Κορυφώνεται η µάχη για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, λίγο πριν στηθούν οι κάλπες των δύο γύρων, στις 5 και 12 Δεκέµβρη. Το αποτέλεσµα αναµένεται να έχει αντίκτυπο και στις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις και ειδικότερα στα σενάρια κυβερνητικών συνεργασιών µετά τις επόµενες βουλευτικές εκλογές.
Τα έξι στρατόπεδα βρίσκονται στους τελευταίους σταθµούς των περιοδειών τους, µε την κατάληξη της µάχης να είναι αµφίρροπη, έπειτα από τα νέα δεδοµένα που δηµιούργησε η ξαφνική απώλεια της Φ. Γεννηµατά.
Συσχετισµοί
Λίγο πριν από την τελική ευθεία, σύµφωνα µε όλες τις ενδείξεις, πιθανότητες για να νικήσουν έχουν οι Ν. Ανδρουλάκης, Α. Λοβέρδος και ο ΓΑΠ. Οι Π. Γερουλάνος, Χ. Καστανίδης και Π. Χρηστίδης, ελπίζουν σε ένα καλό ποσοστό, ώστε να συµµετέχουν από καλύτερη θέση στα παζάρια του δεύτερου γύρου και στην εσωτερική αναδιάταξη συσχετισµών, την εποµένη της κάλπης.
Ένα µεγάλο κοµµάτι του µηχανισµού της Γεννηµατά έχει ταχθεί υπέρ του Παπανδρέου, ενώ άλλα στελέχη και συνεργάτες της, υπέρ του Ανδρουλάκη. Οι προερχόµενοι από τη ΔΗΜΑΡ τάσσονται υπέρ Παπανδρέου και οι περισσότεροι που προέρχονται από τον χώρο του Ποταµιού, στηρίζουν την υποψηφιότητα του Λοβέρδου. Από τους «γεννηµατικούς» κερδίζει και ο Γερουλάνος, αλλά (σε επίπεδο νεολαίας) και ο Χρηστίδης, µέχρι πρόσφατα εκπρόσωπος τύπου του κόµµατος και µέλος του στενού επιτελείου της πρώην προέδρου. Η πιο «αντιδεξιά» υποψηφιότητα, αυτή του Καστανίδη, δύσκολα θα καταγράψει αξιοσηµείωτο ποσοστό, εφόσον απευθύνεται στην ίδια δεξαµενή ψηφοφόρων µε τον Παπανδρέου (συνοδοιπόροι στο ΚΗΔΙΣΟ).
Μετά τις αλληλοκατηγορίες υποψηφίων για εµπλοκή µελών ή και στελεχών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογή αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ, όποιος δεν είναι µέλος του κόµµατος θα υπογράφει αίτηση µε την οποία θα βεβαιώνει ότι δεν είναι µέλος άλλου πολιτικού φορέα, για να µπορεί να ψηφίσει. Η κεντρική οµιλία του Παπανδρέου στο Θησείο ήταν ενδεικτική των ανησυχιών για «γαλάζιο δάκτυλο» στις εσωκοµµατικές εκλογές. Ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός του πρώτου µνηµονίου, µίλησε για απόπειρες έξωθεν παρεµβάσεων (µε το βλέµµα προς τα δεξιά και αποδέκτη τον Α. Λοβέρδο) στην επερχόµενη διαδικασία: «Δεν θα αναστηθεί το ΠΑΣΟΚ µε τις ψήφους της ΝΔ. Γιατί την επόµενη µέρα θα ξυπνήσουµε µε ένα παράρτηµά της, που θα έχει για περιτύλιγµα και µόνο µια ταµπέλα ΠΑΣΟΚ και έναν πράσινο ήλιο». Παράλληλα, προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω του το «φιλοΣΥΡΙΖΑ» στίγµα. Παρόλο που επιµένει στη στρατηγική της «προοδευτικής διακυβέρνησης» και η Κουµουνδούρου καλοβλέπει την επικράτησή του, αποκαλεί το κόµµα Τσίπρα «συντηρητική αριστερά».
Με τις δηµοσκοπήσεις και τα ρεπορτάζ των καθεστωτικών ΜΜΕ να αβαντάρουν διαρκώς την υποψηφιότητα Λοβέρδου, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πριµοδοτεί τον πρώην υπουργό, που έχει µείνει στην ιστορία για τη διαπόµπευση των οροθετικών γυναικών (και είναι κατηγορούµενος για το σκάνδαλο Novartis). Άλλωστε και ο ίδιος µε τη στάση του, δεν κρύβει την επιθυµία ταύτισης µε τη σκληρά νεοφιλελεύθερη και αυταρχική πολιτική γραµµή του Κούλη, όπως φάνηκε από τη στάση του στη βουλή, µε τη θετική του ψήφο στον Ποινικό Κώδικα ή τις αντιµεταναστευτικές θέσεις που διατυπώνει.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης κινείται «ανάµεσα» στους άλλους δύο βασικούς διεκδικητές, αποφεύγοντας τις απευθείας αιχµές, αλλά και τις καθαρές θέσεις, έχοντας όµως ισχυρά ερείσµατα στον κοµµατικό µηχανισµό. Ο ευρωβουλευτής, ενώ βρίσκεται αρκετά χρόνια στην πρώτη γραµµή της πολιτικής σκηνής, ακόµα δεν έχει καταλάβει κανένας τι πρεσβεύει. Πέρα από τη διαρκή επανάληψη της θέσης για την ανάγκη «ανανέωσης» και «ενότητας» της παράταξης, οι όποιες προτάσεις του αποτελούν κάποιες γενικόλογες διατυπώσεις κενού περιεχοµένου. Για το επίµαχο θέµα των συµµαχιών, επιµένει στη λογική της «αυτόνοµης πορείας», υποστηρίζοντας ότι δεν εξετάζει κανένα ενδεχόµενο σύµπραξης είτε µε τη ΝΔ είτε µε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πολιτικό διακύβευµα
Βασική πρόθεση όλων των υποψηφίων είναι το κόµµα να καταφέρει να φτάσει στο διψήφιο ποσοστό και να αντιστραφεί η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, στον λεγόµενο προοδευτικό πόλο του αστικού πολιτικού συστήµατος. Κάτι το οποίο, µε τα σηµερινά δεδοµένα, φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο, παρά την ελαφρά άνοδο των ποσοστών του ΚΙΝΑΛ στις τελευταίες δηµοσκοπήσεις.
Το πραγµατικό πολιτικό διακύβευµα θα είναι η επόµενη µέρα και η ανάγκη «ευρύτερων συναινέσεων» µπροστά στις πολλαπλές δυσκολίες του ελληνικού καπιταλισµού. Άρα και στην ανάγκη ύπαρξης σταθερών κυβερνήσεων. Όσο και να ξορκίζουν το ενδεχόµενο αυτό οι υποψήφιοι αρχηγοί, η πόλωση µεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, συµπιέζει τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ και το υποβιβάζει σε ρόλο συµπληρώµατος στις διάφορες εκδοχές µετεκλογικών κυβερνητικών συνασπισµών. Άλλωστε, στο εξαιρετικά ασταθές τοπίο του καιρού µας, οι διεργασίες ανασύνθεσης του «κεντρώου χώρου», ανάκαµψης και επιστροφής της µεταλλαγµένης σοσιαλδηµοκρατίας στην Ευρώπη ή ορισµένων ρεταλιών της (βλ. ΓΑΠ) σε ρόλο «σωτήρα», αποτελούν σύµπτωµα της γενικότερης εικόνας κρίσης του αστικού πολιτικού σκηνικού.
Το µόνο βέβαιο είναι, ανεξάρτητα από την κατάληξη στην κούρσα για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ, πώς τα εργατικά στρώµατα, η νεολαία της ανεργίας και της επισφάλειας, δεν περιµένουν τίποτε από έναν πολιτικό χώρο που έχει πάρει διαζύγιο, δεκαετίες τώρα, από τα συµφέροντά τους. Για τα διάφορα πελατειακά δίκτυα του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ που επιβιώνουν ακόµα, για τα συστηµικά πολιτικά και επιχειρηµατικά κέντρα που αγωνιούν για το µέλλον της κυρίαρχης τάξης, το αποτέλεσµα της κάλπης έχει σίγουρα µεγαλύτερη σηµασία.
