Ένα σχόλιο του Ηλία Ιωακείμογλου στα Κοινωνικά Δίκτυα
Βρέθηκαν φίλοι, και γράμματα γνωρίζοντες, να πουν ότι η "αριστερή κυβέρνηση" συμβάλλει στο φαινόμενο της μαζικής αλληλεγγύης που δείχνει ο μισός πληθυσμός της χώρας στους πρόσφυγες (και ότι "αν ήταν ο Δένδιας", θα ήταν αλλιώς).
Σκίζω τα βιβλία του Γκράμσι, του Αλτουσέρ και του Φουκώ μαζί. Εάν πάρουμε στα σοβαρά αυτούς τους τρεις τύπους, η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από τον μισό πληθυσμό της χώρας προς τους πρόσφυγες είναι η εκδήλωση μιας αυθόρμητης αριστερής / σοσιαλιστικής ιδεολογίας θαμμένης εκεί που δεν φτάνει το φως, κάτω από παχιά στρώματα της κυρίαρχης ιδεολογίας του ατομισμού, της ιδιοτέλειας, του κέρδους και της απληστίας, του νομιμοποιημένου ιδιωτικού συμφέροντος, του ατομικού, της οικογένειας, της πατρίδας και της θρησκείας. Η ιδεολογία δεν είναι κάποιες ιδέες που κολυμπάνε μέσα στο μυαλό όπως τα ψάρια στο ενυδρείο, που μπορείς να τα τραβήξεις έξω με την απόχη. Η ιδεολογία έχει ρίζες που φτάνουν μέχρι με τα σπλάχνα, στον κόσμο των συναισθημάτων, της αυθορμησίας, των "αυτόματων πιλότων" που καθορίζουν τη καθημερινή μας συμπεριφορά, αγγίζει μέχρι και στην ρίζα της επιθυμίας μας. Η ιδεολογία δεν είναι ένα ύφασμα που μας περιβάλλει εξωτερικά, είναι ένα ύφασμα μέσα στο οποίο υφαίνονται, έχουν ήδη υφανθεί, οι ζωές μας. Διευθύνει τις ζωές μας ατομικά, μας λέει "πώς να περπατάμε μόνοι μας" χωρίς οδηγίες από κάποιον αρχηγό ή υποκινητή, δεν υπάρχει μόνο με τη μορφή των ιδεών διότι από ιδεολογία γίνεται "πρακτική ιδεολογία", γίνεται πρακτική, γίνεται αυτό που κάνουμε υπό την καθοδήγησή της νομίζοντας ότι "περπατάμε μόνοι μας", αποκτάει υλική ύπαρξη και γίνεται έτσι υλική δύναμη. Και δεν σταματάει στο άτομο, είναι επίσης ο αόρατος διευθυντής ορχήστρας της συμπεριφοράς μικρών ή μεγάλων ανθρώπινων συνόλων.
Η ιδεολογία δεν είναι κάτι επιφανειακό, λοιπόν, κατοικοεδρεύει στα σώματά μας και στις σχέσεις μας με τον κόσμο, όχι ως ξένο σώμα, αλλά ως συνδετικός ιστός. Είναι χίλιες φορές πιο δυνατή από τις εντυπώσεις που μπορεί να δημιουργήσει η μια ή η άλλη κυβέρνηση. Οι άνθρωποι πεθαίνουν στον πατριωτικό πόλεμο, στην εξέγερση ή στην επανάσταση επειδή έχουν την μία ή την άλλη ιδεολογία.
Η ιδεολογία έχει, λοιπόν, πολύ βαθιά ύπαρξη για να την αντιμετωπίζουμε ελαφριά ή για να την αγνοούμε. Δεν είναι πολιτιστικό αγαθό, αντικείμενο κουλτούρας, να αναφερόμαστε σε αυτήν όπως άλλοι αναφέρονται στο κόκκινο κρασί και πώς να το γευθούμε.
Ο μισός πληθυσμός βοηθάει τους πρόσφυγες, επειδή κάποιο υπόγειο ποτάμι αυθόρμητης αριστερής ιδεολογίας, που αποτελεί οργανικό στοιχείο της ύπαρξής του, το έφεραν οι περιστάσεις στην επιφάνεια της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. Σιγά μην εμπνευστούν από τη στάση του Μουζάλα και της Χριστοδουλοπούλου! Σιγά μην τους απέτρεπε ένας Δένδιας υποτιθέμενος υπουργός στη θέση του Μουζάλα!
