Μήνυμα αλληλεγγύης από τις ΗΠΑ

Για πολλά χρόνια, εμείς στις ΗΠΑ παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην Ελλάδα με ενδιαφέρον και αλληλεγγύη. Υιοθετήσαμε τους αγώνες σας σαν δικούς μας –όχι μόνο με την έννοια της προσπάθειας να υποστηρίξουμε τους αγώνες των Ελλήνων εργατών, αλλά επίσης γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει το εργαστήρι της προσπάθειας να επιβληθεί μια νέα «παγκόσμια τάξη πραγμάτων». Αλλά δεν είναι εργαστήρι μόνο για την «τρόικα», είναι και για τις δυνάμεις που προσπαθούν να χτίσουν την αντίσταση στις προσπάθειές τους –μαζί τους και εμείς στις ΗΠΑ.
Πλησιάζοντας στις εκλογές του 2012 στις ΗΠΑ, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την επιλογή ανάμεσα στις δύο πτέρυγες της ίδιας πολιτικής. Την Ενισχυμένη Λιτότητα και τη Λιτότητα. Αυτό δεν είναι πουθενά περισσότερο σαφές από την πρόσφατη απεργία των εκπαιδευτικών στο Σικάγο. Για αρκετά χρόνια, οι υποστηρικτές της νεοφιλελεύθερης «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης» έχουν βάλει στο στόχαστρο το δημόσιο τομέα και συγκεκριμένα τους εκπαιδευτικούς.
Ο Ραμ Εμμάνουελ, πρώην επιτελάρχης του Ομπάμα, επέστρεψε στο Σικάγο για να προσπαθήσει να συντρίψει το συνδικάτο των εκπαιδευτικών στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ, προκειμένου να τους εξαναγκάσει να υποταχθούν στη νέα τάξη. Αλλά δεν παραδόθηκαν.
Πριν τέσσερα χρόνια μια ομάδα εκπαιδευτικών από τη βάση του σωματείου, που αρνήθηκαν να αποδεχτούν τη λογική «δεν υπάρχει εναλλακτική», οργανώθηκαν και κέρδισαν την ηγεσία του. Αλλά αυτό ήταν το πρώτο βήμα, όχι το τελευταίο. Η άνοδος στην πρώτη κατηγορία ήταν απλά η αρχή της πραγματικής μάχης και όχι το τέλος της. Μετέτρεψαν το σωματείο τους, από παθητική οργάνωση εξαρτημένη από μια όλο και πιο αδύναμη ηγεσία, σε οργάνωση μάχης.

Όταν οι νομοθέτες της Πολιτείας προσπάθησαν να απαγορεύσουν το δικαίωμα στην απεργία, απαιτώντας την ψήφο του 75% όλων των δασκάλων, για να εγκριθεί μια απεργιακή δράση, το Συνδικάτο Εκπαιδευτικών του Σικάγου οργάνωσε στις γραμμές του το 90% των εκπαιδευτικών, πηγαίνοντας σε κάθε σχολείο και συζητώντας τα ζητήματα με τα μέλη του. Στο τέλος, περίπου το 90% των εκπαιδευτικών συμμετείχε στην ψηφοφορία και από αυτούς το 98% ψήφισε υπέρ της απεργίας.

Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών στήριξε τις απεργιακές φρουρές και συμμετείχε σε μια μαζική διαδήλωση 30.000 ανθρώπων την πρώτη μέρα της απεργίας. Αν και η σύμβαση στην οποία κατέληξαν, δεν κατοχυρώνει όλα τους τα αιτήματα, η απεργία ήταν μια νίκη για όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο, γιατί οι εκπαιδευτικοί του Σικάγου αντιστάθηκαν και δεν κατάφεραν μόνο να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους ως εκπαιδευτικοί, αλλά και να υψώσουν ανάστημα απέναντι στο ρατσισμό που αποφασίζει ποια σχολεία –πάντα στις γειτονιές των μαύρων και των λατινόφωνων– αποτυγχάνουν και πρέπει να κλείσουν.

Οι εκπαιδευτικοί του Σικάγου κατάφεραν τη νίκη τους με υποστήριξη από τους συντρόφους μας στην Ελλάδα –και σας ευχαριστούμε ξανά για το μήνυμα αλληλεγγύης από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΟΛΜΕ.
Μπροστά στους επόμενους μήνες και χρόνια, καταλαβαίνουμε ότι μια αριστερή, σοσιαλιστική εναλλακτική είναι πιο επείγουσα από ποτέ.

Στεκόμαστε στο πλευρό σας, όπως σταθήκατε κι εσείς στο πλάι μας. Δεν είναι πάντα εύκολα τα πράγματα, ούτε η νίκη είναι πάντα βέβαιη. Αλλά καταλαβαίνουμε επίσης ότι οι εχθροί σας είναι και δικοί μας. Έμαθα πρόσφατα από τους συντρόφους μας στη Νέα Υόρκη ότι μαζί με άλλες δυνάμεις οργανώνουν τη σημαντική προσπάθεια να αντιμετωπίσουν τη Χρυσή Αυγή –που άνοιξε γραφεία στη Νέα Υόρκη– για να στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα: Ποτέ ξανά!

Ευχόμαστε ό,τι καλύτερο σε αυτή τη νέα φάση του αγώνα σας. Είμαι πιο πεισμένος από ποτέ ότι μπορούμε να κερδίσουμε ευρύτερες μάζες στη σοσιαλιστική εναλλακτική. Το κλειδί είναι η συνολικότερη εκπαίδευση, κινητοποίηση και οργάνωση των νέων στρωμάτων χιλιάδων και χιλιάδων εργατών –ανδρών, γυναικών, μεταναστών, νεολαίων και όλων αυτών που δεν αντέχουν πια να ζουν με τον παλιό τρόπο– οι οποίοι  θέλουν να σταθούν όρθιοι ξανά, ακόμα και για πρώτη φορά στη ζωή τους.

*Ο Άχμεντ Σόκι είναι ηγετικό στέλεχος της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Οργάνωσης (ISO).