Ο ΣΥΡΙΖΑ για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο

Για το επί­μα­χο νο­μο­σχέ­διο μί­λη­σαν η Τασία Χρι­στο­δου­λο­πού­λου, συ­ντο­νί­στρια του Τμή­μα­τος Δι­καιω­μά­των, η Ελένη Τάκου, βοη­θός συ­ντο­νί­στρια του Δι­κτύ­ου Κα­τα­γρα­φής Πε­ρι­στα­τι­κών Ρα­τσι­στι­κής Βίας, ο Δη­μή­τρης Χρι­στό­που­λος, αντι­πρό­ε­δρος της Διε­θνούς Ομο­σπον­δί­ας Δι­καιω­μά­των του Αν­θρώ­που,  ο Πέ­τρος Σα­πουν­τζά­κης, μέλος της ομά­δας Ομο­φο­βία στην Εκ­παί­δευ­ση, ο Λά­ζα­ρος Τε­ντό­μας, εκ­παι­δευ­τι­κός στην ει­δι­κή εκ­παί­δευ­ση και ο Γιου­νούς Μο­χα­μα­ντί από το Ελ­λη­νι­κό Φό­ρουμ Προ­σφύ­γων.

Σχε­δόν όλοι συμ­φώ­νη­σαν ότι οι υπό ψή­φι­ση ρυθ­μί­σεις, παρά την αυ­στη­ρο­ποί­η­ση των κυ­ρώ­σε­ων για το μι­σαλ­λό­δο­ξο λόγο, βρί­σκο­νται πολύ πίσω από της ανά­γκες της πε­ριό­δου και ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός «αντι­ρα­τσι­στι­κό» για το πό­νη­μα που πη­γαι­νο­έ­φερ­νε ο Μπαλ­τά­κος, είναι μάλ­λον υπερ­βο­λι­κός.

Το σχέ­διο νόμου εστιά­ζει μόνο στη δίωξη του ρα­τσι­στι­κού λόγου και όχι στη ρα­τσι­στι­κή βία (πράξη), αφή­νο­ντας απρο­στά­τευ­τα τα θύ­μα­τα και τους μάρ­τυ­ρες εγκλη­μά­των με ρα­τσι­στι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, ενώ πα­ράλ­λη­λα ποι­νι­κο­ποιεί τον εγκω­μια­σμό ή την άρ­νη­ση εγκλη­μά­των κατά της αν­θρω­πό­τη­τας, πλήτ­το­ντας έτσι το δι­καί­ω­μα της ελευ­θε­ρί­ας της έκ­φρα­σης.

Αυτή η τε­λευ­ταία διά­τα­ξη, είναι και η μόνη που πι­θα­νό­τα­τα θα ενερ­γο­ποι­η­θεί, ικα­νο­ποιώ­ντας τους αντι­δρα­στι­κούς κύ­κλους που επι­μέ­νουν να επι­κε­ντρω­θεί η όλη συ­ζή­τη­ση στο θέμα των «γε­νο­κτο­νιών». Και αυτό γιατί, με το υπάρ­χον νο­μο­θε­τι­κό πλαί­σιο, ελά­χι­στες πε­ρι­πτώ­σεις πήραν το δρόμο του δι­κα­στη­ρί­ου, παρά την έξαρ­ση της ρα­τσι­στι­κής βίας.

Συγ­χρό­νως, αφή­νει ατι­μώ­ρη­τες εκ­δη­λώ­σεις του θε­σμι­κού-κρα­τι­κού ρα­τσι­μού (όπως π.χ. ο Ξέ­νιος Δίας του υπουρ­γεί­ου Δη­μό­σιας Τάξης), ενώ στο ρα­τσι­στι­κό έγκλη­μα (άρθρο 1) δεν πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται η ταυ­τό­τη­τα φύλου και ο σε­ξουα­λι­κός προ­σα­να­το­λι­σμός, τη στιγ­μή που πλη­θαί­νουν τα κρού­σμα­τα ομο­φο­βι­κών επι­θέ­σε­ων από τους φα­σί­στες.

Απέ­να­ντι στο άτολ­μο και ανε­παρ­κέ­στα­το νο­μο­θέ­τη­μα της συ­γκυ­βέρ­νη­σης Σα­μα­ρά-Βε­νι­ζέ­λου, όπως ση­μεί­ω­σε η βου­λευ­τής Β. Κα­τρι­βά­νου, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα αντι­προ­τεί­νει μια σειρά ρυθ­μί­σεις: συ­μπε­ρί­λη­ψη του σε­ξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού στη ρα­τσι­στι­κή βία,  ποι­νι­κο­ποί­η­ση της πρά­ξης και όχι του λόγου, θέ­σπι­ση μέ­τρων προ­στα­σί­ας των θυ­μά­των, ώστε να μπο­ρούν να κα­ταγ­γέλ­λουν χωρίς φόβο τις ρα­τσι­στι­κές επι­θέ­σεις και ένα διευ­ρυ­μέ­νο σύμ­φω­νο συμ­βί­ω­σης και για τα ετε­ρό­φυ­λα και για τα ομό­φυ­λα ζευ­γά­ρια. Τρο­πο­λο­γί­ες που ου­σια­στι­κά απο­τε­λούν πα­λαιό­τε­ρες προ­τά­σεις νόμου της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς για ένα πραγ­μα­τι­κό αντι­ρα­τσι­στι­κό νο­μο­σχέ­διο και την επέ­κτα­ση του συμ­φώ­νου συμ­βί­ω­σης.

Στη συ­νέ­ντευ­ξη τύπου πα­ρα­βρέ­θη­καν εκ­πρό­σω­ποι αντι­ρα­τσι­στι­κών κι­νή­σε­ων και ορ­γα­νώ­σε­ων και πολλά μέλη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ανά­με­σά τους και οι βου­λευ­τές Ν. Βού­τσης, Θ. Δρί­τσας, Δ. Τσου­κα­λάς, Μ. Μπό­λα­ρη, Μ. Πα­πα­δη­μη­τρί­ου, Μ. Κα­νελ­λο­πού­λου, Ο. Γε­ρο­βα­σί­λη, Θ. Φω­τί­ου, Α. Χα­τζη­σο­φία κ.α.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, η απά­ντη­ση στη ρα­τσι­στι­κή βία, απο­τε­λεί κε­ντρι­κό πεδίο αντι­πα­ρά­θε­σης του κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς, με την κυ­βέρ­νη­ση, τους νε­ο­να­ζί και το αστι­κό κρά­τος.  Χωρίς αυ­τα­πά­τες για τα όρια του «θε­σμι­κού αντι­ρα­τσι­σμού», με μα­ζι­κή πα­ρου­σία στους δρό­μους και τις γει­το­νιές, επι­μέ­νο­ντας στην απο­κά­λυ­ψη των σχέ­σε­ων της Χ.Α. με το σύ­στη­μα, μπο­ρού­με να επι­βά­λου­με έναν τέ­τοιο κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό συ­σχε­τι­σμό, που μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς θα μπο­ρέ­σει να τον απο­τυ­πώ­σει σε ένα αλη­θι­νό αντι­ρα­τσι­στι­κό νο­μι­κό οπλο­στά­σιο.