Μπορούμε να δούμε ψηλότερα απ΄το μπόι μας και κει να μετρηθούμε με τον εχθρό!

Νωπές οι βου­λευ­τι­κές εκλο­γές αλλά ορατά τα ση­μά­δια τους στη ζωή και στις καρ­διές μας. Οι κα­πνοί των κα­μέ­νων, ενώ­νο­νται με τους ανε­λέ­η­τους φό­ρους και την ασφυ­κτι­κή ζωή στα πε­ζο­δρό­μια της Αθή­νας και τους με­γα­λο­ερ­γο­λα­βι­κούς πε­ρι­πά­τους. Οι νε­κροί με­τα­νά­στες, που για κά­ποιους δεν με­τριού­νται ως άν­θρω­ποι, ση­μα­δεύ­ουν τις νύ­χτες με εφιάλ­τες, μαζί με όλους εκεί­νους τους αό­ρα­τους για κυ­βερ­νή­σεις και αγα­στές αυ­το­διοι­κη­τι­κές αρχές, τους φτω­χούς που εγκα­τα­λεί­πο­νται, τις μα­νά­δες που ψά­χνουν μια θέση σε ένα δη­μό­σιο παι­δι­κό σταθ­μό, τους ανά­πη­ρους που αδυ­να­τούν να κυ­κλο­φο­ρή­σουν, τις οι­κο­γέ­νειες που δεν μπο­ρούν να πλη­ρώ­σουν τα υπέ­ρο­γκα νοί­κια, τους μι­κρο­βιο­τέ­χνες που σφα­λί­ζουν τις επι­χει­ρή­σεις τους, τους ανέρ­γους και τη νε­ο­λαία μας που γί­νο­νται πιόνι των πο­λυ­ε­θνι­κών ή στοι­βά­ζο­νται στη λο­γι­κή του tip, της σεζόν ή φεύ­γουν έξω μπας και ζή­σουν.

Η Αθήνα δι­χά­ζε­ται, όπως και όλη η Ελ­λά­δα, από­λυ­τα τα­ξι­κά και με­λε­τη­μέ­να, στην εγκα­τά­λει­ψη και φτω­χο­ποί­η­ση των λαϊ­κών γει­το­νιών και την τσι­με­ντέ­νια του­ρι­στι­κο­ποί­η­ση του κέ­ντρου. Τα διά­φο­ρα funds και οι με­γα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες χει­ρο­κρο­τούν την αρχή Μπα­κο­γιάν­νη και τους σχε­δια­σμούς των υπο­τι­θέ­με­νων ανα­πλά­σε­ων, που στο όνομα του κέρ­δους θα ρη­μά­ξουν κάθε ίχνος πνεύ­μο­να, από την Ακα­δη­μία Πλά­τω­να ως τον Λόφο του Στρέ­φη. Οι ημί­με­τρες, δια­χει­ρι­στι­κού τύπου, δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις, που επί της ου­σί­ας δεν θί­γουν την ρίζα, δεν στο­χεύ­ουν στην ταυ­τό­χρο­νη κι­νη­μα­τι­κή/κοι­νω­νι­κή ενερ­γο­ποί­η­ση, δράση, συμ­με­το­χή και χει­ρα­φέ­τη­ση του πο­λί­τη, στη σύν­δε­ση του με­ρι­κού αι­τή­μα­τος με το συ­νο­λι­κό ασφυ­κτι­κό πλαί­σιο της ευ­ρω­παϊ­κής μέ­γκε­νης και των μνη­μο­νια­κών δε­σμεύ­σε­ων, στρώ­νουν το χαλί στην ολο­έ­να και με­γα­λύ­τε­ρη συ­ντη­ρι­κο­ποί­η­ση και απο­γο­ή­τευ­ση του κό­σμου. Ταυ­τό­χρο­να, οι κα­ταγ­γελ­τι­κές φωνές, που στο όνομα της κα­θα­ρό­τη­τας δεν βρί­σκουν εκεί­νες τις ρωγ­μές που θα ανοί­ξουν ηγε­μο­νι­κούς αρι­στε­ρούς, μα­χό­με­νους δρό­μους υπο­ταγ­μέ­νους στην υπε­ρά­σπι­ση των απλών λαϊ­κών ανα­γκών, της κοι­νω­νι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης με στόχο την ρήξη και την ανα­τρο­πή, μέ­νουν, δυ­στυ­χώς, στο πε­ρι­θώ­ριο του ανα­γκαί­ου πο­λι­τι­κού και κοι­νω­νι­κού δια­λό­γου.

Οι αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές γί­νο­νται σε ένα δυ­σβά­στα­χτο τοπίο για το λαό και ένα ρευ­στό τοπίο για την Αρι­στε­ρά που προ­σπα­θεί να βρει τους ανα­γκαί­ους βη­μα­τι­σμούς της.

Ενω­τι­κά εγ­χει­ρή­μα­τα έρ­χο­νται να τα­ρά­ξουν την ύπνω­ση και να ξε­κι­νή­σουν ένα δύ­σκο­λο αλλά ανα­γκαίο διά­λο­γο και εκεί ο μόνος κερ­δι­σμέ­νος οφεί­λου­με να είναι ο κό­σμος του με­ρο­κά­μα­του που συν­θλί­βε­ται, ο μι­κρο­συ­ντα­ξιού­χος και ο ανα­σφά­λι­στος, ο νε­ο­λαί­ος και ο άνερ­γος, ο κάθε άν­θρω­πος με την οποια­δή­πο­τε έμ­φυ­λη ταυ­τό­τη­τα, ο ξε­ρι­ζω­μέ­νος πρό­σφυ­γας και με­τα­νά­στης, ο εγκα­τα­λε­λειμ­μέ­νος άστε­γος. Εκεί δεν χω­ρούν απο­κλει­σμοί ή μι­κρο­πο­λι­τι­κές αντι­πα­ρα­θέ­σεις! Όταν υπάρ­χει το πλαί­σιο και συμ­με­τέ­χει η βάση, όταν υπάρ­χει ο κοι­νός τόπος της αλ­λα­γής από τη γει­το­νιά, τον χώρο δου­λειάς, ως τον Δήμο, την κυ­βέρ­νη­ση, το ίδιο το κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα οι μι­κρές νίκες μπο­ρούν να γί­νουν πο­τά­μι οργής και ανα­τρο­πής.

Πολ­λοί και πολ­λές ακο­λου­θή­σα­με και ακο­λου­θού­με δια­φο­ρε­τι­κές πο­λι­τι­κές δια­δρο­μές, κρι­νό­μα­στε και κρί­νου­με, συ­γκρουό­μα­στε και ενω­νό­μα­στε. Ποια είναι εκεί­νη η γραμ­μή που κα­θο­ρί­ζει το ορθό; Με ποια αξια­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη μι­λά­με στη νέα γενιά που βιώ­νει το απο­συ­νά­γω­γο, τον ρα­τσι­σμό, τον φα­σι­σμό και τον να­ζι­σμό;

Με πολλή σκέψη και ταυ­τό­χρο­νο εν­θου­σια­σμό ένωσα τις δυ­νά­μεις μου, ως υπο­ψή­φια, στην κοινή κά­θο­δο τριών δη­μο­τι­κών κι­νή­σε­ων - Ανταρ­σία στις γει­το­νιές της Αθή­νας, Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Ανα­τρο­πή στην Αθήνα, Ανυ­πό­τα­κτη Αθήνα, μαζί με συ­νερ­γα­ζό­με­νους συ­να­γω­νι­στές και συ­να­γω­νί­στριες στο πο­λύ­μορ­φο και δυ­να­μι­κό ψη­φο­δέλ­τιο της Ανα­τρε­πτι­κής Συμ­μα­χί­ας για την Αθήνα, που μπο­ρεί και πρέ­πει να κερ­δί­σει πλα­τύ­τε­ρες λαϊ­κές μάζες.

Η επι­λο­γή του προ­σώ­που του δι­κη­γό­ρου Κώστα Πα­πα­δά­κη, ως υπο­ψη­φί­ου δη­μάρ­χου ση­μα­το­δο­τεί με τον κα­λύ­τε­ρο δυ­να­τό τρόπο τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της ενω­τι­κής κί­νη­σης. Πι­στός στις αξίες της Αρι­στε­ράς, μα­χό­με­νος και ενερ­γός από τα μα­θη­τι­κά του χρό­νια σε δρά­σεις δια­λό­γου, κι­νή­μα­τα, αντι­φα­σι­στι­κές κι­νή­σεις, υπήρ­ξε ιδρυ­τι­κό µέλος της Εναλ­λα­κτι­κής Πα­ρέ­µβα­σης Δι­κη­γό­ρων Αθή­νας και εκλε­γµέ­νος εκ­πρό­σω­πός της, πέντε φορές στο Δ.Σ. του ΔΣΑ.  Συ­νή­γο­ρος πο­λι­τι­κής αγω­γής στην δίκη της Χ.Α, μά­χι­μος σε όλα τα δι­καιω­μα­τι­κά μέ­τω­πα ενά­ντια σε φι­μώ­σεις και απο­κλει­σμούς, μπο­ρεί να υπε­ρα­σπι­στεί συλ­λο­γι­κά σε αυτή τη μάχη τους κα­τοί­κους της πόλης μας για τη ζωή που μας αξί­ζει.

Έχο­ντας, η ίδια βιώ­σει την οι­κο­νο­μι­κή σύν­θλι­ψη ως εκ­παι­δευ­τι­κός, ζώ­ντας σε ένα από τα πιο εγκα­τα­λε­λειμ­μέ­να δια­με­ρί­σμα­τα της Αθή­νας- 4ο, έχο­ντας πε­ρά­σει με σε­βα­σμό από χώ­ρους της αρι­στε­ράς από τα μα­θη­τι­κά μου χρό­νια, έχο­ντας υπη­ρε­τή­σει από συν­δι­κα­λι­στι­κές και αυ­το­διοι­κη­τι­κές θέ­σεις το δίκιο του πλητ­τό­με­νου, κρι­νό­με­νη πάντα για την ορ­θό­τη­τα ή όχι των επι­λο­γών μου, πε­ρή­φα­να και με αξιο­πρέ­πεια συ­ντάσ­σο­μαι σε αυτό το ενω­τι­κό εγ­χεί­ρη­μα που έχει σή­με­ρα και επι­βάλ­λε­ται να έχει και αύριο.

Πράγ­μα­τι, λοι­πόν, μπο­ρού­με και πρέ­πει να δούμε ψη­λό­τε­ρα από το μπόι μας και να ανα­με­τρη­θού­με με τον εχθρό, που δεν είναι ανά­με­σά μας και δεν θα κερ­δη­θεί παρά μόνο με την ανα­γκαία υπέρ­βα­ση!