Μια συναρπαστική και αποφασιστική βδομάδα για την ταξική πάλη στη Γαλλία

Τρίτη 7 Μάρτη, 7 π.μ.

Μετά από 3 εβδομάδες σχετικής ηρεμίας, όλες οι συνδικαλιστικές ομοσπονδίες στη Γαλλία κάλεσαν τους εργαζόμενους «να παραλύσουν τη Γαλλία» την Τρίτη 7 Μάρτη. Κρίσιμοι κλάδοι έχουν υποσχεθεί τη συνέχεια των απεργιών και μετά από αυτήν τη μέρα. Ο αριστερός ριζοσπάστης ηγέτης Ζαν-Λικ Μελανσόν, μιλώντας σε μαζικές φοιτητικές συνελεύσεις, τους ζητά να «μπλοκάρουν ό,τι μπορούν», ενώ κινητοποιούνται και οι μαθητές. Ήδη από τις 6 Μάρτη, οι εργαζόμενοι στον ηλεκτρισμό απέκλειαν οδικούς κόμβους με τα φορτηγάκια τους και οι εργαζόμενοι στους σταθμούς πυρηνικής ενέργειας έκαναν τις μονάδες να δουλεύουν στο μισό της ισχύς τους. Μια σειρά από πανεπιστήμια και δρόμοι αποκλείστηκαν σήμερα το πρωί της Τρίτης, ενώ σχεδιάζονται διαδηλώσεις σε 300 πόλεις.

Η υποστήριξη από την κοινή γνώμη είναι άνευ προηγούμενου. Με τουλάχιστον το 70% του πληθυσμού να υποστηρίζει τις απεργίες και με μια ακόμα υψηλότερη υποστήριξη στις ηλικίες κάτω των 60, ακόμα και τα μεγάλα κανάλια (επιχειρώντας να παραμείνουν σε επαφή με το κοινό) βγάζουν στον αέρα ριζοσπάστες συνδικαλιστικούς εκπροσώπους οι οποίοι υπερασπίζονται αναλυτικά την ανάγκη για μια γενική απεργία.

Το νομοσχέδιο του Μακρόν, που αυτήν τη στιγμή συζητιέται στη Βουλή, έχει δύο στόχους. Πρώτον, να αυξήσει το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64, και δεύτερον να καταργήσει διάφορες καλύτερες κλαδικές συμφωνίες συνταξιοδότησης οι οποίες κατακτήθηκαν με τα χρόνια από τους εργαζόμενους με τα ισχυρότερα συνδικάτα (ο Μακρόν τα αποκαλεί «ειδικά καθεστώτα»).

Πρόκειται για τη μεταρρύθμιση που αποτελεί τη ναυαρχίδα του. Πολλοί μέινστριμ αναλυτές έχουν τονίσει ότι δεν υπάρχει οικονομική ανάγκη για αυτές τις αλλαγές: Η Επιτροπή για τη Συνταξιοδοτική Στρατηγική, που συγκροτήθηκε από την πρωθυπουργό, δηλώνει ότι, παρά τη γήρανση του πληθυσμού, το ποσοστό του ΑΕΠ που απαιτείται για την καταβολή συντάξεων θα παραμείνει σταθερό για πολλά χρόνια. Αλλά η σημερινή επίθεση αποτελεί έναν καθοριστικό συμβολισμό του ότι οι εργαζόμενοι, κι όχι τα αφεντικά, θα πρέπει να πληρώσουν για την οικονομική κρίση και ότι η δημοσιονομική πολιτική του Μακρόν που συνίσταται σε «δώρα για τους δισεκατομμυριούχους» θα είναι ακόμα πιο γενναιόδωρη προς τους πλούσιους στο μέλλον.

Το νομοσχέδιό του εγγυάται μια ιστορική σύγκρουση. Σε αντίθεση με το σχέδιο που προώθησε πριν 3 χρόνια, το οποίο μπήκε στο συρτάρι μετά από τεράστιες απεργίες, η σημερινή πρόταση είναι πολύ απλή -θα προσθέσει άλλα 2 χρόνια στον εργάσιμο βίο μας. Το προηγούμενο σχέδιό του, βασισμένο σε ένα υπερ-σύνθετο σύστημα «πόντων», του επέτρεπε να κάνει παραχωρήσεις για να διασωθεί, αλλά το σημερινό νομοσχέδιο είναι άσπρο ή μαύρο: «Πότε θα μπορείς να βγεις στη σύνταξη;». 

Αυτό προκάλεσε οργή παντού. Η λιγότερο μαχητική συνδικαλιστική συνομοσπονδία, η CFDT, κάλεσε τα μέλη της στους σιδηροδρόμους να ψηφίσουν αν θα προχωρήσουν σε ανανεώσιμες απεργίες και μετά την Τρίτη. Το 80% ψήφισε υπέρ!

Μετά από αρκετές συγκλονιστικές μέρες δράσης, κάποιοι από τους υπουργούς δείχνουν αρκετά φοβισμένοι. Ένας από αυτούς, ο Ολιβιέ Βεράν, είπε: «Η παράλυση της Γαλλίας θα ρισκάρει μια οικολογική καταστροφή, μια καταστροφή της αγροτικής παραγωγής, ακόμα και μια ανθρωπιστική καταστροφή. Αν σταματήσει να δουλεύει η Γαλλία σημαίνει κίνδυνος για την υγεία των παιδιών μας και κίνδυνος να χάσουμε το τρένο του μέλλοντος». Εν τω μεταξύ, ένας άλλος υπουργός φαίνεται πως έχασε όποια επαφή μπορεί να διατηρούσε με την πραγματικότητα, δηλώνοντας: «πρόκειται για μια αριστερή μεταρρύθμιση».

Συνδικαλιστικές ηγεσίες

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στις διάφορες συνομοσπονδίες έχουν διαφορετικές στρατηγικές, αλλά καμία τους δεν παρέχει ένα επαρκές ηγετικό υπόδειγμα. Πήραν τον ρίσκο να αναστείλουν κάθε δράση κατά τις 3 εβδομάδες των σχολικών διακοπών, χρησιμοποιώντας την δικαιολογία ότι δεν θέλουν να αποξενώσουν το κοινό, παρότι οι περισσότεροι Γάλλοι δεν αντέχουν οικονομικά να πάνε διακοπές το Φλεβάρη και ενώ το κίνημα είναι στην πραγματικότητα απίστευτα δημοφιλές.

Ένα σπάνιο ενωτικό κάλεσμα από όλα τα συνδικάτα έριξε το σύνθημα «Παραλύουμε τη Γαλλία στις 7 Μάρτη». Η ηγεσία της λιγότερο μαχητικής CFDT δηλώνει ρητά ότι δεν πρόκειται για γενική απεργία (και εστιάζει στην ελπίδα ότι θα κλείσουν τα μαγαζιά εκείνη τη μέρα). Η πιο μαχητική CGT καλεί τους εργαζόμενους να κάνουν συνελεύσεις την επόμενη μέρα σε κάθε χώρο δουλειάς για να ψηφίσουν «ανανεώσιμες απεργίες». Η δημοτικότητα του αγώνα θα επέτρεπε στις συνδικαλιστικές ηγεσίες να καλέσουν σε απεριόριστη γενική απεργία, αλλά τους εμποδίζει η στάση τους ως επαγγελματίες διαπραγματευτές. Ο Φιλίπ Μαρτίνεζ, επικεφαλής της CGT πανεθνικά, έφτασε να κάνει κριτική σε βουλευτές της ριζοσπαστικής Αριστεράς ότι το παρακάνουν με την παρεμπόδιση του κοινοβουλευτικού «διαλόγου» πάνω στην επίθεση [του Μακρόν]!

Ευτυχώς, κάποιες ομοσπονδίες σε συγκεκριμένους κλάδους, υπό την πίεση της βάσης τους, είναι πιο αποφασισμένες. Έχουν ήδη ανακοινωθεί ανανεώσιμες απεργίες (που συνήθως ψηφίζονται σε μαζικές συνελεύσεις κάθε μία ή δύο μέρες) στους σιδηροδρόμους, στο μετρό του Παρισιού, στα λιμάνια, στα χημικά εργοστάσια, στην αποκομιδή απορριμμάτων και στους εργαζόμενους σε καταστήματα. Οι εργαζόμενοι στον ηλεκτρισμό και οι εργάτες στα διυλιστήρια ξεκίνησαν την απεργία τους μια μέρα πριν [την γενική κινητοποίηση της 7ης Μάρτη]. Και αυτός ο κατάλογος μεγαλώνει από λίγο κάθε 1-2 ώρες.

Αριστερές οργανώσεις

Οι μεγάλες οργανώσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, και ιδιαίτερα η Ανυπότακτη Γαλλία, ρίχτηκαν μέσα στη μάχη. Παράλληλα με τις αντιπαραθέσεις μέσα στη Βουλή, οι βουλευτές της Α.Γ. οργανώνουν εκδηλώσεις σε πανεπιστήμια και διακινούν αφίσες και αυτοκόλλητα που δηλώνουν «Μέχρι να αποσυρθεί η συνταξιοδότηση στα 64, ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ»  και «Αλληλεγγύη με τους απεργούς: Δώστε χρήματα στα απεργιακά ταμεία!». Οι ακτιβιστές της Α.Γ. βγάζουν αφίσες αλληλεγγύης για να μπουν στις βιτρίνες των καταστημάτων. Ένας συντηρητικός πολιτικός ανακοίνωσε χθες ότι κάνει μήνυση στον Λουί Μπογιάρ, βουλευτή της ΑΓ, «για υποκίνηση βίας».

Διάφορα άλλα πολιτικά κινήματα επιχειρούν να αναπληρώσουν τους δισταγμούς των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Καθώς η Τετάρτη 8 Μάρτη είναι η Παγκόσμια Μέρα των Δικαιωμάτων της Γυναίκας, φεμινιστικές οργανώσεις και άλλες καλούν να συνεχίσουν οι απεργίες και εκείνη την ημέρα για να αναδειχθεί η ειδική ζημιά που προκαλεί το νέο νομοσχέδιο στις γυναίκες (που συχνά αποσύρονται για χρόνια από την απασχόληση για να μεγαλώσουν τα παιδιά). Όταν αυτή η ιδέα έγινε δημοφιλής, ακολούθησαν οι φοιτητικές και νεολαιίστικες οργανώσεις που κάλεσαν από κοινού σε μια μέρα δράσης για τις συντάξεις την Πέμπτη 9 Μάρτη. Ελπίζουμε ότι αυτές οι πρωτοβουλίες θα συμβάλουν στη διαμόρφωση μιας ασταμάτητης δυναμικής. 

Και μετά;

Ο Μακρόν ελπίζει ότι μόλις ψηφιστεί στη βουλή το τροπολογημένο κείμενο, το κίνημα θα σβήσει. Δεν είναι αυτή η πιο πιθανή έκβαση, αλλά ασφαλώς χρειαζόμαστε στρατηγική σκέψη για το πώς μπορούμε να νικήσουμε. Πολλοί από τους πιο ριζοσπάστες αγωνιστές σωστά τονίζουν την ανάγκη της αυτόνομης κινητοποίησης της βάσης, αλλά παραμελούν την αναφορά στις πανεθνικές πολιτικές δυνάμεις. Αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί επικίνδυνο: Αν ο Μακρόν προτιμήσει να διαλύσει τη Βουλή από το να υποχωρήσει, το ζήτημα μιας πανεθνικής μαζικής πολιτικής οργάνωσης και το πώς θα υποστηρίξουμε τη ριζοσπαστική Αριστερά προωθώντας αντικαπιταλιστικές πολιτικές, θα γίνει κεντρικό. Ο υπουργός Απασχόλησης, Ολιβιέ Ντουσόπ, είπε την περασμένη εβδομάδα ότι βρίσκει την Μαρίν Λεπέν των φασιστών «να δείχνει μεγαλύτερο σεβασμό στους θεσμούς μας» σε σχέση με την Ανυπότακτη Γαλλία. Τέτοιες δηλώσεις μπορεί να αποτελούν σημάδι τρομακτικών μελλοντικών συμμαχιών.

*Αντικαπιταλιστής ακτιβιστής που ζει στην περιοχή του Παρισιού και υποστηρικτές της Ανυπότακτης Γαλλίας. Το σάιτ του είναι το randombolshevik.org.