Η τηλεκπαίδευση δεν είναι λύση

Στα πλαίσια της διεθνούς πανδημίας που κήρυξε ο ΠΟΥ και του πραγματικού κινδύνου ραγδαίας εξάπλωσης του κορωνοϊού,  το κλείσιμο των σχολείων και η αναστολή των εκπαιδευτικών διαδικασιών ήταν το αυτονόητο και φυσικό επακόλουθο. Η εμφάνιση πιθανών κρουσμάτων και η ασυμπτωματική εμφάνιση του ιού σε νεαρές ηλικίες, ανάγκασε την κυβέρνηση από τη προηγούμενη Τρίτη να αναστείλει τη λειτουργία όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, με μοναδική και προκλητική εξαίρεση τη συνέχιση λειτουργίας του ΕΛΚΕ(προκειμένου να «τρέχει» η χρηματοδότηση και τα ερευνητικά προγράμματα στα πανεπιστήμια). Παράλληλα, άνοιξε και είναι μπροστά μας η συζήτηση γύρω από την τηλεκπαίδευση και τα πιθανά μέτρα εφόσον η εξάπλωση του ιού συνεχιστεί (σχεδόν βέβαιο). Από την πλευρά της κυβέρνησης, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, ακόμη και η παράταση του έτους ώστε οι μαθητές να εξεταστούν το Σεπτέμβριο ή αργότερα.

Σε αυτή τη συζήτηση, χρειάζεται να έχουμε ως βάση το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα και την κατάσταση της δημόσιας παιδείας. Δηλαδή ένα ανταγωνιστικό και βαθιά εντατικοποιημένο σύστημα που τα δίνει όλα για τις τελικές εξετάσεις. Τα σχολεία υπολειτουργούν, έχοντας τεράστια κενά εκπαιδευτικών και υποδομών ενώ η παραπαιδεία ανθίζει, αποτρέποντας τους οικονομικά αδύνατους από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτή ήταν και είναι η πραγματική διάσταση των δημόσιων σχολείων, ενώ μόλις πρόσφατα η κυβέρνηση ψήφισε το νομοσχέδιο που υποβαθμίζει ακόμη περισσότερο τη δημόσια εκπαίδευση.Είναι βέβαιο, ότι στη συνέχεια αυτής της συζήτησης δεν υπάρχουν βεβαιότητες, καθώς η κατάσταση που ζούμε είναι πρωτοφανής, παρόλαυτά υπάρχουν κάποια δεδομένα και χρειάζεται να υπάρχουν κάποιες κατευθύνσεις.

Καταρχάς, είναι δεδομένο ότι οι δηλώσεις περί απόλυτης ετοιμότητας των εκπαιδευτικών δομών για να στηρίξουν μορφές τηλεκπαίδευσης δε στέκουν, σε αντιστοιχία με τη δήλωση ότι το εθνικό σύστημα υγείας ήταν «απόλυτα έτοιμο» να αντιμετωπίσει μία πανδημία. Η συνολική υποβάθμιση του δημοσίου και των δομών της έχουν δημιουργήσει ανεπανόρθωτες ζημιές που δε θεραπεύονται εν μέσω πανδημίας. Υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις σε βασική υλικοτεχνική υποδομή και στελέχωση, πόσο μάλλον  σε τεχνολογική, επακόλουθο της μειωμένης χρηματοδότησης και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι σχεδιάζει (εντελώς πρόχειρα) να προχωρήσει άμεσα στη σύγχρονη (ζωντανή) και ασύγχρονη (μαγνητοσκοπημένη) τηλεκπαίδευση, χωρίς όμως να έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα. Πριν από όλα, οφείλει να ορίσει το πλαίσιο της τηλεκπαίδευσης, έχοντας υπόψιν της τους χιλιάδες μαθητές που είναι απομακρυσμένοι, που δεν πάνε σε φροντιστήρια, δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο ή ακόμα και σε υπολογιστή. Πόσο δε μάλλον την ώρα που τα φροντιστήρια και ιδιωτικά σχολεία εφαρμόζουν ήδη την τηλεκπαίδευση, καλύπτοντας τα εκπαιδευτικά κενά της αναστολής της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Άλλος ένας παράγοντας, είναι ότι το κακοπληρωμένο και ελαστικά εργαζόμενο καθηγητικό προσωπικό δεν έχει ενημερωθεί καν επαρκώς για να υλοποιήσει μία τέτοιου είδους εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ αποκλείονται μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες κ.α.

Η κυβέρνηση, όπως διαφαίνεται και από τις δηλώσεις της Ν. Κεραμέως θεωρεί «ευκαιρία» τις σημερινές συνθήκες πανδημίας για τη μελλοντική εφαρμογή του συστήματος. Θα πρέπει να είμαστε σαφείς, ότι η τηλεκπαίδευση γενικά ως μέσο είναι αναποτελεσματικό και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει μία εκπαιδευτική διαδικασία που έχει προσωπική ανάδραση μαθητή-εκπαιδευτικού, σε κατάλληλο περιβάλλον και λαμβάνει υπόψιν της τις ατομικές δυσκολίες του κάθε μαθητή/τρια. Παρόλαυτα, στα πλαίσια της παγκόσμιας πανδημίας, μία τέτοιου είδος μέθοδος θα μπορούσε να λειτουργήσει έστω ανεπαρκώς, εφόσον όμως έχουν καλυφθεί όλα τα προηγούμενα ζητήματα.

Σε αυτές τις συνθήκες, πριν από όλα, χρειάζεται να μειωθεί άμεσα η εξεταστέα ύλη και γιατί όχι να εξεταστούν οι μαθητές στην ύλη που μέχρι τώρα έχει διδαχτεί, παρότι σε αυτή την κατάσταση των δημοσίων σχολείων η διδασκαλεία από σχολείο σε σχολείο είναι εντελώς διαφορετική. Σε αυτές τις πρωτόγνωρες καταστάσεις, η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, μπροστά στα χρήματα και τις ώρες που έχουν σπαταληθεί από χιλιάδες μαθητές, αποτελεί μάλλον την πιο «δίκαιη» λύση.

Η οποιαδήποτε έκκληση του Κ. Μητσοτάκη για διάβασμα μικρών ομάδων στο σπίτι, χωρίς κανένα σχέδιο για το τι θα γίνει πραγματικά με τα χρήματα και τον κόπο των μαθητών είναι απλά ευχολόγια, μπροστά στην έλλειψη υποδομών και σχεδίου. Η πραγματική κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας, αναδεικνύει με άσχημο τρόπο την υποστελέχωση του ευρύτερου δημοσίου τομέα με αποτέλεσμα την αδυναμία μιας κοινωνίας να ανταποκριθεί στην υγειονομική κρίση.  Η κατάσταση αυτή, οφείλει να αποτελέσει «παράδειγμα» για τη ανάγκη ραγδαίας χρηματοδότησης της δημόσιας παιδείας, κόντρα στην εξίσωση των πτυχίων και την τάχα μου καλύτερης λειτουργίας των ιδιωτών που είναι απόντες μπροστά στα πραγματικά προβλήματα των μαθητών.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά