Λίγα λόγια με αφορμή το διήμερο της ΑΡΕΝ…

Το σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο 8-9/3 πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το πα­νελ­λα­δι­κό δι­ή­με­ρο της Αρι­στε­ρής Ενό­τη­τας, ομο­λο­γου­μέ­νως με κα­θυ­στέ­ρη­ση αφού το προη­γού­με­νο δι­ή­με­ρο είχε γίνει δυο χρό­νια πριν. Σε μια κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο για το λαό , τους ερ­γα­ζό­με­νους, τη νε­ο­λαία, τα σχή­μα­τα της Αρι­στε­ρής Ενό­τη­τας κλή­θη­καν να συ­ζη­τή­σουν, να προ­βλη­μα­τι­στούν, να απο­φα­σί­σουν την κα­τεύ­θυν­ση και την δράση τους για το επό­με­νο διά­στη­μα.

Η Αρι­στε­ρή Ενό­τη­τα δη­μιουρ­γή­θη­κε στις 8/3 του 2007, γνή­σιο τέκνο ενός κι­νή­μα­τος που συ­γκλό­νι­σε την τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση και τη χώρα ολό­κλη­ρη το 2006 και το 2007. Ενός κι­νή­μα­τος που κα­τά­φε­ρε να μπλο­κά­ρει την ανα­θε­ώ­ρη­ση του άρ­θρου 16 του Συ­ντάγ­μα­τος, να μην επι­τρέ­ψει να ιδρυ­θούν ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια και να απο­νο­μι­μο­ποι­ή­σει το νό­μο-πλαί­σιο της Γιαν­νά­κου για την λει­τουρ­γία των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Εκεί­νη την πε­ρί­ο­δο, πριν ακόμα ξε­σπά­σει η πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μι­κή κρίση, ένα κί­νη­μα που ξε­κί­νη­σε από τους φοι­τη­τές και τους πα­νε­πι­στη­μια­κούς δα­σκά­λους, αλλά κα­τό­πιν έγινε θέμα όλη της κοι­νω­νί­ας, για την υπε­ρά­σπι­ση του δη­μό­σιου και δω­ρε­άν πα­νε­πι­στη­μί­ου, εξα­πλώ­θη­κε από άκρη σε άκρη σ’ όλη τη χώρα και απο­τέ­λε­σε την αρχή του τέ­λους για την κυ­βέρ­νη­ση Κα­ρα­μαν­λή. Εμπνευ­σμέ­νοι από το αντι­πα­γκο­σμιο­ποι­η­τι­κό κί­νη­μα και την κουλ­τού­ρα που αυτό κό­μι­ζε (την συ­νύ­παρ­ξη δια­κρι­τών-δια­φο­ρε­τι­κών ρευ­μά­των συμ­φω­νώ­ντας σε ένα στόχο) αλλά και από τη λο­γι­κή της συ­γκρό­τη­σης αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων με­τώ­πων, οι φοι­τη­τές των Αρι­στε­ρών Σχη­μά­των, των ΔΑΡΑΣ, των φοι­τη­τών ενά­ντια στο σύ­στη­μα και άλλων σχη­μά­των συμ­φώ­νη­σαν και συ­νυ­πέ­γρα­ψαν την ιδρυ­τι­κή δια­κή­ρυ­ξη της ΑΡΕΝ. Κα­θο­δη­γού­με­νοι από την ανά­γκη το με­γα­λειώ­δες κί­νη­μα που ανα­πτύ­χθη­κε να αφή­σει υλικά ίχνη σε πο­λι­τι­κό (όχι μόνο σε κι­νη­μα­τι­κό) επί­πε­δο και με βα­σι­κό στόχο να εκ­φρα­στεί όλο το αγω­νι­στι­κό μπλοκ των φοι­τη­τών, που έδωσε τη μάχη τα πε­ρα­σμέ­να χρό­νια. Από τότε μέχρι σή­με­ρα έχουν αλ­λά­ξει πολλά. Μπο­ρεί κα­νείς να κάνει κρι­τι­κή στο τι έκανε ή τι δεν έκανε η ΑΡΕΝ αυτά τα 7 χρό­νια, το κρί­σι­μο όμως είναι ότι συ­νέ­βαλ­λε σε μια δια­φο­ρε­τι­κή νο­ο­τρο­πία εντός φοι­τη­τι­κών χώρων. Επέ­μει­νε ακόμα και σε «άγο­νους», κι­νη­μα­τι­κά, και­ρούς στην ανά­γκη ενό­τη­τας των αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων. Προ­σπά­θη­σε να κρα­τή­σει ζω­ντα­νή τη σπίθα που γέν­νη­σε το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα, να αγω­νι­στεί για τη μέ­γι­στη δυ­να­τή συ­σπεί­ρω­ση δυ­νά­με­ων, να μπο­λιά­σει με τις έν­νοιες του αγώνα και της αντί­στα­σης τους νέους φοι­τη­τές.

 Σή­με­ρα βρι­σκό­μα­στε σε εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κή πε­ρί­ο­δο. Η διε­θνής οι­κο­νο­μι­κή κρίση, αλλά και η προ­βο­λή της στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία ανέ­τρε­ψαν πολλά δε­δο­μέ­να. Ο κα­πι­τα­λι­σμός ενώ βρί­σκε­ται εν μέσω της με­γα­λύ­τε­ρης με­τα­πο­λε­μι­κής του κρί­σης, αυ­ξά­νει την επι­θε­τι­κό­τη­τα του ενά­ντια στις δυ­νά­μεις τις ερ­γα­σί­ας. Προ­σπα­θεί να με­τα­βι­βά­σει το πρό­βλη­μα του στους από κάτω, σε αυ­τούς που κα­τα­πιέ­ζει, σε αυ­τούς που απο­μυ­ζά τόσα χρό­νια και πάλι τους φορ­τώ­νει τα βάρη. Οι λαοί είναι τα με­γα­λύ­τε­ρα θύ­μα­τα της προ­σπά­θειας ξε­πε­ρά­σμα­τος της κρί­σης. Οι απο­λύ­σεις, τα λου­κέ­τα, η φτω­χο­ποί­η­ση, η εξα­θλί­ω­ση, η ανερ­γία, οι αυ­το­κτο­νί­ες συν­θέ­τουν ένα εφιαλ­τι­κό παρόν, μια σύγ­χρο­νη μνη­μο­νια­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που απαι­τεί ρή­ξεις, συ­γκρού­σεις, υπερ­βά­σεις. Τα αδιέ­ξο­δα της νε­ο­λαί­ας πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται, η με­τα­νά­στευ­ση για «μια θέση στον ήλιο» φα­ντά­ζει μο­νό­δρο­μος για χι­λιά­δες νέους, η λο­γι­κή του ατο­μι­κού δρό­μου («κάπως θα τη βο­λέ­ψω») κυ­ριαρ­χεί. Οι στιγ­μές που ζούμε είναι ιστο­ρι­κές, όχι επει­δή το λένε κά­ποιοι αλλά επει­δή οι ση­με­ρι­νοί αγώ­νες, ο ση­με­ρι­νός συ­σχε­τι­σμός δύ­να­μης, το ση­μείο ισορ­ρο­πί­ας που θα βρε­θεί, θα κρί­νουν το μέλ­λον του κό­σμου των από κάτω τις επό­με­νες δε­κα­ε­τί­ες. Ιδίως για τη γενιά μας οι στιγ­μές είναι ακόμη πιο ιστο­ρι­κές. Σή­με­ρα τί­θε­νται ερω­τή­μα­τα για το μέλ­λον της γε­νιάς μας, για το πως θα ζή­σου­με και οι απα­ντή­σεις πρέ­πει να είναι συ­νο­λι­κές και εφ' όλης της ύλης. Σε αυτές τις απα­ντή­σεις οφεί­λει να παί­ξει ρόλο το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα. Χρεια­ζό­μα­στε έναν πο­λι­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό που να πε­ρι­γρά­φει έναν άλλο δρόμο για τους ερ­γα­ζό­με­νους για το λαό, για τη νε­ο­λαία. Ξε­κι­νώ­ντας από την πο­λι­τι­κή λύση του κοι­νω­νι­κού προ­βλή­μα­τος της νε­ο­λαί­ας (ανερ­γία, «μαύρη» ανα­σφά­λι­στη ερ­γα­σία, με­τα­νά­στευ­ση, μη μέλ­λον) πρέ­πει να προ­κύ­ψει η συ­γκε­κρι­με­νο­ποί­η­ση ενός προ­γράμ­μα­τος που να απα­ντά­ει στις αγω­νί­ες των νέων αν­θρώ­πων. Να βγού­με δη­λα­δή προς τα έξω, με ένα πρό­γραμ­μα που θα πε­ρι­λαμ­βά­νει συ­γκε­κρι­μέ­να μέτρα, αι­τή­μα­τα, στό­χους για τη νε­ο­λαία.

Σε αυτή τη νέα εποχή που έχου­με μπει και με βάση τα νέα κα­θή­κο­ντα θα έπρε­πε να συ­ζη­τά­με για μια νέα ιδρυ­τι­κή δια­κή­ρυ­ξη της ΑΡΕΝ. Στις μέρες μας είναι εμ­φα­νής η κρίση εκ­προ­σώ­πη­σης που υπάρ­χει. Στο κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό επί­πε­δο εκ­φρά­στη­κε με την ανα­τρο­πή του πο­λι­τι­κού σκη­νι­κού και την ανά­δει­ξη νέων δυ­νά­με­ων. Στους φοι­τη­τι­κούς χώ­ρους υπάρ­χει (ίσως και πιο έντο­να) αυτή η αμ­φι­σβή­τη­ση των υπαρ­χό­ντων πο­λι­τι­κών σχη­μα­τι­σμών. Σε αυτές τις συν­θή­κες και για να αντι­στοι­χη­θεί με το πε­ρι­βάλ­λον μία αρι­στε­ρή φοι­τη­τι­κή πα­ρά­τα­ξη οφεί­λει:

α)να διεκ­δι­κεί, να πα­λεύ­ει για δη­μό­σια και δω­ρε­άν παι­δεία. Να στρα­τεύ­ει κόσμο στην υπε­ρά­σπι­ση του δη­μο­σί­ου πα­νε­πι­στη­μί­ου, ενά­ντια στους μνη­μο­νια­κούς νό­μους που δια­λύ­ουν ότι έχει απο­μεί­νει όρθιο. Για να μην εφαρ­μο­στεί η αξιο­λό­γη­ση, οι δια­γρα­φές των αιω­νί­ων φοι­τη­τών, οι πρό­τυ­ποι εσω­τε­ρι­κοί κα­νο­νι­σμοί. Άρα κι­νη­μα­τι­κές και συλ­λο­γι­κές δρά­σεις που να μπλο­κά­ρουν την εκ­παι­δευ­τι­κή ανα­διάρ­θρω­ση

β)να έχει μια πο­λι­τι­κή για τη νέα γενιά. Να μι­λά­ει για τα προ­βλή­μα­τα που απα­σχο­λούν σή­με­ρα τους νέους αν­θρώ­πους. Να απο­τυ­πώ­σει ένα σχέ­διο από και για τη νε­ο­λαία. Με στοι­χεία προ­ο­πτι­κής και μέλ­λο­ντος, με στοι­χεία προ­γράμ­μα­τος που μπο­ρούν να κα­λύ­πτουν τις ανά­γκες της νέας γε­νιάς. Να ξε­κι­νή­σει να μι­λά­ει για το κοι­νω­νι­κό πρό­βλη­μα της νε­ο­λαί­ας (ανερ­γία, με­τα­νά­στευ­ση) και να το συν­δέ­ει με την ανα­γκαία πο­λι­τι­κή αλ­λα­γή. Να σπάει το φοι­τη­το­κε­ντρι­σμό, επει­δή σε συν­θή­κες μνη­μο­νί­ου και κρί­σης το με­ρι­κό-συν­δι­κα­λι­στι­κό-συ­ντε­χνια­κό αί­τη­μα σκο­ντά­φτει στην εξυ­πη­ρέ­τη­ση του χρέ­ους. Να βάζει το κα­θή­κον στην σπου­δά­ζου­σα νε­ο­λαία, ενό­τη­τας με τη νε­ο­λαία που βρί­σκε­ται στο πε­ρι­θώ­ριο, που απορ­ρί­πτε­ται από την εκ­παί­δευ­ση και την πα­ρα­γω­γή. Σχέ­διο, λοι­πόν, που να μη βλέ­πει μόνο τους φοι­τη­τές άλλα ολό­κλη­ρη τη νέα γενιά. Πρω­το­βου­λί­ες για την ανερ­γία, αι­τή­μα­τα που να βοη­θούν στην συ­γκρό­τη­ση ενός κι­νή­μα­τος νε­ο­λαί­ας

γ) να ζυ­μώ­νει και να προ­πα­γαν­δί­ζει έναν δια­φο­ρε­τι­κό δρόμο έξω από τα μνη­μό­νια, να συ­γκρο­τεί ένα πο­λι­τι­κό ρεύμα που διεκ­δι­κεί και επι­βάλ­λει την θε­τι­κή διέ­ξο­δο από την κρίση προς όφε­λος των πολ­λών. Έχουν δίκιο οι κυ­βερ­νώ­ντες ότι το μνη­μό­νιο τε­λειώ­νει σε λί­γους μήνες. Το πρό­βλη­μα είναι ότι δεν τε­λειώ­νουν και όσα μας έφερε. Φτώ­χεια, χα­ρά­τσια, απο­λύ­σεις, λου­κέ­τα, ανερ­γία, εξα­θλί­ω­ση θα μεί­νουν εδώ και θα συν­θέ­τουν το με­τα­μνη­μο­νια­κό τοπίο. Μια πο­ρεία ρήξης με αυτά σε φέρ­νει ανα­γκα­στι­κά σε ρήξη με την Ε/Ζ και στο τέλος με την ΕΕ. Σή­με­ρα πρέ­πει να προ­ε­τοι­μά­ζεις το λαό και τη νε­ο­λαία για τον δύ­σκο­λο, αλλά μο­να­δι­κό δρόμο που πρέ­πει να ακο­λου­θη­θεί. Το δρόμο της σύ­γκρου­σης και της ανα­τρο­πής. Για τη δια­γρα­φή του χρέ­ους, την εθνι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών, τη σύ­γκρου­ση με την ευ­ρω­ζώ­νη και την Ε.Ε του κε­φα­λαί­ου, του πο­λέ­μου , του ρα­τσι­σμού.

δ) να έχει μια σύγ­χρο­νη με­τω­πι­κή πο­λι­τι­κή. Όχι μέ­τω­πο επει­δή εί­μα­στε λίγοι και θα γί­νου­με πε­ρισ­σό­τε­ροι, όχι μέ­τω­πο γιατί κά­ποιοι το λένε, μέ­τω­πο γιατί μπο­ρεί να πολ­λα­πλα­σιά­σει δυ­να­μι­κή, να συ­σπει­ρώ­σει δυ­νά­μεις και κόσμο, να δώσει πολ­λα­πλά μη­νύ­μα­τα. Να το­νί­σει ότι κά­ποιοι αντι­λαμ­βά­νο­νται την κρι­σι­μό­τη­τα των στιγ­μών και απο­φα­σί­ζουν να πάνε αλ­λιώς. Μέ­τω­πο επει­δή οι από πάνω το χουν χτί­σει το δικό τους μέ­τω­πο, μαύρο, αντι­δρα­στι­κό αλλά υπάρ­χει. Εμείς ανα­λω­νό­μα­στε ο ένας στην κα­ταγ­γε­λία του άλλου. Μέ­τω­πο επει­δή θα το­νώ­σει την εγρή­γορ­ση και τα αντα­να­κλα­στι­κά του λαού, επει­δή αυτό θα απο­τε­λέ­σει και το κα­λύ­τε­ρο σύμ­μα­χο μιας κυ­βέρ­νη­σης της αρι­στε­ράς. Τον σύμ­μα­χο που θα απαι­τή­σει να πάνε μέχρι τέ­λους οι ρή­ξεις, που δεν θα επι­τρέ­ψει λο­ξο­δρο­μή­σεις, πι­σω­γυ­ρί­σμα­τα, αμ­φι­ση­μί­ες.

ε) να είναι εγ­γυ­η­τής της κοι­νής δρά­σης και της ενό­τη­τας της Αρι­στε­ράς ανοί­γο­ντας σε κάθε σχολή μέ­τω­πα και ανοι­χτές πρω­το­βου­λί­ες. Μέ­τω­πα τα οποία θα στη­θούν με κά­λε­σμα σε όλα τα σχή­μα­τα και τους ανέ­ντα­χτους φοι­τη­τές καθώς πα­ράλ­λη­λα και σε κα­θη­γη­τές, διοι­κη­τι­κούς υπαλ­λή­λους και ερ­γα­ζό­με­νους που το­πο­θε­τού­νται ενά­ντια σε όλες τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές που επι­τί­θε­νται στο δη­μό­σιο και δω­ρε­άν χα­ρα­κτή­ρα της τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης. Οφεί­λου­με να κα­τευ­θύ­νου­με αυτά τα μέ­τω­πα ώστε να αντι­με­τω­πί­ζουν την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα του φοι­τη­τή, όπως αυτή κα­θο­ρί­ζε­ται από την μνη­μο­νια­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, αλλά και τα ζη­τή­μα­τα που προ­κύ­πτουν εντός σχο­λών (σί­τι­ση, στέ­γα­ση, δια­γρα­φές) από τα «μνη­μό­νια για το πα­νε­πι­στή­μιο», όπως ο νόμος Δια­μα­ντο­πού­λου, με απώ­τε­ρο στόχο την πυ­ρο­δό­τη­ση ενός πο­λι­τι­κού κι­νή­μα­τος νε­ο­λαί­ας. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση το άγχος της εκλο­γι­κής κα­τα­γρα­φής δεν θα πρέ­πει να είναι απα­γο­ρευ­τι­κό για τη συμ­με­το­χή των σχη­μά­των σε μέ­τω­πα που κι­νού­νται στα πλαί­σια αυτά.

Δυ­στυ­χώς, στο πα­νελ­λα­δι­κό δι­ή­με­ρο της ΑΡΕΝ όλα τα πα­ρα­πά­νω ελά­χι­στα απα­σχό­λη­σαν τη συ­ζή­τη­ση. Αντί του ανοίγ­μα­τος των πο­λι­τι­κών θε­μά­των και την προ­σπά­θεια σύν­θε­σης των δια­φο­ρε­τι­κών από­ψε­ων, πρι­μο­δο­τή­θη­κε μία λο­γι­κή ορ­γα­νω­τι­κών μέ­τρων που θα πε­ριό­ρι­ζε τους δια­φω­νού­ντες και θα «έληγε» με συ­νο­πτι­κές δια­δι­κα­σί­ες τα πο­λι­τι­κά ζη­τή­μα­τα. Ακού­στη­κε πολ­λές φορές ότι η κα­τεύ­θυν­ση της ΑΡΕΝ είναι τα δί­κτυα αλ­λη­λεγ­γύ­ης και τα αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­να κυ­λι­κεία. Το πρό­βλη­μα δεν είναι αν εί­μα­στε ή όχι με την αλ­λη­λεγ­γύη. Το πρό­βλη­μα είναι όταν στα δί­κτυα αλ­λη­λεγ­γύ­ης αρ­χί­ζει και τε­λειώ­νει η πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση της ΑΡΕΝ. Είναι πιο βαθύ το ζή­τη­μα. Είναι πρό­βλη­μα η ΑΡΕΝ να προ­νο­μι­μο­ποιεί ως πο­λι­τι­κή ταυ­τό­τη­τα και φυ­σιο­γνω­μία της τα δί­κτυα αλ­λη­λεγ­γύ­ης, τις ακτι­βί­στι­κου τύπου δρά­σεις, τη με­τα­μο­ντέρ­να αντί­λη­ψη της πο­λι­τι­κής. Ου­σια­στι­κά κρύ­βου­με τις πο­λι­τι­κές μας αντι­φά­σεις και κά­νου­με ένα άλμα προς τα μπρος. Αφού δεν μπο­ρού­με να απα­ντή­σου­με στα πο­λι­τι­κά επί­δι­κα, ας το ρί­ξου­με στην επι­κοι­νω­νία και στο «φαί­νε­σθαι». Το θέμα είναι πως πρέ­πει να ξα­να­φέ­ρου­με την πο­λι­τι­κή στο τι­μό­νι. Πο­λι­τι­κή είναι η δια­με­σο­λά­βη­ση των τα­ξι­κών συμ­φε­ρό­ντων, αλλά και η τέχνη του συ­σχε­τι­σμού δύ­να­μης. Κρι­τή­ριο για όποια πρω­το­βου­λία και κί­νη­ση κι αν κάνει η ΑΡΕΝ θα έπρε­πε να είναι το πως βοη­θά­ει στην ανα­τρο­πή του δυ­σμε­νούς συ­σχε­τι­σμού δύ­να­μης εντός σχο­λών. Οι ορ­γα­νω­τι­κές λύ­σεις που προ­τά­θη­καν για την λει­τουρ­γία (ένα σχήμα μία ψήφος, τρο­πο­λο­γί­ες σχη­μά­των) δεν προ­ά­γουν την δη­μο­κρα­τία εντός ΑΡΕΝ αντι­θέ­τως σκο­πεύ­ουν στην απο­σιώ­πη­ση της μειο­ψη­φι­κής άπο­ψης. Αυτό σί­γου­ρα δεν συμ­βα­δί­ζει με τις αρχές της ΑΡΕΝ. Όσοι υιο­θέ­τη­σαν (και μά­λι­στα υπερ­ψή­φι­σαν) αυτή τη λο­γι­κή παίρ­νουν και την πο­λι­τι­κή ευ­θύ­νη για τον τραυ­μα­τι­σμό της ενό­τη­τας της ΑΡΕΝ

Αγ­γε­λα­κό­που­λος Βα­σί­λης Αρι­στε­ρό Δί­κτυο Νε­ο­λαί­ας Πα­ντεί­ου

Κά­πα­ρης Άγ­γε­λος σχήμα ΑΡ.ΕΝ Πα­ντεί­ου

Κου­κί­δου Σοφία Αρι­στε­ρό Δί­κτυο Νε­ο­λαί­ας Ια­τρι­κής Αθή­νας

Κου­τά­ντος Νίκος σχήμα ΑΡ.ΕΝ Οι­κο­νο­μι­κού Νο­μι­κής

Λου­πέ­της Δη­μή­τρης σχήμα Τομή Α/Α

Μπα­λω­με­νά­κης Δη­μή­τρης σχήμα ΑΡ.ΕΝ Μηχ/μηχ Πά­τρας

Πα­πα­θα­να­σί­ου Λά­μπρος Αρι­στε­ρό Δί­κτυο Νε­ο­λαί­ας Αρ­χι­τε­κτο­νι­κής Πά­τρας

Πι­βο­βά­ροφ Τζί­μας  σχήμα ΑΡ.ΕΝ Τει Αθή­νας

Πλια­κο­γιάν­νης Δη­μή­τρης Αρι­στε­ρό Δί­κτυο Νε­ο­λαί­ας Νο­μι­κής ΑΠΘ

Ρου­με­λιώ­τη Δή­μη­τρα σχήμα Τομή Α/Α

Σταυ­ρα­κά­κης Χρή­στος σχήμα Τομή Α/Α

Τα­λαί­πω­ρος Ηλίας σχήμα ΑΡ.ΕΝ Τει Αθή­νας

Χα­μπί­πης Ιά­σο­νας Αρι­στε­ρό Δί­κτυο Νε­ο­λαί­ας Παι­δα­γω­γι­κού Ιω­αν­νί­νων