Με κύριο αίτημα τη σωτηρία των δημόσιων νοσοκομείων, που βρίσκονται υπό κατάρρευση από τις περικοπές της χρηματοδότησής τους και τις ελλείψεις υλικών και προσωπικού, πραγματοποιήθηκε σήμερα η προγραμματισμένη κινητοποίηση της ΠΟΕΔΗΝ.
Το «Καραβάνι της Υγείας» ξεκίνησε με συγκέντρωση στις 7 το πρωί στο ΕΚΑΒ δίπλα στο Γεννηματάς. Περνώντας μπροστά από πολλά νοσοκομεία (Σωτηρία, Ερυθρός Σταυρός, Ιπποκράτειο, Ευαγγελισμός, Οφθαλμιατρείο) η διαδήλωση μάζεψε δεκάδες νοσηλευτές, γιατρούς, καθαρίστριες και άλλους εργαζόμενους των δημόσιων νοσοκομείων. Φωνάζοντας συνθήματα για χρηματοδότηση και προσλήψεις στο ΕΣΥ κατέληξαν μετά από μια διαδρομή οχτώ χιλιομέτρων στο Υπουργείο Υγείας.
Ιδιαίτερα ταξική η στιγμή που οι εργαζόμενοι άρχισαν να φωνάζουν αντιφασιστικά συνθήματα, έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, στη Μεσογείων.
Συζητήσαμε με τους συναδέλφους Γιώργο Μανουσάκη, νοσηλευτή, πρόεδρο σωματείου εργαζομένων νοσ. Αγ. Νικολάου Κρήτης, Θανάση Σέρμπο, επόπτη υγείας, μέλος ΔΣ εργαζομένων Δρομοκαΐτειου, Δημήτρη Κυριαζίδη, μάγειρα, αντιπρόεδρο σωματείου εργαζομένων Σισμανόγλειου.
Έχει περάσει πια ένας χρόνος από την δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η κατάσταση στο νοσοκομείο σας έχει βελτιωθεί καθόλου;
Γ.Μ.: Η κατάσταση είναι χειρότερη. Τώρα έχουμε μόνο 250 εργαζόμενους. Από τα 40 άτομα που μας είχαν υποσχεθεί ότι θα διοριστούν για να καλύψουν τα κενά, έχει έρθει μόνο ένα! Ενώ με συνταξιοδοτήσεις και μεταθέσεις έχουμε χάσει 13 στο ίδιο διάστημα. Για να πάρει ένας συνάδελφος άδεια οι άλλοι πρέπει να χάσουν τα ρεπό τους. Κατά μέσο όρο, χρωστάνε κάπου 30 ρεπό και 15 μέρες άδεια σε κάθε συνάδελφο! Ούτε στο κτίριο γίνεται συντήρηση. Τους θαλάμους τους βάψαμε με λεφτά από επιχειρηματικές χορηγίες και ιδιωτικές δωρεές από τις κηδείες… Η διοίκηση όχι μόνο δεν πιέζει για να λυθούν τα προβλήματα, αλλά ρουσφετολογεί κιόλας, στερώντας την υπηρεσία από προσωπικό και στέλνοντάς το σε διοικητικές θέσεις του ΔΙΕΚ και της Διεύθυνσης.
Θ.Σ.: Εμείς είμαστε κληροδότημα [το νοσοκομείο έχει ένα υβριδικό καθεστώς μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού, γιατί αν και ανήκει στο ΕΣΥ, ως κληροδότημα έχει αντίστοιχη διοίκηση]. Τα πράγματα δεν έχουν βελτιωθεί καθόλου, είναι τα ίδια, σε σχέση με τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Αλλά βαίνουν στο χειρότερο. Βέβαια, η ψυχική υγεία χτυπιέται εδώ και μια δεκαετία. Από τις 1100 οργανικές θέσεις έχουμε μόνο 650 εργαζόμενους.
Δ.Κ.: Τα πράγματα είναι όλο και χειρότερα, μετά τη διάλυση κοντινών νοσοκομείων. Όταν έκλεινε το Παπαδημητρίου μας είχαν πει ότι τάχα θα ενσωματώνονταν οι κλίνες του σε εμάς, ότι θα αυξάνονταν ισόποσα οι δικές μας στις 700 και ανάλογα το προσωπικό μας. Αλλά οι κλίνες μας έχουν μείνει 400 και ειδικά μετά και το σχεδόν κλείσιμο του Φλέμινγκ, με το οποίο ενοποιηθήκαμε, εξυπηρετούν πια διπλάσια ροή ασθενών! Τα τελευταία τρία χρόνια έχουν φύγει περίπου 400 συνάδελφοι με μεταθέσεις και συνταξιοδοτήσεις και δεν έχουν αναπληρωθεί στο ελάχιστο. Τώρα είμαστε 1400. Μας χρωστάνε πάνω από 3000 ρεπό.
Παράδειγμα η ψυχιατρική μας κλινική, όπου σωρεύεται όλο και περισσότερος κόσμος λόγω της διάλυσης άλλων ψυχιατρικών νοσοκομείων και δομών. Η κυβέρνηση παραβιάζει εν γνώσει της το νόμο του 2002 που απαγορεύει να δεχόμαστε πάνω από 4 βίαια, εισαγγελικά περιστατικά το μήνα κι εμείς σε μια μέρα, προχτές, είχαμε δεχτεί 18. Αυτό σημαίνει ανεξέλεγκτη κατάσταση, αυξανόμενα κρούσματα επιθέσεων σε συναδέλφους, το τελευταίο διάστημα απόπειρα βιασμού συναδέλφισσας, σοβαροί τραυματισμοί άλλων και μετακομιδές στο ΚΑΤ για διάσειση…
Άλλο παράδειγμα, οι δυο αξονικοί μας τομογράφοι είναι εκτός λειτουργίας και αναγκαζόμαστε να στέλνουμε βαριά περιστατικά στον τομογράφο του Φλέμινγκ, με κίνδυνο για ζωές στην καθυστέρηση του πήγαινε-έλα. Χρηματοδοτούμαστε όλο και περισσότερο από την ελεημοσύνη και τις δωρεές τραπεζών και εφοπλιστών. Η διοίκηση φυσικά δεν θέλει να παρέμβει στο υπουργείο ούτε να πάρει θέση.
Τι πρέπει να γίνει μετά από τη σημερινή κινητοποίηση και πώς είναι το κλίμα στους εργαζόμενους;
Γ.Μ.: Μπορώ να πω ότι μέχρι πρόσφατα ήταν πολύ υποτονικό, του τύπου «δεν γίνεται τίποτα». Η κατάληξη του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τα ίδια, απογοήτευσε τους περισσότερους. Αλλά τελευταία έχει αρχίσει να αλλάζει. Ο Πολάκης τον Ιούνιο είχε δώσει διάφορες υποσχέσεις για προσλήψεις ώστε να ανακουφιστούμε, πολλοί τον πίστεψαν και προσδοκούσαν. Αλλά τώρα που έχει φανεί η κοροϊδία ο κόσμος αρχίζει να θυμώνει. Πρόσθεσε και τα υπόλοιπα που συμβαίνουν. Για παράδειγμα σε εμάς που είμαστε και σε τουριστική περιοχή, συνάδελφοι των 700 ευρώ βρίσκονται να χρωστάνε ΕΝΦΙΑ 1000 ευρώ για το σπίτι που μένουν.
Στις 20 Οκτώβρη θα κάνουμε Γενική Συνέλευση. Πρέπει να αποφασίσουμε να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις.
Θ.Σ.: Οι εργαζόμενοι είχαν προσδοκίες από το ΣΥΡΙΖΑ και τώρα έχουν απογοητευτεί. Αυτό από την άλλη σημαίνει ότι επικρατεί το «δεν υπάρχει λύση», το λεγόμενο ΤΙΝΑ. Τα πρωτοβάθμια σωματεία πρέπει να παρουσιάσουν μια αγωνιστική διάταξη με διακύβευμα την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και όχι τις τηλεοπτικές εμφανίσεις. Ειδικά η ΠΟΕΔΗΝ, με τον πρόεδρο Γιαννάκο, διακρίνεται πολύ για το τελευταίο παρά για να λύσει τα πραγματικά προβλήματα. Χρειάζεται να συνδεθούμε με τα προβλήματα και της υπόλοιπης εργατικής τάξης για να είμαστε αποτελεσματικοί. Στην επόμενη ΓΣ πρέπει να έχουμε μεγάλη συμμετοχή για να πάρουμε αντίστοιχες αποφάσεις.
Δ.Κ.: Νομίζω ότι ανεβαίνει η αγανάκτηση στους συναδέλφους, αλλά δεν εκφράζεται σε αγώνες. Απογοήτευση από το ΣΥΡΙΖΑ οπωσδήποτε υπάρχει μεγάλη, όμως πιστεύω ότι το κίνημα θα ξαναφουντώσει. Εννοείται ότι οι ηγεσίες σε ΠΟΕΔΗΝ και ΑΔΕΔΥ δεν ενδιαφέρονται για το πώς θα ανακάμψουν οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματά τους, παρά νοιάζονται το πολύ για να αντικαταστήσουν τα δικά τους κόμματα την κυβέρνηση και να κάνουν μετά κι αυτοί τα ίδια. Η Αριστερά πρέπει να βγει, ενωμένη, μπροστά για να δώσει μια προοπτική.
