Νέοι ΛΑ.Ε – Φοιτητικές εκλογές: Στις 24 Μάη συμμετέχουμε ενωτικά, ριζοσπαστικά, αγωνιστικά

Στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία σή­με­ρα κυ­ριαρ­χεί το στοι­χείο του αδιε­ξό­δου, της απο­γο­ή­τευ­σης, της απου­σί­ας οποιασ­δή­πο­τε λαϊ­κής αυ­το­πε­ποί­θη­σης σχε­τι­κά με τη δυ­να­τό­τη­τα να πάει αλ­λιώς η κα­τά­στα­ση χωρίς μνη­μό­νια, λι­τό­τη­τα και ανερ­γία. Η κα­τά­στα­ση αυτή, απόρ­ροια και της ήττας του 2015, απο­τυ­πώ­νει μια δυ­σμε­νή αλ­λα­γή του τα­ξι­κού συ­σχε­τι­σμού σε βάρος των δυ­νά­με­ων της ερ­γα­σί­ας, της νε­ο­λαί­ας, του κι­νή­μα­τος και της αρι­στε­ράς.

Πιο ει­δι­κά για τη νε­ο­λαία, είναι σαφές ότι ο η διά­ψευ­ση της προσ­δο­κί­ας καθώς και η απου­σία εναλ­λα­κτι­κής η οποία να δίνει προ­ο­πτι­κή στη νέα γενιά έχει οδη­γή­σει σε μια μα­ζι­κή στρο­φή στον ατο­μι­κό δρόμο πα­ράλ­λη­λα με μια δυ­σπι­στία σε σχέση με τη δυ­να­τό­τη­τα των συλ­λο­γι­κών αγώ­νων να πα­ρά­ξουν νίκες στο σή­με­ρα. Ιδιαί­τε­ρα στους νέους ερ­γα­ζό­με­νους, οι εξαι­ρε­τι­κά δυ­σμε­νείς όροι που έχουν επι­βάλ­λει οι μνη­μο­νια­κές επι­τα­γές στο χώρο της ερ­γα­σί­ας καθώς και η αδυ­να­μία των συν­δι­κα­λι­στι­κών φο­ρέ­ων να εντά­ξουν στο πλαί­σιό τους όλες τις νέες μορ­φές απα­σχό­λη­σης και να εκ­προ­σω­πή­σουν με αυτόν τον τρόπο την πλε­ο­ψη­φία των νέων ερ­γα­ζο­μέ­νων, εντεί­νουν διαρ­κώς την αί­σθη­ση εξα­το­μί­κευ­σης και δυ­σχε­ραί­νουν την οι­κο­δό­μη­ση μα­ζι­κών, ρι­ζο­σπα­στι­κών αγώ­νων που όχι μόνο θα έβα­ζαν ανά­χω­μα στα σχέ­δια που απερ­γά­ζο­νται σή­με­ρα Κυ­βέρ­νη­ση και θε­σμοί (π.χ. μεί­ω­ση αφο­ρο­λό­γη­του ορίου, απε­λευ­θέ­ρω­ση ομα­δι­κών απο­λύ­σε­ων) αλλά θα έθε­ταν και ένα πλαί­σιο πε­ραι­τέ­ρω διεκ­δι­κή­σε­ων.

Όλα τα πα­ρα­πά­νω απο­τυ­πώ­νο­νται και στους μα­ζι­κούς χώ­ρους της νε­ο­λαί­ας, όπως το πα­νε­πι­στή­μιο, με κυ­ρί­αρ­χη την τάση της απο­διάρ­θρω­σης των συλ­λο­γι­κών πρα­κτι­κών και δη του συν­δι­κα­λι­σμού. Ο δυ­σχε­ρής πο­λι­τι­κός συ­σχε­τι­σμός δύ­να­μης με την ταυ­τό­χρο­νη έκρη­ξη της ανερ­γί­ας, αλλά και την υπο­χώ­ρη­ση του φοι­τη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού απο­τε­λούν κά­ποια από τα αίτια της αδυ­να­μί­ας συ­γκρό­τη­σης συλ­λο­γι­κών αντι­στά­σε­ων και μα­ζι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. Πρω­τό­γνω­ρες τά­σεις όπως οι σπου­δές με στόχο τη με­τα­νά­στευ­ση αλ­λά­ζουν τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του μα­ζι­κού χώρου του πα­νε­πι­στη­μί­ου. Το άγχος, τα αυ­ξα­νό­με­να οι­κο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα των φοι­τη­τών και των οι­κο­γε­νειών τους, αλλά και ο εντει­νό­με­νος αυ­ταρ­χι­σμός των πα­νε­πι­στη­μια­κών διοι­κή­σε­ων και με­ρί­δας κα­θη­γη­τών που στη­ρί­ζουν τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές στην εκ­παί­δευ­ση οδη­γούν σε μια τάση απο­διάρ­θρω­σης των συλ­λο­γι­κών πρα­κτι­κών.

Ως νέοι/ες ΛΑ.Ε. εντο­πί­σα­με ήδη από τη συ­γκρό­τη­σή μας τα πα­ρα­πά­νω προ­βλή­μα­τα και θε­λή­σα­με να ψη­λα­φί­σου­με από κοι­νού με τις υπό­λοι­πες αρι­στε­ρές ρι­ζο­σπα­στι­κές δυ­νά­μεις μια απά­ντη­ση τόσο όσον αφορά τον απα­ραί­τη­το φοι­τη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό όσο και την ανα­γκαία και χρή­σι­μη φυ­σιο­γνω­μία της φοι­τη­τι­κής αρι­στε­ράς στο σή­με­ρα και την ψη­λά­φη­ση μίας ρι­ζο­σπα­στι­κής κα­τεύ­θυν­σης εντός των πα­νε­πι­στη­μί­ων. Για το λόγο αυτό, ήδη από την περ­σι­νή χρο­νιά, εκ­κι­νή­σα­με και στη­ρί­ξα­με μέσα από τα δί­κτυα σχη­μά­των στα οποία πα­ρεμ­βαί­νου­με (ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, ΑΡΔΙΝ) τη δια­δι­κα­σία ανα­συ­γκρό­τη­σης των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων αλλά και ανα­σύν­θε­σης και επα­νί­δρυ­σης της φοι­τη­τι­κής αρι­στε­ράς σε πα­νελ­λα­δι­κό επί­πε­δο. Η δια­δι­κα­σία αυτή η οποία μετρά πλέον πα­ρα­πά­νω από ενά­μι­ση χρόνο θε­ω­ρού­με ότι, παρά τις ελ­λεί­ψεις και τις πι­θα­νές ασυ­νέ­χειές της, έχει δώσει νέα πνοή και στους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους και απο­τι­μά­ται εξαι­ρε­τι­κά θε­τι­κά ιδίως αν ανα­λο­γι­στεί κα­νείς τις φε­τι­νές μάχες που δώ­σα­με από κοι­νού σε πολ­λές σχο­λές πα­νελ­λα­δι­κά για τα ζη­τή­μα­τα της ερ­γα­σια­κής προ­ο­πτι­κής αλλά και της δη­μο­κρα­τί­ας στο εσω­τε­ρι­κό των Πα­νε­πι­στη­μί­ων και τα κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά μπλοκ που αυτές κα­τά­φε­ραν να συ­σπει­ρώ­σουν. Και υπό αυτό το πρί­σμα εί­μα­στε δια­τε­θει­μέ­νοι να συ­νε­χί­σου­με την κοινή συ­μπό­ρευ­ση και δράση στο κί­νη­μα, αλλά και την εμ­βά­θυν­ση της πο­λι­τι­κής συμ­μα­χί­ας των τριών πο­λι­τι­κο­συν­δι­κα­λι­στι­κών δι­κτύ­ων στα οποία πα­ρεμ­βαί­νου­με.

Στην πα­ρού­σα συ­γκυ­ρία η επί­θε­ση στην προ­ο­πτι­κή της νε­ο­λαί­ας οξύ­νε­ται με το νέο ερ­γα­σια­κό νο­μο­σχέ­διο που θα κα­τα­θέ­σει άμεσα η Κυ­βέρ­νη­ση (στο πλαί­σιο της νέας αντι­λαϊ­κής συμ­φω­νί­ας για νέα μνη­μο­νια­κά μέτρα που προ­βλέ­πει μεί­ω­ση του αφο­ρο­λό­γη­του, νέες μειώ­σεις συ­ντά­ξε­ων, απε­λευ­θέ­ρω­ση απο­λύ­σε­ων, γε­νι­κευ­μέ­νο ξε­πού­λη­μα δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας κ.ά.), με τις εξαγ­γε­λί­ες για συ­νο­λι­κή ανα­διάρ­θρω­ση των επαγ­γελ­μα­τι­κών δι­καιω­μά­των που κα­το­χυ­ρώ­νουν τα πτυ­χία, καθώς και το επι­κεί­με­νο νο­μο­σχέ­διο Γα­βρό­γλου για τη δευ­τε­ρο­βάθ­μια και τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση. Και την ίδια στιγ­μή ο πρό­ε­δρος της Δη­μο­κρα­τί­ας Παυ­λό­που­λος επα­νει­σά­γει το ζή­τη­μα ίδρυ­σης ιδιω­τι­κών πα­νε­πι­στη­μί­ων με πρό­σφα­τες δη­λώ­σεις του. Απέ­να­ντι σε όλα αυτά, οι δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς στα Πα­νε­πι­στή­μια οφεί­λουν, χωρίς δια­σπα­στι­κές και σε­χτα­ρι­στι­κές πο­λι­τι­κές γραμ­μές και πρα­κτι­κές όπως αυτές της ΚΝΕ, να ενώ­σουν τις φωνές τους ώστε όλα τα σφυ­ριά να χτυ­πή­σουν μαζί τον αντί­πα­λο. Ο αντί­πα­λος για εμάς δεν είναι άλλος από την Κυ­βέρ­νη­ση, την ΕΕ και τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές που εφαρ­μό­ζουν μέσα κι έξω από τις σχο­λές. Πα­ράλ­λη­λα, αντί­πα­λός μας ήταν, είναι και θα είναι όλοι εκεί­νοι που μέσα στους χώ­ρους των Πα­νε­πι­στη­μί­ων προ­θυ­μο­ποιού­νται να συν­δρά­μουν στην επί­θε­ση απέ­να­ντι στη γενιά μας και επι­διώ­κουν να φι­μώ­σουν και να κα­τα­στεί­λουν όλες τις φωνές αντί­στα­σης και απει­θαρ­χί­ας στην ασκού­με­νη πο­λι­τι­κή.

Με γνώ­μο­να όλα τα πα­ρα­πά­νω, εμείς ως νέοι/ες της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας, θε­ω­ρού­με και τη φε­τι­νή μάχη των φοι­τη­τι­κών εκλο­γών μια κρί­σι­μη πο­λι­τι­κή μάχη, η οποία δεν θα με­τρή­σει απλώς μη­χα­νι­σμούς, όπως ελ­πί­ζουν οι κα­θε­στω­τι­κές πα­ρα­τά­ξεις αλλά, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο, κα­λεί­ται να ανα­δεί­ξει ότι η γενιά μας δεν συμ­βι­βά­ζε­ται με το παρόν και το μέλ­λον που προ­δια­γρά­φουν για αυτή Κυ­βέρ­νη­ση και δα­νει­στές. Υπ’ αυτό το πρί­σμα, και ως από­το­κο μιας ακόμη χρο­νιάς ανα­βαθ­μι­σμέ­νης πο­λι­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας αλλά και με τη δυ­να­μι­κή που έδει­ξαν οι ανοι­χτές πο­λι­τι­κές εκ­δη­λώ­σεις των τριών δι­κτύ­ων σε Αθήνα, Θεσ­σα­λο­νί­κη και Πάτρα, εμείς επι­λέ­γου­με να στη­ρί­ξου­με και φέτος την «Αρι­στε­ρή Ανα­τρε­πτι­κή Συ­νερ­γα­σία ΕΑΑΚ- ΑΡΕΝ- ΑΡΔΙΝ» πα­νελ­λα­δι­κά με την πε­ποί­θη­ση ότι τα θε­τι­κά βή­μα­τα που έχου­με κάνει έως τώρα είναι μόνο η αρχή της οι­κο­δό­μη­σης της κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά ανα­γκαί­ας φοι­τη­τι­κής αρι­στε­ράς στο σή­με­ρα. Αυτής που θα συ­γκρού­ε­ται στην πράξη με τις επι­τα­γές των θε­σμών, θα αντι­πα­ρα­τί­θε­ται με τον αυ­ταρ­χι­σμό και την αυ­θαι­ρε­σία, θα χτυπά κα­θη­με­ρι­νά την αποχή από τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες, θα μά­χε­ται ενά­ντια στον συ­ντη­ρη­τι­σμό και τον συμ­βι­βα­σμό, θα ση­κώ­νει εν τέλει το γάντι απέ­να­ντι στις σύγ­χρο­νες προ­κλή­σεις της γε­νιάς μας.

Με το βλέμ­μα μας στραμ­μέ­νο στους συλ­λό­γους και με την βαθιά πίστη ότι οι ενω­τι­κοί, ρι­ζο­σπα­στι­κοί και ανυ­πο­χώ­ρη­τοι αγώ­νες μπο­ρούν και σή­με­ρα να νι­κούν κό­ντρα στο ΤΙΝΑ και τον ατο­μι­σμό, επι­λέ­γου­με το δύ­σκο­λο αλλά και συ­νά­μα μόνο ελ­πι­δο­φό­ρο δρόμο.

Στις 24 Μάη συμ­με­τέ­χου­με- στη­ρί­ζου­με- ψη­φί­ζου­με «Αρι­στε­ρή Ανα­τρε­πτι­κή Συ­νερ­γα­σία ΕΑΑΚ- ΑΡΕΝ- ΑΡΔΙΝ»