Ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά και το προβάδισμα 11 μονάδων του Μεϊμαράκη από τον πρώτο γύρο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, με ένα ποσοστό γύρω στο 52%.
Η στρατηγική του «αντι-Τσίπρα» και της «ανανέωσης» της παράταξης, η συμμαχία διάφορων φυλών της ΝΔ (Μητσοτακικοί, Τζιτζικώστας-Γεωργιάδης, Βορίδης, Σαμαρικοί) ενάντια στο καραμανλικό στρατόπεδο (που βρίσκεται σε σύγκλιση με την ομάδα Μαξίμου) και η επικοινωνιακή στήριξη από μεγάλα ΜΜΕ (ΣΚΑΪ-Καθημερινή, επαινετικά προς τον Κυριάκο άρθρα από την Wall Street Journal, Το Βήμα κ.α.), έδωσαν την απαιτούμενη ώθηση για τη νίκη Μητσοτάκη.
Στις πρώτες του δηλώσεις, ο νέος πρόεδρος, υποστήριξε ότι στόχος της ΝΔ είναι «να αποτελέσει σύντομα αξιόπιστη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, απέναντι στον λαϊκισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ». Είναι φανερό ότι η ανασύνταξη της ΝΔ περνάει μέσα από τη διαδικασία φθοράς της κυβέρνησης Τσίπρα. Για αυτό και η διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου, ίσως μέχρι τα τέλη Φλεβάρη, καθώς και οι αναμενόμενες αλλαγές σε πρόσωπα και κομματικές δομές της Δεξιάς. Είναι γνωστό εξάλλου ότι ο Μητσοτάκης θέλει να εκφράσει πολιτικά ολόκληρο το μπλοκ του «Μένουμε Ευρώπη» και για αυτό και ετοιμάζεται για κινήσεις που θα διεμβολίζουν τον χώρο του κέντρου (ήδη ακούγεται ότι τμήμα του Ποταμιού θα μπορούσε να μεταπηδήσει σε μια ΝΔ, υπό την ηγεσία του Κυριάκου).
Ο Κυριάκος, ασκεί σκληρή κριτική στις κυβερνητικές επιλογές εδώ και έναν χρόνο. Δεν ψήφισε τον Παυλόπουλο για ΠτΔ και απορρίπτει τα σενάρια της οικουμενικής, ειδικά με τον Τσίπρα πρωθυπουργό. Όμως, η ανάγκη διεύρυνσης της πολιτικής βάσης στήριξης των μνημονίων, μάλλον θα αλλάξει σύντομα τις διαθέσεις του. Παρά τις φραστικές αντεγκλήσεις, η συναίνεση στα μέτρα εξοντωτικής λιτότητας και η δογματική προσήλωση στον «ευρωπαϊσμό», θα αποτελέσουν βασικά χαρακτηριστικά και της «ανανεωμένης» ΝΔ.
Σε κάθε περίπτωση ο Κυριάκος αποτελεί έναν αυθεντικό εκφραστή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα. Πρόκειται για γνήσιο τέκνο της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, προϊόν της οικογενειοκρατίας και των πελατειών δικτύων που στήνουν οι αρχηγοκεντρικοί πολιτικοί οργανισμοί. Έχει θητεύσει σε επιτελικές θέσεις τραπεζών και διάφορων εταιριών του χρηματοσπιστωτικού τομέα, ενώ η πορεία του στην κυβέρνηση Σαμαρά σημαδεύτηκε από τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Οι σχέσεις του με διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα και κέντρα εξουσίας-όπως διαχρονικά συμβαίνει με την οικογένεια Μητσοτάκη-είναι δεδομένη (αλήθεια εκείνη την οικοσκευή της Siemens, την πλήρωσε τελικά;).
Τα πανηγύρια του συγκροτήματος Αλαφούζου, φανερώνουν ότι ο Κυριάκος θα αποτελέσει το «αντίπαλο δέος» μερίδων της άρχουσας τάξης, απέναντι στον «ιδεοληπτικό» Τσίπρα. Η κλιμάκωση της πολιτικής «όλα για το κεφάλαιο» και τα ιδεολογήματα περί «απαραίτητων μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων», «αναπτυξιακών επενδύσεων», σε συνάρτηση με το μίσος για τον «κρατισμό και την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς», θα επιχειρηθεί να πλασαριστούν ως πολιτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση.
Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, άφησε περιθώριο επιβίωσης σε «βρικόλακες» της αγοράς, όπως ο Κυριάκος. Για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, για τα φτωχά λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από τα απανωτά πλήγματα της μνημονιακής καταιγίδας, η πλατιά απέχθεια για όσα αντιδραστικά αντιπροσωπεύει ο Μητσοτάκης, είναι ένα πρώτο-αλάνθαστο κριτήριο. Αλλά δε φτάνει. Επείγει η οργάνωση και ο συντονισμός των κοινωνικών αντιστάσεων, με «μητέρα των μαχών» το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Μέσα από τέτοιες μάχες θα χτιστεί μια μαζική, ενωτική και μαχητική ριζοσπαστική Αριστερά, ως απάντηση σε κάθε εκδοχή του συστήματος, νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλφιλελεύθερη, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα των «από κάτω» και να φέρει, μαζί με την ενεργητική συμμετοχή των πολλών, πραγματικές ανατροπές.
