Κατέρρευσε η γραμμή του ΚΚΕ

Είναι γνω­στό, ότι εξαρ­χής το ΚΚΕ, ήταν κατά της έντα­ξης της Ελ­λά­δας στην ΕΟΚ και κα­τό­πιν στην ΟΝΕ. Βέ­βαια, άλλα κόμ­μα­τα και συλ­λο­γι­κό­τη­τες της Αρι­στε­ράς, δεν εμπο­δί­στη­καν από αυτή τους τη θέση και στάση να συμ­με­τά­σχουν στη με­γά­λη παλ­λαϊ­κή – πάν­δη­μη μάχη, θέ­το­ντας τα δικά τους προ­τάγ­μα­τα και τα δικά τους με­γά­λα «ΟΧΙ».

Πολλώ δε μάλ­λον, που η βα­ρύ­νου­σα συμ­με­το­χή του δίπλα στα πιο μα­χη­τι­κά τμή­μα­τα της ελ­λη­νι­κής ρι­ζο­σπα­στι­κής και κομ­μου­νι­στι­κής Αρι­στε­ράς, θα μπο­ρού­σε να συ­νει­σφέ­ρει στην ανα­γκαία απο­τρο­πή οποιασ­δή­πο­τε από­πει­ρας "νό­θευ­σης" της λαϊ­κής εντο­λής και "απο­νεύ­ρω­σης" της δυ­να­μι­κής της.

Τούτη την ιστο­ρι­κή και κρί­σι­μη ώρα για τον ελ­λη­νι­κό λαό και τον τόπο, όμως , η ηγε­σία του ΚΚΕ επέ­λε­ξε τον ανα­χω­ρη­τι­σμό από μια ιστο­ρι­κών δια­στά­σε­ων και άνιση μάχη του ελ­λη­νι­κού λαού.

Μια μάχη πέρα και έξω από προ­σπά­θειες επι­βο­λής κά­ποιας πο­λι­τι­κής ηγε­μο­νί­ας.

Μια μάχη η οποία δό­θη­κε στο δρόμο με αντί­πα­λο την χρε­ο­κο­πη­μέ­νη ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη. Μια αστι­κή τάξη η οποία προ­σπά­θη­σε με «νύχια και με δό­ντια» να ανα­συ­ντα­χθεί και να κα­τορ­θώ­σει να δώσει τα δια­πι­στευ­τή­ριά της στα ξένα αφε­ντι­κά της. Χρη­σι­μο­ποί­η­σε απρο­κά­λυ­πτα κάθε μέσον για την επι­βο­λή μιας χαλ­κευ­μέ­νης λαϊ­κής ετυ­μη­γο­ρί­ας. Με κύριο όπλο της, τον «τρόμο», που εξα­πο­λύ­θη­κε απρο­κά­λυ­πτα και κα­ται­γι­στι­κά από τα εγ­χώ­ρια και ξένα συ­στη­μι­κά ΜΜΕ και τους τρα­πε­ζί­τες.

ΤΟ ΔΙΣ ΕΞΑ­ΜΑΡ­ΤΕΙΝ ΟΥΚ ΑΝ­ΔΡΟΣ ΣΟΦΟΥ

Είναι η δεύ­τε­ρη φορά μέσα σε 4 χρό­νια που η ηγε­σία του ΚΚΕ αρ­νεί­ται να «ανα­μι­χθεί» με τον αγω­νι­ζό­με­νο ελ­λη­νι­κό λαό. Μετά το «κί­νη­μα των Πλα­τειών» του 2011 , ο Πε­ρισ­σός αρ­νή­θη­κε την κομ­μα­τι­κή του πα­ρου­σία (και κατά πολ­λούς αρ­νή­θη­κε την ίδια του την ιστο­ρία) στην πιο μα­ζι­κή συ­γκέ­ντρω­ση που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε ποτέ στη χώρα μας μετά την εθνι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση του 1944.

Και μπο­ρεί τότε στο κί­νη­μα των Πλα­τειών να υπο­στή­ρι­ζε, ατυ­χώς, ότι : «Η αστι­κή τάξη έχει ανά­γκη από ένα "κί­νη­μα" στα μέτρα της» («Ρι­ζο­σπά­στης» 26 Μαΐου 2011), όσο και αν φά­νη­κε ξε­κά­θα­ρα από τη στάση των κυ­ρί­αρ­χων πο­λι­τι­κο-οι­κο­νο­μι­κών ελίτ απέ­να­ντι στις «Πλα­τεί­ες» ότι αυτό δεν ίσχυε. Τώρα, όμως, που υπήρ­ξε και κί­νη­μα αστών υπέρ του «ΝΑΙ» στην υπο­τέ­λεια και τα τε­λε­σί­γρα­φα – λαι­μη­τό­μο των δα­νει­στών, ποια είναι αλή­θεια η δι­καιο­λο­γία για την αποχή από τους αγώ­νες; Τώρα που προ­ε­ξάρ­χου­σες στο "μαύρο μέ­τω­πο" του "ΝΑΙ" ήταν σύσ­σω­μες οι ερ­γο­δο­τι­κές ενώ­σεις με μπρο­στά­ρη τον ΣΕΒ;

Την ώρα που ο ελ­λη­νι­κός λαός στο Σύ­νταγ­μα και σε όλη τη χώρα μαζί και με αγω­νι­στές της στε­νής επιρ­ρο­ής του Κόμ­μα­τος δια­δή­λω­νε υπέρ του «ΟΧΙ» στα ιταμά τε­λε­σί­γρα­φα των ευ­ρω­α­τλα­ντι­κών «συμ­μά­χων» - δα­νει­στών, το ΚΚΕ ακύ­ρω­νε τον εαυτό του δη­λώ­νο­ντας άκυρο και, ου­σια­στι­κά, αποχή από τη μάχη.

Απέ­δει­ξε , έτσι, ότι όταν ανα­γκά­ζε­ται να βρε­θεί μπρο­στά σε κρί­σι­μα δι­λήμ­μα­τα που απαι­τούν άμε­σες απα­ντή­σεις και όπου δεν επαρ­κεί μόνο ο κα­ταγ­γελ­τι­κός λόγος, περ­νά­ει κάτω από τον πήχη των λαϊ­κών ανα­γκών και των ιστο­ρι­κών απαι­τή­σε­ων.

Και μπο­ρεί αυτό να είναι ανέ­ξο­δο σε άλλες πε­ρι­πτώ­σεις, όπου η στάση του αυτή κρί­νε­ται στοι­χειω­δώς επαρ­κής ώστε να μένει «πιστό» στη , δήθεν, επα­να­στα­τι­κή του «κα­θα­ρό­τη­τα» με μό­νι­μη επί­κλη­ση και πα­ρα­πο­μπή στη «λαϊκή εξου­σία» και το σο­σια­λι­σμό. Σε στιγ­μές, όμως, σαν κι αυτές, κάτι πα­ρα­πά­νω από ορια­κές, η τα­κτι­κή του ανα­χω­ρη­τι­σμού απο­δει­κνύ­ει τα υπαρ­ξια­κά του αδιέ­ξο­δα και την απο­μά­κρυν­σή του από βα­σι­κές αρχές της μαρ­ξι­στι­κής - λε­νι­νι­στι­κής θε­ω­ρί­ας και της δια­λε­κτι­κήςσκέ­ψης.

Τι είχε να χάσει αλή­θεια η ηγε­σία του ΚΚΕ αν δή­λω­νε «παρών» σε αυτή τη μάχη του «ΟΧΙ» του ελ­λη­νι­κού λαού;

Θα «νό­θευε», μήπως, την ιδε­ο­λο­γι­κή του ταυ­τό­τη­τα;

Θα έχανε κάτι από το δια­κρι­τό του ρόλο;

Του­να­ντί­ον, αν αντα­πο­κρι­νό­ταν στη διά­θε­ση της πλητ­τό­με­νης κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας για αγώνα μέχρι τέ­λους, θα μπο­ρού­σε να «ζυ­μώ­σει» τις ιδέες του και να διεκ­δι­κή­σει το ρόλο της «πρω­το­πο­ρί­ας» στο όνομα της οποί­ας – φευ - επέ­λε­ξε τον ανα­χω­ρη­τι­σμό!

Ο αγώ­νας αυτός ήταν ένας αγώ­νας, όπως απέ­δει­ξαν, ακόμα και οι ανα­λύ­σεις του απο­τε­λέ­σμα­τος του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος, έντο­να τα­ξι­κός (1). Ένας αγώ­νας με αντι­πά­λους οι οποί­οι επι­στρά­τευ­σαν κάθε θε­μι­τό και αθέ­μι­το μέσο για να υφαρ­πά­ξουν μια «νο­θευ­μέ­νη» λαϊκή συ­ναί­νε­ση ενα­ντί­ον των ίδιων των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων. Έμοια­ζε με μάχη στην οποία δεν τη­ρού­ταν καμιά αρχή και οι αιχ­μά­λω­τοι εκτε­λού­νταν από τα Μέσα Μα­ζι­κής Χει­ρα­γώ­γη­σης.

Από όλα αυτά προ­κύ­πτει αβί­α­στα το συ­μπέ­ρα­σμα ότι επρό­κει­το για μια μάχη πέρα για πέρα τα­ξι­κή! Και η ηγε­σία του Πε­ρισ­σού έλαμ­ψε δια της απου­σί­ας της!

Η ηγε­σία του ΚΚΕ έχει ισχυ­ρι­στεί πολ­λές φορές το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα ότι το Κόμμα είναι «πα­ντός και­ρού». Πώς μπο­ρεί , όμως, να δι­καιο­λο­γή­σει το γε­γο­νός ότι αρ­νεί­ται πει­σμα­τι­κά να πάρει θέση σε ιστο­ρι­κών δια­στά­σε­ων δια­κυ­βεύ­μα­τα με σαφές τα­ξι­κό πρό­ση­μο σαν αυτή τη μάχη που έδωσε ο ελ­λη­νι­κός κό­ντρα σε "θεούς και δαί­μο­νες"; Και τι πρό­σχη­μα θα επι­κα­λε­στεί στα μέλη , στα στε­λέ­χη του και τους οπα­δούς του για την ηχηρή απου­σία του από μια τέ­τοια μάχη, την οποία , μά­λι­στα, ο ελ­λη­νι­κός λαός έδωσε και κέρ­δι­σε με συ­ντρι­πτι­κό πο­σο­στό και σε συν­θή­κες που όλα ήταν ενα­ντί­ον του;

---------------------------------

(1) : Με την ανα­κοί­νω­ση των τε­λι­κών απο­τε­λε­σμά­των είναι σα­φέ­στα­τος ο τα­ξι­κός χα­ρα­κτή­ρας της μάχης που δό­θη­κε. Στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή του λε­κα­νο­πε­δί­ου Ατ­τι­κής το ΟΧΙ υπερ­ψη­φί­στη­κε με πο­σο­στό πάνω από 70% σε δή­μους με ερ­γα­τι­κή - λαϊκή κοι­νω­νι­κή σύν­θε­ση:

Πέ­ρα­μα (76,64%), Κε­ρα­τσί­νι - Δρα­πε­τσώ­να (72,84%), Αγία Βαρ­βά­ρα (72,80%), Νί­καια - Ρέ­ντης (72,61%), Κο­ρυ­δαλ­λός (71,25%), Αι­γά­λεω (70,55%) και Πε­ρι­στέ­ρι (70,28%).

Αντί­θε­τα, όπου το πο­σο­στό του ΟΧΙ ήταν κάτω από 50% πρό­κει­ται για δή­μους με αστι­κή - με­σο­α­στι­κή ή με­σο­α­στι­κή - μι­κρο­α­στι­κή κοι­νω­νι­κή σύν­θε­ση:

Φι­λο­θέη - Ψυ­χι­κό (28,39%), Κη­φι­σιά (36,08%), Βάρη - Βούλα - Βου­λιαγ­μέ­νη (39,27%), Πα­πά­γου - Χο­λαρ­γός (42,72%), Βρι­λήσ­σια (44,48%), Π. Φά­λη­ρο (48,13%), Πε­ντέ­λη (48,21%), Γλυ­φά­δα (49,41%), Μα­ρού­σι (49,52) και Χα­λάν­δρι (49,47%).

* Ο Χρή­στος Κα­σί­μης είναι μέλος της Συ­ντο­νι­στι­κής Επι­τρο­πής της ΝΕ Βό­ρειας Αθή­νας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και δη­μο­τι­κός σύμ­βου­λος Χα­λαν­δρί­ου με την πα­ρά­τα­ξη "Αντί­στα­ση με τους Πο­λί­τες"