Όχι στο σεξισμό και τις έμφυλες διακρίσεις
Το φετινό Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ μπορεί να θεωρηθεί αναβαθμισμένο τόσο σε επίπεδο συμμετοχής, όσο και σε επίπεδο πολιτικών συζητήσεων. Ιδιαίτερα για τα ζητήματα αντισεξισμού και έμφυλων διακρίσεων, φέτος διοργανώθηκαν μία κεντρική συζήτηση το Σάββατο και ένα αυτοοργανωμένο εργαστήριο την Κυριακή.
Η κεντρική συζήτηση είχε τίτλο «Η πατριαρχία σκοτώνει: Έμφυλη βία, γυναικοκτονίες και κοινωνικός κανιβαλισμός» και το εργαστήριο «Για τον συντονισμό των αγώνων των μεταναστριών ενάντια στην έμφυλη βία». Και στις δύο συζητήσεις η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία, ειδικά για το εργαστήριο που γινόταν την ίδια μέρα με συζητήσεις μεγάλες και εκ πρώτης όψεως φαινόταν στριμωγμένο μέσα στο υπόλοιπο πρόγραμμα. Η εκπληκτική προσέλευση δείχνει ότι αυτά τα ζητήματα δεν είναι πλέον στο περιθώριο, δεν είναι οι «επί μέρους» συζητήσεις, αλλά αναδεικνύονται ως κεντρικά ζητήματα.
Συγκλονιστική ήταν και η έντονη παρουσία μεταναστριών και στις δύο συζητήσεις, αλλά κυρίως στη δεύτερη, με τις παρεμβάσεις από την Ένωση Φιλιππινέζων Γυναικών και την Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών Αφρικής. Και στις δύο συζητήσεις συμμετείχε η Συνέλευση 8ης Μάρτη και με παρεμβάσεις. Ο θάνατος της Γκαϊνέ Κασαρτζιάν μπήκε στην κουβέντα ως θλιβερή πραγματικότητα, αναδεικνύοντας την πραγματική κατάσταση για τις μετανάστριες γυναίκες.
Μέσα από αυτές τις δύο πλούσιες συζητήσεις φανερώθηκε μία αντίθεση: από τη μια μεριά μια βάρβαρη πραγματικότητα και από την άλλη μια δυναμική τάση αντίστασης σε αυτή την πραγματικότητα. Φανερώθηκε όμως επίσης και η έλλειψη συγκεκριμένης πολιτικής απάντησης. Αυτό το κενό, εδώ και κάποιους μήνες, προσπαθεί να αναδείξει η Συνέλευση 8ης Μάρτη, γι’ αυτό και στις παρεμβάσεις της φρόντισε να τονίσει αυτή την έλλειψη. Για να καλυφθεί οριστικά όμως, χρειάζονται πολιτικές απαντήσεις που να απευθύνονται στις καθημερινές γυναίκες με λόγο κατανοητό και να μπορούν να διαχέονται στην κοινωνία, ανοίγοντας ζητήματα αντισεξισμού στα σωματεία, στις γειτονιές, στις σχολές και τα σχολεία. Δεν αρκούν ούτε σκόρπιοι ακτιβισμοί και σπασμωδικές κινήσεις εντυπωσιασμού, ούτε μόνο μία γενικόλογη συζήτηση περί καταπιεσμένων που δεν βλέπει τα επιμέρους προβλήματα. Με αυτή τη λογική και προσπαθώντας να βρει απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα, θα πραγματοποιηθεί η επόμενη συνάντηση της Συνέλευσης 8ης Μάρτη στις 15 Ιουλίου.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
