμεων κατοχής κοντά στη Τζενίν. Ήταν δυο μέρες μετά τη νέα συμφωνία ελληνικής και ισραηλινής κυβέρνησης, με υπογραφές Καμμένου-Γιαλόν αυτή τη φορά.

Η συμφωνία

Τέτοιες συμφωνίες, για το νομικό καθεστώς των ενόπλων δυνάμεων μιας ξένης χώρας όταν σταθμεύουν σε μια άλλη, υπάρχουν πολλές μεταξύ διαφόρων χωρών. Περιέχουν ρυθμίσεις φορολογικές ή περιουσιακές, κυρίως όμως ρυθμίσεις νομικής και δικαστικής δικαιοδοσίας. Ενώ οι ΗΠΑ, με τις πολλές βάσεις τους σε όλον τον πλανήτη, έχουν υπογράψει τέτοιες συμφωνίες με πλειάδα κρατών (π.χ. με την Ελλάδα για τη Σούδα, νόμοι 1893/16.8.1990, 3108/10.2.2003 κ.α.), με το Ισραήλ δεν έχει δεχτεί καμία χώρα να υπογράψει, εκτός από τις ίδιες τις «προστάτιδές» του ΗΠΑ - τώρα και την Ελλάδα!

Οι συμφωνίες αυτές επιτρέπουν στους στρατιωτικούς των βάσεων να βάζουν και να βγάζουν ό,τι θέλουν από τη χώρα χωρίς κανένα τελωνειακό έλεγχο, από όπλα μέχρι τοξικά απόβλητα. Επίσης, με βάση τέτοιες διακρατικές συμφωνίες, Αμερικανοί στρατιωτικοί που διαπράττουν κοινά κακουργήματα κατά του ντόπιου πληθυσμού δικάζονται -και άρα συνήθως αθωώνονται- από αμερικανικά κι όχι ντόπια δικαστήρια. Από τις βάσεις της Νότιας Κορέας ως τη Σούδα στα Χανιά, υπάρχουν πολλές ιστορίες με Αμερικανούς να διαπράττουν εμπρησμούς, φόνους, ληστείες και βιασμούς ντόπιων κατοίκων, αλλά να απαλλάσσονται από τους συμπατριώτες τους στρατοδίκες.

Η «ασυλία» στρατιωτών που καλύπτονται από συμφωνίες σαν αυτές που έχει υπογράψει η Ελλάδα με τις ΗΠΑ και τώρα υπογράφει και με το Ισραήλ, έχει σπάσει κατά καιρούς μόνο μετά από έντονες διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις των κατοίκων. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι συμφωνίες νομικού καθεστώτος ξένων ενόπλων δυνάμεων (SOFAs, κατά τις ΗΠΑ), άλλες φορές δημοσιοποιούνται, άλλες κρατούνται απόρρητες. Μένει να δούμε σε ποια κατηγορία εμπίπτει η συμφωνία Καμμένου-Γιαλόν...

Στην ετεροδικία που προβλέπουν τέτοιες συμφωνίες υπάγεται βέβαια, πρώτη απ' όλα, και η απαγόρευση δίωξης για εγκλήματα πολέμου! Η συμφωνία Καμμένου-Γιαλόν ουσιαστικά υπόσχεται το απαραβίαστο Ισραηλινών στρατιωτικών που θα μπορούσαν να κατηγορηθούν ως εγκληματίες πολέμου. Και ξέρουμε ότι ειδικά στο Ισραήλ τέτοιοι υπάρχουν πολλοί! Ίσως και γι' αυτό το λόγο καμία άλλη χώρα του κόσμου να μην έχει έρθει σε τόσο στενή στρατιωτική συνεργασία με το κράτος-τρομοκράτη.

Οι κωλοτούμπες που σκοτώνουν -τώρα και Παλαιστίνιους

«Πρώτη φορά» λοιπόν Τρίτο Μνημόνιο, «πρώτη φορά» και τέτοιου μεγέθους συνεργία με εγκληματικά κατά της ανθρωπότητας καθεστώτα.

Δυστυχώς, δεν υπερβάλλουμε. Η αντιδραστική πορεία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που επιταχύνθηκε επί Σαμαρά με τη σύναψη του άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ, αντί να ακυρώνεται επί Τσίπρα, ενισχύεται. Από τις 25 Γενάρη έχουν πραγματοποιηθεί πλείστες ανταλλαγές επιχειρηματικών, πολιτικών και ακαδημαϊκών παραγόντων των δύο χωρών, βαδίζοντας στην ίδια κατεύθυνση με τις τελευταίες κυβερνήσεις -ναι, τις μνημονιακές, τις αποδεδειγμένα αδιάφορες για το λαϊκό συμφέρον. Η κατεύθυνση αυτή είναι η σύμπηξη του άξονα με το Ισραήλ, η διπλωματική, στρατιωτική και οικονομική ενδυνάμωση του Ισραήλ (άρα και της «προστάτιδας» Δύσης) στην περιοχή, με πιθανά οικονομικά ανταλλάγματα για την ελληνική άρχουσα τάξη (αγωγοί ρεύματος ή αερίου και άλλες «δουλειές»). Το ίδιο διάστημα έχουν ολοκληρωθεί πολλές συναντήσεις Ελλήνων υπουργών με Ισραηλινούς ομολόγους, παρέχοντας διπλωματική στήριξη και κάλυψη στα εγκλήματα του Ισραήλ. Προχτές ο Καμμένος δήλωσε ότι ασπάζεται τις τερατολογίες περί ιρανικής απειλής, πριν είκοσι μέρες ο Κοτζιάς από το Τελ Αβίβ χαρακτήριζε πόλο σταθερότητας το μοναδικό κράτος της Μ. Ανατολής που έχει κηρύξει τον πόλεμο σε όλους τους γείτονές του, το φετινό Μάρτη ο αναπληρωτής ΥπΕξ Χουντής συμμετείχε στην ισλαμοφοβική απόφαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ υπέρ της στρατιωτικής δράσης στη Μ. Ανατολή, το Φλεβάρη ο ίδιος ο Τσίπρας διαβεβαίωνε την πρέσβειρα του Ισραήλ ότι δεν θα άλλαζε την πολιτική Σαμαρά και προκατόχων. Από τότε έχουν ολοκληρωθεί μάλιστα και δύο στρατιωτικές ασκήσεις Ελλάδας-ΗΠΑ-Ισραήλ στο Αιγαίο. Ασκήσεις στις οποίες ο ελληνικός στρατός εκπαίδευσε τους Ισραηλινούς πιλότους. Οι οποίοι πιλότοι, όπως κατάγγελλαν μέχρι και οι ανώτεροι αξιωματούχοι του ΟΗΕ τον Ιούλη 2014, επιδίδονται σε φόνους νηπίων Παλαιστινίων από αέρος «καθώς αυτά κοιμούνται».

Περασμένο-ξεχασμένο ότι λίγα χρόνια πριν, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας σημείωνε σε επιστολή του προς τον τότε πρωθυπουργό ότι μια στρατιωτική άσκηση με το Ισραήλ είναι «ενέργεια που στρέφεται εναντίον του Παλαιστινιακού λαού, αλλά και των χωρών της περιοχής με τις οποίες το Ισραήλ βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, κατέχοντας μάλιστα και εδάφη τους». Περασμένη-ξεχασμένη όλη η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ με ένα πρόγραμμα «ενεργητικά φιλειρηνικής» εξωτερικής πολιτικής με «μέτωπο στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό» και διακοπή «της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ».

Δεν πρόκειται βέβαια μόνο για το Ισραήλ. Στα τέλη Απρίλη είχαμε αναφερθεί στις σχέσεις με το καθεστώς Σίσι, με αφορμή την συμφωνία Τσίπρα-Σίσι-Αναστασιάδη. Τότε γράφαμε: «Έχουμε να κάνουμε με μια συνολική κυβερνητική πολιτική που από το να μην ‘‘σπάσει αυγά’’ ούτε με τις ιμπεριαλιστικές επιλογές των ελληνικού καπιταλισμού (ακόμη κι αν αυτές έχουν δημοσιονομικό κόστος!), οδηγείται ήδη στο να τις ενισχύει ενεργά».

Η σημερινή κυβέρνηση, λοιπόν, δεν σπάζει τα αυγά του ελληνικού καπιταλισμού ούτε στα εξωτερικά ζητήματα, όπως δεν τα σπάζει και στα εσωτερικά, υπογράφοντας ένα τρίτο σκληρό μνημόνιο. Έχει φτάσει στο σημείο να απέχει ως κι από το αίτημα 16 ΥπΕξ της ΕΕ για σήμανση των ισραηλινών προϊόντων που προέρχονται από τους εποικισμούς στα παλαιστινιακά εδάφη! Ή να βρίσκεται με την πλευρά της φιλοϊσραηλινής μειοψηφίας στα ψηφίσματα του ΟΗΕ!1 Έτσι, η Ελλάδα εντάσσεται πια στο κλαμπ των σκληρότερων ιμπεριαλιστών κατά της Παλαιστίνης!

Όμως, αν οι υπουργοί της κυβέρνησης ξεχνάνε εύκολα τη δική τους συμμετοχή π.χ. στις αποστολές Free Gaza για την ανθρωπιστική βοήθεια στον Παλαιστινιακό λαό (Κουράκης, Δρίτσας) -τότε μάλιστα σε κόντρα με τις ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις- εμείς δεν ξεχνάμε καθόλου τη συμμετοχή μας σε όλες τις αντιπολεμικές και φιλοπαλαιστινιακές πορείες της τελευταίας δεκαετίας.

Εμείς θυμόμαστε τι είδους κράτος βοηθά η κυβέρνηση Τσίπρα, πλήρως αυτονομημένη τόσο από τις κομματικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ όσο και από το κοινό αίσθημα και τις λαϊκές εντολές που έχει πάρει. Θυμόμαστε τι είναι το Ισραήλ.

Δεν ξεχνάμε το Ισραήλ

Είναι καθεστώς απαρτχάιντ, που απαγορεύει την πρόσβαση σε δρόμους, σχολεία, πόλεις, νοσοκομεία, πολιτικά δικαιώματα, με κριτήρια φυλετικά και θρησκευτικά, ακόμη και για τυπικά δικούς του πολίτες.

Είναι το κράτος που διαπράττει εθνοκάθαρση εις βάρος των Παλαιστινίων από τότε που ιδρύθηκε και κλιμακούμενα· επιδιδόμενο σε αδιάκοπη αρπαγή παλαιστινιακής γης και συνεχείς αιματοχυσίες αμάχων για καθαρά τρομοκρατικούς λόγους· κρατώντας πάνω από 5.500 πολιτικούς κρατούμενους· διαθέτοντας εκατοντάδες πυρηνικές κεφαλές που αρνείται να θέσει υπό οποιαδήποτε διεθνή εποπτεία, ενώ ταυτόχρονα έχει καταδικαστεί εκατοντάδες φορές από τον ΟΗΕ και τα διεθνή δικαστήρια, χωρίς καμία συνέπεια.

Το κράτος που περίπου κάθε δύο χρόνια (τελευταία φορά το 2014) διενεργεί εκτεταμένη εισβολή, βομβαρδισμό και ισοπέδωση της Γάζας (κατοικιών, νοσοκομείων, ηλεκτρικών σταθμών, σχολείων κ.λπ.), ενώ καθημερινές είναι οι μικρότερης έκτασης στρατιωτικές επιχειρήσεις και οι φόνοι. Είναι το κράτος που οικοδομεί το Τείχος των 700 χιλιομέτρων για να χωρίζει τους Παλαιστίνιους από τους «α' κατηγορίας» πολίτες· που έχει καταδικάσει εδώ και οχτώ χρόνια ενάμισι εκατομμύριο ανθρώπους στη Λωρίδα της Γάζας σε «αποκλεισμό», δηλαδή στέρηση τροφίμων, νερού, ρεύματος, φαρμάκων. Το κράτος που οργανώνει πειρατείες στα διεθνή ύδατα κατά των ανθρωπιστικών αποστολών Free Gaza, αποδίδοντας εννέα νεκρούς ακτιβιστές το 2010 (Μαβί Μαρμαρά) και συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο και το φετινό Ιούνιο (Μαριάν).

Είναι το κράτος που μοιάζει περισσότερο από κάθε άλλο με τα μεσοπολεμικά φασιστικά καθεστώτα, όπου οι απόψεις των πολιτικών κομμάτων για τους Παλαιστίνιους (το μισό πληθυσμό της περιοχής!) κυμαίνονται από τη φυσική εξόντωση μέχρι την εκδίωξη ή τον εξανδραποδισμό· όπου κυρίαρχη άποψη στον πληθυσμό του είναι ο εβραϊκός σοβινισμός, ο σιωνισμός που αντιμετωπίζει κάθε Άραβα σαν απειλή· όπου ο πόλεμος είναι συνθήκη ύπαρξής του!

Το Ισραήλ βασίζει την οικονομία του κυρίως στην αμερικανική βοήθεια και το εμπόριο με την ΕΕ. Αυτοί είναι οι δυτικοί πυλώνες της διαρκούς γενοκτονίας που διαπράττει το Ισραήλ και οι ελληνικές κυβερνήσεις επιδιώκουν να αναβαθμίσουν αυτή τους τη λειτουργία.

Τι μπορούμε να κάνουμε όσοι δεν ξεχνούμε;

Πρώτο, οφείλουμε να καταλάβουμε πώς έχει ξεπέσει τόσο μια κυβέρνηση όπου ηγεμονεύουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόκειται για άλλη μια απόρροια της «συμβιβαστικής» λογικής τους. Αν δεν διστάζεις -ή θεωρείς τάχα «αναγκαίο κακό»- να θυσιάσεις ζωές εντός της χώρας που «κυβερνάς», με το μνημονιακό λεπίδι σε συντάξεις, κοινωνικό κράτος και εργατικά δικαιώματα, δυο φορές λιγότερο θα διστάσεις όταν τα θύματα των επιλογών και των συμμαχιών σου είναι 1.500 χιλιόμετρα μακριά. Έστω κι αν κάποια από αυτά τα θύματα έρχονται και στην Ελλάδα ως πρόσφυγες των χωρών που τυραννάει ο δυτικός ιμπεριαλισμός.

Άλλωστε, οι ίδιοι Έλληνες -και Ευρωπαίοι- καπιταλιστές που «δεν διαπραγματεύονται» τα μνημόνια εδώ, το ίδιο δεν διαπραγματεύονται και τις μπίζνες με το Ισραήλ ή τη χούντα του Σίσι. Ο ένας Βαρδινογιάννης έχει διυλιστήρια στην Αίγυπτο, ο άλλος Κοπελούζος (μέλος του Ελληνοϊσραηλινού Επιμελητηρίου, παρακαλώ) παίρνει εργολαβίες στη σιωνιστική χημική βιομηχανία και πάει λέγοντας. Με αυτούς είναι που επιδιώκει... συνεννόηση και όχι ρήξη η κυβέρνηση. Κι έτσι αποκλείει κάθε συνεννόηση με τον κόσμο που την εξέλεξε και με τους συμμάχους αυτού του κόσμου - τους άλλους λαούς της περιοχής. Ας θυμηθούμε ότι και το ΑΚΕΛ, που είχε σαμποτάρει τις αποστολές Free Gaza το 2010, υπήρξε στη συνέχεια το κόμμα που υλοποίησε τα κυπριακά μνημόνια. Παίρνει κανείς όλο το «πακέτο» ή τίποτα…

Ο αντίπαλος είναι ενιαίος και ενωμένος και σε διεθνές επίπεδο. Άρα μια συνεπής φιλολαϊκή πολιτική έρχεται, άθελα ή ηθελημένα, απέναντι στο διεθνή και ντόπιο ιμπεριαλισμό. Ή θα υποκύψει και θα ενσωματωθεί ή θα τον αντιμετωπίσει με συνέπεια. Ο Τσίπρας και το επιτελείο του φαίνεται ότι μέσα σε ένα εξάμηνο επέλεξαν το πρώτο.

Στο τέλος τέλος, ο καπιταλιστικός διεθνισμός, ο ιμπεριαλισμός, είτε απαντιέται με στήριξη κινημάτων αντίστασης όπως το παλαιστινιακό είτε με υποταγή σε όλα τα επίπεδα, μέσα κι έξω.

Στο τέλος τέλος, όσοι με περισσό κυνισμό είναι πρόθυμοι να ονομάζουν το Ισραήλ «παράγοντα σταθερότητας», αποδεικνύονται εξίσου πρόθυμοι να βαφτίζουν τα μνημόνια «αποφυγή των χειρότερων», «λαϊκή κυριαρχία» και «κοινωνικά δίκαιη κατανομή των βαρών». Να μετατρέπουν τα ΟΧΙ του λαού σε ΝΑΙ.

Δεύτερο, πρέπει να φωνάξουμε σε κάθε κατεύθυνση: ΟΧΙ στο όνομά μας! Ο ελληνικός λαός δεν έχει συμφωνήσει ποτέ να γίνει συνεργός των σιωνιστικών εγκλημάτων. Αντίθετα, ψηφίζοντας ένα κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ψήφιζε (σε παρένθεση, αλλά αυτό ήταν) ένα αντιιμπεριαλιστικό πρόγραμμα. Επειδή ακριβώς τέτοιο ήταν το πρόγραμμα και οι συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ (διακοπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ κ.ά.), ούτε ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είχαμε ποτέ συμφωνήσει σε τέτοιες πολιτικές...

Τρίτο, χρειάζεται να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Πριν τρεις μήνες γράφαμε ότι απαιτείται η κυβέρνηση να κάνει στροφή 180ο τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική της. Πλέον είναι σαφές ότι το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα έχει επιλέξει οριστικά και πάση θυσία να μη συγκρουστεί με τον εγχώριο και διεθνή καπιταλισμό, άρα ντε φάκτο να τους υπηρετήσει. Για το ίδιο λόγο φαίνεται ότι ο βίος του σχήματος θα είναι βραχύς και αγωνιώδης. Έστω κι αν έχει καταλήξει εδώ από «ρεαλισμό» ή «αδυναμία» ή άδολη ανικανότητα -ενώ θα μπορούσε πάντως να παραιτηθεί ή να προσφύγει στην ετυμηγορία του κόμματος που το ανέδειξε- σε τελική ανάλυση οι προθέσεις μικρή σημασία έχουν.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επαναφέρει στην τάξη τα κυβερνητικά στελέχη του ή δεν αποστασιοποιηθεί από αυτά, κινδυνεύει και ο ίδιος να χρεωθεί, όχι μόνο μια αντικοινωνική πολιτική που θα επιβαρύνει τον ελληνικό λαό, αλλά και μια αιματηρή, επιθετική εξωτερική πολιτική εις βάρος άλλων λαών της περιοχής, με άγνωστες συνέπειες για την ειρήνη και την ενίσχυση των φονταμενταλισμών. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δώσει αυτή τη μάχη, να ανακτήσει την πολιτική που του έκλεψαν και του καταρράκωσαν οι ηγεσίες του, με τον ένα ή άλλο τρόπο.

Σε κάθε περίπτωση, ούτε ο ελληνικός ούτε και κανένας άλλος λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει από μια κυβέρνηση που εμμένει σε τέτοιες στοχεύσεις και πρακτικές, συνεργάτιδα πια των μεγαλύτερων διεθνών δολοφόνων που άλλοτε η ίδια καταδίκαζε. Όμως, η εναλλακτική λύση, το πολιτικό plan Β, για τον κόσμο της Αριστεράς και τα κατώτερα στρώματα, για τους ντόπιους και τους πρόσφυγες/μετανάστες, τους φτωχούς που ζουν εδώ ή αλλού, πρέπει οπωσδήποτε να περνά από και να επιβεβαιώνει τις αξίες που αυτή η κυβέρνηση εγκαταλείπει.

Ρήξη ή συνθηκολόγηση με την αστική τάξη; Συμμέτοχος στις αιματοβαμμένες αδικίες της ή ορκισμένος αντίπαλός της; Η κυβέρνηση έχει απαντήσει ήδη με τις πράξεις της. Έτσι πρέπει να απαντήσουμε κι οι υπόλοιποι - αναγκαστικά.

1 Την περασμένη βδομάδα η Ελλάδα ψήφισε υπέρ του Ισραήλ πάνω στο ζήτημα της μη χρηματοδότησης παλαιστινιακών ΜΚΟ που σχετίζονται με τη νόμιμα κυβερνητική Χαμάς, όπως αυτό είχε τεθεί σε ψήφισμα του Ισραήλ στον ΟΗΕ. Πορτογαλία και Σουηδία (όχι πιο μεγάλες ή πιο ισχυρές από την Ελλάδα, για να προλάβουμε τους οπαδούς των «ψωροκώσταινας»), ψήφισαν κατά και το ψήφισμα δεν πέρασε.

*Μέλος της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Α' Θεσ/νικης