Η νέα αφήγηση προσπαθεί να πείσει ότι όλο το πρόβλημα είναι οι αγωνιστές του κινήματος που δεν αφήνουν τους συμβολαιογράφους να εργαστούν.
Η «3η αξιολόγηση» πρέπει να κλείσει μέχρι τις αρχές Δεκέμβρη και η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί μέσα σε λίγες μέρες να δείξει την αποτελεσματικότητά της στην τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεών της, οι οποίες περιλαμβάνουν επίθεση στο εργατικό κεκτημένο της απεργίας, κατάργηση προνοιακών και αναπηρικών επιδομάτων και εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Με δυο λόγια, όπως πάντα, όλα τα μέτρα είναι αποκλειστικά αντιλαϊκά και στοχεύουν στην πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Χτυπάνε τις πιο ευπαθείς ομάδες του ελληνικού λαού και είναι κομμένα και ραμμένα στις ορέξεις των «επενδυτών» που θέλουν ακόμα πιο ισοπεδωμένη την κοινωνία, χωρίς αντιστάσεις.
Ειδικότερα, στο ζήτημα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, οι πιέσεις από τους «θεσμούς» είναι αλλεπάλληλες, με το Δ.Ν.Τ και την Ε.Κ.Τ να συμφωνούν απολύτως ότι οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι προϋπόθεση της αξιολόγησης και σε περίπτωση καθυστέρησης οι ελληνικές τράπεζες θα έχουν πρόβλημα στα στρες τεστ στις αρχές του 2018 και ίσως χρειαστούν ανακεφαλαιοποίηση. Η τρομοκρατία που σπέρνουν δεν έχει να κάνει με τη συγκυρία. Αν θα έσωζε τις τράπεζες το να πουλήσουν 10-15 επαύλεις αξίας άνω των 300 χιλ. και τον φτωχό πληθυσμό από τεράστιες οικονομικές απώλειες, ας μας το έλεγαν...Ας μας πουν επιτέλους τους μεγαλοοφειλέτες και «στρατηγικούς κακοπληρωτές», για να ξέρουμε και να μην κάνουμε αγώνα προς όφελός τους...Όμως φυσικά το ζητούμενο δεν είναι καμία εξυγίανση του συστήματος, αλλά να εδραιωθεί η διαδικασία και να γίνει μια κανονικότητα η αρπαγή της στέγης. Μια «μπίζνα» που θα εξαπλώνεται σε όλο και πιο χαμηλής αξίας ακίνητα και πιο φτωχά νοικοκυριά. Την προθυμία του σπεύδει να δείξει κι ο Μητσοτάκης που δήλωσε «να αρχίσουν οι πλειστηριασμοί από τους στρατηγικά κακοπληρωτές». Δεν είπε όμως που θα ήθελε να σταματήσουν. Η άτυπη, «συμφωνία κυρίων» για πλειστηριασμούς μόνο μεγάλων ακινήτων δεν άντεξε ούτε για λίγες μέρες σαν επικοινωνιακό τρυκ. Μια ματιά στα δελτία πλειστηριασμών δείχνει ότι η αδηφαγία του τραπεζικού συστήματος δε μπορεί να κρατήσει ούτε τα προσχήματα. Άλλωστε δεν είχε επιλεγεί για «κοινωνικούς λόγους», απλώς φοβήθηκαν ότι το μαζικό, γρήγορο «ξεφόρτωμα» μικρών κατοικιών θα έριχνε πολύ τις τιμές και θα είχανε ζημιά. Λένε και ξαναλένε ότι το τραπεζικό σύστημα πρέπει να «επιστρέψει στην ομαλότητα και σταθερότητα». Καμιά σημασία δεν έχουν για τους τραπεζίτες αλλά και για την «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση οι κοινωνικές συνέπειες αυτής της «ομαλοποίησης», που επιδιώκεται με τη συνταγή αυτών των ίδιων που δημιούργησαν και συντηρούν τη χωρίς τέλος σκληρή λιτότητα για τον λαό.
Οι πιέσεις των δανειστών έχουν δημιουργήσει πανικό στην κυβέρνηση που προσπαθεί με διάφορους τρόπους να ξεπεράσει το κίνημα κατά των πλειστηριασμών το οποίο στέκεται αποφασιστικά ανάμεσα στα αρπακτικά και τη λαϊκή περιουσία. Είναι εντυπωσιακό πώς έχουν εγκλωβιστεί στη δική τους προσπάθεια να παρακάμψουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Ξεκίνησαν με την παράνομη θεσμοθέτηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και τώρα δε μπορούν να προχωρήσουν στην εφαρμογή του μέτρου, γιατί μοιράζοντας απειλές προς όλες τις κατευθύνσεις, και μέσα από ένα θολό πλαίσιο λειτουργίας, επιτέθηκαν και στους συμβολαίογράφους ...ξεχνώντας μάλλον ότι τους χρειάζονται. Μετά από τις αποφάσεις των συμβολαιογραφικών συλλόγων της περιφέρειας ότι δε θα ακολουθήσουν τις παρατυπίες στον τρόπο που οργανώνει τους πλειστηριασμούς η κυβέρνηση, τους απείλησαν ουσιαστικά με κατάργηση της τοπικής αρμοδιότητας κάθε συλλόγου, προς όφελος μερικών «πιστοποιημένων» συμβολαιογράφων που θα λειτουργούν πανελλαδικά. Μετά ακούστηκε ότι θα τους παρακάμψουν χρησιμοποιώντας υπαλλήλους του υπουργείου δικαιοσύνης. Η βιασύνη και οι «τσαμπουκάδες» έφεραν τα αντίθετα για την κυβέρνηση αποτελέσματα. Ακόμα και ο συμβολαιογραφικός σύλλογος της Αθήνας, στον οποίο ηγείται ο «συνεργάσιμος» Ρούσκας, αποφάσισε αποχή από τους πλειστηριασμούς μέχρι το τέλος του έτους.
Η απόφαση των συμβολαιογράφων εξαγρίωσε τους «θεσμούς». Ο Ντράγκι (Ε.Κ.Τ) και ο Μάρεϊ (Δ.Ν.Τ) «θυμίζουν» στην κυβέρνηση ότι δε γίνεται οι αποφάσεις κάποιων συνδικάτων και μερικοί διαδηλωτές να μην αφήνουν τη δουλειά να προχωρήσει. Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε άρον-άρον να «αναλάβει πρωτοβουλίες». Ποιος είναι ο γρήγορος τρόπος για να περνάνε γρήγορες και ανέντιμες αποφάσεις; Η καταστολή. Η συνάντηση του Κοντονή (Υπ. Δικαιοσύνης), Τόσκα (Υπ. Πρ. Πολίτη), Λιάκου (Υφ. Παρά τω Πρωθ.) και Ρούσκα (Συλ. Συμβολαιογράφων Αθήνας) κατέληξε σε μια απόφαση για εκφοβισμό και καταστολή του κινήματος που θα ζήλευε και ο Σαμαράς. Μεγαλύτερη αστυνομική παρουσία για «προστασία των συμβολαιογράφων» και αυταπάγγελτη δίωξη των αγωνιστών στα ειρηνοδικεία για διατάραξη οικιακής ειρήνης κ.λ.π.
Η νέα αφήγηση προσπαθεί να πείσει ότι όλο το πρόβλημα είναι οι αγωνιστές του κινήματος που δεν αφήνουν τους συμβολαιογράφους να εργαστούν. Προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να μεταθέσουν και να υποβιβάσουν τον αγώνα απέναντι στο μέτωπο τραπεζιτών – κυβέρνησης – δανειστών σε μια διένεξη μεταξύ κινήματος και συμβολαιογράφων. Θέλουν να δείξουν ότι ο αγώνας έχει «ταπεινά ελατήρια» που θα δικαιολογούν τη σκληρή καταστολή που σχεδιάζουν. Γι’ αυτό επίσης προσπαθούν να πείσουν ότι το κίνημα προστατεύει τους κακοπληρωτές. Ποιον όμως πείθουν;
Η απάντηση του κινήματος πρέπει να είναι άμεση και να ξεκαθαρίζει με κάθε τρόπο ότι θέλει να πετύχει την προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας. Να δηλώνει συνεχώς με σαφήνεια ότι εχθρός δεν είναι οι συμβολαιογράφοι, αλλά η πολιτική των τραπεζιτών, των δανειστών και των υποτακτικών τους που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα. Το αμέσως επόμενο διάστημα πρέπει να καταδείξουμε ποιοι είναι οι εκβιαστές και άρπαγες. Να εντατικοποιηθεί η παρουσία του κινήματος στο δρόμο, σε υπηρεσίες, τράπεζες, για ενημέρωση και ενεργοποίηση του κόσμου στις γειτονιές. Να γίνουν παντού εξορμήσεις από τα τοπικά κινήματα και κεντρικές συγκεντρώσεις, όπως εκείνη της 4ης Νοέμβρη. Να βρούμε γρήγορα τον κοινό βηματισμό ενάντια σε πλειστηριασμούς και κατασχέσεις.
