Βία, συγκάλυψη και διαφθορά είναι τρεις λέξεις που ταιριάζουν απόλυτα στο modus operandi της ελληνικής αστυνοµίας. Καθηµερινά έρχονται στο φως υποθέσεις στις οποίες εµπλέκονται µε τον έναν ή τον άλλο τρόπο αστυνοµικοί κάθε βαθµίδας, γεγονός που αναδεικνύει τη σήψη και τη δυσωδία που επικρατεί στην ΕΛΑΣ.
Όµως το πράγµα δεν σταµατάει εκεί, αφού ακόµη και σε δεύτερο χρόνο εσωτερικά οι ανώτεροι φαίνεται να καλύπτουν τους κατώτερους µέσα από ΕΔΕ παρωδίες και ένα καθεστώς διαρκούς ατιµωρησίας. Όλα αυτά προφανώς µε τις ευλογίες του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Απρόκλητη βία
Τελευταίο περιστατικό ακραίας αστυνοµικής καταστολής ήταν η επίθεση των ΜΑΤ σε απλούς πολίτες που κατέβηκαν να διαδηλώσουν για τα Τέµπη την Κυριακή 26.01. Σε µια µνηµειώδη συγκέντρωση µε εκατοντάδες χιλιάδες άτοµα στην Αθήνα, για ακόµη µια φορά δεν έλειψαν οι προκλήσεις από τη µεριά της αστυνοµίας. Τα αναίτια χτυπήµατα σε διαδηλωτές και η ανέλεγκτη χρήση δακρυγόνων και κρότου λάµψης έχουν αποτυπωθεί σε πληθώρα βίντεο και φωτογραφιών. Αποκορύφωµα αυτής της «επέµβασης» ήταν ο σοβαρός τραυµατισµός του φωτορεπόρτερ Μάριου Λώλου από χειροβοµβίδα κρότου λάµψης. Παράλληλα όµως και άλλοι φωτογράφοι και δηµοσιογράφοι προπηλακίστηκαν από τα ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης. Όπως αναφέρει η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην ανακοίνωσή της «Σχετικά βίντεο καταδεικνύουν και άλλα περιστατικά, όπου γίνεται εκτεταµένη χρήση βίας από τις αστυνοµικές δυνάµεις κατά φωτορεπόρτερ που βρέθηκαν στο Σύνταγµα για να καλύψουν την πορεία. Η ΕΑΞΤ στηρίζει τους συναδέλφους της και καλεί το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να διατάξει την άµεση και πλήρη διερεύνηση του περιστατικού και την τιµωρία κάθε υπεύθυνου».
Είναι δεδοµένο πως καµία τιµωρία δεν πρόκειται να επιβληθεί στους ενόχους. Αυτό φάνηκε µάλιστα από τις απαντήσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου την αµέσως επόµενη ηµέρα του συµβάντος. Ο Παύλος Μαρινάκης περισσότερο έσπευσε να υπερασπιστεί τη θέση του µέσου Έλληνα αστυνοµικού παρά να εγγυηθεί ότι θα τιµωρηθούν οι ένοχοι. Όπως αφοπλιστικά δήλωσε για τους αστυνοµικούς «Οι άνθρωποι αυτοί πληρώνονται, και µάλιστα δεν παίρνουν και πάρα πολλά λεφτά, και δέχτηκαν επίθεση µε µολότοφ. Επιθέσεις οι οποίες µπορούν να δηµιουργήσουν κίνδυνο ακόµα και για την ανθρώπινη ζωή, νοµίζω το ξέρετε αυτό. Ήταν, λοιπόν, η αντίδραση της Αστυνοµίας σε µια επίθεση που δέχτηκε, η οποία ήταν, προφανώς, µια συντονισµένη επίθεση από κάποιους, κάποιες οµάδες. Δεν ξέρω πού ανήκουν αυτές οι οµάδες. Αυτά θα τα βρει η Αστυνοµία». Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Μάριος Λώλος δεν τραυµατίζεται πρώτη φορά από αστυνοµικούς. Το 2012 ένας αστυνοµικός των ΜΑΤ τον χτύπησε στο κεφάλι, µε ανάποδο γκλοπ, σπάζοντας το κρανίο του.
Συστηµατική συγκάλυψη
Το ακόµη χειρότερο όµως είναι ότι πέρα από τις δολοφονικές πρακτικές της ελληνικής αστυνοµίας, φαίνεται ότι στήνεται σε κάθε περίπτωση και ένα εκ των υστέρων καθεστώς συγκάλυψης. Αυτό έχει φανεί σε πληθώρα περιπτώσεων. Πριν λίγες ηµέρες ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου που κατέληξε το 2020 αφού προηγουµένως είχε δεχθεί µια βάναυση επίθεση από άνδρες των ΜΑΤ, απέστειλε µια επιστολή προς τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, εγκαλώντας τον για τα αποτελέσµατα της περίφηµης ΕΔΕ που διενήργησε η αστυνοµία, αλλά και για το πόρισµα καταπέλτη του Συνηγόρου του Πολίτη κατά των εµπλεκόµενων αστυνοµικών. Στην υπόθεση της Κυριακής Γρίβα, η οποία δολοφονήθηκε από τον πρώην σύντροφό της έξω ακριβώς από το ΑΤ Αγίων Αναργύρων ενώ µιλούσε µε την Άµεση Δράση, ζητώντας περιπολικό για να λάβει την απάντηση πως η αστυνοµία «δεν είναι ταξί», το Δευτεροβάθµιο Πειθαρχικό Συµβούλιο επέβαλε πειθαρχικές ποινές χάδι στους τέσσερις αστυνοµικούς. Συγκεκριµένα, δόθηκαν έξι µήνες αργία στον σκοπό, στην αξιωµατικό υπηρεσίας και στην επόπτρια και 300 ευρώ πρόστιµο στον τηλεφωνητή, την ίδια στιγµή που η εισαγγελία άσκησε εις βάρος τους ποινικές διώξεις σε βαθµό κακουργήµατος!
Στην υπόθεση της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, µάρτυρας κλειδί στην υπόθεση ήταν ο άνδρας µε την κίτρινη µπλούζα που φαινόταν στο βίντεο της δολοφονίας. Η αστυνοµία από το 2018 έως σήµερα διατεινόταν ότι δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει τον συγκεκριµένο µάρτυρα. Κι όµως, αυτός απ’ ότι φάνηκε, βρίσκεται ανάµεσα στους 19 βασικούς κατηγορούµενους –µεταξύ των οποίων και 4 αστυνοµικοί της οµάδας ΔΙΑΣ- ως µέλος εγκληµατικής οργάνωσης που προχωρούσε σε απάτες σε βάρος του Δηµοσίου µέσω δηµιουργίας 40 εταιρειών «φαντασµάτων». Επίσης, το 2022 ενόσω η δίκη της δολοφονίας ήταν σε εξέλιξη µε την ΕΛΑΣ να ισχυρίζεται ότι αδυνατεί να εντοπίσει τον άνδρα, εκείνος συνελήφθη δύο φορές, µε την αστυνοµία να απαντά ξανά ότι «δεν µπορεί να εντοπιστεί». Αντίστοιχη συγκάλυψη επιχειρήθηκε και στην υπόθεση Μανιουδάκη στην Κρήτη. Ο 58χρονος έπεσε νεκρός στη διάρκεια αστυνοµικού ελέγχου σε επαρχιακή οδό στον Αποκόρωνα, µε την αστυνοµία να ισχυρίζεται ότι έπαθε καρδιακή προσβολή. Από την πρώτη στιγµή όµως ο γιος του αντέδρασε ισχυριζόµενος ότι υπήρξε κακοποίηση του πατέρα του. Τελικά η εισαγγελία µε βάση τα στοιχεία που συγκέντρωσε, άσκησε ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση µε ενδεχόµενο δόλο, σε ήρεµη ψυχική κατάσταση στους αστυνοµικούς.
Οργανωµένος µηχανισµός
Ο κατάλογος αντίστοιχων περιστατικών ακραίας αστυνοµικής βίας και βρώµικης εκ των υστέρων συγκάλυψης είναι µακρύς και ατελείωτος. Αυτό που συµπεραίνεται από την πληθώρα των υποθέσεων είναι ότι δεν µιλάµε για µεµονωµένες περιπτώσεις αλλά για έναν διαχρονικό και θεσµικά οργανωµένο µηχανισµό που δρα όχι απλώς µε την ανοχή αλλά µε τη συνδροµή της επίσηµης πολιτείας. Η πολυδιαφηµισµένη ΕΛΑΣ του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη σε πληθώρα περιπτώσεων δρα µε όρους παρακράτους. Την ίδια στιγµή επιχειρείται µια κανονικοποίηση της αστυνοµικής παρουσίας σε δελτία ειδήσεων από πάσης φύσεως αστυνοµικούς αναλυτές που µιλούν επί παντός επιστητού. Σε πολλές περιπτώσεις µάλιστα εκπρόσωποι της ΕΛΑΣ καλούνται να µιλήσουν για τη διαφθορά του ίδιου του σώµατος στο οποίο υπηρετούν, όπως στην περίπτωση του κακοποιητή αστυνοµικού της βουλής, ενώ δεν δίνεται ο λόγος στα θύµατα και σε όσους έχουν υποστεί την αστυνοµική βία.
Πολιτικές οργανώσεις, εργατικά σωµατεία, οργανισµοί προστασίας των δικαιωµάτων του ανθρώπου και πλήθος συλλογικών φορέων έχουν καταγγείλει κατά καιρούς τις αστυνοµικές πρακτικές. Πολλές φορές µάλιστα έχουν εκδοθεί και καταδικαστικές αποφάσεις ακόµη και από διεθνή δικαστήρια. Δυστυχώς, όµως, δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Αντιθέτως, η Ελληνική Αστυνοµία χαίρει της ασυλίας των συστηµικών ΜΜΕ και της στήριξης των Ελλήνων καπιταλιστών που όποτε θέλουν να φανούν γαλαντόµοι κάνουν δωρεές στο σώµα. Την ίδια στιγµή τα θύµατα της αστυνοµικής αυθαιρεσίας και καταστολής βρίσκονται αντιµέτωπα µε ένα πανίσχυρο σύστηµα που κάνει πλάτες στους ενόχους. Είναι µεγάλο διακύβευµα το επόµενο διάστηµα να βάλουµε φρένο σε αυτή την κατάσταση. Όσο οι κοινωνικοί αγώνες θα δυναµώνουν, τόσο θα βρίσκουµε µπροστά µας το πιο σκληρό πρόσωπο του κράτους και των κατασταλτικών του µηχανισµών. Και θα πρέπει να είµαστε έτοιµοι να το αντιµετωπίσουµε.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
