Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου καταρρέει. Δεν μπορεί πλέον να περάσει τα σκληρά μέτρα που απαιτούν οι δανειστές, ως προϋπόθεση για να συνεχίσουν το δανεισμό, ενώ δηλώνοντας την αδυναμία της να περάσει τα μέτρα χάνει τη δύναμη να παραμένει στην εξουσία, με δεδομένη την πλήρη απονομιμοποίησή της μέσα στην κοινωνική πλειοψηφία των εργατικών και λαϊκών μαζών.
Αυτό δεν πρέπει να προκαλεί τον παραμικρό εφησυχασμό στο κοινωνικό κίνημα αντίστασης και στην αριστερά. Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα εξαντλήσει τα όρια για να πετύχει το άθροισμα των 180 ψήφων στη βουλή που θα της δίνουν παράταση ζωής. Θα εξαντλήσει τα όρια του τεχνητού πανικού και της τρομοκρατίας –συνεπικουρούμενη από τις ντόπιες και διεθνείς αγορές- για να κάμψει το λαϊκό φρόνημα που συνεχίζει να αποθέτει τις ελπίδες του προς τα αριστερά. Δεν θα διστάσει να παίξει και σε αυτά που η τάξη της –σε κανονικές συνθήκες- θεωρεί «εν ου παιχτοίς». Γιατί οι συνθήκες δεν είναι πλέον «κανονικές»: η βαθειά οικονομική κρίση που σαρώνει τον καπιταλισμό διεθνώς, στην Ελλάδα συνδυάζεται με βαθειά πολιτική κρίση των αστικών δυνάμεων.
Σε αυτό το αδιέξοδο δεν μπορεί να υπάρξει καμία λύση μέσω κοινοβουλευτικών συμβιβασμών, καμιά λύση «εθνικής συνεννόησης».
Είναι ώρα παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα. Που πρέπει να σώσει το Ν. Ρωμανό από ένα θανατηφόρο «στήσιμο» μέσα σε αυτήν την πολιτική συγκυρία. Που πρέπει να κόψει τη φόρα στα όποια σχέδια της κυβέρνησης να βρει πολιτικό οξυγόνο και παράταση ζωής με καταστροφικά και επικίνδυνα παιχνίδια.
Είναι ώρα παρέμβασης της αριστεράς. Που πρέπει να αναδείξει πολιτικές και προγραμματικές αιχμές που θα πείθουν ότι ένα άμεσο πρόγραμμα εργατικής και λαϊκής ανακούφισης, που ήδη έχει εξαγγελθεί, δεν αποτελεί «τουφεκιά στον αέρα», αλλά το πρώτο βήμα μιας σκληρής αλλά ελπιδοφόρας προσπάθειας γενικότερης ανατροπής των πολιτικών λιτότητας, των πολιτικών της μνημονιακής καταστροφής. Είναι ώρα των πολιτικών συμμαχιών των δυνάμεων που αναφέρονται στην εργατική τάξη και τα κοινωνικά κινήματα αντίστασης. Είναι η ώρα των κομμάτων και οργανώσεων της αριστεράς. Που με τη λειτουργία τους, τις συλλογικές αποφάσεις τους, τη δυνατότητα κινητοποίησης του κόσμου, είναι ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να ανοίξει διέξοδο στη βαθειά κρίση του αστικού κοινοβουλευτισμού.
Η κυβέρνηση της αριστεράς, στηριγμένη σε ένα σαφές ριζοσπαστικό πολιτικό πρόγραμμα, στηριγμένη στην κινητοποίηση του κόσμου, στηριγμένη στην ενότητα στη δράση της Αριστεράς, είναι η μόνη θετική προοπτική από τη σκοπιά των εργαζόμενων και των λαϊκών μαζών. Να μην αφήσουμε κανένα περιθώριο για επικίνδυνες μανούβρες. Να πέσουν μια ώρα αρχύτερα.
