Ο πιο επικίνδυνος «τρομοκράτης» στην περιοχή

Πρό­κει­ται για ένα κρά­τος που ιδρύ­θη­κε πάνω στην εθνο­κά­θαρ­ση των Πα­λαι­στι­νί­ων και την αρ­πα­γή της γης τους, ένα κρά­τος που η ίδια του η ύπαρ­ξη προ­ϋ­πο­θέ­τει τη συ­νέ­χεια αυτών των πο­λι­τι­κών εθνο­κά­θαρ­σης. Αυτά δεν αφο­ρούν ένα μα­κρι­νό πα­ρελ­θόν. Το Ισ­ρα­ήλ ξε­χω­ρί­ζει ακόμα και ανά­με­σα σε όλα τα κράτη εποί­κων, καθώς, όπως ση­μειώ­νει ο Εβραί­ος αντι­σιω­νι­στής Eli Aminov, «εφάρ­μο­σε τους με­τα­να­στευ­τι­κούς του νό­μους στους ιθα­γε­νείς και τους με­τέ­τρε­ψε σε αλ­λο­δα­πούς». Αρ­νεί­ται πει­σμα­τι­κά το κα­το­χυ­ρω­μέ­νο με από­φα­ση του ΟΗΕ δι­καί­ω­μα επι­στρο­φής των προ­σφύ­γων. Είναι ένα κρά­τος που συ­νε­χί­ζει τα πα­ρά­νο­μα εποι­κι­στι­κά του προ­γράμ­μα­τα, αρ­πά­ζο­ντας αδιά­κο­πα όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρη πα­λαι­στι­νια­κή γη μέχρι σή­με­ρα. Είναι ένα κρά­τος που συ­νε­χί­ζει την κα­το­χή της Δυ­τι­κής Όχθης, ενώ πο­λιορ­κεί εδώ και χρό­νια τη Λω­ρί­δα της Γάζας. Είναι ένα ρα­τσι­στι­κό κρά­τος απέ­να­ντι στους Άρα­βες κα­τοί­κους του, σαν το Απαρτ­χάιντ της Νο­τί­ου Αφρι­κής. Έχει ει­σβά­λει σε όλες τις γει­το­νι­κές χώρες (Λί­βα­νος, Συρία, Αί­γυ­πτος), έχει στα χέρια του το αίμα χι­λιά­δων αμά­χων με τις πε­ριο­δι­κές -σε βαθμό ρου­τί­νας- επι­θέ­σεις στη Γάζα για να «κου­ρέ­ψει το γρα­σί­δι» όπως λέ­γε­ται στη σιω­νι­στι­κή πο­λι­τι­κή «αργκό». Είναι το μο­να­δι­κό κρά­τος με πυ­ρη­νι­κά όπλα στην πε­ριο­χή, ένα από τα ελά­χι­στα κράτη πα­γκο­σμί­ως που αρ­νεί­ται να υπο­γρά­ψει τη Συν­θή­κη Μη Διά­δο­σης Πυ­ρη­νι­κών Όπλων.

Όλα αυτά και πολλά άλλα (το βέτο πρα­κτι­κά στην ανοι­κο­δό­μη­ση της Γάζας, η επί­θε­ση σε διε­θνή ύδατα στο Μαβί Μαρ­μα­ρά το 2010) γί­νο­νται κα­τα­πα­τώ­ντας δε­κά­δες απο­φά­σεις του ΟΗΕ και του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας του. Ακόμα και με τα μέτρα των «διε­θνών ορ­γα­νι­σμών» και τη ρη­το­ρι­κή που επι­κα­λού­νται τα δυ­τι­κά κράτη, θα έπρε­πε να είναι ο με­γα­λύ­τε­ρος πα­ρί­ας του πλα­νή­τη. 

Το Ισ­ρα­ήλ είναι ένα κρά­τος που ισχυ­ρί­ζε­ται πως ανή­κει στους Εβραί­ους όλου του πλα­νή­τη αλλά όχι στους μη Εβραί­ους κα­τοί­κους του. Μιας και ο ελ­λη­νι­κός εθνι­κι­σμός έχει ιδιαί­τε­ρη «ευαι­σθη­σία» στην απει­λή του «θρη­σκευ­τι­κού φο­ντα­με­ντα­λι­σμού» και τις «θε­ο­κρα­τί­ες», αξί­ζει να πα­ρα­θέ­σου­με όσα επι­ση­μαί­νει ο Eli Aminov, σε άρθρο με τον τίτλο «Εβραϊ­κή Σαρία»:

«... το δι­καί­ω­μα στην εθνι­κή αυ­το­διά­θε­ση ανή­κει μόνο σε εκεί­νους των οποί­ων οι μα­νά­δες πι­στεύ­ουν στην εβραϊ­κή θρη­σκεία ή αυ­τούς που προ­ση­λυ­τί­στη­καν με θρη­σκευ­τι­κή τε­λε­τή ... 

Ο σιω­νι­σμός επι­χει­ρεί συ­νε­χώς να δη­μιουρ­γή­σει ένα έθνος στη βάση της θρη­σκεί­ας, δη­λα­δή ένα έθνος που υπάρ­χει λόγω του εβραϊ­κού νόμου (σαρία) ... ο σιω­νι­σμός είναι ένα αντι­δρα­στι­κό κί­νη­μα, δε­μέ­νο με τον ιμπε­ρια­λι­σμό, και λει­τουρ­γεί ως μα­ντρό­σκυ­λό του στην πε­ριο­χή. Γι’ αυτό και έχει ανά­γκη ένα φα­ντα­στι­κό και αφη­ρη­μέ­νο έθνος του οποί­ου τα μέλη θα είναι πρό­θυ­μα να σκο­τώ­σουν και να σκο­τω­θούν για μια θρη­σκεία χωρίς έλεος. Ακρι­βώς όπως οι τρο­μα­κτι­κοί μα­χη­τές του Ισλα­μι­κού Κρά­τους».

Και πράγ­μα­τι, ποια είναι η δια­φο­ρά ανά­με­σα στον τζι­χα­ντι­στή που απο­κε­φα­λί­ζει τον «άπι­στο» για το «ισλα­μι­κό χα­λι­φά­το» από τον ισ­ραη­λι­νό πι­λό­το που βομ­βαρ­δί­ζει το νο­σο­κο­μείο των (μη Εβραί­ων) «Αρά­βων» για το «εβραϊ­κό κρά­τος»;