Μουντιάλ 2030: Να αποτρέψουμε την εγκληματική υποψηφιότητα Ελλάδας-Σαουδικής Αραβίας-Αιγύπτου

Πρόκειται για μια ωμή πρόκληση για την εργατική τάξη που έχασε το μέτρημα των νεκρών της στα γήπεδα των πετροδόλαρων τα προηγούμενα χρόνια. Όμως, ποιος νοιάζεται για το αίμα των εργατών και για τα καταπατημένα δικαιώματα χιλιάδων ανθρώπων όταν μιλάμε για… μπίζνες και κέρδη;

Νέος πόλος ποδοσφαιρικού κέρδους

Το Μουντιάλ του Κατάρ κατέστησε σαφές ότι ένας νέος πόλος χρηματοδότησης και κέρδους ανοίγεται για την παγκόσμια ποδοσφαιρική βιομηχανία. Το αραβικό μπάσιμο στο δημοφιλέστερο σπορ του πλανήτη είναι το ακριβό περιτύλιγμα πίσω από το οποίο κρύβονται ευρύτερες επιχειρηματικές και γεωπολιτικές επιδιώξεις. Και τα τελευταία χρόνια είναι πολύ χοντρό. Οι Καταριανοί για πάνω από μια δεκαετία έχουν δαπανήσει δισεκατομμύρια ευρώ στην Παρί Σεν Ζερμέν, ενώ φήμες τους θέλουν να εισέρχονται στη βιτρίνα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, την Premier League, δείχνοντας ενδιαφέρον για την Τότεναμ. Οι Σαουδάραβες αγόρασαν την Νιούκαστλ τον Οκτώβριο του 2021 έναντι 305 εκατομμυρίων λιρών, ενώ φήμες τους θέλουν να ενδιαφέρονται και για τη Λίβερπουλ προσφέροντας 3,2 δισεκατομμύρια λίρες για την αγορά της. Εκτός από τα παραπάνω, όμως, μόλις σε μιάμιση βδομάδα τον περασμένο Ιανουάριο διοργανώθηκαν στο Ριάντ τα Σούπερ Καπ Ισπανίας και Ιταλίας, αλλά και ένα φιλικό ανάμεσα στις ομάδες του Λιονέλ Μέσι και του Κριστιάνο Ρονάλντο.

Μιλάμε για ασύλληπτα ποσά, τα οποία ακούγοντάς τα κάποιος πραγματικά ζαλίζεται. Γι’ αυτό και τα αναφέρουμε. Όμως δεν αρκεί απλώς η είσοδος και η επένδυση σε ένα ποδοσφαιρικό club ούτε η τέλεση συγκεκριμένων αγώνων στη Σαουδική Αραβία, ώστε ο πλούσιος αραβικός κόσμος να κάνει σαφή την παρουσία του στο ποδόσφαιρο. Χρειάζεται η θεσμική επικύρωση και αναγνώριση της παρουσίας του στο σπορ μέσα από την ανάληψη κορυφαίων διοργανώσεων. Και η σημασία αυτής της επιδίωξης έγινε ορατή με τον πιο εμφατικό τρόπο στο πρόσφατο Μουντιάλ του Κατάρ. Οι διοργανωτές δαπάνησαν πολλά δισεκατομμύρια ευρώ για την οικοδόμηση των σταδίων του θανάτου, εμπλέχτηκαν σε διεθνή σκάνδαλα χρηματισμού ευρωβουλευτών όπως το Qatar Gate, έκλεισαν μεγάλα επιχειρηματικά deals, εξαγόρασαν κυριολεκτικά τη FIFA και τους εκπροσώπους της και δε δίστασαν ακόμη και την ώρα της απονομής του τροπαίου να φορέσουν την παραδοσιακή φορεσιά τους στον τροπαιούχο Λιονέλ Μέσι. Το τελευταίο το αναφέρουμε γιατί ακόμη και το πεδίο του συμβολισμού έχει τη σημασία του.

Σαουδάραβες και Μητσοτάκης

Μέσα σε αυτή την αδηφαγία και κερδολαγνία, ακούγεται εδώ και μήνες η φήμη ότι οι Σαουδάραβες θέλουν να αναλάβουν τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2030. Όμως, επειδή είναι πολύ δύσκολο να πετύχουν κάτι τέτοιο, μόλις 8 χρόνια μετά τη διοργάνωση του Μουντιάλ από χώρα της περιοχής, χρειάζονται ένα πειστικό προκάλυμμα. Η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη φαίνεται πως φάνηκε πρόθυμη να παίξει αυτό το ρόλο. Το ρόλο του «μπροστινού» δηλαδή ώστε να εξυπηρετηθούν τα ευρύτερα σαουδαραβικά συμφέροντα. Αυτό μάλιστα αποδεικνύεται από την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Σαουδική Αραβία τον Ιούλιο του 2022, αλλά και από το γεγονός ότι ο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, ο διάδοχος του θρόνου στη Σαουδική Αραβία, επέλεξε την Αθήνα ως πρώτη πόλη επίσκεψής του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σπάζοντας εδώ την απομόνωσή του λόγω της δολοφονία Κασόγκι.

Οι φήμες όμως έχουν γίνει πλέον βάσιμες πληροφορίες. Ένα αποκαλυπτικό άρθρο του Politico αναφέρει ότι οι Σαούντ προσφέρθηκαν να πληρώσουν αποκλειστικά για την κατασκευή νέων γηπέδων σε Ελλάδα και Αίγυπτο εάν συμφωνήσουν τα δύο κράτη να συνεργαστούν στο Μουντιάλ του 2030, με αντάλλαγμα να πάρει η Σαουδ. Αραβία τα ¾ των αγώνων. Πρόκειται για μια προσφορά δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία σύμφωνα με πηγές του ίδιου μέσου, συζητήθηκε κατά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ριάντ τον Ιούλιο του 2022. Κάπως έτσι μετά την εξαγορά ευρωβουλευτών, έχουμε πιθανώς και την πρώτη εξαγορά πρωθυπουργού, τάζοντάς του λαγούς με πετραχήλια. Οι Σαουδάραβες ποντάρουν πολλά στην υποτακτικότητα του Μητσοτάκη στο κέρδος, καθώς το επιχείρημά τους για την ανάληψη του θεσμού είναι ότι αυτός θα διεξαχθεί σε τρεις ηπείρους. Πρόκειται για ένα δυνατό επιχείρημα απέναντι στις ανταγωνιστικές συμπράξεις Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ουκρανίας από τη μία, και Αργεντινής, Ουρουγοουάης, Παραγουάης και Χιλής από την άλλη, ενόψει της διάσκεψης της FIFA το 2024.

Αδιαφορία στο έγκλημα

Όλα τα παραπάνω είναι βάσιμα και με το παραπάνω. Μετά την αποκάλυψη του Politico, ο υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης, με τιτίβισμά του στο twitter, έσπευσε να διαψεύσει τα περί «εξαγοράς» του πρωθυπουργού, χωρίς όμως να διαψεύδει την ύπαρξη σοβαρών συνομιλιών ανάμεσα στις τρεις χώρες. Ο πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο επαναδιοργάνωσης του Μουντιάλ από Αραβική χώρα δήλωσε «γιατί όχι;», ενώ παράλληλα τόνισε ότι μια ενδεχόμενη υποψηφιότητα Σαουδικής Αραβίας-Ελλάδας-Αιγύπτου, θα ανεβάσει το επίπεδο του ανταγωνισμού καθώς «θα ωθήσει κάθε υποψηφιότητα να πράξει το καλύτερο». Ο συνομιλητής του Κασιδιάρη, Τάκης Μπαλτάκος που αφού αποπέμφθηκε από σύμβουλος του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, πλέον ηγείται της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας ως πρόεδρός της, όταν ρωτήθηκε για ενδεχόμενη ανάληψη του Μουντιάλ του 2030 από τη χώρα μας, δήλωσε ότι «αν ο πρωθυπουργός το αποφασίσει, εγώ θα υπογράψω και με τα δύο χέρια».

Όλοι οι παραπάνω μυρίζονται τρελά κέρδη και σπεύδουν να υποκλιθούν στα σαουδαραβικό επιχειρείν με τον πιο γλοιώδη τρόπο. Ξεχνούν βέβαια αυτά που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όλοι οι υπόλοιποι. Ότι μιλάμε για κράτη στα οποία οι γυναίκες και τα μέλη της lgbtqi κοινότητας δέχονται πρωτοφανή καταπάτηση δικαιωμάτων. Ότι μιλάμε για καθεστώτα που ακόμη και για μια μη αρεστή ανάρτηση στο ίντερνετ μπορεί να βρεθεί κάποιος με παραπάνω από δέκα χρόνια φυλάκιση στην πλάτη. Ότι μιλάμε για χώρες στις οποίες στο όνομα του κέρδους σκοτώνονται σε εργατικά κάτεργα χιλιάδες εργάτες καθώς επικρατούν επίσημα συνθήκες -κυριολεκτικής- σκλαβιάς. Ότι μιλάμε για γεωπολιτικές δυνάμεις που επιχειρούν να αναδιατάξουν το διεθνές σκηνικό στη Μέση Ανατολή και τον αραβικό κόσμο είτε βομβαρδίζοντας άλλα κράτη όπως η Υεμένη, είτε επιχειρώντας να ηγεμονεύσουν στην ευρύτερη περιοχή νομιμοποιώντας τα εγκλήματά τους μέσα από φαντασμαγορικές πολιτισμικές εκδηλώσεις. Πολλά από τα παραπάνω έχουν καταγγείλει επανειλημμένως διεθνείς οργανισμοί προστασίας δικαιωμάτων με προεξάρχουσα τη Διεθνή Αμνηστία που έχει αντιταχθεί στο κλείσιμο του ματιού από τη FIFA στη Σαουδική Αραβία.

Ανάγκη ξεκάθαρης αντίθεσης

Ας είμαστε όμως ξεκάθαροι. Η υποβολή κοινής υποψηφιότητας Ελλάδας-Σαουδικής Αραβίας-Αιγύπτου δεν αποτελεί ένα αυτοτελές αθλητικό πρότζεκτ. Εντάσσεται σε μια ευρύτερη, γεωπολιτικού χαρακτήρα στρατηγική συμφωνία και συμμαχία. Πρόκειται για ένα τρίγωνο χωρών που επιχειρούν να αναβαπτισθούν στο διεθνές σκηνικό, από διαφορετικές αφετηρίες και με διαφορετικές επιδιώξεις η κάθε μία. Το ποδόσφαιρο είναι απλώς ο άρτος και το θέαμα, πίσω από ευρύτερα συμφέροντα, σε μια περιοχή του χάρτη όπου οξύνονται οι ανταγωνισμοί και ελλοχεύουν οι κίνδυνοι. Είναι σαφές ότι το εργατικό κίνημα και η Αριστερά πρέπει να αντιταχθούν σε αυτή την εγκληματική υποψηφιότητα. Οι πρόσφατες καταγγελίες από τα κάτεργα του Κατάρ πρέπει να λειτουργήσουν προειδοποιητικά. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιτρέψουμε στο όνομα του ποδοσφαίρου να μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα εργατικό κολαστήριο, όπου κερδισμένοι θα είναι οι εργολάβοι, οι χορηγοί και οι πάσης φύσεως μεγαλοπαράγοντες.

Πρέπει από τώρα, όσο είναι ακόμη νωρίς, να υψώσουμε την αντίθεσή μας στη συνδιοργάνωση του Μουντιάλ από κοινού με το αντιδραστικό Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας και το ανελεύθερο καθεστώς της Αιγύπτου. Και σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να στηθούν πρωτοβουλίες ενημέρωσης για το τι θα σήμαινε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Στην Ελλάδα που ακόμη οι εργαζόμενοι πληρώνουν τη φούσκα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, την ώρα που τα ολυμπιακά ακίνητα είτε σαπίζουν, είτε ιδιωτικοποιούνται, έχουμε και την εμπειρία και την αντίληψη να κατανοήσουμε τι διακυβεύεται από μια τέτοια πρόταση. Απέναντι στις εξαγορασμένες συμφωνίες των από πάνω, πρέπει να προβάλλουμε τη δύναμη των από κάτω. Απέναντι στα φαντασμαγορικά θεάματα, πρέπει να αντιπαραθέσουμε την ταξική βαναυσότητα. Απέναντι στα κέρδη τους πρέπει να υπερασπιστούμε τη ζωή μας.