Καμία αυταπάτη για την ΕΕ των καπιταλιστών-Ενωμένοι κατά της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη!

Οι χωρίς όριο και κα­νό­νες εκ­βια­σμοί των ευ­ρω­η­γε­σιών προς την κυ­βέρ­νη­ση και η απαί­τη­σή τους να συ­νε­χί­σουν να πλη­ρώ­νουν την κρίση οι μι­σθω­τοί και οι συ­ντα­ξιού­χοι, απο­κά­λυ­ψαν στα μάτια και του πιο κα­λο­προ­αί­ρε­του την πραγ­μα­τι­κή φύση της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης (ΕΕ).

Οι δα­νει­στές, είναι γκάν­γκ­στερ του ευ­ρω­παϊ­κού κε­φα­λαί­ου και σε καμία πε­ρί­πτω­ση «εταί­ροι». Στην πα­ρα­τε­τα­μέ­νη κρίση του κα­πι­τα­λι­σμού διε­θνώς, η ΕΕ έχει απο­δει­χτεί ένα διευ­θυ­ντή­ριο των αρ­χου­σών τά­ξε­ων των χω­ρών-με­λών της, ένα αντι­δρα­στι­κό επι­τε­λείο που συ­ντο­νί­ζει την επι­βο­λή της βάρ­βα­ρης λι­τό­τη­τας πα­νευ­ρω­παϊ­κά. Όλο και πε­ρισ­σό­τε­ροι/ες αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι η ΕΕ δεν είναι το «σπίτι των λαών», αλλά ένας αντι­δρα­στι­κό­τα­τος  μη­χα­νι­σμός που κα­θο­δη­γεί και εκτε­λεί την επί­θε­ση του κε­φα­λαί­ου ενά­ντια στον κόσμο της ερ­γα­σί­ας, με πρω­το­φα­νή κυ­νι­σμό και ωμό­τη­τα.

Παρά τις με­τα­ξύ τους αντι­θέ­σεις, οι πο­λι­τι­κές και οι­κο­νο­μι­κές ελίτ στην ΕΕ (αλλά και στην άλλη μεριά του Ατλα­ντι­κού), έχουν μία και μόνο στρα­τη­γι­κή διε­ξό­δου από την κρίση: ξή­λω­μα στα ερ­γα­τι­κά και κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα που κα­τα­κτή­θη­καν με τους με­γά­λους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες και τη δράση της Αρι­στε­ράς τον 20ό αιώνα, μετα­φο­ρά ει­σο­δή­μα­τος και πλού­του από τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας στους «από πάνω», ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, διά­λυ­ση αυτού που με­τα­πο­λε­μι­κά ονο­μά­στη­κε «κοι­νω­νι­κό κρά­τος», εμ­βά­θυν­ση του «δη­μο­κρα­τι­κού ελ­λείμ­μα­τος».

Οι νόμοι της αγο­ράς, η δρα­κό­ντεια δη­μο­σιο­νο­μι­κή πει­θαρ­χία στα κρά­τη-μέ­λη, η ιε­ρό­τη­τα του ευρώ και του χρή­μα­τος, η «αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των επι­χει­ρή­σε­ων», ο αυ­ταρ­χι­σμός και ο ρα­τσι­σμός είναι οι μο­να­δι­κές αξίες πάνω στις οποί­ες οι­κο­δο­μεί­ται, εδώ και δε­κα­ε­τί­ες, ένα οι­κο­νο­μι­κό και κοι­νω­νι­κό μο­ντέ­λο, που προ­σπα­θεί να πα­ρου­σιά­σει τον άγριο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό ως «μο­νό­δρο­μο» για τους λαούς της Ευ­ρώ­πης.

Οι ευ­ρω­παϊ­κοί «θε­σμοί» είναι κυ­ριο­λε­κτι­κά απο­κομ­μέ­νοι και απρο­σπέ­λα­στοι από τη λαϊκή βού­λη­ση απο­γυ­μνώ­νο­ντας κάθε «μαν­δύα» δη­μο­κρα­τι­κό­τη­τας. Τα διο­ρι­σμέ­να κον­κλά­βια του Γιούν­κερ ή του Ντρά­γκι ετοι­μά­ζουν «μνη­μό­νια διαρ­κεί­ας» που ενι­σχύ­ουν την πα­νευ­ρω­παϊ­κή επο­πτεία (σχέ­διο για την ενί­σχυ­ση της Οι­κο­νο­μι­κής και Νο­μι­σμα­τι­κής Ένω­σης), μυ­στι­κές συμ­φω­νί­ες-τε­ρα­τουρ­γή­μα­τα για να υπε­ρα­σπί­σουν τα συμ­φέ­ρο­ντα των πο­λυ­ε­θνι­κών (TTIP) και κι­νή­σεις για την πα­γί­ω­ση των ερ­γα­λεί­ων αφαί­μα­ξης του κοι­νω­νι­κού πλού­του και πει­θάρ­χη­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων. 

Ο κό­σμος που ασφυ­κτιά από την ανερ­γία, τη φτώ­χεια, την έντα­ση της εκ­με­τάλ­λευ­σης (ελα­στι­κές σχέ­σεις ερ­γα­σί­ας, χα­μη­λοί μι­σθοί, άδικη φο­ρο­λο­γία) και τις κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες σε πα­νευ­ρω­παϊ­κή κλί­μα­κα, έχει «ανα­τι­νά­ξει» στο μυαλό του κάθε ψευ­δαί­σθη­ση. Για πλα­τιές ερ­γα­τι­κές και λαϊ­κές δυ­νά­μεις, η ση­με­ρι­νή ΕΕ συμ­βο­λί­ζει την Ευ­ρώ­πη των τρα­πε­ζι­τών, των βιο­μη­χά­νων, των εφο­πλι­στών και σε καμία πε­ρί­πτω­ση την Ευ­ρώ­πη της «ισό­τη­τας και της αλ­λη­λεγ­γύ­ης». Οι «ρο­μα­ντι­κές» προ­σεγ­γί­σεις για την ανά­γκη «με­ταρ­ρύθ­μι­σης» ή «επα­νί­δρυ­σης» της ΕΕ, ή επι­στρο­φής στις «ιδρυ­τι­κές αρχές της»(;;), όπως υπο­στη­ρί­ζουν και τμή­μα­τα της ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς, πεί­θουν όλο και λι­γό­τε­ρους/ες, αφή­νο­ντας την ευ­και­ρία σε ακρο­δε­ξιά κόμ­μα­τα (Γαλ­λία, Δανία, Πο­λω­νία, Βρε­τα­νία κλπ.) να ει­σπράτ­τουν τη μα­ζι­κή δυ­σα­ρέ­σκεια για την Ευ­ρώ­πη-φυ­λα­κή λι­τό­τη­τας.

Ευ­τυ­χώς, στην Ελ­λά­δα, η αμ­φι­σβή­τη­ση και η ενα­ντί­ω­ση στην πο­λι­τι­κή της ΕΕ, έρ­χε­ται από τα αρι­στε­ρά. Η με­γά­λη εκλο­γι­κή νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ως απο­τέ­λε­σμα της πα­ρα­τε­τα­μέ­νης ερ­γα­τι­κής-λαϊ­κής αντί­στα­σης στα μνη­μό­νια και τις κυ­βερ­νή­σεις του «ναι σε όλα», οδή­γη­σε μα­θη­μα­τι­κά στη διάρ­ρη­ξη της «κα­νο­νι­κό­τη­τας». Έτσι προ­έ­κυ­ψε για πρώτη φορά, μια κυ­βέρ­νη­ση «με κορμό την Αρι­στε­ρά» στον πυ­ρή­να της ευ­ρω­ζώ­νης. Για πρώτη φορά, υπάρ­χει εν­δε­χό­με­νο να σπά­σει η «απα­ρα­βί­α­στη» λι­τό­τη­τα σε μια χώρα της ΕΕ, απει­λώ­ντας με ντό­μι­νο εξε­λί­ξε­ων στην Ισπα­νία, την Ιρ­λαν­δία, την Ιτα­λία κ.α. Παρά τα λάθη, τις συ­νε­χείς υπο­χω­ρή­σεις και τις ανε­πί­τρε­πτες αυ­τα­πά­τες της κυ­βέρ­νη­σης στο διά­στη­μα των τε­λευ­ταί­ων πέντε μηνών, η (ανα­πό­φευ­κτη) σύ­γκρου­ση με τους δα­νει­στές «τρά­βη­ξε την κουρ­τί­να» του τα­ξι­κού πο­λέ­μου, του σχε­δί­ου οι­κο­νο­μι­κού και πο­λι­τι­κού στραγ­γα­λι­σμού της πρώ­της σο­βα­ρής από­πει­ρας ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας στην Ευ­ρώ­πη.

Σε αυτή την ιστο­ρι­κή μάχη του κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς στην Ελ­λά­δα -σε συν­θή­κες «έκτα­κτης ανά­γκης» που απαι­τούν πλε­ό­να­σμα απο­φα­σι­στι­κό­τη­τας, ενί­σχυ­ση της αγω­νι­στι­κό­τη­τας και του φρο­νή­μα­τος της κοι­νω­νι­κής συμ­μα­χί­ας που στη­ρί­ζει τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ξε­κά­θα­ρη πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση ορ­γα­νω­μέ­νης ρήξης με τη λι­τό­τη­τα, με τα ευ­ρω­ε­πι­τε­λεία και με τους εγ­χώ­ριους υπο­στη­ρι­κτές τους-κα­θο­ρι­στι­κός πα­ρά­γο­ντας για τη νίκη του κό­σμου μας, θα είναι η αλ­λη­λεγ­γύη των ευ­ρω­παϊ­κών λαών και των πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων που θα αντα­πο­κρι­θούν στο κά­λε­σμα υπο­στή­ρι­ξης της ελ­λη­νι­κής «ανταρ­σί­ας», υπό το σύν­θη­μα: «Ενω­μέ­νοι κατά της Λι­τό­τη­τας/Αλ­λη­λεγ­γύη στον ελ­λη­νι­κό λαό».

Ήδη, η απόρ­ρι­ψη του τε­λε­σί­γρα­φου των Βρυ­ξελ­λών από την κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα, ανα­ζω­πύ­ρω­σε τις δια­δη­λώ­σεις συ­μπα­ρά­στα­σης σε όλη την Ευ­ρώ­πη. Με­γά­λη σε παλμό και μέ­γε­θος ήταν η συ­γκέ­ντρω­ση που ορ­γα­νώ­θη­κε το βράδυ του Σαβ­βά­του 27/6, στο κε­ντρι­κό ση­μείο «Κου­έ­στα ντε Μο­γά­νο» της Μα­δρί­της, σε έν­δει­ξη αλ­λη­λεγ­γύ­ης προς τον ελ­λη­νι­κό λαό και «απέ­να­ντι στον εκ­βια­σμό που υφί­στα­ται από πλευ­ράς των “θε­σμών” της τρόι­κας», όπως υπο­στη­ρί­ζουν οι ορ­γα­νω­τές της πρω­το­βου­λί­ας «Αλ­λη­λεγ­γύη προς την Ελ­λά­δα», που συ­σπει­ρώ­νει πλή­θος κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων στην Ισπα­νία. Συ­γκε­ντρώ­σεις αλ­λη­λεγ­γύ­ης στον ελ­λη­νι­κό λαό και κατά της λι­τό­τη­τας διορ­γα­νώ­θη­καν το από­γευ­μα της Δευ­τέ­ρας 29/6, στην πλα­τεία Τρα­φάλ­γκαρ του Λον­δί­νου και στη Λι­σα­βό­να. Ανά­λο­γες δρά­σεις έγι­ναν ή προ­γραμ­μα­τί­ζο­νται στο Πα­ρί­σι, το Βε­ρο­λί­νο, τη Ρώμη κ.α.

Τέ­τοιες δρά­σεις, που θα πλημ­μυ­ρί­ζουν με ορ­γι­σμέ­νους δια­δη­λω­τές την Αθήνα, τη Μα­δρί­τη, τη Λισ­σα­βό­να, τη Ρώμη και θα απαι­τούν την ανα­τρο­πή των πο­λι­τι­κών της λι­τό­τη­τας, είναι ο ασφα­λέ­στε­ρος δρό­μος για να αρ­χί­σου­με να χτί­ζου­με την πραγ­μα­τι­κή Ευ­ρώ­πη των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των λαών, του διε­θνι­σμού, της αλη­θι­νής δη­μο­κρα­τί­ας. Οι συ­ντο­νι­σμέ­νοι αγώ­νες της ευ­ρω­παϊ­κής ερ­γα­τι­κής τάξης, σε πλήρη αντι­πα­ρά­θε­ση με τα επι­μέ­ρους συμ­φέ­ρο­ντα και τους εσω­τε­ρι­κούς αντα­γω­νι­σμούς των εθνι­κών αστι­κών τά­ξε­ων και των επι­τε­λεί­ων τους, είναι το ανα­ντι­κα­τά­στα­το όπλο για να γκρε­μί­σου­με την ΕΕ της λι­τό­τη­τας και του αυ­ταρ­χι­σμού.

Η συ­νε­πής και επί­μο­νη πάλη ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα, που ανοί­γει μια με­τα­βα­τι­κή πε­ρί­ο­δο προς την αλ­λα­γή της κοι­νω­νί­ας και την τε­λι­κή σο­σια­λι­στι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση, προ­ϋ­πο­θέ­τει τη συ­ντρι­βή της Ευ­ρώ­πης των κα­πι­τα­λι­στών, που εξα­θλιώ­νει του λαούς της. Γιατί για να νι­κή­σει η ελ­πί­δα, οφεί­λου­με να τε­λειώ­νου­με με όσους την εμπο­δί­ζουν να ζήσει...