Το Σαββατοκύριακο πραγματοποιείται η σύνοδος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε μια συγκυρία που την χαρακτηρίζει η σφοδρή, αήθης και ακροδεξιά επίθεση του Σαμαρά στην Αριστερά, το κίνημα και την κοινωνία μα και η ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ να ανασχεδιάσει τη γραμμή και την τακτική του σ’ αυτές τις συνθήκες.

Η Κε­ντρι­κή Επι­τρο­πή θα χρεια­στεί να συ­ζη­τή­σει σε βάθος τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της συ­γκυ­ρί­ας, να απο­λο­γί­σει τις προ­σπά­θειες που έχουν γίνει μέχρι σή­με­ρα, να κρί­νει με πνεύ­μα ελεύ­θε­ρο και χωρίς προ­κα­τα­λή­ψεις τις πρω­το­βου­λί­ες των κε­ντρι­κών στε­λε­χών και των ορ­γά­νων, να εξα­σφα­λί­σει τη δια­τύ­πω­ση της ανα­γκαί­ας για την επό­με­νη πε­ρί­ο­δο γραμ­μής με ξε­κά­θα­ρο τρόπο, να προ­χω­ρή­σει ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο στα ζη­τή­μα­τα της συ­γκρό­τη­σης και της δη­μο­κρα­τι­κής και συλ­λο­γι­κής λει­τουρ­γί­ας των ορ­γά­νων και του πο­λι­τι­κού φορέα γε­νι­κό­τε­ρα.

Από τη μια πλευ­ρά, είναι πορ­φα­νής η ανά­γκη για τη θω­ρά­κι­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απέ­να­ντι στην τρι­κομ­μα­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά και τα ποι­κί­λα συ­στή­μα­τα προ­πα­γάν­δας που και­ρο­φυ­λα­κτούν για να τον δυ­σφη­μί­σουν και να τον συ­κο­φα­ντή­σουν στην κοινή γνώμη, ανά­γκη που απαι­τεί τη μέ­γι­στη σο­βα­ρό­τη­τα, υπευ­θυ­νό­τη­τα και προ­πα­ντός πο­λι­τι­κο­ποί­η­ση της συ­ζή­τη­σης στο με­γα­λύ­τε­ρο βαθμό. Από την άλλη πλευ­ρά, είναι προ­ϋ­πό­θε­ση για όλα αυτά η πιο ανοι­χτή, δη­μο­κρα­τι­κή και συ­ντρο­φι­κή συ­ζή­τη­ση και αντι­πα­ρά­θε­ση για σειρά θε­μά­των που έχουν ανα­δει­χθεί στη συ­γκυ­ρία και επι­λο­γές που έχουν γίνει από κε­ντρι­κά στε­λέ­χη καθώς και από τα κομ­μα­τι­κά όρ­γα­να.

Στο υπό­βα­θρο όλων των θε­μά­των βρί­σκε­ται το δί­λημ­μα εάν πρέ­πει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να «στρογ­γυ­λέ­ψει» τις ρι­ζο­σπα­στι­κές αιχ­μές του πο­λι­τι­κού του λόγου και της φυ­σιο­γνω­μί­ας του, να με­τα­κι­νη­θεί και να προ­σαρ­μο­στεί «ρε­α­λι­στι­κά», απο­δε­χό­με­νος κατ’ ουσία τους κα­νό­νες που δια­μορ­φώ­νουν οι «αγο­ρές» και τα ντό­πια και διε­θνή κα­πι­τα­λι­στι­κά κέ­ντρα, προ­κει­μέ­νου να αυ­ξή­σει το πο­σο­στό του, ή εάν αντί­θε­τα θα πρέ­πει να επι­μεί­νει και να βα­θύ­νει τις αιχ­μές αυτές, το ρι­ζο­σπα­στι­κό - ανα­τρε­πτι­κό του πρό­γραμ­μα και τη φυ­σιο­γνω­μία προ­κει­μέ­νου να κερ­δί­σει την κρί­σι­μη κοι­νω­νι­κή δια­φο­ρά στο ιδε­ο­λο­γι­κό, πο­λι­τι­κό και τα­ξι­κό ισο­ζύ­γιο στο τοπίο της πό­λω­σης που αντι­κει­με­νι­κά πα­ρά­γει η κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση, απέ­να­ντι στον Σα­μα­ρά, αλλά και την Ε.Ε., το ΔΝΤ και τα συμ­φέ­ρο­ντα του με­γά­λου ντό­πιου και διε­θνούς κε­φα­λαί­ου που εκ­προ­σω­πούν.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η απά­ντη­ση στο δί­λημ­μα αφορά στα συ­μπε­ρά­σμα­τα για τους λό­γους και τις αι­τί­ες που οδή­γη­σαν ένα μικρό κόμμα της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς του 4,5% στο 27% και στη θέση της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης.

Η απά­ντη­ση είναι πως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έστει­λε προς τη μα­χό­με­νη σκλη­ρά επί δύο χρό­νια κοι­νω­νία το μή­νυ­μα πως μέσα από την «κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς» και τη μο­νο­με­ρή ανα­τρο­πή του μνη­μο­νί­ου είναι πραγ­μα­τι­κά εφι­κτό να υπάρ­ξει ρήξη και ανα­τρο­πή της επι­βαλ­λό­με­νης μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής, με άμεσα απο­τε­λέ­σμα­τα στη ζωή της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας, της ερ­γα­τι­κής τάξης και των φτω­χών λαϊ­κών στρω­μά­των.

Η τα­λά­ντευ­ση ανά­με­σα στις δύο στρα­τη­γι­κές και η ρα­γδαία απο­μά­κρυν­ση το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα, από κε­ντρι­κά στε­λέ­χη και τον ίδιο τον πρό­ε­δρο, από τη γραμ­μή της ρήξης και της ανα­τρο­πής, έχει κο­στί­σει την απώ­λεια της πρω­το­βου­λί­ας των κι­νή­σε­ων και τη στα­σι­μό­τη­τα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που προ­οιω­νί­ζε­ται ακόμη βα­ρύ­τε­ρες απώ­λειες γι’ αυτόν και τον κόσμο και τις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς και των κι­νη­μά­των.

Κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς ή κυ­βέρ­νη­ση εθνι­κής και κοι­νω­νι­κής σω­τη­ρί­ας με την κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά και τη λαϊκή Δεξιά;

Μο­νο­με­ρής ανα­τρο­πή του μνη­μο­νί­ου και της λι­τό­τη­τας ή επα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση;

Καμία θυσία για το ευρώ ή πάση θυσία εντός Ευ­ρω­ζώ­νης;

Εθνι­κο­ποί­η­ση τρα­πε­ζών και κάθε ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νης ΔΕΚΟ και στρα­τη­γι­κών το­μέ­ων της οι­κο­νο­μί­ας ή ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις υπό «κοι­νω­νι­κά ωφέ­λι­μους» όρους;

Σύ­γκρου­ση με (όλη) την τρόι­κα ή προ­νο­μια­κή συμ­μα­χία με το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ ελέω (κά­ποιου) «κου­ρέ­μα­τος» του χρέ­ους;

Με προ­τε­ραιό­τη­τα την ανά­πτυ­ξη μα­ζι­κού, εξε­γερ­τι­κού και συ­γκρου­σια­κού ερ­γα­τι­κού και κοι­νω­νι­κού κι­νή­μα­τος ή με υπο­τα­γή στη «νο­μι­μό­τη­τα» του Σα­μα­ρά, του Δέν­δια και της κα­τα­στο­λής;

Τα δι­λήμ­μα­τα αυτά εμ­φα­νί­ζο­νται ολο­έ­να και πιο ξε­κά­θα­ρα στα μάτια της κοι­νω­νί­ας και δεν θο­λώ­νουν εύ­κο­λα από την επι­κοι­νω­νια­κή δια­χεί­ρι­ση των κομ­μά­των και των ΜΜΕ, ακρι­βώς γιατί είναι πλέον πολύ με­γά­λο μέρος της κοι­νω­νί­ας που δεν αντι­με­τω­πί­ζει πια γε­νι­κώς την απει­λή του μνη­μο­νί­ου καθώς έχει ήδη υπο­στεί τις σκλη­ρό­τα­τες συ­νέ­πειες: την ανερ­γία, τη φτώ­χεια, την από­γνω­ση, την κα­τα­στο­λή.

Οι εκλο­γές του Μάη και του Ιούνη καθώς και η εκλο­γι­κή εκτί­να­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήταν το απο­τέ­λε­σμα της σθε­να­ρής αντί­στα­σης του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας, της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας, που «συ­νά­ντη­σε» τον πο­λι­τι­κό στόχο της «κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς».

Είναι τώρα απα­ραί­τη­το να επα­να­βε­βαιώ­σει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αυτή τη «συ­νά­ντη­ση», να της δώσει νέα ώθηση και προ­ο­πτι­κή άμε­σης ρήξης απέ­να­ντι στον αυ­ταρ­χι­κό, αντι­δη­μο­κρα­τι­κό, ακρο­δε­ξιό δρόμο του Σα­μα­ρά. Με μια πο­λι­τι­κή γραμ­μή που θα ανα­νε­ώ­σει τη διά­θε­ση και την πίστη της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας πως μπο­ρεί να αμ­φι­σβη­τή­σει τους «κα­νό­νες», να στα­μα­τή­σει άμεσα τη σκλη­ρή λι­τό­τη­τα, να σπά­σει τον αδύ­να­μο κρίκο της ευ­ρω­παϊ­κής κρί­σης, συ­νε­γεί­ρο­ντας τους λαούς και την Αρι­στε­ρά πα­νευ­ρω­παϊ­κά και διε­θνώς.

Η συ­νε­δρί­α­ση της Κε­ντρι­κής Επι­τρο­πής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στις 2 και 3 Φλε­βά­ρη είναι μια ση­μα­ντι­κή δια­δι­κα­σία σε μια κρί­σι­μη στιγ­μή για το μέλ­λον του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του αγώνα για την ανα­τρο­πή.

Οι δυ­νά­μεις του Rproject (ανέ­ντα­χτοι, ΑΠΟ, ΔΕΑ, Κόκ­κι­νο) και γε­νι­κό­τε­ρα η Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα θα επι­διώ­ξουν να συμ­βά­λουν κα­θο­ρι­στι­κά στην κα­τα­νό­η­ση των κυ­ρί­αρ­χων δι­λημ­μά­των της πε­ριό­δου και των συ­να­κό­λου­θων πο­λι­τι­κών επι­λο­γών. Θα δώ­σουν τη μάχη για να επα­νέλ­θει η πυ­ξί­δα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην κα­τεύ­θυν­ση της ρήξης και της ανα­τρο­πής. Με την επι­μο­νή στη ρι­ζο­σπα­στι­κή, ανα­τρε­πτι­κή, σο­σια­λι­στι­κής προ­ο­πτι­κής γραμ­μή της «κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς», της ανα­τρο­πής της μνη­μο­νια­κής κυ­βέρ­νη­σης και (όλης) της Τρόι­κας, της άμε­σης, μο­νο­με­ρούς κα­τάρ­γη­σης του μνη­μο­νί­ου και της δια­γρα­φής του χρέ­ους με τη θέση «καμιά θυσία για το ευρώ», της εθνι­κο­ποί­η­σης των τρα­πε­ζών και των ΔΕΚΟ κό­ντρα στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, της άμε­σης ανα­τρο­πής και ανα­στρο­φής της λι­τό­τη­τας. Θα υπο­στη­ρί­ξουν την ανα­γκαιό­τη­τα και τη στή­ρι­ξη της συλ­λο­γι­κής και δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας του κόμ­μα­τος. Θα υπεν­θυ­μί­σουν προς όλες τις κα­τευ­θύν­σεις τη ρι­ζο­σπα­στι­κή, ανα­τρε­πτι­κή και σο­σια­λι­στι­κή φυ­σιο­γνω­μία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Ετικέτες