Κάν’το όπως η Deutsche Bank

Όπως ανα­φέ­ρει η ανα­κοί­νω­ση του γρα­φεί­ου Τύπου της, που ανα­δη­μο­σιεύ­τη­κε αυ­τού­σια, δίχως αλ­λα­γές ή σχο­λια­σμό στα πε­ρισ­σό­τε­ρα Μέσα Ενη­μέ­ρω­σης, ανα­φέ­ρει πως «Η πα­ρέμ­βα­ση αυτή της Τρά­πε­ζας Πει­ραιώς για την αντι­με­τώ­πι­ση της αν­θρω­πι­στι­κής κρί­σης, αντα­να­κλά τη γε­νι­κό­τε­ρη κι­νη­το­ποί­η­ση της Τρά­πε­ζας για την κά­λυ­ψη των ανα­γκών της οι­κο­νο­μί­ας και της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας, μέσα στις με­τα­βαλ­λό­με­νες συν­θή­κες της κρί­σης, ση­μα­το­δο­τώ­ντας την προ­σπά­θεια όλων μας για μια νέα αρχή».

Η αν­θρω­πι­στι­κή κρίση στην Ελ­λά­δα μάλ­λον προ­έ­κυ­ψε το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα. Αφού πολ­λοί την αμ­φι­σβη­τούν μέχρι και σή­με­ρα («που αλλού ακού­στη­κε νο­μο­σχέ­διο για την αν­θρω­πι­στι­κή κρίση; Στην Πορ­το­γα­λία, που βγήκε από τα μνη­μό­νια, έχουν αν­θρω­πι­στι­κή κρίση;», δια­τεί­νο­νται οι φω­στή­ρες), τε­λι­κά την αντι­λή­φθη­καν μέχρι και οι τρά­πε­ζες. Μέχρι πρό­τι­νος γι­νό­ταν κου­βέ­ντα για την άρση προ­στα­σί­ας της α” κα­τοι­κί­ας. Τότε μάλ­λον δεν υπήρ­χαν συ­νάν­θρω­ποι μας που πλη­ρού­σαν τις προ­δια­γρα­φές για πιο ευ­νοϊ­κή με­τα­χεί­ρι­ση και έντα­ξη σε έναν νόμο σαν τον 4320/2015.

Κα­νείς όμως δεν δι­καιού­ται να ξεχνά βα­σι­κά πράγ­μα­τα, που ισχύ­ουν τόσο για την Τρά­πε­ζα Πει­ραιώς, όσο και για τις τρά­πε­ζες συ­νο­λι­κά στην Ελ­λά­δα: πρώ­τον, το γε­γο­νός πως έχουν στη­ρι­χθεί με … πο­τά­μια ρευ­στό­τη­τας, ενώ ακόμη και σή­με­ρα ει­σπράτ­τουν τα χρή­μα­τα της ΕΚΤ, πα­ρα­μέ­νο­ντας εύ­ρω­στες σε μια πε­ρί­ο­δο που στην Ελ­λά­δα όλοι στε­νά­ζουν. Όταν η Τρά­πε­ζα Πει­ραιώς έχει ει­σπρά­ξει τόσα δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια και με­τε­τρά­πη σε υπο­λο­γί­σι­μο μέ­γε­θος, κατά σύμ­πτω­ση, στα χρό­νια της κρί­σης, με­ρι­κές δε­κά­δες εκα­τομ­μύ­ρια που τώρα «χα­ρί­ζο­νται» μάλ­λον είναι κάτι το ανε­κτό. Ακόμη, ου­σια­στι­κά το … «κέ­ρα­σμα» της αφορά χρέη και υπο­χρε­ώ­σεις που δεν πρό­κει­ται ποτέ να ει­σπρα­χθούν και να τη­ρη­θούν. Όταν κά­ποιος εντάσ­σε­ται σή­με­ρα στον νόμο περί αν­θρω­πι­στι­κής κρί­σης, πότε θα μπο­ρέ­σει να ξε­πλη­ρώ­σει χρέη προς κάρ­τες του πα­λιού «καλού» και­ρού;

Τρί­τον, επει­δή όλες οι τρά­πε­ζες την ίδια «μούρη» έχουν, έχει εν­δια­φέ­ρον να προ­σέ­ξει κα­νείς τι συ­νέ­βη αυτές τις μέρες στη Γερ­μα­νία, σε μια υπό­θε­ση που εμπλέ­κε­ται η Deutsche Bank. Δια­βά­ζου­με στη «Sueddeutsche Zeitung» ότι η Deutsche Bank κα­λεί­ται να πλη­ρώ­σει πρό­στι­μο ύψους 2.5 δις (!) δο­λα­ρί­ων στις βρε­τα­νι­κές και τις αμε­ρι­κα­νι­κές αρχές, έπει­τα από εξω­δι­κα­στι­κό συμ­βι­βα­σμό, λόγω χει­ρα­γώ­γη­σης επι­το­κί­ων και συ­γκε­κρι­μέ­να του «London Interbank Offered Rate» («Libor»), κατά την πε­ρί­ο­δο 2003-2011, βάσει του οποί­ου οι τρά­πε­ζες χρε­ώ­νουν η μία την άλλη, ιδίως για βρα­χυ­πρό­θε­σμες χο­ρη­γή­σεις. Με πε­ρί­που 16 τρά­πε­ζες να εμπλέ­κο­νται, οι υπεύ­θυ­νοι τους έστελ­ναν κα­θη­με­ρι­νά στις 11 το πρωί στην αγ­γλι­κή Ένωση Τρα­πε­ζών το ύψος του επι­το­κί­ου, με το οποίο μπο­ρού­σαν να δα­νεί­ζο­νται η μια από την άλλη. Η Ένωση αφαι­ρού­σε την υψη­λό­τε­ρη και τη χα­μη­λό­τε­ρη τιμή κα έβγα­ζε έναν μέσο όρο από τις υπό­λοι­πες. Για την πα­ρά­τυ­πη αυτή επι­κοι­νω­νία ήταν υπεύ­θυ­νοι μο­νά­χα λίγοι άν­θρω­ποι, που γνω­ρί­ζο­νταν με­τα­ξύ τους. Όταν αυτοί συμ­φω­νού­σαν σε μια τιμή, δια­μόρ­φω­ναν τον «Libor» προς τα πάνω ή προς τα κάτω, δίχως να πε­ρι­μέ­νουν την «ώρα κλει­σί­μα­τος» (ανα­λυ­τι­κά εδώ: http://​www.​sue​ddeu​tsch​e.​de/​wirtschaft/​libor-​skandal-​deutsche-​bank-​muss-​m...).

Η -κατά κά­ποιον τρό­πο- ομοιό­τη­τα με το φαι­νό­με­νο «Πει­ραιώς» βρί­σκε­ται στο εξής: με μια πρώτη εκτί­μη­ση, οι ζη­μιές των πε­λα­τών της Deutsche Bank και οι πι­θα­νές απο­ζη­μιώ­σεις που θα μπο­ρού­σαν να αξιώ­σουν, μετά την απο­κά­λυ­ψη του σκαν­δά­λου, φτά­νουν τα 17 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ. Η τρά­πε­ζα όμως πλή­ρω­σε (ή θα πλη­ρώ­σει) μόνο τα 2.5! Αυτό, λόγω του συμ­βι­βα­σμού. Ενός συμ­βι­βα­σμού που, ακόμη και βου­τηγ­μέ­νοι στην απλη­στία και πα­ρα­συρ­μέ­νοι από τον εν­θου­σια­σμό της κερ­δο­σκο­πί­ας και της εφεύ­ρε­σης ενός πιο πα­ρά­νο­μου αλλά και πιο βο­λι­κού τρό­που για να κά­νουν τη δου­λειά τους, οι με­γα­λο­μέ­το­χοι της Deutsche Bank σί­γου­ρα πε­ρί­με­ναν πως θα έρθει. Αλί­μο­νο αν πι­στέ­ψει κα­νείς πως ήταν αφε­λείς, ώστε να πι­στεύ­ουν πως δεν θα τους ενο­χλή­σει κα­νείς για τα «όργια» των επι­το­κί­ων και της κερ­δο­σκο­πί­ας.

Μετά από τόσα Μνη­μό­νια, τόσα δώρα, τόσες ελα­φρύν­σεις, τόση ρευ­στό­τη­τα και τόση ασυ­δο­σία, δό­θη­κε στην Τρά­πε­ζα Πει­ραιώς η ευ­και­ρία να εκ­με­ταλ­λευ­τεί σε μια καλή συ­γκυ­ρία την δια­γρα­φή χρεών προς τους οι­κο­νο­μι­κά αδύ­να­μους, όταν στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα πε­τά­ει στα που­λιά τα ψί­χου­λα από το ταψί που ψή­θη­κε η πίτα.

Ας τα γνω­ρί­ζει κα­νείς αυτά, πριν πι­στέ­ψει πως η Τρά­πε­ζα Πει­ραιώς στέ­κε­ται αλ­λη­λέγ­γυα στο πλευ­ρό όσων βιώ­νουν οι­κο­νο­μι­κή δυ­σπρα­γία και εξα­θλί­ω­ση.