Μπροστά στην κορύφωση της δίκης και την επέτειο της δολοφονίας Φύσσα

Μετά το στρα­πά­τσο των ευ­ρω­ε­κλο­γών και των το­πι­κών εκλο­γών και με τη δίκη να μπαί­νει στην τε­λι­κή ευ­θεία, η Χρυσή Αυγή πα­ρα­μέ­νει στη δίνη της κρί­σης της.

Στις κάλ­πες της 7ης Ιούλη θα με­τρη­θεί αν ισχύ­ει η τάση γε­νι­κευ­μέ­νης κάμ­ψης της επιρ­ρο­ής της, που κα­τα­γρα­φό­ταν στις δη­μο­σκο­πή­σεις ως την ώρα που γρά­φο­νταν αυτές οι γραμ­μές. Πά­ντως ο συν­δυα­σμός των εκλο­γι­κών απο­τε­λε­σμά­των και της δίκης έχει κάνει τον Μι­χα­λο­λιά­κο να διαν­θί­ζει τις ομι­λί­ες του με ανα­φο­ρές σε έν­δο­ξες ήττες –σε με­γά­λη από­στα­ση από την εποχή του «ερ­χό­μα­στε».

Σε αυτή τη συ­γκυ­ρία, το αντι­ρα­τσι­στι­κό-αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα και η Αρι­στε­ρά έχουν τη δυ­να­τό­τη­τα να κλι­μα­κώ­σουν την πάλη και να δώ­σουν στους νε­ο­να­ζί ένα τε­λειω­τι­κό χτύ­πη­μα, για να μην ξα­να­ση­κώ­σουν κε­φά­λι.

Λέ­γο­ντας ότι η δίκη μπαί­νει στην τε­λι­κή ευ­θεία, πε­ρι­γρά­φε­ται μια μακρά πο­ρεία που πι­θα­νο­λο­γεί­ται να φτά­σει ως την άνοι­ξη του 2020. Ωστό­σο, έχου­με μπει στη φάση των απο­λο­γιών των κα­τη­γο­ρου­μέ­νων. Σε αυτή τη φάση, η κοι­νω­νι­κή-κι­νη­μα­τι­κή πίεση θα παί­ξει ση­μα­ντι­κό ρόλο: Από την «ανά­πο­δη», θε­τι­κή πλευ­ρά, μπο­ρού­με να ανα­λο­γι­στού­με το ρόλο που έπαι­ξε αυτή η πίεση στις απο­φά­σεις για την Ηριάν­να, τον Θε­ο­φί­λου, την κα­θα­ρί­στρια που πλα­στο­γρά­φη­σε το πτυ­χίο της… Αυτή η συ­νει­δη­το­ποί­η­ση έχει φανεί και στην αί­θου­σα της δίκης (γε­μά­τη αφό­του άρ­χι­σαν οι απο­λο­γί­ες), αλλά και στη μα­ζι­κό­τη­τα της αντι­φα­σι­στι­κής συ­νέ­λευ­σης στο Αντι­ρα­τσι­στι­κό Φε­στι­βάλ, που ήταν με­γα­λύ­τε­ρη από κάθε άλλη φορά κι έπια­σε με­γέ­θη «ανοι­χτής εκ­δή­λω­σης».

Μέχρι τώρα, το τάγμα εφό­δου της Νί­καιας πα­ρου­σιά­ζει μια θλι­βε­ρή ει­κό­να. Η αρ­χι­κή γραμ­μή για «συ­μπλο­κή χρυ­σαυ­γι­τών με αναρ­χι­κούς», που όμως είναι άσχε­τη με τη δο­λο­φο­νία Φύσσα, έχει αντι­κα­τα­στα­θεί από την άρ­νη­ση ΟΛΩΝ των μελών του τάγ­μα­τος ότι ήταν εκεί. Οι «ατο­μι­κές» υπε­ρα­σπί­σεις του κα­θε­νός αλ­λη­λο­δια­ψεύ­δο­νται, με τον ένα χρυ­σαυ­γί­τη να δίνει τον άλλο και κα­νείς τους να μην πεί­θει την έδρα μέσα σε αυτό το χάος –συχνά αστεί­ων– αντι­φά­σε­ων (με δε­δο­μέ­νο το απο­δει­κτι­κό υλικό που έχει ήδη πα­ρου­σια­στεί). Στις 11 ή στις 17 Ιούλη το εν­δια­φέ­ρον θα κο­ρυ­φω­θεί, καθώς θα απο­λο­γη­θεί ο «πυ­ρη­νάρ­χης» της Νί­καιας, Πα­τέ­λης, και ο άν­θρω­πος που εκτέ­λε­σε τη δο­λο­φο­νία, ο Ρου­πα­κιάς. Και μετά την υπό­θε­ση Φύσσα ακο­λου­θούν τους επό­με­νους μήνες οι υπό­δι­κοι για την επί­θε­ση στους Αι­γύ­πτιους αλ­λιερ­γά­τες και για την επί­θε­ση στα μέλη του ΠΑΜΕ, πριν αρ­χί­σουν να απο­λο­γού­νται τα ηγε­τι­κά στε­λέ­χη.

Σ’ εκεί­νη τη φάση θα είναι ευ­και­ρία να εκ­φρα­στεί η κοι­νω­νι­κή πίεση και στο δρόμο, με συ­γκε­ντρώ­σεις. Η πο­λι­τι­κή αγωγή και δυ­νά­μεις που «τρέ­χουν» τη δίκη σκο­πεύ­ουν να βγά­λουν κα­λέ­σμα­τα για μέ­ρες-κλει­διά (π.χ. απο­λο­γία Μι­χα­λο­λιά­κου), που αξί­ζει να ορ­γα­νω­θούν συ­στη­μα­τι­κά και σο­βα­ρά, για να μπο­ρέ­σου­με να πα­ρου­σιά­σου­με στο δρόμο ένα σο­βα­ρό δυ­να­μι­κό, αντά­ξιο της προσ­δο­κί­ας να πάρει «κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό» χα­ρα­κτή­ρα η αντι­πα­ρά­θε­ση με τη Χρυσή Αυγή και η απαί­τη­ση να δι­κα­στεί και να μην ανα­λω­θεί η ενέρ­γεια κά­ποιων λίγων κι απο­φα­σι­σμέ­νων από τη μία συ­γκέ­ντρω­ση στην άλλη.

Η δρο­μο­λό­γη­ση της «τε­λι­κής ευ­θεί­ας» της δίκης θα συ­μπέ­σει και με την επέ­τειο της δο­λο­φο­νί­ας του Παύ­λου Φύσσα. Αυτό κάνει τον κε­κτη­μέ­νο πλέον «αντι­φα­σι­στι­κό Σε­πτέμ­βρη» πολύ πιο ανα­βαθ­μι­σμέ­νο. Κάθε χρόνο ήταν μια ση­μα­ντι­κή επέ­τειος, αλλά φέτος απο­κτά ακόμα πιο ση­μα­ντι­κό χα­ρα­κτή­ρα.

Στο ίδιο το Κε­ρα­τσί­νι, ήδη προ­γραμ­μα­τί­ζε­ται ένα πρό­γραμ­μα πιο πλού­σιο από κάθε άλλη φορά. Συ­ναυ­λία ερα­σι­τε­χνι­κών συ­γκρο­τη­μά­των από τα σχο­λεία της πε­ριο­χής, δι­ή­με­ρο με γκρά­φι­τι στους τοί­χους της γει­το­νιάς, κε­ντρι­κή αντι­φα­σι­στι­κή συ­ναυ­λία («σιγά μη φο­βη­θώ») και δια­δή­λω­ση στους δρό­μους του Κε­ρα­τσι­νί­ου προς τα γρα­φεία της Χρυ­σής Αυγής στον Πει­ραιά.

Ως «μο­ντέ­λο» που επι­χει­ρεί να «ρι­ζώ­σει» την αντι­φα­σι­στι­κή δράση στη γει­το­νιά και να ενερ­γο­ποι­ή­σει την το­πι­κή κοι­νω­νία είναι χρή­σι­μο. Αυτό επι­διώ­κουν και οι διορ­γα­νω­τές και μά­λι­στα σε μια γει­το­νιά που απο­τε­λεί ένα από τα τε­λευ­ταία «κά­στρα» τα οποία επι­χει­ρεί να κρα­τή­σει ακόμα και σή­με­ρα η Χρυσή Αυγή. Είναι ένα μο­ντέ­λο που πρέ­πει να επι­διώ­κε­ται  πα­ντού και πάντα.

Αλλά στην επέ­τειο της δο­λο­φο­νί­ας, με τη δίκη στην τε­λι­κή ευ­θεία, με την ευ­και­ρία να κα­τα­φέ­ρου­με «στρα­τη­γι­κά» χτυ­πή­μα­τα στους νε­ο­να­ζί, είναι ανα­γκαία και μια με­τα­φο­ρά της μάχης στο κέ­ντρο της Αθή­νας, μια με­γά­λη αντι­φα­σι­στι­κή δια­δή­λω­ση που θα επι­χει­ρεί να κι­νη­το­ποι­ή­σει κόσμο ευ­ρύ­τε­ρο από αυτόν των γει­το­νιών του Πει­ραιά και των το­πι­κών συλ­λο­γι­κο­τή­των, που θα απα­ντά συ­νο­λι­κό­τε­ρα στο ρα­τσι­σμό και το φα­σι­σμό, πέρα από την ανα­γκαία το­πι­κή δράση στη γει­το­νιά του Παύ­λου, για την απο­μό­νω­ση των νε­ο­να­ζί εκεί που επι­χεί­ρη­σαν να πα­τή­σουν πιο συ­στη­μα­τι­κά κι εγκλη­μα­τι­κά πόδι.

Η ση­μα­σία της συ­γκυ­ρί­ας (και η ευ­και­ρία που έχου­με) επι­βάλ­λει να απο­φευ­χθούν λάθη. Το ένα είναι να επι­κρα­τή­σει μια «αντα­γω­νι­στι­κή» λο­γι­κή ανά­με­σα στις δρά­σεις στο Κε­ρα­τσί­νι και την ανά­γκη μιας κε­ντρι­κής δια­δή­λω­σης στην Αθήνα –ή να υπο­κα­τα­στα­θεί αυτή η ανά­γκη από κά­ποια κα­λέ­σμα­τα στις κρί­σι­μες μέρες της δίκης. Η διά­θε­ση για «πα­νελ­λα­δι­κές δρά­σεις», για να μην πε­ριο­ρι­στεί στο Κε­ρα­τσί­νι η επέ­τειος, είναι πο­λύ­τι­μη. Και μπο­ρεί να συ­μπε­ρι­λά­βει την Αθήνα. Το δεύ­τε­ρο που πρέ­πει να απο­φευ­χθεί είναι οι «αυ­θαί­ρε­τες» απο­φά­σεις από κάθε συλ­λο­γι­κό­τη­τα που έχει άλλο σχε­δια­σμό, γιατί μπο­ρούν να ενι­σχύ­σουν τον κα­τα­κερ­μα­τι­σμό.

Είναι εφι­κτός ένας συν­δυα­σμός δρά­σε­ων, με ορ­γα­νω­μέ­νο και συλ­λο­γι­κό-ενω­τι­κό τρόπο, που θα κρα­τή­σει τον «αντι­φα­σι­στι­κό Σε­πτέμ­βρη» ζω­ντα­νό και μα­ζι­κό.

Το «κα­λε­ντά­ρι» όλους τους επό­με­νους μήνες θα είναι πυκνό. Με τη δίκη στην τε­λι­κή ευ­θεία, με τον «αντι­φα­σι­στι­κό Σε­πτέμ­βρη», στο δρόμο προς τα Ίμια κι έπει­τα το τέλος της δίκης, αν μπο­ρέ­σου­με να κε­ντρά­ρου­με σωστά και κι­νη­θού­με ορ­γα­νω­μέ­να και στο­χευ­μέ­να μπο­ρού­με να απο­φύ­γου­με τη διά­χυ­ση και να κα­τα­φέ­ρου­με συ­ντρι­πτι­κά πλήγ­μα­τα στους νε­ο­να­ζί.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Ετικέτες