Έμπλεα πατριωτικής αλληλεγγύης και ενθουσιασμού, τα ελληνικά ΜΜΕ, στην πλειοψηφία τους, χαιρέτισαν την απόφαση της Τράπεζας Πειραιώς να προχωρήσει άμεσα σε πρόγραμμα διαγραφής ή προνομιακής ρύθμισης των οφειλών των οικονομικά αδύναμων πελατών της, «συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης». Συγκεκριμένα, η διοίκηση της τράπεζας ανακοίνωσε πως θα διαγράψει το 100% των χρεών κάτω των 20.000 ευρώ και να «παγώσει« τα Στεγαστικά Δάνεια και διαγράφει τους τόκους για όσο διάστημα οι δικαιούχοι υπάγονται στις διατάξεις του Νόμου 4320/2015 περί ανθρωπιστικής κρίσης.
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του γραφείου Τύπου της, που αναδημοσιεύτηκε αυτούσια, δίχως αλλαγές ή σχολιασμό στα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης, αναφέρει πως «Η παρέμβαση αυτή της Τράπεζας Πειραιώς για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, αντανακλά τη γενικότερη κινητοποίηση της Τράπεζας για την κάλυψη των αναγκών της οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας, μέσα στις μεταβαλλόμενες συνθήκες της κρίσης, σηματοδοτώντας την προσπάθεια όλων μας για μια νέα αρχή».
Η ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα μάλλον προέκυψε το τελευταίο διάστημα. Αφού πολλοί την αμφισβητούν μέχρι και σήμερα («που αλλού ακούστηκε νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση; Στην Πορτογαλία, που βγήκε από τα μνημόνια, έχουν ανθρωπιστική κρίση;», διατείνονται οι φωστήρες), τελικά την αντιλήφθηκαν μέχρι και οι τράπεζες. Μέχρι πρότινος γινόταν κουβέντα για την άρση προστασίας της α” κατοικίας. Τότε μάλλον δεν υπήρχαν συνάνθρωποι μας που πληρούσαν τις προδιαγραφές για πιο ευνοϊκή μεταχείριση και ένταξη σε έναν νόμο σαν τον 4320/2015.
Κανείς όμως δεν δικαιούται να ξεχνά βασικά πράγματα, που ισχύουν τόσο για την Τράπεζα Πειραιώς, όσο και για τις τράπεζες συνολικά στην Ελλάδα: πρώτον, το γεγονός πως έχουν στηριχθεί με … ποτάμια ρευστότητας, ενώ ακόμη και σήμερα εισπράττουν τα χρήματα της ΕΚΤ, παραμένοντας εύρωστες σε μια περίοδο που στην Ελλάδα όλοι στενάζουν. Όταν η Τράπεζα Πειραιώς έχει εισπράξει τόσα δισεκατομμύρια και μετετράπη σε υπολογίσιμο μέγεθος, κατά σύμπτωση, στα χρόνια της κρίσης, μερικές δεκάδες εκατομμύρια που τώρα «χαρίζονται» μάλλον είναι κάτι το ανεκτό. Ακόμη, ουσιαστικά το … «κέρασμα» της αφορά χρέη και υποχρεώσεις που δεν πρόκειται ποτέ να εισπραχθούν και να τηρηθούν. Όταν κάποιος εντάσσεται σήμερα στον νόμο περί ανθρωπιστικής κρίσης, πότε θα μπορέσει να ξεπληρώσει χρέη προς κάρτες του παλιού «καλού» καιρού;
Τρίτον, επειδή όλες οι τράπεζες την ίδια «μούρη» έχουν, έχει ενδιαφέρον να προσέξει κανείς τι συνέβη αυτές τις μέρες στη Γερμανία, σε μια υπόθεση που εμπλέκεται η Deutsche Bank. Διαβάζουμε στη «Sueddeutsche Zeitung» ότι η Deutsche Bank καλείται να πληρώσει πρόστιμο ύψους 2.5 δις (!) δολαρίων στις βρετανικές και τις αμερικανικές αρχές, έπειτα από εξωδικαστικό συμβιβασμό, λόγω χειραγώγησης επιτοκίων και συγκεκριμένα του «London Interbank Offered Rate» («Libor»), κατά την περίοδο 2003-2011, βάσει του οποίου οι τράπεζες χρεώνουν η μία την άλλη, ιδίως για βραχυπρόθεσμες χορηγήσεις. Με περίπου 16 τράπεζες να εμπλέκονται, οι υπεύθυνοι τους έστελναν καθημερινά στις 11 το πρωί στην αγγλική Ένωση Τραπεζών το ύψος του επιτοκίου, με το οποίο μπορούσαν να δανείζονται η μια από την άλλη. Η Ένωση αφαιρούσε την υψηλότερη και τη χαμηλότερη τιμή κα έβγαζε έναν μέσο όρο από τις υπόλοιπες. Για την παράτυπη αυτή επικοινωνία ήταν υπεύθυνοι μονάχα λίγοι άνθρωποι, που γνωρίζονταν μεταξύ τους. Όταν αυτοί συμφωνούσαν σε μια τιμή, διαμόρφωναν τον «Libor» προς τα πάνω ή προς τα κάτω, δίχως να περιμένουν την «ώρα κλεισίματος» (αναλυτικά εδώ: http://www.sueddeutsche.de/wirtschaft/libor-skandal-deutsche-bank-muss-m...).
Η -κατά κάποιον τρόπο- ομοιότητα με το φαινόμενο «Πειραιώς» βρίσκεται στο εξής: με μια πρώτη εκτίμηση, οι ζημιές των πελατών της Deutsche Bank και οι πιθανές αποζημιώσεις που θα μπορούσαν να αξιώσουν, μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, φτάνουν τα 17 δισεκατομμύρια ευρώ. Η τράπεζα όμως πλήρωσε (ή θα πληρώσει) μόνο τα 2.5! Αυτό, λόγω του συμβιβασμού. Ενός συμβιβασμού που, ακόμη και βουτηγμένοι στην απληστία και παρασυρμένοι από τον ενθουσιασμό της κερδοσκοπίας και της εφεύρεσης ενός πιο παράνομου αλλά και πιο βολικού τρόπου για να κάνουν τη δουλειά τους, οι μεγαλομέτοχοι της Deutsche Bank σίγουρα περίμεναν πως θα έρθει. Αλίμονο αν πιστέψει κανείς πως ήταν αφελείς, ώστε να πιστεύουν πως δεν θα τους ενοχλήσει κανείς για τα «όργια» των επιτοκίων και της κερδοσκοπίας.
Μετά από τόσα Μνημόνια, τόσα δώρα, τόσες ελαφρύνσεις, τόση ρευστότητα και τόση ασυδοσία, δόθηκε στην Τράπεζα Πειραιώς η ευκαιρία να εκμεταλλευτεί σε μια καλή συγκυρία την διαγραφή χρεών προς τους οικονομικά αδύναμους, όταν στην πραγματικότητα πετάει στα πουλιά τα ψίχουλα από το ταψί που ψήθηκε η πίτα.
Ας τα γνωρίζει κανείς αυτά, πριν πιστέψει πως η Τράπεζα Πειραιώς στέκεται αλληλέγγυα στο πλευρό όσων βιώνουν οικονομική δυσπραγία και εξαθλίωση.
