Την Κωνσταντίνα Κούνεβα είχα γνωρίσει όταν ήταν γενική γραμματέας της ΠΕΚΟΠ (Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού) και είχαμε συνεργαστεί μαζί της ως φεμινίστριες και συνδικαλίστριες για τα δικαιώματα των καθαριστριών και την οργάνωσή τους.

Την εί­χα­με κα­λέ­σει σε εκ­δη­λώ­σεις για να μι­λή­σει και να υπο­στη­ρί­ξει τα δι­καιώ­μα­τα, στις οποί­ες ερ­χό­ταν παρά τα σκλη­ρά και εξα­ντλη­τι­κά ερ­γα­σια­κά ωρά­ρια και τις με­γά­λες οι­κο­γε­νεια­κές υπο­χρε­ώ­σεις, αφού ήταν μη­τέ­ρα ενός 12χρο­νου παι­διού και μο­νο­γο­νέ­ας. Δού­λευε στην ερ­γο­λα­βι­κή εται­ρεία ΟΙ­ΚΟ­ΜΕΤ ήδη από το 2003.

Ήταν και με­τα­νά­στρια από τη Βουλ­γα­ρία, χώρα εκτός Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης τότε, οπότε ήταν σπά­νια πε­ρί­πτω­ση μια γυ­ναί­κα με τέ­τοια χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά να κάνει συ­στη­μα­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή δου­λειά.

Μετά ήρθε η, όχι τυ­χαία, φο­νι­κή επί­θε­ση ενα­ντί­ον της. Πή­γα­με έξω από τον Ευαγ­γε­λι­σμό από την ώρα που το μά­θα­με, πα­ρα­μο­νές Χρι­στου­γέν­νων 2008, ξε­ρο­στα­λιά­ζα­με εκεί πολ­λές και πολ­λοί, είχαν γίνει κέ­ντρο διερ­χο­μέ­νων τα σκα­λο­πά­τια και οι διά­δρο­μοι του Ευαγ­γε­λι­σμού, όπου πε­ρι­μέ­να­με την επό­με­νη ενη­μέ­ρω­ση των για­τρών για την γυ­ναί­κα που ήταν στην εντα­τι­κή με λίγες πι­θα­νό­τη­τες να ζήσει. Και αυτό γι­νό­ταν για πολ­λές μέρες και εβδο­μά­δες, μέχρι να φανεί ότι θα ζήσει και μέχρι μά­λι­στα να βγει από την εντα­τι­κή.

Από τότε και για πολλά χρό­νια, έκανε του­λά­χι­στον 40 εγ­χει­ρή­σεις, “έχω πάψει να με­τράω” μας είπε πρό­σφα­τα η Κων­στα­ντί­να, στην Ελ­λά­δα και στη Γαλ­λία. Έχει βαριά ανα­πη­ρία 87%, με πε­ριο­ρι­σμέ­νη όραση και βλάβη σε κά­ποια εσω­τε­ρι­κά όρ­γα­να.

Ακο­λού­θη­σε ένα μα­ζι­κό­τα­το και δυ­να­μι­κό­τα­το κί­νη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης προς την Κων­στα­ντί­να και τους αγώ­νες ενά­ντια στις ερ­γο­λα­βι­κές εται­ρί­ες, για την αξιο­πρέ­πεια των ερ­γα­ζο­μέ­νων και για την κα­νο­νι­κή πρό­σλη­ψή τους. Και πα­ράλ­λη­λα οι­κο­νο­μι­κή στή­ρι­ξη, που είχε τε­ρά­στια αντα­πό­κρι­ση, αφού πολύς κό­σμος ήταν αγα­να­κτι­σμέ­νος με την επί­θε­ση, και ήθελε να κάνει κάτι, μικρό ή με­γά­λο.

Κά­ποια στιγ­μή βγήκε από το νο­σο­κο­μείο, άρ­χι­σε να σκέ­πτε­ται για το αγω­νι­στι­κό της μέλ­λον, και τότε της έγινε η πρό­τα­ση για υπο­ψη­φιό­τη­τα στις Ευ­ρω­ε­κλο­γές από τον τότε, δια­φο­ρε­τι­κό απ’ ότι σή­με­ρα, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Και προ­σπα­θή­σα­με πολύ, εμείς από το κί­νη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης και τη φε­μι­νι­στι­κή πρω­το­βου­λία υπο­στή­ρι­ξής της, για να υπερ­ψη­φι­στεί αυτή η μο­να­δι­κή αγω­νί­στρια, αυτή η εμ­βλη­μα­τι­κή φυ­σιο­γνω­μία της ερ­γα­τι­κής τάξης, που ήταν στην χα­μη­λό­τε­ρη βαθ­μί­δα.Τότε, το 2014, πήρε 59.223 σταυ­ρούς και ήρθε 4η στην κα­τά­τα­ξη, και εκλέ­χθη­κε. Το 2019 είχε πάρει 91.320 σταυ­ρούς και ήρθε 11η στην κα­τά­τα­ξη, με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να εκλέ­γει 6 ευ­ρω­βου­λευ­τές/τριες, οπότε η Κού­νε­βα δεν εκλέ­χθη­κε. Είχε αλ­λά­ξει το τοπίο των υπο­ψη­φί­ων, με κά­ποιους γκλα­μου­ρά­τους στο πλαί­σιό του, ενώ είχε αλ­λά­ξει προ­φα­νώς και το σώμα των ψη­φο­φό­ρων του.

Στην Ευ­ρω­βου­λή είχε με­γά­λη δρα­στη­ριό­τη­τα, επι­κε­ντρω­μέ­νη σε θέ­μα­τα ερ­γα­σια­κά, κοι­νω­νι­κά, συν­δι­κα­λι­στι­κά, δι­καιω­μά­των, ανα­πη­ρί­ας και ισό­τη­τας των φύλων. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ένα από­σπα­σμα ομι­λί­ας της για την Ευ­ρώ­πη, στην ολο­μέ­λεια του ΕΚ στις 19/1/2017: “Η Ευ­ρώ­πη πε­ρη­φα­νεύ­ε­ται για το κοι­νω­νι­κό της μο­ντέ­λο. Ας δούμε όμως τους άνερ­γους της Ελ­λά­δας ή τους ερ­γα­ζό­με­νους της Βρε­τα­νί­ας και της Γερ­μα­νί­ας με τις μη­δε­νι­κές συμ­βά­σεις, τους σκλά­βους του 21ου αιώνα. Γιατί κα­τα­στρέ­φε­ται το πε­ρί­φη­μο μο­ντέ­λο μας; Γιατί η ΕΕ έχει σκλη­ρούς κα­νό­νες για τους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς και τις αγο­ρές, με ποι­νές και πρό­στι­μα. Αλλά δεν έχει ανά­λο­γους κα­νό­νες για τα ερ­γα­σια­κά και κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα. Μόνο λόγια και ευχές”.

Και στις 21/6/16, σε πα­ρέμ­βα­σή της στην κοινή συ­νε­δρί­α­ση τω Επι­τρο­πών Απα­σχό­λη­σης και Οι­κο­νο­μι­κών-Νο­μι­σμα­τι­κών Υπο­θέ­σε­ων του ΕΚ: “Υπάρ­χει μια τάση αυτά τα φαι­νό­με­να ανι­σό­τη­τας να αντι­με­τω­πί­ζου­με ως απο­τυ­χία της κάθε χώρας και της κοι­νω­νί­ας της. Να αντι­με­τω­πί­ζου­με τη φτώ­χια ως απο­τυ­χία του ίδιου του φτω­χού, την ανερ­γία ως προ­σω­πι­κή αδυ­να­μία του ανέρ­γου. Αυτές τις από­ψεις τις ακού­με ακόμα και από εκ­προ­σώ­πους της ευ­ρω­παϊ­κής ηγε­σί­ας. Η αλή­θεια είναι ότι η ανι­σό­τη­τα δεν είναι απο­τυ­χία των φτω­χό­τε­ρων, αλλά απο­τυ­χία της ίδιας της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης”.

Ακόμα, υπε­ρα­σπί­στη­κε τη Σύμ­βα­ση της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης για την πρό­λη­ψη και την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της βίας κατά των γυ­ναι­κών και ως σκιώ­δης ει­ση­γή­τρια της GUE/NGL|πρό­τει­νε 27 τρο­πο­λο­γί­ες, 24 από τις οποί­ες πε­ριε­λή­φθη­καν στο κεί­με­νο της έκ­θε­σης.

Σε όλη τη διάρ­κεια της θη­τεί­ας της δια­βου­λευό­ταν με πο­λί­τες, ορ­γα­νώ­σεις, ΜΚΟ και άλ­λους φο­ρείς της κοι­νω­νί­ας των πο­λι­τών. Πα­ρου­σια­ζό­ταν στα δι­κα­στή­ρια, όπως για την κα­θα­ρί­στρια που τι­μω­ρή­θη­κε με 10 χρό­νια φυ­λα­κή επει­δή είχε πλα­στό πι­στο­ποι­η­τι­κό ότι είχε βγά­λει το δη­μο­τι­κό, δίκη που έγινε στον Άρειο Πάγο.

Επί­σης πρό­σφε­ρε τη συ­μπα­ρά­στα­σή της σε άλλες κα­θα­ρί­στριες που προ­σπα­θού­σαν να φτιά­ξουν σω­μα­τεία, στις αγω­νι­ζό­με­νες κα­θα­ρί­στριες του υπουρ­γεί­ου Οι­κο­νο­μι­κών, σε συλ­λό­γους ατό­μων με ανα­πη­ρία, σε με­τα­νά­στριες που αγω­νί­ζο­νταν για την υπη­κο­ό­τη­τά τους.

Αρ­κε­τές δρα­στη­ριό­τη­τες έχει και μετά τον τερ­μα­τι­σμό της θη­τεί­ας της στο ΕΚ, αν και η ανα­πη­ρία δεν της επι­τρέ­πει με­γά­λη κι­νη­τι­κό­τη­τα, οπότε κάθε κί­νη­σή της ή κάθε πα­ρέμ­βα­σή της χρειά­ζε­ται την συ­μπα­ρά­στα­ση από άλλα άτομα, από βοη­θούς, κάτι δύ­σκο­λο όταν δεν έχει μό­νι­μους βοη­θούς, γιατί δεν έχει πλέον ει­σό­δη­μα παρά μόνο την ανα­πη­ρι­κή της σύ­ντα­ξη.

Με υπε­ρη­φά­νεια γράφω ότι είναι μέλος του Μωβ από την ίδρυ­σή του.

Στις εκλο­γές που έρ­χο­νται είναι υπο­ψή­φια με το ΚΚΕ στον κε­ντρι­κό τομέα της Αθή­νας.