O Tariq Ali για το διάγγελμα Τσίπρα

"Η δή­λω­ση του Τσί­πρα δεν απο­τε­λεί καν ευ­σε­βείς πό­θους, είναι συν­δυα­σμός ανα­λη­θειών. Ο Σόι­μπλε, με μο­χθη­ρή και θριαμ­βευ­τι­κή διά­θε­ση, είπε στην ελ­λη­νι­κή αντι­προ­σω­πεία ότι ανα­ρω­τιό­ταν πώς θα εξη­γού­σαν αυτή την συν­θη­κο­λό­γη­ση στο λαό τους.

Η απο­πει­ρα­θεί­σα απάτη πα­ρα­κά­τω είναι η δή­λω­ση του Τσί­πρα. Στην πράξη είναι τα κου­ρα­φέ­ξα­λα στα οποία δια­πρέ­πουν οι κε­ντρώ­οι πο­λι­τι­κοί. Θα μπο­ρού­σα­με να τη δούμε σαν τα­κτι­κή υπο­χώ­ρη­ση εάν ήταν μέρος μιας συ­νο­λι­κής στρα­τη­γι­κής, αλλά δεν φαί­νε­ται να είναι έτσι. Μια πιο έντι­μη δή­λω­ση θα είχε ως εξής:

Η ομι­λία που ο Τσί­πρας θα έπρε­πε να κάνει

Προ­σπα­θή­σα­με, δια­πραγ­μα­τευ­τή­κα­με ει­λι­κρι­νά, αλλά αυτοί ήταν απο­φα­σι­σμέ­νοι να κε­νώ­σουν πάνω στα κε­φά­λια μας. Πρώτα οι Γερ­μα­νοί και μετά οι οπα­δοί τους. Αυτό ήταν ιδιαί­τε­ρα σκλη­ρό για τον Υπουρ­γό Οι­κο­νο­μι­κών μας που δε φο­ρού­σε το κα­σκέ­το του εκεί­νη τη μέρα. Το είχε στο χέρι. Οπότε επι­στρέ­ψα­με χωρίς να έχου­με τί­πο­τα.

Αυτοί νί­κη­σαν στον πρώτο γύρο και τη Δευ­τέ­ρα θα διευ­κρι­νί­σουν τους όρους του θριάμ­βου τους. Η Τρόι­κα είναι ακόμη στο τι­μό­νι. Θα ελέγ­χει την πα­ρο­χή χρή­μα­τος σε μας, θα κα­θο­ρί­ζει πώς και πού θα ξο­δεύ­ου­με τα χρή­μα­τά μας. Η ελίτ της ΕΕ είναι απο­φα­σι­σμέ­νη να συ­νε­χί­σει την τι­μω­ρία μας και εμείς το δε­χτή­κα­με για τέσ­σε­ρις μήνες. Θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σου­με αυ­τούς τους τέσ­σε­ρις μήνες για να ετοι­μά­σου­με ένα Σχέ­διο Β. Κα­λού­με τους πο­λί­τες της Ευ­ρώ­πης να κι­νη­το­ποι­η­θούν προς στή­ρι­ξή μας.

Ο εκ­βια­σμός που μας επι­βλή­θη­κε είναι πα­ρό­μοιος με εκεί­νον που επι­βλή­θη­κε σε μι­κρές χώρες κατά τη διάρ­κεια των με­σο­πο­λε­μι­κών ετών. Η Ελ­λά­δα δεν είναι ακόμη κυ­ρί­αρ­χη χώρα. Η δη­μο­κρα­τία μας δε ση­μαί­νει τί­πο­τα για τους Γερ­μα­νούς και την ελίτ της ΕΕ. Ορι­σμέ­νοι μάς ευ­χα­ρί­στη­σαν που σώ­σα­με το ευρώ, αλλά αυτή η κο­λα­κεία δεν μας ξε­γε­λά κα­θό­λου. Εί­μα­στε απο­φα­σι­σμέ­νοι να σώ­σου­με την Ελ­λά­δα.

Η ομι­λιά που όντως έκανε

Η Ελ­λά­δα χθες πέ­τυ­χε μια ση­μα­ντι­κή δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή επι­τυ­χία στην Ευ­ρώ­πη. Σε μια σκλη­ρή και δύ­σκο­λη, ίσως για πρώτη φορά, αλη­θι­νή δια­πραγ­μά­τευ­ση, θέ­σα­με στό­χους, ήμα­σταν συ­γκρο­τη­μέ­νοι, δεί­ξα­με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα αλλά και ευ­ε­λι­ξία, πε­τύ­χα­με στο τέλος τον βα­σι­κό μας σκοπό.

Θέλω από τη καρ­διά μου να ευ­χα­ρι­στή­σω όλες και όλους εσας, τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των Ελ­λη­νί­δων και των Ελ­λή­νων, που στά­θη­καν στο πλευ­ρό της Ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης.Αυτή ήταν η κα­θο­ρι­στι­κό­τε­ρη συμ­βο­λή, το πιο ισχυ­ρό δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό μας όπλο.Με αυτή τη κα­θο­ρι­στι­κή υπο­στή­ρι­ξη, χθες κερ­δί­σα­με μια μάχη, όχι όμως και το πό­λε­μο.Οι δυ­σκο­λί­ες, οι πραγ­μα­τι­κές δυ­σκο­λί­ες, όχι μόνον αυτές που αφο­ρούν τη δια­πραγ­μά­τευ­ση και τη σχέση με τους εταί­ρους, είναι μπρο­στά μας.Πριν πε­ρί­που εί­κο­σι μέρες, πα­ρα­λά­βα­με μια χώρα στο χεί­λος του γκρε­μού, με άδεια τα­μεία και με έλ­λειμ­μα ρευ­στό­τη­τας.

Και ταυ­τό­χρο­να πα­γι­δευ­μέ­νη σε ένα εσκεμ­μέ­να ασφυ­κτι­κό χρο­νο­διά­γραμ­μα, γιατί κά­ποιοι σχε­δί­α­ζαν το σε­νά­ριο της αντι­μνη­μο­νια­κής πα­ρέν­θε­σης, αδια­φο­ρώ­ντας για τις επι­πτώ­σεις αυτών των σχε­δια­σμών στην ήδη τα­λαι­πω­ρη­μέ­νη οι­κο­νο­μία και στη λε­η­λα­τη­μέ­νη από τα μνη­μό­νια, πα­τρί­δα.

Χθες ακυ­ρώ­σα­με τα σχέ­διά τους.

Απο­τρέ­ψα­με το σχέ­διο των τυ­φλών, συ­ντη­ρη­τι­κών δυ­νά­με­ων, μέσα και έξω από τη χώρα, να προ­κα­λέ­σουν ασφυ­ξία στην Ελ­λά­δα στις 28 Φε­βρουα­ρί­ου. Κρα­τή­σα­με την Ελ­λά­δα αξιο­πρε­πή και όρθια. Και απο­δεί­ξα­με ότι η Ευ­ρώ­πη απο­τε­λεί πεδίο δια­πραγ­μά­τευ­σης και αμοι­βαία βιώ­σι­μων συμ­βι­βα­σμών και όχι πεδίο εξό­ντω­σης, υπο­τα­γής και τυ­φλής τι­μω­ρί­ας.

Και υπό αυτή την έν­νοια, ίσως η χθε­σι­νή ημέρα να είναι πιο ση­μα­ντι­κή για την Ευ­ρώ­πη από ότι είναι για την ίδια την Ελ­λά­δα.

Το χθε­σι­νό κοινό ανα­κοι­νω­θέν του Eurogroup απο­τε­λεί μια κατ’ αρχήν συμ­φω­νία-πλαί­σιο, η οποία γε­φυ­ρώ­νει το χρόνο ανά­με­σα στο Μνη­μό­νιο και στο δικό μας σχέ­διο για την ανά­πτυ­ξη.

Είναι μια συμ­φω­νία που ακυ­ρώ­νει στην πράξη τις δε­σμεύ­σεις της προη­γού­με­νης κυ­βέρ­νη­σης για πε­ρι­κο­πές σε μι­σθούς και συ­ντά­ξεις, για απο­λύ­σεις ερ­γα­ζο­μέ­νων στο δη­μό­σιο, για αυ­ξή­σεις στο ΦΠΑ στα τρό­φι­μα, στα φάρ­μα­κα και στις του­ρι­στι­κές υπο­δο­μές.

Ακυ­ρώ­νει στην πράξη τη λι­τό­τη­τα και τους μη­χα­νι­σμούς που την επι­βάλ­λουν, όπως είναι τα εξω­πραγ­μα­τι­κά και υφε­σια­κά πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα. Δη­μιουρ­γεί το θε­σμι­κό πλαί­σιο για την εφαρ­μο­γή των ανα­γκαί­ων, προ­ο­δευ­τι­κών με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων και αφο­ρούν την πά­τα­ξη της δια­φθο­ράς και της φο­ρο­δια­φυ­γής, τη με­ταρ­ρύθ­μι­ση του κρά­τους, αλλά και την ανά­σχε­ση της αν­θρω­πι­στι­κής κρί­σης, που απο­τε­λεί πρώ­τι­στο κα­θή­κον.

Ελ­λη­νί­δες, Έλ­λη­νες, μέσα σε λίγες μόνο μέρες πε­τύ­χα­με πολλά. Έχου­με όμως ακόμα μακρύ και δύ­σκο­λο δρόμο μπρο­στά μας. Ο ελ­λη­νι­κός λαός το γνω­ρί­ζει. Έχει, άλ­λω­στε, μια κυ­βέρ­νη­ση που θα του λέει πάντα την αλή­θεια. Γιατί η μόνη μας δύ­να­μη είναι η δική του στή­ρι­ξη και εμπι­στο­σύ­νη.

Χθες λοι­πόν κά­να­με ένα απο­φα­σι­στι­κό βήμα, αφή­νο­ντας πίσω μας τη λι­τό­τη­τα, τα Μνη­μό­νια και τη Τρόι­κα. Ένα απο­φα­σι­στι­κό βήμα για αλ­λα­γή πο­ρεί­ας εντός της ευ­ρω­ζώ­νης. Η δια­πραγ­μά­τευ­ση, όμως, δε τε­λεί­ω­σε χθες. Η δια­πραγ­μά­τευ­ση τώρα μπαί­νει σε ένα νέο, πιο ου­σια­στι­κό στά­διο μέχρι την ορι­στι­κή συμ­φω­νία με­τά­βα­σης από τη πο­λι­τι­κή των μνη­μο­νί­ων της κα­τα­στρο­φής στη πο­λι­τι­κή της ανά­πτυ­ξης, της απα­σχό­λη­σης και της κοι­νω­νι­κής συ­νο­χής.

Σε αυτή τη διαρ­κή και δύ­σκο­λη μάχη. Σε αυτή την ου­σια­στι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση με ορί­ζο­ντα τον ερ­χό­με­νο Ιούνη, η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση θα πο­ρευ­τεί με ακόμη με­γα­λύ­τε­ρη απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα. Με γνώ­μο­να πάντα την απο­κα­τά­στα­ση της εθνι­κής και λαϊ­κής μας κυ­ριαρ­χί­ας. Και με μο­να­δι­κό σύμ­μα­χο, συ­μπα­ρα­στά­τη αλλά και αυ­στη­ρό κριτή τον ελ­λη­νι­κό λαό. Σύμ­μα­χο αλλά και ενερ­γό συμ­μέ­το­χο στην με­γά­λη προ­σπά­θεια για τη πο­λι­τι­κή αλ­λα­γή και τη κοι­νω­νι­κή σω­τη­ρία. Ο κοι­νός μας αγώ­νας συ­νε­χί­ζε­ται"