Κυπριακό: Ο εθνικισμός δεν φέρνει λύσεις

Η φι­λο­λο­γία των ελ­λη­νο­κυ­πρια­κών κομ­μά­των έχει, όπως και στο πα­ρελ­θόν, ένα μότο: αλ­λη­λο­κα­τη­γο­ρού­νται ότι κά­νουν πα­ρα­χω­ρή­σεις στους Τουρ­κο­κύ­πριους (Τ/κ). Αυτό το φαι­νό­με­νο παίρ­νει διά­φο­ρες μορ­φές, καθώς κάθε κόμμα εστιά­ζει σε άλλο επι­μέ­ρους στοι­χείο των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων. 

Τώρα, που είναι η Δεξιά εκεί­νη που κάνει τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με τους Τ/κ, τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα την κα­τη­γο­ρούν –κι αυτήν– για εν­δο­τι­σμό. Ο πρό­ε­δρος της «σο­σια­λι­στι­κής» ΕΔΕΚ Γ. Ομή­ρου υπο­στη­ρί­ζει πως «η απο­δο­χή του κοι­νού ανα­κοι­νω­θέ­ντος από τον Ντερ­βίς Έρο­γλου ολο­κλη­ρώ­νει τη σαφή με­θό­δευ­ση για να συρ­θεί η ελ­λη­νι­κή κυ­πρια­κή πλευ­ρά σε δια­πραγ­μα­τεύ­σεις στη βάση ενός  πλαι­σί­ου που οδη­γεί σε λύση χει­ρό­τε­ρη και από το Σχέ­διο Ανάν». Ο Γ. Λιλ­λή­κας της Συμ­μα­χί­ας των Πο­λι­τών, όχι μόνον παί­ζει κι αυτός το χαρτί του εθνι­κι­σμού αλλά μά­λι­στα βρί­σκει πολύ σωστή τη στάση του… γνω­στού αντι­ι­μπε­ρια­λι­στή Αντ. Σα­μα­ρά: «Ση­μειώ­νω επί­σης την ιδιαί­τε­ρη ανα­φο­ρά του Έλ­λη­να πρω­θυ­πουρ­γού στη λύση η οποία πρέ­πει να χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται από τη μια κυ­ριαρ­χία και τη μία ιθα­γέ­νεια, πράγ­μα­τα που δεν εξα­σφα­λί­ζο­νται στο κοινό ανα­κοι­νω­θέν», δή­λω­σε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά.

Δυ­στυ­χώς στο ίδιο μο­τί­βο κι­νεί­ται εδώ και χρό­νια το αρι­στε­ρό ΑΚΕΛ, το οποίο τώρα στη­λι­τεύ­ει, κι αυτό, το γε­γο­νός ότι στο κοινό ανα­κοι­νω­θέν Ανα­στα­σιά­δη-Έρο­γλου δεν εξα­σφα­λί­ζε­ται η ενιαία εσω­τε­ρι­κή κυ­ριαρ­χία. 

Κατά τη γνώμη μας, η όποια επα­νέ­νω­ση του νη­σιού δεν μπο­ρεί παρά να περνά μέσα από την επα­να­συμ­φι­λί­ω­ση των δύο κοι­νο­τή­των, των Ε/κ και των Τ/κ. Η επα­να­συμ­φι­λί­ω­ση έχει ως προ­ϋ­πό­θε­ση ότι η ισχυ­ρή-οι­κο­νο­μι­κά και πλη­θυ­σμια­κά- πλευ­ρά, δη­λα­δή οι Ε/κ, θα δώσει υλι­κές και πο­λι­τι­κές δια­βε­βαιώ­σεις στην ανί­σχυ­ρη, δη­λα­δή στους Τ/κ, ώστε να τε­θούν ει­λι­κρι­νά τα θε­μέ­λια επα­νέ­νω­σης, χωρίς στρα­τούς κα­το­χής και ιμπε­ρια­λι­στι­κές βά­σεις.

Ιστο­ρία

Γιατί η ιστο­ρία της Κύ­πρου δεν άρ­χι­σε το 1974 με την ει­σβο­λή της Τουρ­κί­ας. Είχε προη­γη­θεί το πρα­ξι­κό­πη­μα των ακρο­δε­ξιών του Σαμ­ψών, που δια­κή­ρυσ­σε ότι «θα πε­τά­ξει τους Τ/κ στη θά­λασ­σα», δί­νο­ντας την κα­λύ­τε­ρη δι­καιο­λο­γία στο τουρ­κι­κό κα­θε­στώς για την ει­σβο­λή. Είχαν προη­γη­θεί, επί­σης τα γε­γο­νό­τα του 1963, όπου εκα­το­ντά­δες Τ/κ σκο­τώ­θη­καν, με κα­τά­λη­ξη τον εγκλω­βι­σμό του Τ/κ πλη­θυ­σμού (18%) στους «θυ­λά­κους» του 4% του εδά­φους της, τότε, ενιαί­ας Κύ­πρου. Με αυτήν την προϊ­στο­ρία, η επα­να­προ­σέγ­γι­ση δεν είναι εφι­κτή παρά στη βάση δη­μο­κρα­τι­κών πο­λι­τι­κο­κοι­νω­νι­κών εγ­γυ­ή­σε­ων της πλειο­ψη­φί­ας προς τη μειο­ψη­φία. Η αρχή αυτή, άλ­λω­στε, απο­τε­λεί βάση συ­γκρό­τη­σης στα πε­ρισ­σό­τε­ρα κράτη με «μικτό» πλη­θυ­σμό, χωρίς το αι­μα­τη­ρό πα­ρελ­θόν που υπάρ­χει στην Κύπρο.

Ασφα­λώς οι εθνι­κι­στές δε­ξιοί ηγέ­τες, όπως ο Ανα­στα­σιά­δης ή ο Έρο­γλου δεν θα πε­τύ­χουν την επα­να­προ­σέγ­γι­ση. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο όταν συ­νερ­γά­ζο­νται με ιμπε­ρια­λι­στές, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ, που θέ­λουν να έχουν έλεγ­χο στην πε­ριο­χή. Οι «λύ­σεις» που θα προ­κύ­ψουν από όλους αυ­τούς θα είναι εκτρώ­μα­τα. 

Αντί­θε­τα ο διε­θνι­σμός απο­τε­λεί απά­ντη­ση: δίνει χέρι αδελ­φο­σύ­νης με­τα­ξύ των κοι­νο­τή­των και κόβει τις γέ­φυ­ρες με τον ιμπε­ρια­λι­σμό. Η επι­στρο­φή στο διε­θνι­σμό και η απόρ­ρι­ψη του εθνι­κι­στι­κού «ρε­α­λι­σμού» είναι απα­ραί­τη­τη για την κυ­πρια­κή Αρι­στε­ρά. Όσον απα­ραί­τη­τη είναι και η ρήξη με τον ευ­ρω­λά­γνο «ρε­α­λι­σμό» που οδή­γη­σε σε τόσα δεινά τους Ε/κ ερ­γα­ζό­με­νους όσα δεν θα μπο­ρού­σε ποτέ να επι­φέ­ρει μια «κακή» συμ­φω­νία με την τουρ­κο­κυ­πρια­κή κοι­νό­τη­τα.