Υπάρχουν πολλοί λόγοι που ο τύποις αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης, Γιάννης Μουτζάλας θα έπρεπε να παραιτηθεί. Φυσικά, όχι μόνος του, φυσικά όχι επειδή είναι ο μοναδικός κακός του παραμυθιού. Φυσικά, όχι επειδή είπε την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Μακεδονία – παρένθεση, αυτή η γενική προσδιοριστική «της Μακεδονίας» που έχει αναγνωρίσει και η Ελλάδα, λέει κάτι στους διάφορους τηλεπωλητές του εθνικισμού;
Ο Μουζάλας θα έπρεπε να παραιτηθεί επειδή έχασε τις αρμοδιότητες του μέσα από τα χέρια του. Επειδή έβαλε το χεράκι του, προκειμένου ο στρατός με ένστολους και πολιτικούς προϊσταμένους (Φλώρος – Βίτσας) να κάνει παιχνίδι στις πλάτες των προσφύγων. Επειδή συναινεί στη στρατιωτικοποίηση του προσφυγικού και την αναγωγή του σε εθνικό ζήτημα ασφάλειας, όπου διαφορετικές, ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις τίθενται (ανεπαισθήτως...) εκτός δημόσιας σφαίρας και νομικού πλαισίου. Ο Μουζάλας θα έπρεπε να παραιτηθεί, επειδή παρά την 25χρονη πείρα του στη «φωτιά» της κάθε μάχης και της κάθε προσφυγιάς από τη Ρουάντα και τη Σομαλία έως την Αρμενία και το Κόσοβο, αντί να προβλέψει, να επιβλέψει, να επιβάλει ανθρωποκεντρικές πολιτικές, έβλεπε και βλέπει τα καραβάνια των προσφύγων να περνούν, με μακάβριους πνιγμούς και θανάτους στη θάλασσα, την ξηρά και τους χειμάρρους, και τα χοτ σποτ να πολλαπλασιάζονται – πια, και με την εθνική χορηγία της πρέσβειρας βαρδινογιαννικής θελήσεως...
Ο Μουζάλας θα έπρεπε να παραιτηθεί για όλους εκείνους τους λόγους που τον έχουν καταστήσει διακοσμητικό και ανεπαρκή, εμποτισμένο με έναν ιδιότυπο μιθριδατισμό μπροστά στο ανθρώπινο δράμα, στην ευρωπαϊκή απανθρωπιά, στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στον παράνομο εγκλεισμό χιλιάδων στα χοτ σποτ – στρατόπεδα συγκέντρωσης. Θα έπρεπε να παραιτηθεί για τις κατά καιρούς πολυάριθμες δηλώσεις και πράξεις και παραλείψεις του, οι οποίες επέτειναν και δεν επίλυσαν τις πλέον δυσμενείς πτυχές του προσφυγικού – αλήθεια, ποιες ήταν οι δικές του πρωτοβουλίες για να σταματήσει το όνειδος της Ειδομένης, πέρα από τις εκκλήσεις στους πρόσφυγες να προτιμήσουν τη μεταγωγή σε στρατόπεδα;
Το θέμα βέβαια δεν είναι προσωπικό. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, στο σύνολο της, διαχειρίζεται το προσφυγικό με τους χειρότερους όρους για τους ίδιους τους πρόσφυγες, με τον κρατικό βραχίονα της κοινωνικής μέριμνας, παράλυτο, και τον κρατικό βραχίονα της καταστολής, σε επιχειρησιακή ετοιμότητα και «εθνική αποστολή». Και επειδή ό,τι ανάγεται σε... εθνικό, καταντά κωμικοτραγικό, βαθιά επιζήμιο και μαύρο κουτί της εγχώριας πολιτικής σκηνής, η φράση Μουζάλα άνοιξε τη γη κάτω από τα πόδια του... Για τους λάθος λόγους. Γιατί στην ίδια συνέντευξη, ο τύποις υπουργός Μετανάστευσης έχει προϊδεάσει για πολλά άλλα, πολύ χειρότερα, πάντα στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής αντιπροσφυγικής προπαγάνδας και εφαρμοσμένης πολιτικής. Αλλά αυτά ήταν κοντά στο πνεύμα και το γράμμα της συγκατοίκησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και στον κομβικό ρόλο που επιφυλάσσει σε αυτό το πλαίσιο ο Πάνος Καμμένος στον στρατό (του) και τους ένστολους υφισταμένους (του).
Την ίδια στιγμή που ο Μουζάλας έβλεπε την υπουργική κεφαλή του να οδεύει επί πίνακι, ο Τσίπρας υποδέχτηκε στο Μέγαρο Μαξίμου, την Αντζελίνα Τζολί. Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε κάλλιστα να ζητήσει τη γνώμη της, για τη νέα φάση στο...μακεδονικό «δράμα» που ζει η χώρα. Η Τζολί έχει υποδυθεί την Ολυμπιάδα στη γνωστή, οριακά πολίτικαλ κορέκτ, ταινία του Όλιβερ Στόουν για τον Αλέξανδρο (με Αλέξανδρο τον Κόλιν Φάρελ). Μια ταινία που ισορρόπησε στις «ευαισθησίες» όλων των πλευρών (ελληνικών και μακεδονικών) κατά τα χολιγουντιανά πρότυπα αναπαράστασης τα οποία πρώτα και κύρια πρέπει να φέρουν εισιτήρια και οικονομική επιτυχία στα ταμεία. Πάντως ο Στόουν δεν άφησε να υπαγορεύσουν πολλά οι κάθε λογής... ευαισθησίες. Ο Αλέξανδρος είναι (υπαινικτικά και κάτι περισσότερο) ομοφυλόφιλος, ο χαρακτηρισμός «Μακεδόνες», στο σενάριο, λειτουργεί παραπληρωματικά με τον «Έλληνες», ενώ η Τζολί στον ρόλο της είναι τόσο σκοτεινή, μοχθηρή και αδυσώπητη όταν θίγονται τα συμφέροντα και τα σχέδια της, όσο χρειάζεται για να διαμορφωθεί η προσωπικότητα του Αλέξανδρου – Φάρελ κάτω από τη βαριά σκιά της βασίλισσας μητέρας.
Με άλλα λόγια, η Τζολί μπορεί να έχει πάρει μυρωδιά περισσότερα πράγματα για τη «Μακεδονία, ξακουστή του Αλεξάνδρου τη χώρα...» από όσα γνωρίζουν ο Πάνος ο Καμμένος, οι ψευδομακεδονομάχοι, οι δημαγωγοί της εκκλησίας και το συνονθύλευμα αγράμματων και φαντασμένων εθνικιστών και πατριδοκάπηλων, αποτυχημένων συμβούλων του πάλαι ποτέ σαμαρικού περιβάλλοντος και νεοναζιστών. Είναι οι ίδιοι που ενώ δήθεν μιλούν εξ ονόματος του αρχαίου κλέους και των προγόνων, αδυνατούν για παράδειγμα να προσδιορίζουν στον χάρτη την αρχαία Λυγκηστίδα του Θουκυδίδη, την Άνω Μακεδονία της (ελληνικής) δυναστείας των Τημενιδών, που περιελάμβανε ελληνικές, ιλλυρικές, παιονικές και θρακικές φυλές και πόλεις. Είναι οι ίδιοι που βολικά ξεχνούν ότι στους Βαλκανικούς Πολέμους, ο μακεδονικός χώρος διαμοιράστηκε και δεν πέρασε εξ ολοκλήρου στις (νέες) ελληνικές χώρες. Ψιλά γράμματα για τον κάθε απατεώνα που ως γνωστόν θα βρει το έσχατο καταφύγιο του, στον πατριωτισμό της δεκάρας και της φανφάρας.
