Τα νεότερα από τις ενδιαφέρουσες πολιτικές εξελίξεις στην Ισπανία και ένα σχόλιο από την εικοσιπεντάχρονη Isabel Serra, βουλευτίνα του Podemos στο αυτόνομο κοινοβούλιο της Μαδρίτης.
Τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, έδωσαν μια μεγάλη ανάσα στο κίνημα της Ισπανίας αλλά και στο ίδιο το Podemos. Από την αρχή της χρονιάς, είχε παρατηρηθεί μια καθοδική τάση στα ποστοστά του Podemos, που είχε να κάνει με το γεγονός ότι ο νέος πολιτικός σχηματισμός είχε επιλέξει μια στροφή στο κέντρο, που έδωσε τα περιθώρια στους Πολίτες, (ciudadanos), να καταλάβουν το λεγόμενο «μεσαίο χώρο» και μετατόπισε τη συζήτηση πιο δεξιά.
Ήδη από τον Απρίλη, ο Πάμπλο Ιγλέσιας με μια σειρά δημόσιων άρθρων διαχώρησε τη θέση του από τον Ινίγιο Ερεχόν, του βασικού εκφραστή της πολιτικής απεύθυνσης στο μεσαίο χώρο. Ο Ινίγιο Ερεχόν είναι ο “ιδεολογικός νους” του Podemos, και είναι ο κύριος αρχιτέκτονας της λαικίστικης πολιτικής που εμπνέεται από τις κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής. Εντωμεταξύ η συζήτηση για περισσότερη δημοκρατία και ένα σταθερό ριζοσπαστικό λόγο έχει ανοίξει πλατιά μέσα στο κόμμα. Μετά τις εκλογές της 24 Μάη, μια σειρά από γνωστά στελέχη, μεταξύ αυτών και η ευρωβουλευτίνα Λόλα Σάντσες καθώς και ο Πάμπλο Ετσενίκε, ξεκίνησαν μια πλατφόρμα με τον τίτλο «Ανοίγοντας το Podemos» τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι το αποτέλεσμα των εκλογών απέδειξε ότι το Podemos δεν είναι το μοναδικό εργαλείο ενότητας και εκπροσώπησης των ανθρώπων που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα.
Την ίδια ώρα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε αρκετές πόλεις της Ισπανίας, πανηγυρίζουν για την εκλογή των νέων δημάρχων, μια και στις 13 Ιούνη ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες εκλογής τους.
Στη Μαδρίτη,η Μανουέλα Καρμένα είναι και επίσημα πια η δήμαρχος της πόλης, στη Βαρκελώνη η Άντα Κολάου, στο Κάδις ο Χοσέ Μαρία Γκονζάλες ο γνωστός και ως Κίτσι, στη Σαραγόσα ο Πέδρο Σαντιστέρε αλλά και σε πολλούς άλλους δήμους μικρές και μεγαλύτερες πόλεις οι υποψηφιότητες της λαικής ενότητας είχαν εξαιρετικά αποτελέσματα, αλλάζοντας το πολιτικό τοπίο μετά από μια εικοσαετία διακυβέρνησης του δικομματισμού. Στα δημαρχεία και στα τοπικά κοινοβούλια μπαίνουν για πρώτη φορά απλοί άνθρωποι, ακτιβιστές, πολλοί από αυτούς είχαν κυνηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια από την αστυνομία γιατί συμμετείχαν στο κίνημα κατά των εξώσεων.
Αποκαλυτικό του πραγματικού τους ρόλου είναι το γεγονός ότι οι υποτίθεται ακομμάτιστοι και ουδέτεροι πολίτες (Βλέπε Ποτάμι) στήριξαν με τη ψήφο τους τη δεξιά έτσι ώστε να συνεχίσει να κυβερνά στην αυτονομία της Μαδρίτης και της Ανδαλουσίας.
Αυτό που επίσης αξίζει να σημειωθεί είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις χρειάστηκαν οι ψήφοι των σοσιαλιστών για να εκλεγούν οι δήμαρχοι της Λαικής Ενότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Μαδρίτη και το Κάδις. Όμως και στις δύο περιπτώσεις παρά την προσπάθεια του Ισπανικού τύπου αλλά και του ελληνικού να παρουσιαστούν οι ψηφοφορίες σαν μια συμφωνία της αριστεράς με τους σοσιαλιστές (PSOE) η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Τα σχήματα της Λαικής Ενότητας αλλά και το Podemos, ξεκαθάρισαν από την πρώτη στιγμή ότι θα δεχτούν τη ψήφο εμπιστοσύνης των σοσιαλιστών μονάχα εκεί που η λαική ενότητα έχει μεγαλύτερες δυνάμεις. Η συμφωνία δεν έχει κανένα προγραμματικό χαρακτήρα, έγινε δημόσια και οι όροι ήταν η αποδοχή ολόκληρου του προγράμματος της Λαικής Ενότητας. Στην πραγματικότητα η καυτή πατάτα βρισκόταν στα χέρια των Σοσιαλιστών που δέχονταν τρομαχτικές πιέσεις για να συμβάλουν στην ανατροπή των δεξιών δημαρχιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ανδαλουσία, όπου οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν με τον εκβιασμό της Σουσάνα Ντίαζ. «Θα στηρίξουμε για δήμαρχο τον Κίτσι στο Κάδις, μόνο αν το Podemos δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στους Σοσιαλιστές για να σχηματίσουν κυβέρνηση στην Ανδαλουσία. Τελικά οι σοσιαλιστές αναγκάστηκαν να ικανοποιήσουν το λαικό αίτημα στο Κάδις για την εκλογή του υποψήφιου του Podemos, χωρίς να πάρουν ούτε μισή ψήφο για το τοπικό κοινοβούλιο της Ανδαλουσίας. Η λαική ενότητα έχοντας τη στήριξη του κόσμου επέβαλε τους όρους της. Ένας αντικειμενικός τίτλος σε μια εφημερίδα θα μπορούσε να είναι. «Βλέποντας τη συνεχή φθορά οι πρώην παντοδύναμοι σοσιαλιστές αναγκάζονται να στηρίξουν χωρίς όρους το πρόγραμμα και τις υποψηφιότητες της Λαικής Ενότητας».
Από εδώ και πέρα, το βασικό ζήτημα είναι πως η Λαική Ενότητα θα εφαρμόσει το πρόγραμμα της, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει, στέγη για όλους τους πολίτες, απαγόρευση των εξώσεων, νέες εργασιακές σχέσεις στους δήμους, γεύμα σε όλα τα σχολεία, σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων κλπ.
Βαδίζοντας προς τις εθνικές εκλογές του Οκτώβρη, ανοίγεται ταυτόχρονα μια λαμπρή ευκαιρία για μια πλατιά συμμαχία του Podemos με τις δυνάμεις της λαικής ενότητας, για υποψηφιότητες που θα έχουν τα χαρακτηριστικά των πρόσφατων περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, συμπαρασύροντας και τις δυνάμεις της Ενωμένης Αριστεράς που μέχρι τώρα στέκεται δισταχτικά και στηρίζει επιλεγμένα. Στην Ισπανία από ότι φαίνεται υπάρχει διάθεση για «κατάληψη των θεσμών» από τους απλούς ανθρώπους.
Η Ισαμπέλ Σέρρα, σχολιάζει τα αποτελέσματα των Ισπανικών εκλογών και τις προκλήσεις που ανοίγονται για το Podemos.
Ζητήσαμε από την εικοσιπεντάχρονη Isabel Serra , βουλευτίνα του Podemos στο αυτόνομο κοινοβούλιο της Μαδρίτης να σχολιάσει στο Rproject τα αποτελέσματα των εκλογών και τις εξελίξεις στο Podemos.
Το αποτέλεσμα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών είναι ένα βήμα σε μια πολύ σημαντική διαδικασία, η οποία δεν περιορίζεται μόνο στο Podemos , αλλά είναι η συνέχεια του δρόμου που άνοιξε η έκρηξη του κινήματος 15M . Και ο στόχος είναι ένας. Να κερδίσουμε και να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα πραγματικής αλλαγής. Το αποτέλεσμα ήταν καλό, και δείχνει ότι η αυτο-οργάνωση του λαού από τα κάτω μπορεί να ανατρέψει τους από πάνω. Αυτές οι πρωτοβουλίες έχουν δημιουργηθεί και θα συνεχίσουν να περπατούν διότι οι άνθρωποι στην πραγματικότητα θέλουν την πολυφωνία. Οι νίκες στη Μαδρίτη και στη Βαρκελώνη , άνοιξαν έναν καινούριο δρόμο και μας αναγκάζουν να επανεξετάσουμε τις στρατηγικές μας εν όψει των εθνικών εκλογών.
Το Podemos, σήμερα πρέπει να στοιχηματίσει και να στηρίξει αυτή τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία της αριστεράς και των λαικών στρωμάτων , όλες αυτές τις δυνάμεις που επέλεξαν να ψηφίσουν τη λαική Ενότητα αλλά και το ίδιο το Podemos. To Podemos πρέπει να ανοίξει μια μεγάλη ανοιχτή και καθαρή συζήτηση , όπου θα επιβεβαιώσει την υποστήριξη του και την πίστη του στην τάξη μας, και ταυτόχρονα να φτιάξει ένα πρόγραμμα διάσωσης του κόσμου, ένα πρόγραμμα ρήξης με την λιτότητα που θα οδηγεί στην αλλαγή της κοινωνίας.
Στο Podemos έχουμε κάνει αρκετά λάθη τα οποία όμως έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε, επαναπροσδιορίζοντας τους στόχους μας. Το οργανωτικό μοντέλο που ψηφίστηκε στο Vista Alegre ( ιδρυτικό συνέδριο), πρέπει να αλλάξει για να έχουμε ένα Podemos που εγγυάται την λαική χειραφέτηση και τη δυνατότητα να συμμετέχουν στις αποφάσεις οι κύκλοι σε κάθε περιοχή. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν είναι η εφικτή ή έφοδος στους θεσμούς ή πόσο θα τα καταφέρουμε. Το σίγουρο είναι ότι οι ρυθμοί και οι ταχύτητες με τους οποίου «συμβαίνει» η πολιτική έχουν αλλάξει . Πέρασαν οι καιροί που μπορούσαμε να σχεδιάζουμε προσεχτικά το κάθε μας βήμα . Το βασικό είναι ότι καταφέραμε να κερδίσουμε συγκεντρώνοντας τη προσοχή μας στα δικαιώματα και στα αιτήματα του κόσμου καθώς και στη συγκρότηση καθαρών προτάσεων . Όλα αυτά μας έχουν ξαναδώσει το προβάδισμα. Όσον αφορά την Ελλάδα, το πρόγραμμα κοινωνικής σωτηρίας που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση σας, προυποθέτει μια μεγάλη αλλαγή και μια ρήξη με τις πολιτικές της Τρόικα. Μια πραγματική αλλαγή στην Ελλάδα, που θα οδηγήσει σε ένα βαθύ κοινωνικό μετασχηματισμό, μια αλλαγή που θα πραγματοποιηθεί με γνώμονα τις ανάγκες των πολλών θα μας βοηθήσει να πραγματοποιήσουμε και μείς τις μεγάλες αλλαγές που οραματιζόμαστε. Περπατάμε μαζί , γιατί στην Ελλάδα και στην Ισπανία είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι, η ίδια ελπίδα.
