Σε αντίθεση με τις μάσκες που αναγκαστήκαμε να φορέσουμε λόγω της ανευθυνότητας του συστήματος, οι μάσκες της κυβέρνησης έπεσαν και αποκαλύφθηκαν σε όλο το λαό οι ωμές, κυνικές κι επικίνδυνες προτεραιότητες υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου, στην εποχή του Covid.
Στη δεύτερη φάση της πανδημίας στην Ελλάδα, παρά την τεράστια επικοινωνιακή προσπάθεια της ΝΔ να φορτώσει στη νεολαία και τη «χαλαρή» κοινωνία, τις δικές της, εγκληματικές πολιτικές επιλογές για τη μεγάλη διασπορά του κορονοϊού, με το πλήρως ανεξέλεγκτο άνοιγμα του τουρισμού, η όποια καλή εικόνα είχε πιστωθεί το προηγούμενο διάστημα καταρρέει μέρα με τη μέρα.
Όσο περνάει ο καιρός εμφανίζεται η πραγματικότητα που λέει ότι η μετάδοση γίνεται κυρίως στους χώρους δουλειάς και σε παραμελημένους οίκους ευγηρίας. Νοσοκομεία, σούπερ μάρκετ, βιομηχανίες τροφίμων, ΔΟΥ, δήμοι, συγκοινωνίες, ιδιωτικές εταιρίες και ούτω καθεξής, χωρίς τεστ για όλους, με μειωμένα μέτρα ασφάλειας και χωρίς μέσα ατομικής προστασίας. Και τα σχολεία δεν άνοιξαν ακόμα…
Η κυβέρνηση, τα συναινετικά κόμματα της αντιπολίτευσης και η ΕΕ θα πρέπει να λογοδοτήσουν στο λαό για τη συνειδητή επιλογή να τροφοδοτούν την ταξική ανισότητα: παροχές με άφθονο χρήμα, επιδοτήσεις, φορο- και εισφορο-απαλλαγές και διευκολύνσεις σε βιομήχανους, μεγαλοξενοδόχους, μεταφορές (αεροπορικές κι εφοπλιστές), υγειονομική έκθεση και δολοφονικούς κινδύνους, επιδόματα-ψίχουλα, ανεργία, δουλειά και ζωή λάστιχο, καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων, κατάργηση κάθε ελέγχου της εργοδοσίας και νομοθετικής προστασίας για την εργαζόμενη κοινωνία.
Κι ενώ οι εργαζόμενες κι οι εργαζόμενοι φορτώνονται και πάλι το υγειονομικό και οικονομικό βάρος της κρίσης των «πληττόμενων» ξενοδόχων και λοιπών επιχειρήσεων, ούτε σκέψη για επιπλέον φορολογία σε όσους ιδιώτες θησαυρίζουν αυτό το διάστημα (σούπερ μάρκετ, ηλεκτρονικά είδη, φαρμακευτικές, ιδιωτική υγεία κλπ). Για να μην αναφέρουμε τα υπέρογκα κέρδη των μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων τα προηγούμενα 7 χρόνια.
Εκτός από το υγειονομικό ρίσκο στο οποίο εκτίθενται τα λαϊκά στρώματα, επικίνδυνες γεωπολιτικές κινήσεις στην περιοχή μας (με τις ΑΟΖ), με ιμπεριαλιστικές εμπλοκές για τα συμφέροντα των μεγάλων πετρελαϊκών και του ελληνικού και ξένου κεφάλαιου, εξοπλιστικές-πολεμικές δαπάνες εις βάρος των διαθέσιμων κοινωνικών κονδυλίων, προσθέτουν κινδύνους στη ζωή της εργατικής τάξης και αφαιρούν πιθανότητες για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής και δουλειάς.
Η πρώτη φάση της πανδημίας, η ολική καραντίνα και η «καλή» εξέλιξη στα ποσοστά των ασθενών και των θανάτων στην Ελλάδα, έδιναν σε αρκετούς ανθρώπους την ψευδή εντύπωση ότι η κυβέρνηση νοιάστηκε για το λαό και κατάφερε να αντιμετωπίσει πετυχημένα τον covid, αλλά και ότι θα αξιοποιούσε το μεταξύ διάστημα για την ενίσχυση των δημοσίων δομών υγείας, αλλά και των υπόλοιπων απαραίτητων κοινωνικών υπηρεσιών.
Όχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά οι ΣΔΙΤ προωθούνται σε όσο περισσότερους χώρους προλαβαίνει η κυβέρνηση, δηλαδή όχι μόνο στα νοσοκομεία, αλλά και στις δημόσιες συγκοινωνίες, ενώ καταργούνται θέσεις για παιδιά κι εργαζόμενους σε παιδικούς σταθμούς, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών, τα σχολεία ανοίγουν με χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών και περισσότερα παιδιά ανά τάξη και τα νοσοκομεία συνεχίζουν να δουλεύουν με 30.000 κενά σε υγειονομικό προσωπικό και χωρίς ιδιαίτερη αύξηση σε κρεβάτια ΜΕΘ και στις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ούτε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ούτε πουθενά στην επικράτεια.
Εργατικές αντιστάσεις στον καιρό της πανδημίας
Το πρώτο αγωνιστικό ρήγμα της καραντίνας, με πρωτοβουλία της ομοσπονδίας των νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ) και με τις προωθητικές ενέργειες της συνεργαζόμενων δυνάμεων όλης της αριστεράς του χώρου, που ξεκίνησε από τις αρχές Απρίλη, διαδέχτηκαν όλο και περισσότεροι, μικροί ή μεγαλύτεροι αγώνες κλάδων, που διήρκεσαν όλο το καλοκαίρι.
Οι εκπαιδευτικοί, οι υγειονομικοί, οι μηχανικοί των εργοταξίων, οι εργαζόμενες –οι σε επισιτισμό-τουρισμό, οι καλλιτέχνες και άλλοι βρέθηκαν αρκετές φορές στο δρόμο, αντιλαμβανόμενοι την υπέρμετρη και ωμή ταξική αδικία, διεκδικώντας υγειονομική προστασία και εργασιακή ασφάλεια, μισθό, δικαιώματα, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.
Ο ρόλος του Δημοσίου για τη σωτηρία της ίδιας της ανθρώπινης ζωής έγινε εμφανής σε όλη την κοινωνία κι αυτό είναι ένα ακόμα εμπόδιο που έχουν να ξεπεράσουν οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, που ήταν ήσυχες ότι είχαν κατορθώσει να πείσουν για την αξία των ιδιωτών και της… αυτορυθμιζόμενης αγοράς τους!
Η κυβέρνηση της ΝΔ και η συναινετική αντιπολίτευση βλέπουν να ξανασχηματίζεται και να αναβαθμίζεται ο «ιστορικός αντίπαλος» του κεφαλαίου και του συστήματος που το υπηρετεί, η οργανωμένη εργατική τάξη και οι σύμμαχες δυνάμεις.
Το στοίχημα είναι για την αριστερά, πόσο και πόσο γρήγορα θα συμβάλλει στη δημιουργία αυτού του αντιπάλου που θα μπορέσει να αμφισβητήσει και να ανατρέψει, στην πράξη, τα σχέδια των καπιταλιστών και των πολιτικών δυνάμεων που τους εκπροσωπούν.
Η φετινή ΔΕΘ
Η ΔΕΘ ματαιώθηκε, αλλά όχι και τα σχέδια τύπου Πισσαρίδη, ούτε οι αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές, που θα ανακοινωθούν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στις 12 Σεπτέμβρη, στη Θεσσαλονίκη.
Οι επιθέσεις δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητες από το μαζικό εργατικό και κοινωνικό κίνημα, ούτε καν με πρόσχημα τον κορονοϊό.
Η οικονομία δουλεύει με τίμημα τον κίνδυνο η πανδημία να πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι κινητοποιήσεις είναι αυτές που μπορούν να αμβλύνουν και να εξαλείψουν αυτόν και άλλους κινδύνους και αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για την ενίσχυση της φετινής διαδήλωσης στη Θεσσαλονίκη.
Τα ρυάκια μαζικοποίησης, πολλά και διαφορετικά: από τους εκπαιδευτικούς που ξαναβρίσκονται επί ποδός με πολλά αιτήματα και σε πολλαπλά επίπεδα, μέχρι τους υγειονομικούς που ξαναβρίσκονται στο επίκεντρο με πάμπολλες ελλείψεις και προβλήματα, από τους-ις εργαζόμενους-ες σε τουρισμό-επισιτισμό που η ανεργία και η εξαφάνιση των εισοδημάτων τους προστίθενται στην επικίνδυνη εργασία τους, μέχρι τις-ους εργαζόμενες-ους σε παιδικούς σταθμούς και ΚΔΑΠ, από τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ, τις σχολικές καθαρίστριες και τους μηχανικούς, που καλούνται να ανταπεξέλθουν σε πιεστικές συνθήκες με όπλο την «ατομική ευθύνη» και εμβόλιο το «φιλότιμο»!
Στις φετινές κινητοποιήσεις δεν καλούν (προς το παρόν, τουλάχιστον) οι ΓΣΕΕ και το ΕΚΘ, εγκαταλείποντας και τα τελευταία προσχήματα του θεσμικού ρόλου και της θέσης τους ως εκπρόσωποι της εργατικής τάξης και εξαντλώντας τη φιλική προς το κεφάλαιο στάση τους.
Η ΑΔΕΔΥ καλεί στο άγαλμα Βενιζέλου, με έμφαση στη συμμετοχή των εργαζομένων της Βορείου Ελλάδας, βέβαια και υποτιμώντας την ανάγκη στήριξης των κινητοποιήσεων και από την Αθήνα, αλλά σώζοντας στοιχειωδώς την τιμή των συνδικάτων και διατηρώντας ένα ρόλο υπεράσπισης της εργατικής πλευράς, έστω κι αν έχουμε να της καταλογίσουμε την παντελή απουσία της όλο το προηγούμενο, σκληρό και δύσκολο διάστημα της πανδημίας. Έχουμε κάθε λόγο και πρόθεση να την πιέσουμε περισσότερο, ώστε να μην αφήνεται ανενόχλητη η συνδικαλιστική γραφειοκρατία να «μένει σπίτι».
Στις 12/9 θα βρεθούμε και στο χώρο συγκέντρωσης της ΑΔΕΔΥ, με τα πανό, με τα μπλοκ μας, με τα σωματεία και τις συλλογικότητές μας, με συναδέλφους, συναδέλφισσες, συμφοιτητές-συμφοιτήτριες, συμμαθητές-συμμαθήτριες, συναγωνίστριες, συντρόφισσες και συντρόφους.
Στόχος μας, να ενώσουμε όλον τον κόσμο που θα βρίσκεται στο δρόμο εκείνη την ημέρα, που έχει διάθεση να αντισταθεί και να διεκδικήσει, ξεκινώντας από την Καμάρα, με στάση στα συνδικάτα στο άγαλμα Βενιζέλου και καταλήγοντας στη ΔΕΘ.
Όπως αναφέρεται και στην ανακοίνωση του ΜΕΤΑ: «Θα βάλουμε όλες μας τις δυνάμεις να ενώσουμε όλο τον κόσμο που θα βρίσκεται στο δρόμο στη Θεσσαλονίκη, για τη δημιουργία μιας μεγάλης πορείας αντίστασης και διεκδίκησης, που να συσπειρώνει όλες τις αγωνίστριες και όλους τους αγωνιστές.
Στόχος μας η ενίσχυση του κινήματος, σε σύνδεση με τα συνδικάτα που θέλουν να οργανώσουν και να δώσουν τις μάχες που αντιστοιχούν στις αντεργατικές κι επικίνδυνες πολιτικές που ασκούνται και υποστηρίζονται από όλες τις εγχώριες μνημονιακές δυνάμεις».
Την προηγούμενη μέρα, 11 Σεπτέμβρη, μέρα κινητοποίησης των υγειονομικών, θα στηρίξουμε την κινητοποίηση της ΠΟΕΔΗΝ και θα βρεθούμε στη συνέντευξη Τύπου της ΟΕΝΓΕ, κάνοντας και δικό μας το αίτημα για στήριξη του ΕΣΥ και της Δημόσιας Υγείας, αναγνωρίζοντας την ανάγκη για να ξεκινήσει άμεσα μια ενωτική πρωτοβουλία που να διεκδικεί και να απαιτεί να γίνει πράξη η ενίσχυση των δημόσιων δομών υγείας, προσανατολίζοντας το δημόσιο χρήμα σε χρήσιμες κοινωνικές υπηρεσίες κι όχι στα κανόνια του πολέμου για τις ΑΟΖ και τα πετρέλαια.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
