Η αστική δικαιοσύνη για άλλη μια φορά επιτέλεσε το καθήκον της. Αυτή τη φορά θύμα της είναι η νεαρή Ηριάννα που, κάτω από αμφιβόλου αξίας στοιχεία, καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη ως μέλος της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς.
Η αυθαιρεσία, η εκδικητικότητα και η προκατάληψη των δικαστών απέναντι σε μέλη του κινήματος αναδεικνύει την ιδεολογική μονομέρεια και την ταξική αποστολή του λειτουργήματός τους. Είναι δεδομένο πως, αν δεν αντιδράσουμε, ίσως μετά την Ηριάννα να ακολουθήσουν και άλλοι.
Το χρονικό
Η 29χρονη Ηριάννα είναι σήμερα υποψήφια διδάκτωρ στη φιλοσοφική. Δεν μπορεί όμως να προχωρήσει στη ζωή της, καθώς οι διωκτικές αρχές την έχουν εμπλέξει σε μια υπόθεση από το 2011, χρησιμοποιώντας στοιχεία τα οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκή, ώστε να στοιχειοθετήσουν κατηγορία εις βάρος της. Μερικό δείγμα DNA, που βρέθηκε στο γεμιστήρα ενός όπλου, ήταν η αφορμή ώστε να καταδικαστεί η Ηριάννα σε 13 χρόνια κάθειρξη μετά από 6 χρόνια, διάστημα στο οποίο δεν είχε προκύψει το παραμικρό ενοχοποιητικό στοιχείο για εκείνη, αλλά και για τον φίλο της που αθωώθηκε.
Πλήθος επιστημόνων και καθηγητών ιατροδικαστικής διαβεβαιώνουν ότι το δείγμα που βρέθηκε είναι κατεστραμμένο και όχι πλήρες, με αποτέλεσμα να μην αποδεικνύει κάτι επιβαρυντικό για την Ηριάννα. Παρ’ όλα αυτά οι δικαστές μάλλον αγνόησαν κάθε τεκμήριο αθωότητας και προχώρησαν σε μια αυθαίρετη απόφαση, εξαντλώντας κάθε αυστηρότητα, όπως άλλωστε συνηθίζουν να κάνουν απέναντι σε ανθρώπους που αγωνίζονται και όχι απέναντι σε φασίστες ή σε πολιτικούς που εμπλέκονται σε σκάνδαλα ή σε επιχειρηματίες που κάνουν εμπόριο ναρκωτικών.
Απόφαση πρόκληση
Ακόμη και ένας πρωτοετής φοιτητής νομικής γνωρίζει την αρχή in dubio pro reo (εν αμφιβολία υπέρ του κατηγορουμένου), που σημαίνει ότι δεν μπορεί να καταδικαστεί κανένας άνθρωπος χωρίς αποδείξεις για το έγκλημα που δήθεν διέπραξε. Κάπως έτσι και η Ηριάννα κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη για κάτι που δεν αποδεικνύεται ότι διέπραξε. Μάλλον η απόδειξη που έψαχναν οι αρχές όμως δεν βρίσκεται στο κατεστραμμένο δείγμα DNA που της φόρτωσαν ατεκμηρίωτα και αβάσιμα. Μάλλον βρίσκεται στο ότι είναι μια γυναίκα μέλος του κινήματος με «κακές» παρέες (παρότι ο σύντροφός της αθωώθηκε) που μόλις υπέστη την αδικία βρέθηκαν αμέσως χιλιάδες αγωνιστές/τριες, συλλογικότητες και φορείς που στάθηκαν στο πλευρό της, συγκεντρώνοντας υπογραφές, κάνοντας κινητοποιήσεις και διοργανώνοντας δράσεις αλληλεγγύης. Αυτός ο κόσμος που όλα τα προηγούμενα χρόνια βρέθηκε απέναντι στα μνημόνια, στις ασπίδες των ΜΑΤ και τα τάγματα εφόδου των νεοναζί, είναι και πάλι μπροστά τους στο πλευρό της Ηριάννας. Και αυτό είναι που τους τρομάζει. Όπως μπροστά τους ήταν και η Ηριάννα μέχρι να καταδικαστεί. Ίσως αυτό είναι το πιο επιβαρυντικό στοιχείο. Η μονομέρεια της αστικής δικαιοσύνης εξαντλείται σε απλούς ανθρώπους που διεκδικούν μια ζωή που δεν θα μετριέται σε κατεστραμμένα δείγματα DNA, αλλά με το τσάκισμα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της αυθαιρεσίας.
Αντιδράσεις
Το παράδειγμα της Ηριάννας και η αλληλεγγύη που υπήρξε στο πρόσωπό της αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν έχουμε γίνει ασυναίσθητα ρομποτάκια όπως επιδιώκει το σύστημα, αλλά ότι υπάρχουν ακόμη οξυμμένα αντανακλαστικά απέναντι στην αδικία. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν κινητοποιηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πλήθος καλλιτεχνών (από τον Γιάννη Αγγελάκα μέχρι τον Manu Chao) εκφράζει την αντίθεση στην καταδικαστική απόφαση, καθηγητές και μαθητές της Ηριάννας ζητούν την ελευθερία της, φοιτητικοί σύλλογοι έχουν υπογράψει κείμενα αλληλεγγύης, συνάδελφοί της από το Διδασκαλείο Νέας Ελληνικής Γλώσσας του ΕΚΠΑ δηλώνουν εμβρόντητοι με την απόφαση και ένας μεγάλος αριθμός συλλογικοτήτων, πολιτικών οργανώσεων και φορέων οργανώνει δράσεις ενόψει της 17ης Ιούλη που το δικαστικό συμβούλιο θα συνεδριάσει για την αναστολή εκτέλεσης της ποινής. Ανάμεσά τους και η Επιτροπή Δικαιωμάτων της Λαϊκής Ενότητας που με ανακοίνωσή της τονίζει ότι «εκφράζει τη συμπαράστασή της στην Ηριάννα και απαιτεί την άμεση άρση της κράτησής της, γνωρίζοντας ότι ο δρόμος γι’ αυτό περνάει μέσα από τη διεύρυνση της αλληλεγγύης και της κινηματικής πίεσης, καθώς μνημόνια και πολιτική καταστολή πηγαίνουν χέρι-χέρι».
Παράφωνη νότα μέσα στο αυθόρμητο κίνημα αλληλεγγύης αποτελούν οι υποκριτικές δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών. Την ώρα που έχουν καταδικάσει πρωτύτερα τις Ηριάννες του σήμερα σε μια κοινωνία φτώχειας, ανέχειας και εξαθλίωσης, την ώρα που συνεχίζουν να παρέχουν ασυλία στις αυθαιρεσίες των κατασταλτικών μηχανισμών και την ώρα που δεν φροντίζουν ώστε έστω και θεσμικά να υπάρχει μια νομική κάλυψη, ώστε να μη διώκονται αυθαίρετα αγωνιστές του κινήματος με τρομονόμους, έρχεται να διεκδικήσει δάφνες αριστεροσύνης πάνω στις πλάτες μιας κοπέλας που αυτή τη στιγμή είναι στη φυλακή.
Στις 17 Ιουλίου πρέπει να είμαστε τόσο στο πλευρό της Ηριάννας όσο και απέναντι σε αυτούς που κάνουν επικοινωνιακή πολιτική με τα δεμένα χέρια της.
*Αναδημοσίευση από την "Εργατική Αριστερά", φ.387
