Ο προσφυγικός πόνος αντιμέτωπος με τον ακροδεξιό σαδισμό

Επιστροφή στην ξενοφοβία, το ρατσισμό και το μίσος απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα. Και έχει μακρά παράδοση ο υιός Πλεύρης σε αυτό το πεδίο. Από τότε που διαδήλωνε με χρυσαυγίτες τη δεκαετία του ’90 και τις μετέπειτα τηλεοπτικές εμφανίσεις του ως παραπαίδι του Καρατζαφέρη μέχρι τη σημερινή ικανοποίηση των πιο βρώμικων ενστίκτων του με την ανάληψη του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες αποτελούν ντροπή για οποιαδήποτε κοινωνία σέβεται στο ελάχιστο την ανθρώπινη ύπαρξη. Εκατοντάδες άνθρωποι στοιβαγμένοι για μέρες στο λιοπύρι σε τσιμεντένιες προβλήτες στην Κρήτη, χωρίς μέριμνα, χωρίς φροντίδα, αντιμέτωποι με το πιο σκληρό πρόσωπο της αστικής μηχανής και των παρατρεχάμενών της. Η κυβέρνηση που χαριεντίζεται με το σφαγέα Νετανιάχου, που επενδύει δισεκατομμύρια στη βιομηχανία του πολέμου, που έχει τα χέρια της βαμμένα με το αίμα των νεκρών της Πύλου, του ανατολικού Αιγαίου και του Έβρου, δείχνει ότι δεν έχει πιάσει το ταβάνι της σε απάνθρωπες, ρατσιστικές και επικίνδυνες πολιτικές. Αυτό φάνηκε από νωρίς με την αρχική υπουργοποίηση του Μάκη Βόριδη στο συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο και την αντικατάστασή του με ένα πολιτικό πρόσωπο του ιδίου φυράματος λόγω «ανωτέρας βίας»… τον Θάνο Πλεύρη.

Τα όσα έχει δηλώσει ο Πλεύρης μόνο την τελευταία εβδομάδα θα τα ζήλευαν και οι οπαδοί των πιο σκληρών ακροδεξιών σχηματισμών σε όλη την Ευρώπη. Οι αναφορές του σε «εισβολείς», «λαθρομετανάστες» και «δήθεν μωρομάνες», αποτελούν εκτός από ντροπή, μια συνειδητή προσπάθεια δημιουργίας ενός υποστρώματος φόβου. Κάθε έμπειρος ακροδεξιός, ειδικά μάλιστα αν έχει προσωπική και οικογενειακή παράδοση στο χώρο, γνωρίζει ότι η θεμελίωση ενός αισθήματος ανασφάλειας, είναι το πιο εύφορο πεδίο ανάπτυξης των πιο σκοτεινών πολιτικών πρακτικών. Αυτός είναι και ο λόγος που ο υπουργός Μετανάστευσης επιχείρησε να ορίσει το δήθεν «τρομαχτικό πλαίσιο» στο οποίο βρίσκεται η χώρα, ώστε να δοθεί άφεση στις σκληρές απαντήσεις που ετοιμάζεται να δώσει η κυβέρνησή του. Το ίδιο έγινε και το 2010 και το 2015 και το 2020. Και αν θέλουμε να πάμε πιο μακρά και να αγγίξουμε και την νιότη του κυρίου Πλεύρη, το ίδιο έγινε και τη δεκαετία του ’90 με την αλβανική μετανάστευση.

Απέναντι λοιπόν σε ένα αναπόφευκτο φαινόμενο, όπως αυτό της εμφάνισης νέων προσφυγικών ρευμάτων, η απάντηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι γραμμένη με το πιο ακροδεξιό μελάνι. Η υπερψήφιση από την ελληνική βουλή της πρότασης για αναστολή των αιτήσεων ασύλου για τρεις μήνες για όσους καταφθάνουν από τη Βόρεια Αφρική συνιστά μια μαύρη σελίδα για την ιστορία της χώρας. Το ελληνικό κράτος αρχίζει να βαδίζει σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια. Εκτός από μαντρόσκυλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο, μετατρέπεται και σε κυνηγόσκυλο κατατρεγμένων. Άλλωστε πλέον εκτός από το ελληνικό λιμενικό έχει ενσωματωθεί και το πολεμικό ναυτικό σε αυτό το σαδιστικό παιχνίδι ρατσισμού και ξενοφοβίας. Η χώρα των σκανδάλων τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ, η χώρα που θάβει τα παιδιά της στα Τέμπη, η χώρα που σπρώχνει τους εργαζόμενους στη φτώχεια, την εργασιακή εκμετάλλευση και την ανέχεια, η χώρα που την ίδια στιγμή δηλώνει έτοιμη να φιλοξενήσει εκατομμύρια τουρίστες, νιώθει απειλή από τους κολασμένους αυτής της γης. Αυτό προσπαθεί να μας πει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Είχε το θράσος ο Θάνος Πλεύρης να κάνει λόγο για περικοπές στα επιδόματα των προσφύγων, περιορισμό στη σίτισή τους, σταμάτημα των προγραμμάτων στέγασής τους και φυλακίσεις για όσους απορρίπτεται η αίτηση ασύλου και βρίσκονται ακόμη εδώ. Γκουαντάναμο κανονικό δηλαδή, μια χώρα φρούριο, μια χώρα φυλακή, μια χώρα σε σήψη. Απέναντι σε αυτό τον ακροδεξιό κατήφορο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν αντέδρασε μόνο η ριζοσπαστική Αριστερά αλλά ακόμη και εγχώριοι και διεθνείς οργανισμοί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι ανακοινώσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, του Επιτρόπου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας και του Συνηγόρου του Πολίτη είναι ενδεικτικές της κατάστασης. Όμως αν κάποιος πάει να ψελλίσει οτιδήποτε είναι αυτομάτως «δικαιωματιστής», «ανθέλληνας» και «υπερασπιστής των διακινητών» σύμφωνα με τα ελεγχόμενα μέσα της λίστας Πέτσα.

Για ακόμη μία φορά όμως τον πρώτο λόγο είχαν οι οργανώσεις της Αριστεράς και του κόσμου του κινήματος με τα άμεσα καλέσματα σε κινητοποιήσεις. Το πόσο αναντίστοιχες είναι οι πολιτικές Μητσοτάκη-Πλεύρη με την πλειοψηφία της κοινωνίας είναι πλέον εξόφθαλμο. Μόνο μια ματιά να ρίξει κανείς στη φετινή συμμετοχή του κόσμου στα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ, θα διαπιστώσει αμέσως το πόσο απονομιμοποιημένες είναι οι πολιτικές των κλειστών συνόρων, των φυλακών και των βασανιστηρίων προσφύγων που επιχειρεί να θέσει σε εφαρμογή η κυβέρνηση. Απέναντι σε αυτό τον ακροδεξιό συρφετό πρέπει να υπάρξει μαζική και ενωτική απάντηση τόσο σε επίπεδο δρόμου, όσο και σε επίπεδο πολιτικών πρωτοβουλιών το προσεχές διάστημα. Η κατάσταση αγριεύει επικίνδυνα και αν δεν μπει φρένο τώρα, μια πολύ σκοτεινή περίοδος ξετυλίγεται μπροστά μας όχι μόνο για τα προσφυγικά υποκείμενα, αλλά για όλους μας.