Κίνημα Αλλαγής: Αντιπαραθέσεις λίγο πριν το Συνέδριο

Η ανοι­χτή αντι­πα­ρά­θε­ση της Φώφης Γεν­νη­μα­τά και του Σταύ­ρου Θε­ο­δω­ρά­κη, η ακύ­ρω­ση των εκλο­γών για την ανά­δει­ξη των δύο χι­λιά­δων συ­νέ­δρων αλλά και η συ­νά­ντη­ση Τσί­πρα- Θε­ο­δω­ρά­κη στο Μα­ξί­μου, επι­σκιά­ζουν τις διερ­γα­σί­ες στο χώρο της λε­γό­με­νης «κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς».

Η από­φα­ση του Στ. Θε­ο­δω­ρά­κη να αντα­πο­κρι­θεί στα ανοίγ­μα­τα Τσί­πρα προς τα ρε­τά­λια του «ακραί­ου κέ­ντρου» (με πρό­σχη­μα μια…προ­πέρ­σι­νη πρό­τα­ση του Πο­τα­μιού για τη δη­μιουρ­γία Εθνι­κού Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας, που κά­ποια στιγ­μή θα έρθει στη βουλή), βλέ­πο­ντας ότι η προ­βλη­μα­τι­κή συμ­μα­χία με τον Π. Καμ­μέ­νο έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης, δέ­χτη­κε σφο­δρή κρι­τι­κή από τους εταί­ρους του στον πο­λι­τι­κό φορέα. Οι τε­λευ­ταί­οι είδαν «επι­κοι­νω­νια­κή χείρα βοη­θεί­ας» στα κυ­βερ­νη­τι­κά αδιέ­ξο­δα, τη στιγ­μή που ενι­σχύ­ο­νται οι φυ­γό­κε­ντρες τά­σεις στο εσω­τε­ρι­κό της κυ­βερ­νη­τι­κής πλειο­ψη­φί­ας και μά­λι­στα ελά­χι­στες μέρες πριν το ιδρυ­τι­κό Συ­νέ­δριο. Είχαν προη­γη­θεί οι δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις του Πο­τα­μιού τόσο στο Μα­κε­δο­νι­κό, όσο και στην υπό­θε­ση Novartis, εντεί­νο­ντας το φλερτ με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, παρά τις δια­βε­βαιώ­σεις του Θε­ο­δω­ρά­κη μέσω twitter, με τις οποί­ες απορ­ρί­πτει κάθε σε­νά­ριο προ­σέγ­γι­σης με την κυ­βέρ­νη­ση: «και θα συ­να­ντή­σω τον Τσί­πρα και δεν θα μπω στην κυ­βέρ­νη­ση». 

Η αιφ­νι­δια­στι­κή από­φα­ση της Φώφης Γεν­νη­μα­τά την πε­ρα­σμέ­νη Πέμ­πτη, να ορι­στούν και οι 2.700 υπο­ψή­φιοι ως σύ­νε­δροι και όχι να εκλε­γούν από τη βάση, ήταν η αφορ­μή για να ανοί­ξουν όλα τα πο­λι­τι­κά και ορ­γα­νω­τι­κά ζη­τή­μα­τα, λίγο πριν την έναρ­ξη του Συ­νε­δρί­ου που θα επι­κύ­ρω­νε-υπο­τί­θε­ται- την ενο­ποί­η­ση όλων των «φυλών» του «με­σαί­ου χώρου». 

Στη χθε­σι­νή (12/3) συ­νε­δρί­α­ση του Πο­λι­τι­κού Συμ­βου­λί­ου, επι­χει­ρή­θη­κε να βρε­θεί κοινή συ­νι­στα­μέ­νη στη δια­δι­κα­σία ανά­δει­ξης των ορ­γά­νων (και ει­δι­κά της ΚΕ), ανά­με­σα στις προ­τά­σεις για ορι­σμό (Θε­ο­δω­ρά­κης, ΓΑΠ) ή κα­θο­λι­κή εκλο­γή με πρό­νοιες «ανα­λο­γι­κό­τη­τας» για κάθε κόμμα και πο­λι­τι­κή κί­νη­ση (ΠΑΣΟΚ και ιδιαί­τε­ρα ο Ν. Αν­δρου­λά­κης). O Θε­ο­χα­ρό­που­λος πρό­τει­νε κα­θο­λι­κή ψη­φο­φο­ρία από το συ­νέ­δριο με προ­κα­θο­ρι­σμέ­νες ωστό­σο ανα­λο­γί­ες που θα έχουν συμ­φω­νή­σει τα κόμ­μα­τα. Στο Πο­λι­τι­κό Συμ­βού­λιο η Φώφη Γεν­νη­μα­τά πρό­τει­νε δύο τρό­πους εκλο­γής: κα­θο­λι­κή εκλο­γή με εγ­γυ­η­μέ­νη συμ­με­το­χή 5% στους βα­σι­κούς συμ­με­τέ­χο­ντες και 1% για τα μι­κρό­τε­ρα σχή­μα­τα ή συ­γκρό­τη­ση της Κε­ντρι­κής Επι­τρο­πής με ομό­φω­νη από­φα­ση. Ορι­στι­κή κα­τά­λη­ξη πά­ντως, δεν υπήρ­ξε. Επί­σης, πολλά ονό­μα­τα έχουν πέσει στο τρα­πέ­ζι και για τη θέση του νέου Γραμ­μα­τέα, που θα ανα­λά­βει την ορ­γα­νω­τι­κή συ­γκρό­τη­ση της «νέας» προ­σπά­θειας.

Τέλος, μέχρι την Πέμ­πτη θα έχουν ολο­κλη­ρω­θεί οι συ­ζη­τή­σεις για το σήμα του Κι­νή­μα­τος Αλ­λα­γής, ενώ κε­ντρι­κό σύν­θη­μα του Συ­νε­δρί­ου θα είναι το με­γα­λό­στο­μο: «Τολ­μή­σα­με-πε­τύ­χα­με προ­χω­ρά­με μπρο­στά».

Σύμ­φω­να με όλα τα πα­ρα­πά­νω, το Συ­νέ­δριο ανα­μέ­νε­ται να επι­βε­βαιώ­σει τη λει­τουρ­γία του εγ­χει­ρή­μα­τος ως «ομπρέ­λα» των κομ­μά­των, φο­ρέ­ων και τά­σε­ων που το συ­να­πο­τε­λούν, χωρίς δε­σμευ­τι­κές απο­φά­σεις, μέ­χρις τις επό­με­νες εκλο­γές. Πράγ­μα κα­τα­νοη­τό, εφό­σον η αγω­νία να υπάρ­ξει μια πο­λι­τι­κή δύ­να­μη δια­θέ­σι­μη για κυ­βερ­νη­τι­κές συ­γκλί­σεις, είτε με τον Τσί­πρα, είτε με το Μη­τσο­τά­κη (με τον οποίο συ­νερ­γά­ζε­ται ήδη ανοι­χτά ο Ευ. Βε­νι­ζέ­λος), απα­ραί­τη­τη για τη συ­στη­μι­κή στα­θε­ρό­τη­τα σε όλα τα σε­νά­ρια «εθνο­ε­νω­τι­κών» λύ­σε­ων και ανα­σύν­θε­σης του πο­λι­τι­κού το­πί­ου (όπως και η αγω­νία πο­λι­τι­κής επι­βί­ω­σης του ΠΑΣΟΚ και των λοι­πών θραυ­σμά­των της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας), επι­βάλ­λουν την-έστω με δυ­σκο­λί­ες-κοι­νή πο­ρεία. Για αυτό και το δη­μο­σκο­πι­κό «σπρώ­ξι­μο» ενός πο­λι­τι­κού χώρου με πε­ριο­ρι­σμέ­νη δυ­να­μι­κή που έδει­ξε γρή­γο­ρα τα όριά του, πα­ρό­λο που 212.000 άν­θρω­ποι συμ­με­τεί­χαν στις εσω­κομ­μα­τι­κές εκλο­γές του πε­ρα­σμέ­νου Νο­έμ­βρη. Άλ­λω­στε, η κοι­νω­νία δύ­σκο­λα θα δώσει νέα ευ­και­ρία σε αυ­τούς που πρω­το­στά­τη­σαν στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη επί­θε­ση, τόσο στα χρό­νια της «ισχυ­ρής Ελ­λά­δας», όσο και στα χρό­νια της μνη­μο­νια­κής λε­η­λα­σί­ας.

Η απο­δο­χή Τσί­πρα στους κόλ­πους της ευ­ρω­παϊ­κής σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­γέ­νειας και η ανα­ζή­τη­ση «προ­ο­δευ­τι­κών» με­τε­κλο­γι­κών συμ­μα­χιών, θα επα­να­φέ­ρει όλο και πιο έντο­να το δίλ­λη­μα: «Με εμάς ή με τον Μη­τσο­τά­κη»; Αυτό είναι και το βα­σι­κό επί­δι­κο που έχει να απα­ντή­σει ο νέος φο­ρέ­ας. Δη­λα­δή, αν το «ανα­πα­λαιω­μέ­νο» πο­λι­τι­κό του προ­σω­πι­κό (με τις χρε­ω­κο­πη­μέ­νες ιδέες και την πο­λι­τι­κή πρό­τα­ση διαιώ­νι­σης της ευ­ρω­λι­τό­τη­τας), θα κα­τα­λή­ξει «συ­μπλή­ρω­μα» σε μια κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή σε μια κυ­βέρ­νη­ση της Δε­ξιάς.