Κύπρος:Με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη των εκλογών: η ριζοσπαστική αριστερά στο δρόμο της αντίστασης

Στο κρεβάτι του Προκρούστη μπαίνουν θέματα όπως: η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, και άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, οριστική κατάργηση της ΑΤΑ και του 13ου μισθού όπου ακόμα ισχύουν, και άλλεςμειώσεις των κοινωνικών παροχών. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες διεξάγονται οι προεδρικές εκλογές. Η υπογραφή του μνημονίου ανοίγει το δρόμο στον Αναστασιάδη, το γνησιότερο εκφραστή του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου στην Κύπρο. Ο Αναστασιάδης φαντασιώνεται πως θα εφαρμόσει ανενόχλητος τα νεοφιλελεύθερα σχέδια του και θα επιβάλλει εργασιακό μεσαίωνα. Η υποψηφιότητα του καιροσκόπου, εθνικιστή Λιλλήκα κινείται στην ίδια κατεύθυνση.

Αν η εναρμόνιση του πολιτικού λόγου των δεξιών υποψηφίων με εκείνη των κομμάτων που τους στηρίζουν είναι λίγο-πολύ αναμενόμενη, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα στην περίπτωση του υποστηριζόμενου από το ΑΚΕΛ, Σταύρου Μαλά. Και αυτό γιατί η συγκεκριμένη υποψηφιότητα αποτελεί το επιστέγασμα μιας πολιτικής διαρκών συμβιβασμών και συνειδητής υποχώρησης από τα αιτήματα του κόσμου και τις θέσεις με τις οποίες εξελέγη ο Χριστόφιας το 2008. Η κυβέρνηση Χριστόφια επέλεξε μια πολιτική συναίνεσης και εθνικής ομοφωνίας, μια πολιτική διαχείρισης του συστήματος και απέφυγε τη ρήξη με τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Στις αρχές του 2013 απολογισμός είναι καθαρά αρνητικός: αποδοχή του μνημονίου, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών χωρίς κρατικοποίηση, φορολογική ασυλία του πλούτου και της εκκλησίας, ‘πάγωμα’ στο κυπριακό, διεύρυνση των οικονομικών/διπλωματικών/στρατιωτικών σχέσεων με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ.

Η υποψηφιότητα Μαλά εκφράζει πολιτικά αυτές τις υποχωρήσεις. Αν σε μια πολιτικά ομαλή περίοδο, η εξ αριστερών υπόσχεση μιας «φιλολαϊκής» διαχείρισης του συστήματος, μπορούσε να αποτελέσει (όπως και αποτέλεσε) μία επιλογή -έστω και κριτική- αυτό δεν ισχύει σήμερα για τους εργαζόμενους και δη τους αριστερούς. Γιατί μπήκαμε στην εποχή της πιο βάρβαρης και μανιασμένης επίθεσης στα οικονομικά και κοινωνικά μας δικαιώματα. Σε συνθήκες επέλασης των μνημονιακών πολιτικών, η αριστερά δεν μπορεί να απαντά με υποχωρήσεις. Οφείλει να υιοθετήσει τα αιτήματα του κόσμου της εργασίας, να ανασυγκροτήσει τις αντιστάσεις και να παρέμβει αποφασιστικά στο δημόσιο λόγο. Χωρίς αυτά, η όποια ελπίδα μπορεί να προκύψει από μια πολιτική συμβιβασμών, θα καταρρεύσει στο αμέσως επόμενο διάστημα. Όχι μόνο γιατί οι συγκεκριμένες θέσεις, ήδη δοκιμάστηκαν και απέτυχαν να σταματήσουν την εξάπλωση της κρίσης και τη λήψη επώδυνων μέτρων αλλά και γιατί δεν εστιάζουν στην προετοιμασία του μοναδικού αποτελεσματικού όπλου που διαθέτουν οι εργαζόμενοι, της καθημερινής αλληλεγγύης και της οργάνωσης των αγώνων που πρέπει να δώσουμε για να μην πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα της δικής τους κρίσης.

Για τους παραπάνω λόγους, η κριτική στήριξη στο Μαλά δεν μπορεί να λειτουργήσει -γενικά και αόριστα- σαν ουσιαστική αριστερή καταγραφή, μόνο και μόνο επειδή στηρίζεται από το ΑΚΕΛ. Αυτό θα απαιτούσε, στοιχειωδώς, μία πολιτική πρόταση που θα διευκόλυνε την ταξική αντιπαράθεση στις μνημονιακές πολιτικές. Με αυτές τις σκέψεις για τη πολιτική συγκυρία και τα καθήκοντα της Αριστεράς, η μεγάλη πλειοψηφία των συντρόφων και των συντροφισσών που απoτελούμε την ΕΡΑΣ επιλέξαμε να μη στηρίξουμε κανέναν υποψήφιο στην εκλογική αναμέτρηση της επόμενης Κυριακής.

Κατανοούμε απόλυτα πως για πολλούς αριστερούς ψηφοφόρους φαίνεται να μην υπάρχει εναλλακτική επιλογή πλην της υποστηριζόμενης από το ΑΚΕΛ, υποψηφιότητας. Κατανοούμε ότι η πρόθεση ψήφου στο Μαλά μπορεί να εδράζεται σε αριστερά αντανακλαστικά και ελπιδες. Κατανοούμε, όμως, και τους αριστερούς που θα απέχουν αναγκαστικά από αυτές τις εκλογές εξαιτίας των επιλογών της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Παρ’ όλα αυτά, τώρα περισσότερο από ποτέ, η αριστερά καλείται να τολμήσει ουσιαστικά, αυτό που η εμπειρία δείχνει ότι κανείς «διαχειριστής» της κρίσης δεν τολμά. Να ξαναβρει το δρόμο της και να προσαρμόσει τη δράση της, έχοντας συνείδηση ότι ακόμη και η μικρότερη νίκη απαιτεί τη μέγιστη δυνατή αποφασιστικότητα, συσπείρωση και αγωνιστικότητα.

Για μας το βασικό ζήτημα των ημερών είναι να κερδίσουν οι εργατικοί αγώνες που έχουν ήδη ξεσπάσει. Με τη στάση μας θέλουμε να τονίσουμε την άμεση και ζωτική ανάγκη να δυναμώσουν οι ιδέες και οι δυνάμεις της αριστεράς σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. Δεσμευόμαστε να εντείνουμε την προσπάθεια για να οργανωθεί με τους μαζικότερους δυνατούς όρους το σχέδιο αντίστασης που προτείνει η ΕΡΑΣ και απευθυνόμαστε συντροφικά σε όλους τους εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες, στους συντρόφους και στις συντρόφισσες της βάσης του ΑΚΕΛ, σε κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια.

Με τα μάτια στραμμένα στην επόμενη των εκλογών, δηλώνουμε το παρόν στους αγώνες των εργαζομένων, πολεμάμε το φασισμό και παλεύουμε με την Αριστερά για την ανατροπή του καπιταλισμού

ΕΡΑΣ, Επαρχιακή Συνέλευση Λεμεσού